Morgunblaðið - 08.09.2010, Blaðsíða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. SEPTEMBER 2010
✝ Helena Svav-arsdóttir fæddist
í Reykjavík 15.12.
1947. Hún lést á
taugalækningadeild
Landspítalans í Foss-
vogi hinn 28.8. sl.
Foreldrar hennar
voru Svavar Sigurðs-
son, f. 13.11. 1922, d.
1.4. 1979, og Sólveig
Guðmundsdóttir, f.
17.3. 1927, d. 10.2.
1974. Helena var elst
í systkinahópnum en
systkini hennar eru;
Sigurður Ingi, f. 1949, Margrét, f.
1951, d. 2007, Sesselja, f. 1953,
Guðmundur, f. 1955, og Rósa, f.
1961. Hálfsystkini Helenu eru Þor-
steinn, f. 1949, og Sólveig, f. 1954.
Helena giftist hinn 11.12. 1965
24.4. 1970, iðnhönnuður, kvæntur
Dagmar Valgerði Kristinsdóttur.
Synir þeirra eru Hilmar Yngvi, f.
1993, og Bjarki Viðar, f. 2004.
Helena giftist hinn 22.8. 2008
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Reyni Arnari Eiríkssyni heildsala,
f. 8.11. 1945. Foreldrar hans voru
Eiríkur Ágústsson, f. 6.10. 1909, d.
16.4. 1984, og Ingigerður Guð-
mundsdóttir, f. 20.9. 1902, d. 20.6.
1999.
Helena ólst upp í Reykjavík og
bjuggu þau Birgir sér heimili í
Hjaltabakka í Breiðholti eftir
styttri viðkomu í Árbænum og í
Neskaupstað. Helena starfaði
lengst af við afgreiðslustörf í
bókaverslunum og síðast við sím-
vörslu hjá Hafrannsóknastofnun
uns hún lét af störfum vegna veik-
inda.
Útför Helenu verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag, miðvikudag-
inn 8. september 2010, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Birgi Guðmundsyni
bifvélavirkja, f. 7.8.
1943, d. 13.1. 1999.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Eyjólfs-
son, f. 23.7. 1915, d.
21.2. 1945, og Hrefna
Ingvarsdóttir, f. 6.10.
1921, d. 7.8. 1978.
Börn Helenu og Birg-
is eru: 1) Linda Sól-
veig, f. 11.2. 1965,
kennari, gift Svan
Hector Trampe. Börn
þeirra eru Steinar
Hrafn, f. 1992, og
Sandra Hrönn, f. 1994. 2) Stúlka, f.
28.3. 1966, d. 1.4. 1966. 3) Brynja
Björk, f. 17.5. 1968, fornleifafræð-
ingur, dætur hennar eru Ágústa
Hlín, f. 1989, og Þórdís Björk, f.
1991, d. 2004. 4) Birgir Fannar, f.
Á skírnardaginn minn 11. desember
1965 fylgdi ég mömmu og pabba til alt-
aris. Unga parinu lá svo á að gifta sig
að mamma, sem var aðeins 17 ára,
þurfti leyfi forsetans. Á myndunum frá
þessum hamingjudegi ljómum við öll.
Síðan þá hef ég verið svo stolt af elsku
fallegu, ungu, mömmu minni. Þegar
við Svan giftum okkur stóðu mamma
og pabbi í eldhúsinu í Hjaltabakka í
marga daga og útbjuggu með góðri
hjálp þá bestu veislu sem hægt var að
láta sig dreyma um, og mamma sá um
að skreyta salinn fyrir okkur.
Þegar Steinar fæddist fór mamma
heim í Hraunbæ og undirbjó allt fyrir
heimkomu okkar og skreytti vögguna
svo fallega. Þegar Sandra fæddist
komu mamma og pabbi um miðja nótt
og gættu Steinars. Á meðan við bjugg-
um í Danmörku komu oft pakkar frá
ömmu og afa. Stundum cherioos,
lakkrís eða bjúgu. En bestu pakkarnir
komu með ullarsokkana og vettlingana
sem amma prjónaði. Ein jólin kom
heill kassabíll, bekkur og eldavél, sem
amma og afi höfðu nostrað við að
smíða og skreyta. Við höfðum verið í
Danmörku í tæpa 2 mánuði þegar
amma og afi komu í fyrstu heimsókn-
ina og þá var tíminn helgaður barna-
börnunum. Við mamma áttum dýr-
mætar stundir í Kaupmannahöfn á
meðan pabbi lá veikur og fyrir þær er
ég þakklát.
