Morgunblaðið - 25.05.2018, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2018
✝ Hjördís Karls-dóttir fæddist í
Grænadal í Hnífs-
dal 25. nóvember
1949. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Sel-
fossi 14. maí 2018.
Foreldrar henn-
ar eru Karl Sig-
urðsson skipstjóri,
f. 14.5. 1918, og
Kristjana Hjart-
ardóttir, húsmóðir og verka-
kona, f. 1.7. 1918, d. 30.8. 2013.
Systkini Hjördísar eru Grétar
Þórðarson, f. 15.2. 1939, Ásgeir
Kristján Sigurðsson, f. 29.10.
1941, d. 22.12. 1966, Guðrún
Jóakims Karlsdóttir, f. 1.1. 1945,
Sigríður Ingibjörg Karlsdóttir,
f. 8.7. 1952, og Halldóra Karls-
dóttir, f. 13.2. 1961.
Hjördís giftist 3. júní 1972
Helga G. Björnssyni bifvéla-
virkja frá Patreksfirði, f. 16.12.
1947, syni hjónanna Björns Jón-
atans Björnssonar, f. 26.1. 1925,
og Friðrik Björn, f. 2006. Fyrir
átti Ásgerður Aron Martin de
Azevedo, f. 2.3. 1989, með
Ágústi Eiríkssyni, f. 31.7. 1968, í
sambúð með Elísabetu Skag-
fjörð Guðrúnardóttur, f. 7.1.
1994. Sonur Arons er Hjörtur
Logi, f. 2013, með Veroniku Rut
Haraldsdóttur, f. 12.12. 1992.
Hjördís ólst upp í Hnífsdal,
gekk þar í barnaskóla og lauk
síðar gagnfræðaprófi frá Hér-
aðsskólanum á Núpi í Dýrafirði.
Hjördís starfaði lengst af við
verslunar- og skrifstofustörf á
Ísafirði. Þau hjónin bjuggu í
Hnífsdal þar til þau fluttu bú-
ferlum til Hafnarfjarðar 1986
þar sem hún starfaði við versl-
unar- og skrifstofustörf, lengst
af hjá Landsbréfum og Lífeyris-
sjóðnum Gildi. Árið 2009 flutt-
ust hjónin til Hafnar í Horna-
firði þar sem Hjördís starfaði
við bókhald hjá Rafhorni ehf.
þar til hún fór af vinnumarkaði
árið 2015.
Hjördís og Helgi fluttu árið
2015 í Hveragerði auk þess sem
þau hafa dvalið í sumarbústaðn-
um Jaðri í Bláskógabyggð síð-
ustu 25 ár.
Útför Hjördísar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 25. maí
2018, kl. 13.
d. 23.7. 2002, og
Huldu Guðbjargar
Helgadóttur, f.
5.10. 1925, d. 6.3.
2000. Systkini
Helga eru Jóhanna,
f. 3.10. 1951, Egg-
ert, f. 9.4. 1954,
Gunnar Óli, f. 20.2.
1958, Anna, f. 2.5.
1959, og Ingibjörg,
f. 14.2. 61, d. 28.12.
1962.
Börn Hjördísar og Helga eru:
1) Gísli Þór, f. 23.2. 1973, í sam-
búð með Önnu Dagbjörtu
Gunnarsdóttur, f. 26.6. 1978,
synir þeirra eru Helgi Hjörtur,
f. 2003, og Arnar Logi, f. 2010.
2) Hulda Guðbjörg, f. 30.7. 1979,
í sambandi með Þorsteini
Hreggviðssyni, f. 4.2. 1970.
Fyrir átti Hjördís Ásgerði
Kristínu, f. 10.12. 1968, með
Gylfa Guðmundssyni, f. 15.3.
