Morgunn


Morgunn - 01.06.1970, Blaðsíða 14

Morgunn - 01.06.1970, Blaðsíða 14
8 MORGUNN Hiti innri méSvitund. Frá aldaöðli hefur verið til með flestum ])jóðum sú innri meðvitund, að mennirnir lifi i annari veröld að þessari lokinni. Þetta hafa allir meiri háttar spámenn boðað liiklaust og talið með auðsæjum sannindum. Þannig sagði Kristur: Ég lifi og þér munuð lifa! Þetta hefur sálræn reynsla kynslóðanna stað- fest, enda hefur því verið haldið fram i flestum trúarbrögðum, ekki sízt í kristindóminum. Þeim mun undarlegra er það, hvað ódauðleikatríiin hefur átt erfitt uppdráttar í náttúruvísindunum. Einhverra hluta vegna hafa raunvísindamenn alltaf haldið, að allar hugmyndii- um framlíf sálarinnar væru ekki annað en barnaleg ósk- hyggja. Mönnum sé ljúft að halda sig svo mikla, að þeir megi með engu móti missast úr alheiminum og verði því að lifa um alla líð! En allt sem við kemur lifinu í hinum æðsta skiln- ingi, það er að segja andinn, vizkan og ástúðin, halda þessir menn að sé eitthvað óraunverulegt, skylt skáldskap eða listum ef til vill. Um það megi ræða með sæmilegri virðingu, en ósköp sé það þó draumórakennt og í lausu lofti byggt. Undir- staðan sé öll í vorum synduga kroppi. Þaðan stafi þrár okkar og langanir, sem ímyndunaraflið reyni að hefja á liærra stig og gæða ódauðleik. En allt sé þetta þó á einhvern hátt bundið starfi heilans og líffæranna. Og þegar líkaminn deyr og leys- ist i frumefni sín, sé ævintýrið þar með húið. Þá deyi andinn einnig. Þá elski menn ekki framar, þá fyllist sálin ekki lengur angist og óró, unz hún hvilist í Guði. Ef við athugum þetta, þó ekki sé nema lauslega, er auðsætt, að þessi hugmynd byggist ekki á neinu öðru en trú efnishyggj- unnar, að ekkert sé til nema efnið, sem verið hafi frá upphafi og verða muni til eilifðar. Sálin sé ekki annað en lítið ljós á skari efnisins, sem logar ckki nema þá stuttu stund, meðan hið jarðneska líf varir. Á engan hátt er þessi trú studd sterkari rökum en trú ódauðleikans. Eins og áður hefur verið vikið að, er hin andlega hlið mannsins stórum merkilegri en hin efnis- lega. Hví skyldi þá hún liða undir lok?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.