Morgunblaðið - 25.05.2018, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2018
✝ HelgaGuðmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. febr-
úar 1964. Hún lést
eftir stutt og erfið
veikindi á heimili
sínu 13. maí 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmund-
ur Ingvar Svein-
jónsson, f. 1930, d.
2010, og Guðmunda
Guðrún Kjartansdóttir, f. 1931,
d. 2004.
Systur Helgu eru Halldóra
Sigríður, f. 1947, d. 2007, maki
Magnús Finnur Jóhannsson, f.
1955, Lilja, f. 1951, maki Guð-
mundur Vignir Hauksson, f.
1957, og Andrea Guðrún, f.
1961, maki Eysteinn Sigurðsson,
f. 1958.
Sambýlismaður Helgu er Æv-
ar Rafn Kjartansson, f. 1962.
Börn Ævars eru Friðrik Már, f.
1985, og Elísabet Elma, f. 1989.
Foreldrar Ævars eru Kjartan
Már Ívarsson, f. 1943, og Sigríð-
ur Sæunn Óskarsdóttir, f. 1942.
Systkini Ævars eru Inga Jenný
Reynisdóttir, f. 1961, maki
Borgþór Freysteinsson, f. 1961,
og Óskar Guðjón Kjartansson, f.
1965, maki Una
Sigríður Ásmunds-
dóttir, f. 1967.
Helga bjó fyrstu
fjögur árin í Álfta-
mýri, síðan á
Kleppjárns-
reykjum, Sólbyrgi í
Borgarfirði, svo í
Borgarnesi og
barna- og grunn-
skólaárin í vest-
urbæ Reykjavíkur.
Helga og Ævar hófu sambúð
árið 1994 og bjuggu lengst af í
Hafnarfirði.
Helga vann í mörg ár á Morg-
unblaðinu, fyrst á auglýsinga-
deild blaðsins og síðan sem graf-
ískur hönnuður.
Helga og Ævar stofnuðu sitt
eigið fyrirtæki ásamt fleirum
sem sérhæfði sig í grafískri
hönnun og ráku það í 12 ár. Síð-
ustu árin vann Helga í Kattholti
við umönnun katta og hjálpaði
hún til við ýmislegt þar í þágu
kattanna, eins og að hanna og
búa til ýmislegt fyrir Kattholt.
Helga var annálaður dýravinur
og átti þetta því vel við hana.
Útför Helgu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag, 25.
maí 2018, klukkan 13.
Yndislega Helga systir okkar
er dáin. Hún dó heima hjá sér í
faðmi sambýlismanns síns eftir
þriggja mánaða erfið veikindi.
Alltaf héldum við í vonina, en
veikindin voru illskeytt. Maður
er aldrei tilbúinn, sama hvað.
Helga var æðrulaus allan tímann
og bað aldrei um neitt og alltaf
þegar við spurðum: hvernig hef-
ur þú það? þá var svarið alltaf: ég
hef það bara ágætt, ekki hafa
áhyggjur.
Denný elsta systir okkar lést
af slysförum fyrir 11 árum. Við
vorum allar mjög nánar og gerð-
um margt skemmtilegt saman og
stóðum saman í gegnum súrt og
sætt. Ekki datt okkur í hug að sú
yngsta færi næst.
Helga var mjög listræn og var
einkar lagin við að gera listaverk
sem kröfðust mikillar nákvæmni
og fínhreyfinga og eins og góð
vinkona okkar sagði þegar hún
frétti að Helga væri dáin: Nú er
Helga örugglega að mála allan
heiminn á agnarsmáan striga.
Helga elskaði dýr og menn og
vann við það síðustu árin að
hugsa um kisurnar í Kattholti,
einnig fór hún í sjálfboðaliða-
vinnu út um allan Hafnarfjörð að
gefa villikisunum.
Helga var komin með lager af
handverki af ýmsum toga, því
meiningin var að opna gallerí
ásamt sambýlismanninum, Æv-
ari. Helga var alla tíð sjálfri sér
nóg og mjög hógvær og lítillát.