Eftir að mamma var orðin ein var
oft erfitt að vera langt í burtu, en hún
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að kynn-
ast Reyni um það bil ári eftir lát pabba.
Það var skrýtin tilhugsun að fá
mömmu í heimsókn með nýja manninn
í fyrsta skipti, en auðvitað hafði hún
valið hann af sömu kostgæfni og
pabba, svo það varð fljótt jafn eðlilegt
að segja mamma og Reynir og það
hafði verið að segja mamma og pabbi.
Með Reyni fékk mamma mörg tæki-
færi til að ferðast. Þau heimsóttu okk-
ur til Danmerkur og fóru víðar um
Evrópu og mamma naut hverrar ferð-
ar. 43 árum eftir að ég fór með mömmu
og pabba upp að altarinu, varð ég þess
heiðurs aðnjótandi að fylgja mömmu
að altarinu á ný þegar hún giftist
Reyni 22. ágúst 2008, það var ham-
ingjudagur og fallega, unga, mamma
mín ljómaði skært. Mamma skipulagði
brúðkaup þeirra af sömu smekkvísi og
myndarskap og hún var vön. Í veik-
indum Reynis hefur mamma verið
hans stoð og stytta og fylgt honum í
gegnum erfiðar stundir af sömu
tryggð og á gleðistundunum. Síðast-
liðið haust fór mamma að eiga við erfið
og illskýranleg veikindi að stríða. Jólin
héldu mamma og Reynir hátíðleg við
sjúkrarúmið.
Á nýja árinu ágerðust veikindin og
síðustu ferðirnar heim í Hjaltabakka í
maílok hefði mamma aldrei komist ef
hún hefði ekki haft Reyni sér við hlið. Í
öllum þessum erfiðleikum missti hún
aldrei von um bata og alltaf svaraði
hún spurningum um hvernig gengi
með því að hún hefði það nú ágætt og
þetta væri allt að koma. Alla daga í
þessari erfiðu legu hefur Reynir verið
stoð og styrkur og hugsað um mömmu
af ást og alúð og erum við þakklát fyrir
það. Nú hefur mamma fengið hvíld og
þjáist ekki meira. Elsku Reynir,
Brynja, Ágústa, Biggi, Dagmar, Hilm-
ar, Bjarki og þið öll sem elskuðuð
mömmu, við samhryggjumst ykkur.
Linda og fjölskylda.
Takk fyrir traustið. Takk fyrir tárin.
Takk fyrir hjúkrun, er þú hnýttir um sárin.
Takk fyrir glettni og gleðinnar stundir.
Takk fyrir óskir um endurfundi.
Takk fyrir kleinur og kakóbolla.
Takk fyrir strokur um smávaxna kolla.
Takk fyrir bækur og boltana mína.
Takk fyrir dótið sem tókst mér að týna.
Takk fyrir knús og kossa á kinn.
Takk fyrir huggun og húslykilinn.
Takk fyrir sjálfstraust, sem þér tókst að
efla.
Takk fyrir vettlinga, húfur og trefla.
Takk fyrir hugrekki og heimtu úr helju.
Takk fyrir aðhald, ástúð og elju.
Takk fyrir dásemdardugnað og dug.
Takk fyrir bjartsýni og baráttuhug.
Takk fyrir stuðning og stoppaða sokka.
Takk fyrir æru og andlegan þokka.
Takk fyrir faðmlög og framtíðarspár.
Takk fyrir minningar og öll okkar ár.
Takk fyrir natni og náttúruferðir.
Takk fyrir allt sem þú sagðir og gerðir.
Og takk fyrir teppi, þegar tánum var kalt.
Elsku mamma, takk fyrir allt.
(Birgir Fannar Birgisson.)
Við treystum því að þér líði nú bet-
ur á nýjum stað og tileinkum þennan
dag þinni minningu.
Brynja Björk Birgisdóttir,
Birgir Fannar Birgisson og
fjölskyldur.
Elsku Helena mín. Ég sakna þín
svo sárt að það er ekki hægt að lýsa
því með orðum, þú varst mér miklu
meira en systir, þú varst mér líka sem
móðir því eftir að mamma okkar lést
og ég var bara 12 ára flutti ég til ykk-
ar Bigga heitins og barnanna ykkar
þriggja. Einnig tókuð þið að ykkur að
vera stelpunum mínum amma og afi
og er ég ávallt þakklát fyrir það.
