Morgunn - 01.06.1970, Blaðsíða 20

14
MORGUNN
hríð og væru hverful, jafnvel ósýnt um hve mikla hamingju
þau gætu tryggt oss. Fjársjóðurinn á himni er manngöfgin
sjálf, þekkingin, vizkan og kærleikurinn, sem ekki verður frá
oss tekin við vistaskiptin. Það er hinn eiginlegi fjársjóður, sem
á eftir að aukast og margfaldast til eilífðar.
Á það hefur verið bent, að langflest þjóðfélagsmein stafa
af ágirnd og hatri. Ef sálvísindunum tækist með rannsóknum
að sanna ódauðleikann og allt það böl, sem mammonsdýrk-
endur valda fyrir utan sitt eigið sálartjón, og hvernig þetta
veldur tímanlegum og eilífum ófarnaði, væri þá ekki mikil
von til, að ])jóðfélögin sæju að sér með hernað og manndráp
og færu að ástunda frið.
I Jóhannesarguðspjalli stendur: Sá, sem lifir í kærleikanum,
er í Guði og Guð í honum. Viturlegri orð hafa ekki verið
töluð. Á sama hátt sagði Páll: Elskan er uppfylling lögmálsins!
Það eru sálvisindi að skilja, hvernig hatrið og ágirndin hel-
tekur sálirnar, sýkir þær og spillir þeim. Kristinn maður, sem
trúir, að frá Guði séu allir hlutir, honum getur ekki dulizt
þýðing þess, að hafa sem ljósastan skilning á mikilvægi andans.
En rannsóknarsvið þeirra sálvísinda nær út yfir tíma og
rúm, frá smæstu frumeind til fjarlægustu vetrarbrauta. öll
tilveran ber vitni um Hfið og verkanir andans. Sálin verður
aldrei greind frá þeim Guði, sem hún er hluti af. Sálvísindin
eru vísindin um Guð og mann, alheiminn, lögmál hans og
tilgang.
Fyrr en menn skilja þetta, vita þeir fátt í sálvísindum. En
þegar farið verður af alvöru og alefli að snúa huganum að
því að leysa gátu lífsins, þá mun birta yfir veröldinni. Þá
hverfa skuggar næturinnar, þeirrar villunætur og vanþekk-
ingar, sem vér höfum ráfað i.