1948, gift Friðriki Jónasi Frið-
rikssyni, f. 28.6. 1974, börn
þeirra eru Jana Mekkín, f. 2003,
Elsku mamma. Hetjan mín og
fyrirmynd. Mikið óskaplega
sakna ég þín þótt ekki séu nema
nokkrir dagar frá því þú kvaddir
þennan heim. Fyrir ári grunaði
mig ekki að þessi staða gæti
komið upp. Lífskrafturinn þinn
og orkan var engu lík. Alltaf eitt-
hvað að bardúsa. Brjóta veggi,
skipta um innréttingar, byggja,
bæta, prjóna, sauma, rækta.
Þetta voru þínar ær og kýr. Allt-
af tilbúin að leggja hönd á plóg
og hjálpa til. Mér varstu ekki
bara móðir heldur líka vinkona.
Þú reyndist mér alltaf vel og hef-
ur verið börnunum mínum svo
mikið. Aron Martin ólst nú að
hluta til upp hjá þér og það varst
þú sem klipptir á naflastrenginn
hans á sínum tíma. Þið Jana
Mekkin eigið sama afmælisdag
og voruð bundnar sérstökum
böndum. Friðrik Björn dýrkar
þig og dáir enda stjanað við hann
eins og prins. Ömmustrákurinn
minn Hjörtur Logi ljós okkar
beggja.
Við höfum gengið í gegnum
margt saman, bæði gleði og sorg.
Í gegnum þá göngu er margt
sem þú skilur eftir hjá mér, eitt
það dýrmætasta er æðruleysið
sem þú sýndir í veikindum þín-
um og kærleikurinn sem þú
gafst okkur öllum. Ég trúi því að
þú fylgir okkur áfram í annarri
vídd og á ég eftir að eiga ófá
samtölin við þig í framtíðinni.
Elska þig út í geim og aftur til
baka, takk fyrir allt.
Þín dóttir,
Ásgerður.
Það var eins og okkur grun-
aði, að kallið kæmi fyrr en marg-
an óraði fyrir. Það var um hvíta-
sunnu í fyrra sem Helgi
tengdapabbi hringdi og sagði
okkur að hann hefði kallað eftir
sjúkrabíl fyrir þig því þú værir
með svo mikinn höfuðverk.
Hingað til hafði það verið þú sem
hringdir eftir sjúkrabíl fyrir
Helga. Ásgerður dóttir þín gerði
sér fljótt grein fyrir því að þetta
boðaði ekki gott og dreif sig suð-
ur til þín. Næstu dagar voru
þungir og að lokum var okkur til-
kynnt að um illkynja æxli á
stærð við tennisbolta hefði fund-
ist í höfðinu. Þú tókst þessu af
skynsemi og stóískri ró og kaust
að halda þínu striki eins og ekk-
ert hefði í skorist.
Okkar kynni hófust fyrir tæp-
um sextán árum þegar ég kom
fyrst í heimsókn í Hörðalandið
með Ásgerði elstu dóttur þinni.
Okkar á milli var ég alltaf kall-
aður uppáhaldstengdasonurinn
(enda sá eini lengi). Vorið 2009
manaði ég dóttur þína til að
hringja í þig og bjóða þér vinnu
sem skrifstofustjóra hjá Raf-
horni á Hornafirði. Ekki hvarfl-
aði það að okkur að þú myndir
hlaupa úr góðu starfi hjá Lífeyr-
issjóðnum Gildi og koma til okk-
ar á Hornafjörð en það gerðuð
þið Helgi. Sennilega hafa barna-
börnin ykkar Jana Mekkín og
Friðrik Björn haft eitthvað um
það að segja. Að fá ykkur hingað
var yndislegt og tíminn hér var
frábær með ykkur.
Á hverju sumri dvöldust þið á
Jaðri í fallega sumarbústaðnum
ykkar við Laugarvatn sem þið
byggðuð frá grunni af ást og um-
hyggju. Þið voruð eins og far-
fuglarnir, fóruð í bústaðinn að
vori og fóruð þaðan að hausti. Á
hverju sumri komum við í heim-
sókn að Jaðri og dvöldum hjá
ykkur og áttum góðar stundir.