Við systurnar höfum alltaf verið
mjög nánar og oft dottið í djúpar um-
ræður um lífið og dauðann sem allt of
oft hefur bankað upp hjá okkur. Nú
ert þú farin líka eins og öll hin sem við
elskuðum líka svo mikið og ég trúi að
það sé komin ný fjölskylda á himnum
þar sem við munum öll hittast að lok-
um. Elsku Helena mín, takk fyrir að
hafa fengið að vera partur af þínu lífi
það var mér svo mikils virði.
Stórt knús til þín.
Þín systir,
Rósa Guðbjörg.
Elsku Helena systir mín hefur nú
kvatt eftir erfið veikindi. Það er sárt
að hugsa til þess að fá ekki að hitta þig
aftur en ég veit að það verður tekið
vel á móti þér á nýjum stað. Þær voru
margar samverustundir fjölskyldna
okkar innan lands og utan. Þú varst
mikil hannyrðakona og áttir fallegt
heimili og yndislega fjölskyldu. Mér
finnst ótrúlegt að hafa faðmað þig á
föstudagskvöldi svo glaða en haldið
svo í hönd þína sólarhring síðar er þú
kvaddir okkur.
Elsku Reynir Linda Brynja Birgir
og fjölskyldur ykkar missir er mikill
en nú kveðjum við góða konu sem
stóð á meðan stætt var.
hvíl í friði.
Þín systir,
Sesselja Svava Svavarsdóttir
(Lilla.)
Á fögru síðsumarkvöldi er sólin
baðaði borgina geislum sínum, kvaddi
vinkona okkar, Helena Svavarsdóttir,
jarðvist sína. Langar okkur að minn-
ast hennar með nokkrum orðum og
þakka henni samfylgdina sem varði
alltof stutt.
Þegar Reynir Arnar Eiríksson,
vinur okkar, kynnti Helenu fyrir vina-
hópnum fyrir 10 árum, fundum við
strax hve vel þau áttu saman og hún
samlagaðist hópnum okkar á auga-
bragði. Það var eins og við hefðum
alltaf þekkt hana. Hún var hæglát og
róleg og mikill húmoristi með sífelld-
an glettnisglampa í augum. Reynir
var félagi í briddsklúbbnum Krumm-
arnir eins og margir af okkur vinun-
um, og spilaði þar að staðaldri. Hel-
ena hafði spilað vist um áraraðir og
þegar konurnar ákváðu að skella sér í
Bridsskólann var hún að sjálfsögðu
með. Í framhaldi af því varð það að
venju, að meðan karlarnir spiluðu í
Krummunum spiluðu konurnar
heima og var þá talað um Krumma og
Kríur. Einu sinni til tvisvar yfir vet-
urinn var slegið upp sameiginlegu
spilakvöldi þar sem pörin reyndu með
sér. Var það oft ójafn leikur, en frá-
bær skemmtun. Í hinum mörgu ferð-
um okkar saman í sumarbústað var
alltaf tekið í spil og spilað á tveimur
borðum, frúrnar á móti körlunum.
Við fylgdumst með umhyggju
þeirra hvort fyrir öðru og fannst
Reynir vera kominn í heila höfn. Því
var það okkur mikið áfall þegar Reyn-
ir veiktist og glímdi við alvarleg veik-
indi. Helena stóð eins og klettur við
hlið hans og var honum ómetanlegur
styrkur. Við samfögnuðum þeim er
þau gengu í hjónaband í ágúst 2008 í
Kotstrandarkirkju í Ölfusi. Það var
mikil gleðistund og öllum ógleyman-
leg sem þar voru viðstaddir. Helena
hafði ekki verið heilsuhraust í mörg
ár og í fyrrahaust veiktist hún mikið
og var bundin við sjúkrahúsvist að
mestu síðan, uns hetjulegri baráttu
hennar lauk hinn 28. ágúst sl. Reynir
var sem vænta mátti stoð hennar og
stytta í hennar erfiðu veikindum.
Við öll í vinahópnum minnumst
með hlýju og virðingu vinkonu okkar
Helenu Svavarsdóttur og þökkum
forsjóninni fyrir þann stutta en
skemmtilega tíma sem við áttum með
henni..
Megi guð blessa og vaka yfir vini
okkar Reyni og öllum aðstandendum
Helenu.
Blessuð sé minning Helenu Svav-
arsdóttur.
