RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Blaðsíða 24

RM
JAMES HANLEY
drunurnar í lifandi múrveggjum
vatnsins. Hann aðeins sá. Honum
varð ljóst, að kraftarnir færðust allt
í einu til í honum, færðust í augun.
Hann sá þennan klett, eins og raun
hans yrði að öflugu stækkunargleri,
þennan klett, sem öllu fékk bjargað.
Hvað var hann langt í hurtu? Hvað
var hann nærri? Þessar hugsanir gátu
gert hann brjálaðan. Hann mátti ekki
hugsa, nei, hann gat það ekki, liann
gat einungis séð, og með því að sjá
gat hann safnað kjarki og kröftum til
þess að halda áfram. Allt í einu fór
hann í kaf í djúpum bylgjudal. And-
artak hvarf hann, en skaut svo upp
aftur. Hann sneri sér á bakið og mar-
aði. Hojnnvi fannst brjóstið ætla að
springa, honum myndi ekki endast
máttur öllu lengur. Hvar voru hinir,
hvar var skipið, skipið hans, sem
fyrir skammri stundu var heimili
hans? Hvar? Spurningar, sem ekki
varð svarað. Allt í einu hrópaði
hann: „0! 0, guð minn góður!“
Hann sneri sér við og hóf sund-
tökin að nýju. Grannir, bjartir hand-
leggirnir komu annað veifið upp úr
sjónum eins og ljósmerki til klettsins.
Svo beljaði vatnið yfir liöfuð hans,
það greip líkama hans með sér og
fleygði honum áfram. I hvert sinn
sein hann lenti í fangi stórsjóa, lok-
aði hann augunum og beygði höfuð-
ið niður í bringu. Ef liann svikist
um það, myndi hann hálsbrotna sam-
22