RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Blaðsíða 65

•JÖKÐIN, DAGURINN, NÓTTIN — ÉG
kvíddu engu, sagði hann .. . við
leigjum okkur lítið hús og bíðum
• • • ég hélt að þú værir að reyna að
hafa út úr mér peninga . . . ég skildi
ekki hvað þú varst að fara . . . viltu
sjá það, sjá sjálfa þig lifandi? . . .
lof mér að finna hvar það er, sagði
hann ...
Hann snerti stúlkuna og hló með
henni ... já liugsaði hann, ég sjálf-
Ul\ annarsstaðar, í henni, ég vex í
henni ... allstaðar ... þú talaðir
svo mikið, ég hélt að þú værir eftir
peningum, sagði hann ... ég hlust-
aði ekki . . .
RM
Já, sagði hann, við leigjum lítið
hús og bíðum . . . þetta er ágætt,
sagði hann . . . Af hverju sagðirðu
það ekki strax . .. ég hélt að þú vær-
ir að reyna að hafa út úr mér pen-
inga . . .
Hann sá það vaxa í henni — það
fékk á sig form manneskju, augu,
andlit, hreyfingu, viðkvænmi, mál —
liann sjálfur, aftur og aftur, og þó
annar, dagur, nótt, jörð, hann sjálf-
ur, manneskja . . . hann hló lágt og
snerti stúlkuna þar sem það var að
vaxa, honum leið vel.
Siglaugur Brynleifsson íslenzkaði.
Jón í Hvammi fór manna bezt með bæk-
ur- Uann gætti bókasafns fyrir lestrarfélag
sveitarinnar og var mjög atlmgall um það,
að bókunum væri skilað óskemmdum, og
t°k hart á misfellum.. Til marks um það
er þessi frásögn: Einu sinni skilaði rnaður
bók, og skoðaði Jón hana í krók og kring,
þangað til liann varð bálvondur og segir:
»En sú meðferð á bókinni; þarna á 19.
blaðsíðu er komið gat, og þegar ég fletti
Vlð, sé ég líka gat á 20. síðu. Slíkum
skemmdarvörgum er ekki bók ljáandi."
☆
Menntun er — segja menn — þau áhrif
•airdómsins, er eftir verða í hverjtim manni,
þegar hann er búinn að gleyma því, sem
bann hefur lært.
Skapandi gáfa, þekking á mannlegu eðli,
tilfinningar og kunnátta eru óhjákvæmileg
skilyrði þess að takast megi að skrifa góða
sögu. — Henry Fieltling.
☆
Meðaumkunin er sjálf undirstaða snilld-
arinnar. — Anatole France.
☆ .
Að yrkja er: Að vila ekkert með vissu,
en vilja vita allt. — Andersen Nexö.
☆
ÖIl verk mín eru hrot lítillar játningar.
— Goethe.
59