Það var alltaf auðfengið að fá
ykkur til að koma austur og
hugsa um krakkana ef okkur Ás-
gerði datt í hug að ferðast eitt-
hvað barnlausum innanlands eða
skjótast til útlanda. Við Ásgerð-
ur ræddum það í fyrrahaust að
sennilega yrði þinn besti tími
sem eftir væri í kringum jólin
2017 því ljóst var að framgangur
sjúkdómsins yrði hraður. Þá yrð-
ir þú hins vegar nýbúin í geislum
og allt með kyrrum kjörum hvað
varðar sjúkdóminn. Við ræddum
við þig hvernig þú sæir jólin fyr-
ir þér og stutta svarið var þetta:
„Við Helgi verðum hér heima og
ykkur er velkomið að koma í
mat.“
Við Ásgerður erum einstak-
lega heppin að eiga vini sem reka
hótel skammt frá Hveragerði og
fengum við að vera húsverðir þar
um jólin. Jólin urðu þannig að öll
stórfjölskyldan var saman á Hót-
el Hlíð, þá var glatt á hjalla og
gott að geta hlegið saman. Þér
hrakaði hratt síðustu mánuði og
vikur. Þegar við börnin komum
til þín um þarsíðustu helgi gerð-
um við okkur grein fyrir því að
komið var að kveðjustund. Þegar
við Friðrik Björn fórum heim á
sunnudeginum fórum við feðgar
sáttir í hjarta frá þér en ég fann
að þú sjálf varst ekki alveg sátt.
Það kom á daginn þegar „ung-
lingurinn“ hann pabbi þinn hélt
upp á hundrað ára afmælið sitt á
mánudeginum 14. maí, þá kvadd-
ir þú þetta jarðlíf umvafin ást-
vinum. Takk fyrir allt.
Þinn „uppáhalds“-tengdason-
ur,
Friðrik Jónas.
Elsku amma, það er sárt að
hugsa til þess að nú sértu farin.
Við vitum að nú ertu komin á
góðan stað hjá Guði en það er
erfitt og ósanngjarnt að ímynda
sér lífið án þess að fá að hitta þig
og knúsa aftur. Faðmurinn þinn
var alltaf opinn og alltaf svo hlýr,
ekta ömmufaðmur sem við eig-
um eftir að sakna, við erum
þakklátir fyrir að hafa átt ömmu
eins og þig og þakklátir fyrir að
eiga gríðarlega mikið magn af
minningum um þig sem munu
ávallt lifa í hjörtum okkar.
Lítill drengur leggst á koddann
lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum)
Bless, elsku besta amma okk-
ar, við eigum eftir að sakna þín
sárt.
Þínir sonarsynir,
Helgi Hjörtur og Arnar
Logi Gíslasynir.
Að komið sé að þeirri stundu
að skrifa minningarorð var ekki
eitthvað sem mann óraði fyrir að
yrði raunin þegar áfallið reið yfir
fjölskylduna fyrir ári. Fram und-
an var systraferð til Noregs og
tilhlökkun mikil, í þá ferð varð
skarð þegar Hjördís var ný-
greind og á skurðarborðinu dag-
inn sem hún átti flug út. Fljótt
varð ljóst hvað fram undan var
og að klukkan tifaði hratt og bar-
áttan við tímann hófst. Við ráð-
um ekki örlögunum en við ráðum
hvernig tekist er á við það óum-
flýjanlega. Á sama tíma og ég
bugaðist undan fréttunum tókst
elsku systir mín á við örlög sín af
aðdáunarverðri yfirvegun og
æðruleysi. Kletturinn sem setti
ávallt hag annarra í forgang, lét
aldrei bilbug á sér finna.
Aldursmunur milli okkar
systranna er nokkur, í rauninni
bjó ég svo vel að eiga nokkrar
mömmur. Hjördís bjó í Hnífsdal
öll mín uppvaxtarár svo að ég
var mjög mikið hjá þeim Helga,
passaði krakkana og átti alltaf
vísan stað. Minningarnar eru
margar frá stundum sem við átt-
um við spjall um lífið og til-
veruna, ráðleggingar og um-
vandanir sem ég fattaði stundum
eftir á að voru í raun það því þær
voru settar fram á svo fínlegan
hátt að þær hljómuðu eðlilega.
