Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands. - 01.05.2009, Blaðsíða 39

sjávarstaðan hefur því verið hærri en
nú. Það lítur út fyrir að á tímabili hafi
flætt inn í naustið. Þetta skýrir jafn-
framt að ekki er hægt að meta ná-
kvæmlega hversu langt út á ströndina
naustið náði. Dökkar, þunnar rákir úr
torfi, sem eru sýnilegar rétt undir
yfirborði NA-SV sniðs þessa hluta
rústarinnar eru leifar torfuppbygg-
ingar naustsins. Inni í naustinu og á
milli steina fundust brot úr glerjuðu
jarðleirs leirtaui (mynd 49-51), sem og
brot úr járnnöglum (mynd 53).
Uppgröftur vesturhlutans gaf af sér
fyrsta sniðið sem gekk alla leið
langsum eftir rústinni (mynd 23).
Steinhleðslurnar voru best varðveittar
á þessu svæði. Nær allt grjót sem var á
innanverðum veggnum voru enn in situ
og það sama var að segja um þá sem
snéru út (mynd 23). Þykkt stein-
hleðslunnar í naustinu var 1,2 metrar.
Við uppgröft á innra rýminu fundust
á um 20 sm dýpi fjölda flatra stein-
hellna (mynd 28). Steinhellunum, sem
lágu við langhlið naustsins, mátti
fylgja eftir í SA-NV sniði austur-
hlutans og síðar í fleti suðurhlutans.
Þessar steinhellur (mynd 23), sem
huldu ekki allt svæðið heldur mynduðu
aðeins stétt inn að gafli naustsins,
reyndust samanlagt vera 0,5 m að
breidd og 4 m að lengd. Við ofan-
verðan enda stéttarinnar, sem vísaði til
norðvesturs, lágu þrír múrsteinar hlið
við hlið. Þeir voru 29 x 14 x 8 sm á
stærð, sem var t.d. algeng stærð á
múrsteinum í Lübeck frá 13. og fram á
18. öld.99 En líklega hefur stærð múr-
steina verið haldist jafn óbreytt annars
Mynd 21. Naustið, flatarteikning af hlöðnum veggjum þess.
__________
39
99. Fyrir skriflega hlut-
deild að þessum fundi
þökkum við dr. G
Fehring, prófessor í
Lübeck, kærlega fyrir.