Sigtryggur Jónsson
og Guðlaug Helga
Konráðsdóttir.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt verð ég að segja
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Nú þegar leið þín hér megin er á
enda langar mig að minnast þín með
nokkrum orðum og þakka þér sam-
fylgdina. Ljóðið hans Vilhjálms hér að
ofan var þér mjög kært og á nú vel
við.
Við kynntumst mjög ungar, gift-
umst bræðrum og áttum því margar
samverustundir. Helena var svo ung
þegar hún giftist að til þess þurfti for-
setaleyfi. Fyrstu hjúskaparárin okkar
bjuggum við í sama húsi svo að sam-
gangur var mikill. Á þessum árum
vorum við ungar og hraustar og töld-
um okkur færar í flestan sjó. Þér var
margt til lista lagt, handlagin svo af
bar, hvort sem um prjóna- eða sauma-
skap var um að ræða, vandvirk og út-
sjónarsöm. Heimilið þitt var alltaf
hreint og fágað, allt í röð og reglu.
Börnin ykkar þrjú er upp komust
eru Linda Sólveig sem kom fyrst,
Brynja Björk og svo Birgir Fannar
yngstur, allt vel menntað efnisfólk. Í
nokkur ár bjugguð þið á Norðfirði og
líkaði ykkur vistin þar vel. Þetta var á
tímum kreppu því að kreppa hefur átt
fleiri líf. Hér á árum áður féll gengi
ansi hratt og þá var oft lítið í budd-
unni, þetta var ykkar ráð til að lifa af.
Síðan fluttuð þið aftur í bæinn í
Hjaltabakka 8 og áttuð þar heima upp
frá því og til dauðadags. Þangað tók-
uð þið Rósu systur þína til ykkar og
óluð hana upp sem ykkar barn. Rósa
hefur reynst þér og þínum afar vel
sem og þið henni. Birgir lést í árs-
byrjun 1999 eftir mjög erfið veikindi.
Síðan kynntist þú honum Reyni þín-
um og áttuð þið nokkur góð ár saman.
Líf þitt var kannski aldrei dans á rós-
um, þyrnar stungu víða og oft. Heils-
an þín hefur oft verið bágborin og allt
þetta ár hefur þú legið á sjúkrahúsi.
Þar barðist þú áfram af auðmýkt og
dugnaði. Í síðasta samtali okkar sagð-
ir þú: „Þú veist hvernig komið er fyrir
mér, en um það vil ég helst ekki tala“
og þá snerum við umræðunni yfir í að
tala um börn okkar og barnabörn og
vorum jafn montnar af afkomendun-
um.
Ég ætla að fá að þakka þér allar
góðar stundir og sendi öllum ástvin-
um þínum mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning þín.
Guðríður Pálmadóttir
(Gullý).
Nú hefur elskuleg vinkona mín,
Helena Svavarsdóttir, kvatt þetta líf
eftir erfið veikindi. Með þessum línum
vil ég þakka góðri vinkonu samfylgd-
ina í 50 ár, elsku hennar og tryggð.
Helena mín var alltaf raunsæ og tók
öllu með miklu æruleysi, miklum
veikindum, ástvinamissi og sorg. Hún
sagði alltaf við skulum ekki velta okk-
ur upp úr því sem við getum ekki
breytt, njótum þeirra stunda sem við
eigum saman og það gerðum við svo
sannarlega. Já, minningarnar
streyma fram, við gátum setið tím-
unum saman og rifjað upp liðna tíð.
Ég kveð þig, elsku vinkona, með
söknuði, hafðu þökk fyrir allt og allt,
Guð blessi þig.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöð-
um hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Ég votta Reyni, eiginmanni Hel-
enu, og börnum hennar og fjölskyld-
um þeirra samúð mína, Guð veri með
ykkur
Inga Magnúsdóttir.
Helena Svavarsdóttir
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista


  


 



 
    
       
✝
Ástkær frænka okkar,
SIGRÚN ÁSTRÓS SIGURÐARDÓTTIR
sníða- og kjólameistari,
lést mánudaginn 6. september á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóna Þorleifsdóttir,
Erna Bryndís Halldórsdóttir,
Sigrún Pálína Sigurpálsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
EYJÓLFUR LÁRUSSON,
andaðist á heimili sínu sunnudaginn 5. september.
Jarðsett verður frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
14. september kl. 13.00.
Hildur Ólafsdóttir,
Halldóra Eyjólfsdóttir, Skúli Björnsson,
Kristinn Eyjólfsson, Valdís María Össurardóttir,
Margrét Eyjólfsdóttir, Magnús Gunnarsson
og afabörn.