Hjördís þekkti litlu systur sína
það vel að orð þurfti oft ekki,
hún sá ef eitthvað bjátaði á og
settist niður yfir spjall. Á ég
henni og Helga líka margt að
þakka.
Eftir því sem árin hafa liðið
hafa tengslin styrkst enn frekar.
Samband okkar hefur alltaf verið
mjög náið og ekki minnkað þrátt
fyrir fjarlægðir af og til. Hvatn-
ing til náms og framhaldsnáms
síðar og alltaf var Hjördís
fremsti stuðningsaðilinn og um-
hugað um allt og alla. Allar góðu
stundirnar sem voru ófáar koma
fram sem fljót minninganna,
hláturinn og brosið sem lýsti upp
hversdagsleikann og gerði dag-
inn betri. Systraferðin og bú-
staðarhittingarnir, svo margs að
minnast.
Hjördís og Helgi hafa alltaf
verið verkglöð og ekki vílað fyrir
sér að leggjast í stórar fram-
kvæmdir.
Ég leyfi mér að efast um að
nokkurt verk hafi verið Hjördísi
ofviða. Þess bera merki fram-
kvæmdir á híbýlum og að Jaðri,
sælureitnum þeirra Helga,
ásamt hannyrðum sem voru líf
hennar og yndi. Við starfslok var
tilhlökkun um að njóta lífsins og
eyða meiri tíma að Jaðri ásamt
nýjum heimkynnum í Hvera-
gerði. Lífið er núna og á það svo
sannarlega við og áminning um
að staldra við í hraðanum sem
einkennir flest okkar. Tíminn
varð of stuttur hjá elsku systur
minni sem lést 14. maí.
Á þessum degi kveð ég þig
elsku fallega systir mín með
miklum trega, orð mega sín lítils
en huggun harmi gegn er vissan
um að ástvinir sem gengnir eru
hafa tekið vel á móti þér.
Elsku pabbi minn, Helgi, Ás-
gerður, Gísli, Hulda og fjölskyld-
an öll, harmur ykkar er mikill.
Megi guð almáttugur styrkja
ykkur.
Með ástarþökk ertu kvödd í hinsta
sinni hér
og hlýhug allra vannstu er fengu að
kynnast þér.
Þín blessuð minning vakir og býr í
vinahjörtum
á brautir okkar stráðir þú, yl og
geislum björtum.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín systir,
Halldóra Karlsdóttir.
„Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi.“
Kallið kemur ævinlega jafn
óvænt og einhvern veginn aftan
að manni.
Hún Hjördís kvaddi 14. maí
umvafin ástvinum. Kær frænka
sem hefur verið samofin mér allt
frá bernsku. Við, stelpuskottin,
ólumst upp í sama húsi í Dalnum
okkar í sterkum fjölskyldubönd-
um. Tveir bræður bjuggu um
skeið í sama húsi, Grænadal í
Hnífsdal, með fjölskyldur sínar
og börnin urðu ákaflega tengd
og náin, og byggðu síðan hús,
auðvitað hlið við hlið, og við ofar
í brekkunni. Leiksvæðið var
nægt og ímyndunaraflið öflugt,
víðfeðmt leiksvæðið náði frá
fjöru til fjallatoppa og fram í
Dalinn. Og allt þar á milli. Vina-
hópurinn stór og allir vinir, hver
svo sem aldurinn var. Þarna
mynduðust bönd sem rofna ekki
og þeim fær ekkert grandað.
Að eiga trúnað einhvers er
ekki sjálfgefið, en við Hjördís
áttum slíkan, dagar okkar sam-
an, þrátt fyrir áföllin, hafa allir
verið bjartir og fagrir, engu
skipti þótt við hittumst ekki alla
daga.