Við systur höfðum allar mjög
gaman af tónlist og fátt fannst
okkur skemmtilegra en að hittast
á góðri stund, Helga var byrjuð
að læra á gítar og var orðin mjög
flink á munnhörpu.
Hún samdi þessar línur, sem
fylgja hér með, þegar Denný
systir okkar dó og er þetta brot
úr lagi eftir uppáhaldssöngkonu
okkar, Lucindu Williams, sem við
sáum saman á tónleikum í Glas-
gow fyrir nokkrum árum.
Mér seint lærist
að lifa
lifa, án þín
elsku systir mín
Ég sem ann þér svo mikið
systir mín
þú varst alltaf til staðar
þurfti ég þín
það er tómlegt án þín.
Elsku Ævar, við hjálpumst að í
gegnum þessa erfiðu tíma.
Við munum sakna þín, elsku
Helga litla sys, og þú verður allt-
af með okkur.
Þínar elskandi systur,
Andrea (Addý) og Lilja.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Elsku fallega vinkona mín hún
Helga Dengsa er farin frá okkur.
Mér finnst ég svo lánsöm að hafa
fengið að kynnast henni þótt ég
hefði viljað hafa hana hérna
miklu lengur. Ótal minningar
leita á hugann og þær eru allar
fallegar og umfram allt skemmti-
legar.
Góðhjörtuð, húmoristi, mann-
og dýravinur og elskuð af öllum
sem hana þekktu. Ég kveð hana
með sorg í hjarta og hlakka til að
hitta hana aftur þegar minn tími
kemur.
Elsku Ævar, Addý, Lilja og
fjölskyldur, megi allar góðar
vættir vaka yfir ykkur í þessari
miklu sorg. Guð blessi minningu
Helgu.
Petrína Ólafsdóttir.
Helga
Guðmundsdóttir
✝ Þorkell SteinarEllertsson
fæddist á Snorra-
braut 73 í Reykja-
vík 10. júlí 1939.
Hann lést þar 7.
maí 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
ríður Þorkelsdóttir
húsmóðir, f. 11.11.
1900, d. 29.10.
1987, og Ellert K.
Magnússon, sjómaður og síðar
byggingameistari, f. 1.5. 1897,
d. 8.2. 1974.
Systkini Þorkels Steinars eru
Elín, f. 20.2. 1928, Guðrún, f.
15.11. 1930, Ásgeir Birgir, f.
20.5. 1933, og Magný Gyða, f.
21.4. 1942.
Þorkell Steinar kvæntist
13.8. 1961 Guðrúnu Bjartmars-
dóttur, f. 3.7. 1939, d. 13.9.
1988. Börn þeirra eru: 1) Þor-
mar Úlfur, f. 3.4. 1962. M.
Helga Luna Kristinsdóttir, f.
14.6. 1959. Sonur þeirra Tind-
ur, f. 19.12. 1991. Börn Helgu:
Gísli, f. 16.3. 1976, og Diljá, f.
25.1. 1982. 2) Þorri, f. 1.2. 1965.
M. Kjersti Beate Rosland, f.
30.10. 1975. Sonur þeirra Birkir
Máni, f. 2.7. 2010. Börn Þorra
með Gunnlaugu Yngvadóttur, f.
13.5. 1965: Þorsteinn Darri, f.
26.6. 1991, og Guðrún Björt, f.
Stokkhólmi 1963 og varð fil.k-
and. í uppeldisfræði frá Háskól-
anum í Gautaborg 1975. Auk
þess lagði hann stund á söng-
nám í Söngskólanum í Reykja-
vík og sótti fjölda námskeiða
um uppeldismál, stjórnun og
íþrótta- og heilbrigðismál.
Þorkell Steinar kenndi víða
við grunnskóla og framhalds-
skóla bæði á Íslandi og í Sví-
þjóð og starfaði að mestu sem
kennari, skólastjóri og bóndi.
Þar ber hæst að hann var
skólastjóri Alþýðuskólans á
Eiðum í tíu ár og bæði kennari
og námsráðgjafi við Fjölbrauta-
skólann í Breiðholti í áratugi.
Hann var hestamaður og
hrossaræktandi og á seinni
hluta ævinnar rak hann meðal
annars stórbýlið Ármót í Rang-
árvallasýslu.
