RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Blaðsíða 91

helgisaga
RM
aftur. Og þarna kom dýrlegur kon-
ungur svífandi á skínandi skýi í átt-
ina til jarÖar. A skýjajöðrunum sátu
sex engilbörn og léku á hljóðfæri.
AHt fólkið í garðinum sá hvernig
konungurinn tók á móti Músu heit-
inni, og sveif með hana beint til
himna. Það sá líka hvernig hún stökk
inn í himnaríki, dansaði inn í glitr-
andi, hljómandi þyrpinguna og hvarf.
Þann sama dag var hátíð á himn-
um.
Jafnvel þó heilagur Gregoríus frá
Nyssa beri brigður á það, sannar
nafni hans frá Nazianz það fyllilega,
að þar sé siður við slík tækifærí, að
hjóða heim menntagyðjunum niu,
sem vitanlega eru heimilisfastar í
helvíti, með það fyrir augum að þær
aðstoði við hátíðahöldin. Þær fá þar
góðan viðurgerning, en verða að af-
loknu starfi að snúa heim í hinn
staðinn.
Hátíðabrigðum, söngvum og döns-
um var lokið í þetta sinn og her-
skarar himnanna settust undir borð.
Músa var leidd til sætis hjá mennta-
Syðjunum. Þær sátu þétt og lituðust
hikandi um með leiftrandi svörtum
eða dimmbláum augum. Hún Marta
Ur Guðspjallinu, þessi sem alltaf er í
önnum, þjónaði þeim sjálf til borðs.
Hún var með sparisvuntuna og dá-
litla rönd af pottahrími á hökunni.
Hún snerist í kringum menntagyðj-
urnar, og bað þær nú blessaðar að
gera sér að góðu það, sem fram var
reitt. En þær jöfnuðu sig ekki fyrr
en Músa, heilög Sesselja og fleiri
listhneigðar konur komu að borðinu
til þeirra, heilsuðu þeim alúðlega og
tóku þær tali, þá myndaðist þarna
smámsaman glaðvært kvennasam-
kvæmi.
Músa sat hjá Terpsichore en Sess-
elja milli þeirra Polyphimniu og
Euterpu og allar héldust þær í hend-
ur. Englasnáðarnir, sem leikið höfðu
á hljóðfærin, komu og reyndu að
koma sér í mjúkinn hjá fallegu stúlk-
unum, þeim fannst nefnilega ódáins-
eplin, sem ljómuðu þarna á borðinu
hjá þeim svo girnileg. Davíð kon-
ungur kom einnig þangað og bar í
hendi sér gullinn bikar, sem þær
fengu allar að dreypa í og þá hrísl-
aðist ylur og nýr fögnuður um þær
allar. Konungurinn gekk með vel-
þóknun umhverfis borðið og kitlaði
Erato, sem var sérlega fríð, undir
hökunni um leið og hann gekk hjá.
Þegar gleðskapurinn stóð sem hæst
kom sjálf heilög guðsmóðir þangað,
í allri sinni dýrð og mildi, og settist
stundarkorn niður hjá þeim. Þar sat
Uranía tíguleg og fögur með stjörnu-
sveiginn um enni. Guðsmóðir kyssti
hana ástúðlega og hvíslaði, að ekki
skyldi hún unna sér hvíldar fyrr en
hún hefði fengið því áorkað, að
menntagyðjurnar yrðu alltaf í himna-
ríki.
En margt fer öðruvísi en ætlað er.
Menntagyðjurnar vildu gjarnan láta
í ljós þakklæti sitt fyrir auðsýndar
velgjörðir og vináttu. í afkima undir-
heima héldu þær ráðstefnu og sam-
85