Tilviljanirnar eru stundum
skondnar. 8. maí í fyrra ókum við
Stefán áleiðis austur á Flúðir en
í stað þess að aka fram hjá
Hveragerði renndum við til
þeirra Hjördísar og Helga.
Nokkrum dögum síðar fór hún í
aðgerðina.
Hjördís tókst fréttunum af
æðruleysi og bjartsýni en stund-
um var gott að geta bara rabbað
um hópinn okkar og alla sem
okkur eru kærir. Og ekki síður
að rifja upp æskustundir, eins og
þegar við fórum 15 og 16 ára í
„þrælabúðirnar“ á síldarplaninu
á Seyðisfirði, þar sem unnið var
alla daga, frá því árla morguns
fram á nótt, eins og enginn væri
morgundagurinn. Engu eytt og
hýran var góð.
Hjördís var strax ákveðin í að
fara vestur til pabba síns og
haga því eins og hún vildi. Og
það náði hún að gera fyrir svo
ótrúlega fáum dögum.
Guð og allar góðir vættir
styrki aldinn föður, Helga, og
barnahópinn stóran og smáan og
systkini þín og ástvini þeirra.
Grámi dagsins grætur
hin góðu, liðnu ár,
þá hlupu fimir fætur
og féllu gleðitár.
Nú faðmast fólk sem lifir
og fegurð leitar að
en engill svífur yfir
þeim yndislega stað.
Nú tala englar aðrir
um allt sem hérna var.
Til jarðar falla fjaðrir
sem fagrar minningar.
(Kristján Hreinsson)
Elsku frænka, nú ert þú Guði
falin og umvafin englum á öðru
tilverustigi, en samt svo nálæg.
Hvíl í friði elskuleg, þín
Bára.
Elsku Hjördís, það var mikil
gæfa að fá að kynnast þér. Man
þann daginn fyrir um 17 árum
þegar ég hitti þig fyrst á Laug-
arnesveginum hjá Gísla, strax á
þeirri stundu fékk ég þéttings-
fast faðmlag frá þér, það fyrsta
af fjölmörgum sem á eftir komu
á næstu árum. Þú varst klettur
og það var gott að leita til þín, þú
áttir alltaf svör og veittir alltaf
stuðning og varst iðulega fyrst á
staðinn þegar upp komu erfið-
leikar í fjölskyldunni.
Þú varst yndisleg sál. Kona
sem hugsaði vel um alla í kring-
um sig. Það var reiðarslag þegar
þú greindist með æxli fyrir ári,
en þú tókst þessu með æðruleysi
og jákvæðni og ætlaðir þér að
sigra þennan vágest. Krafturinn
sem bjó í þér í þessum veikind-
um var ótrúlegur. En þessi
kraftur einkenndi allt þitt líf.
Það var sjaldan lognmolla í
kringum ykkur Helga; ef þið
voruð ekki að byggja þá voruð
þið að rífa niður og breyta og
stækka. Það var yndislegt að
koma til ykkar Helga á fallega
staðinn ykkar að Jaðri. Reitur
sem þið keyptuð fyrir mörgum
árum. Þá var ekki ein hrísla á
jörðinni, en þið hafið eytt
ómældri vinnu og tíma í að gera
þennan stað að paradís. Þvílíkur
sælureitur og þvílík forréttindi
fyrir strákana okkar að hafa alist
upp við það að koma til ömmu og
afa í sumarbústaðinn. Þar urðu
til margar góðar og einstakar
minningar.
Ég er svo þakklát fyrir sam-
verustundir fjölskyldunnar með
þér síðustu jól, þegar allir þínir
afkomendur komu saman og
fögnuðu jólunum á hóteli. Þetta
er dýrmæt minning sem situr
eftir í hjörtum okkar allra.
Elsku Hjördís, mikið verður
nú lífið tómlegt án þín. Þú skilur
eftir svo stórt skarð í hjörtum
okkar sem ómögulegt verður
nokkurn tímann að fylla.
