RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Blaðsíða 49

MUNlli
RM
david herb. lawrence
(1885—mo) var sonur kolaverkamanns í
Notthamshire. Hann gerðist rithöfundur
1910, og með firiðju bók sinni, Sons aml
kovers (1913) vakti liann á sér mikla at-
hygli. Leið og eigi á löngu að hann yrði sett-
11 r í fremstu röð brezkra rithöfunda á þess-
ari öld. .
Helztu verk hans, auk hins fyrrgetna, ersr.
1 he rainboui (1915), Womenin love (1921),
dron’s rod (1922) og Lady Chatterley’s
lover (1928), sem kom út í íslenzkri þýð-
iugu Kristmanns Guðmundssonar' 1943
(Elskhugi lady Chatterley), og Ijóðabœk-
urnar Look, ive have come tlirough og Last
Poems.
Uppistaðan í flestum verkum D. H. Law-
rence er að sýna, að nútímamenningin sé
rotin við rótina þar sem menn lifi ekki heil-
bngðu líji, og þó umfram allt ekki heil-
brtgðu kynferðislífi. Ferðaðist hann víða
um lönd til þess að kynnast fjarskyldum
bióðjlokkum, sem gœtu sýnt Vesturlanda-
búum leið úr ógöngum efnishyggju og stór-
iðju, en lézt úr berklum 1930 án þess að
hafa fundið það, sem hann leitaði að og
þráði. A. Þ.
næstum læddust á burt. Frakkland
hafði brugðizt vonum þeirra. „Það
var dásamlegt að vera þar og við
höfðum mikið upp úr því. En þegar
há líður, kannske ekki fyrr en eftir
nokkur ár, uppgötvar maður, að mað-
ur hefur orðið fyrir vonbrigðum um
Þarís. Maður hafði ætlazt til ein-
hvers annars.“
;!En París er ekki allt Frakkland.“
!>Nei, að vísu ekki. Það er allt
öðru vísi út um landsbyggðirnar. Og
I' rakkland er mesta ágætisland —
alveg prýðisland. En þó að okkur
hafi fallið mjög vel að vera þar, þá
segir það í sjálfu sér ekki mikið fyr-
ir okkur.“
Þess vegna tóku þau sig upp og
fluttu til Ítalíu, þegar stríðið skall á.
Og þau kunnu alveg sérstaklega vel
við sig í því landi — Ítalía er miklu
stórfenglegra land en Frakkland.
Þeim fannst fegurðarsmekkur Itala
eiga svo vel við sig; þeir dáðu eins
og Jrau hið heiða og milda og hin
franska kaldhæðni var þeim jafn
fráhitin sem efnishyggjan. Þeim
fannst þau næstum vera komin heim
til sín.
Og aðstæðurnar voru líka að öllu
leyti miklu betri í Ítalíu en í París til
þess að stunda Buddhafræðin. Þau
kynntust hinum nýju kenningum í
austurlenzkum dulvísindum, og lásu
43