Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands. - 01.05.2009, Blaðsíða 33

svæðinu segja minnst til um sögu
staðarins af öllum þeim húsakynnum
sem heyra til Gautavíkur. Þetta stað-
festir einfaldlega að á árunum á milli
1362 og 1477 voru reistar þyrpingar
bygginga þétt saman. Vegna stærðar
og legu gefa þær ekki tilefni til að ætla
að um venjulegt býli hafi verið að
ræða. Rústirnar líta miklu frekar út
fyrir að vera þyrping herbergja, sem
ekki voru hugsuð til samfelldrar bú-
setu- eða framleiðslunýtingar.
Strandrústirnar
Við núverandi strandlínu er önnur
rústaþyrping (mynd 14). Vegna rofs er
þetta svæði það verst varðveitta. Á
yfirborðinu var hægt að greina leifar
margra veggja, þó svæðið hafi greint
sig frá vestur- og austursvæðinu, að
því leyti að ekki var hægt sjá á yfir-
borði hvernig einstakar rústir eða
herbergi voru byggð upp. Strandrúst-
irnar skera sig greinilega úr um-
Mynd 11. Vesturrústirnar, flatarteikning af svæði W I. Inngangur í suðvesturenda.
__________
33