Elsku Gísli, takk fyrir að leyfa
mér að kynnast þessari einstöku
konu sem hún mamma þín var,
hún gaf og kenndi okkur svo
margt. Við getum huggað okkur
við það að nú er hún laus undan
þjáningum sjúkdómsins og nú
mun hún sameinast góðu fólki
sem bíður hennar fyrir handan.
En lífið heldur áfram og við hin
sem eftir stöndum hlökkum til að
hitta hana í draumum okkar.
Þangað til segjum við bless og
takk fyrir að hafa verið einstak-
lega hlý og umhyggjusöm
tengdamamma, elsku Hjördís,
við njótum þess að ylja okkur við
minningarnar um þig, gleðjast
yfir þeim og þakka fyrir þær
með tár í augum en hlýju og
þakklæti í hjarta.
Þín tengdadóttir,
Anna Dagbjört
Gunnarsdóttir.
Hjördís
Karlsdóttir
Elsku
langamma,
Því svo elskaði Guð
heiminn,
að hann gaf son sinn eingetinn,
til þess að hver sem á hann trúir
glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.
Snædís Líf og Elísa
Elsku Þórunn mín, nú ertu
komin til Guðs og mig langar
að segja:
Í alkærleikans örmum hans, öll þín
verði saga.
Vertu í faðmi frelsarans
falin alla daga.
(Höf. ók.)
María Ingvarsdóttir
Í dag kveð ég ömmu mína.
Þegar ég sest niður til að velja
eitthvað til að skrifa þá er ein
minning sem kemur fyrst upp.
En það var sú ógleymanlega
stund þegar þú keyptir síðasta
bílinn þinn. Þú vildir alltaf vera
fín og vel til höfð en aldrei var
neitt snobb í þér. Þú þurftir
virkilega að hafa fyrir lífinu
með mikilli vinnu og að ala upp
pabba og Bjarna frænda nánast
alveg ein. Ég er nokkuð viss
um það að það hafi verið mun
erfiðara á þínu tímabili heldur
en það er í dag. En þegar þú
sýndir mér nýja bílinn í fyrsta
skiptið þá var þetta bara lítill
sætur eldrauður bíll. En það
Þórunn
Ingimarsdóttir
✝ Þórunn Ingi-marsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. janúar 1926.
Hún andaðist 30.
apríl 2018. Útför
hennar fór fram 15.
maí 2018.
sem situr enn í
mér í dag er að þú
varst mjög ánægð
með bílinn, allt
nema eitt. En það
var þegar þú sett-
ist inn og horfðir á
stýrið í honum, þar
var Skoda merki.
Þetta var rétt á
fyrstu árum þess-
arar aldar þegar
Skoda var að koma
aftur á markað en þú varst þá
búin að eiga Volkswagen í
mörg ár. Þú sagðir að það
mætti nú alveg vera VW merki
frekar á honum, en annars bara
ágætur bíll. En það er mér
einnig sérstaklega minnistætt
þegar þú varst að vinna í Versl-
unarbankanum í Bankastræti.
Þegar ég hafði aldur til að fara
ein með vinkonum til Reykja-
víkur með Landleiðum, þá fór-
um við úr strætó í Lækjargöt-
unni og fyrsta stoppið var alltaf
í bankanum hjá ömmu. Það var
svo fínt að byrja ferðalagið þar
því hún byrjaði að fara með
okkur vinkonurnar í mötuneyt-
ið og keypti einhver sætindi
fyrir okkur, svo var farið niður
á jarðhæðina til gjaldkerana og
tekinn smá aur út sem ég mátti
eyða í bænum. Elsku amma, ég
veit að það er tekið vel á móti
þér á nýjum stað. Þú varst al-
veg tilbúin að kveðja, ég fann
það alveg þegar við Eðvarð
komum til þín í síðasta skiptið.
Ég ætla að skrifa hér ljóð sem
Íris vinkona mín skrifaði til
Gunnars bróður þegar hann
lést árið 1995:
Góði guð, gefðu að
amma ljósið finni,
þó hún hverfi hef ég hana
hérna, í minningunni.
Stefanía Sif W. Dison