Þorkell Steinar var
frjálsíþróttamaður, á yngri ár-
um vann hann til fjölda við-
urkenninga og lengi vel starf-
aði hann sem íþróttaþjálfari og
leiðbeinandi. Auk þess tók hann
þátt í margþættum félagsstörf-
um alla ævi. Má þar nefna að
hann var einn af stofnendum og
fyrsti formaður Rótarýklúbbs-
ins Reykjavík-Breiðholt, fyrsti
formaður kennarafélags FB og
fulltrúi kennara í skólastjórn,
formaður Bréfdúfnafélags Ís-
lands auk fjölda félagsstarfa á
skólaárum hans og Eiðaárum.
Eftir hann liggur fjöldi ljóða,
bæði birtra og óbirtra.
Útför Þorkels Steinars fer
fram frá Neskirkju í dag, 25.
maí 2018, kl. 13.
13.11. 2001. 3) Álf-
rún Guðríður, f.
26.10. 1968. M.
Kjartan Ólafsson, f.
18.11. 1958. Synir
þeirra Hringur, f.
25.6. 2002, og Snæ-
bjartur Sölvi, f. 3.3.
2007. Dætur Kjart-
ans: Védís, f. 4.1.
1989, og Sunneva,
f. 8.10. 1991. 4)
Teitur, f. 20.12.
1969. M. Sigríður Elva Vil-
hjálmsdóttir, f. 5.11. 1978. Dótt-
ir þeirra Andrá, f. 24.4. 2013.
Kona Þorkels Steinars 1989-
1999 er Hildur Sigurðardóttir,
f. 26.4. 1961. Börn þeirra eru:
1) Baldur Helgi, f. 7.4. 1989. M.
Guðrún Snorra Þórsdóttir, f.
24.4. 1996. 2) Þórhildur, f. 23.8.
1990. M. Hjalti Harðarson, f.
22.5. 1976. 3) Þorkell Máni, f.
11.11. 1993.
Sambýliskona Þorkels Stein-
ars til nokkurra ára er Jing
Zhang, f. 19.7. 1972. Dóttir
hennar og fósturdóttir hans er
Tinna Ósk, f. 9.12. 2008.
Þorkell Steinar lauk kenn-
araprófi frá Kennaraskóla Ís-
lands 1960, prófi frá Íþrótta-
kennaraskóla Íslands 1961,
prófi sem íþróttakennari og
-fræðingur frá Konunglega
íþróttakennaraskólanum í
„Því að hvað er það að deyja
annað en standa nakinn í blænum
og hverfa inn í sólskinið?
Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann
frá friðlausum öldum lífsins svo
að hann geti risið upp í mætti sín-
um og ófjötraður leitað á fund
guðs síns? Og þegar jörðin krefst
líkama þíns, muntu dansa í fyrsta
sinn.“ (Kahlil Gibran)
Pabbi. Ég kveð þig með þess-
um orðum sem þú varst svo hrif-
inn af. Nú ertu horfinn inn í sól-
skinið og friðinn. Frjáls og glaður
og engu háður eins og alltaf fór
þér best. Berð höfuðið hátt í
blaktandi blænum.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn. Megi ljósið umvefja þig …
Álfrún Guðríður.
Það er ekki hægt að lýsa pabba
öðruvísi en að hann hafi verið
margslungin persóna og áhrifa-
valdur í lífi þeirra sem urðu á
hans vegi. Hann var gæddur
miklum persónutöfrum og út-
geislun, var afburðagáfaður og
vel að sér um ótrúlegustu hluti.
Þegar við bræður mínir fórum í
helgarheimsóknir til pabba höfð-
um við alltaf nóg fyrir stafni.
Hann fór með okkur í útilegur,
óteljandi ferðir í Skautahöllina,
keilusali og bíó. Hann lagði alltaf
mikla áherslu á að við systkinin
töluðum góða og vandaða ís-
lensku. Þýddi bíómyndir upphátt
með tilþrifum í rauntíma. Kenndi
okkur að stinga okkur og fara í
heljarstökk af stökkbrettinu í
Sundhöllinni. Glotti svo bara þeg-
ar aðrir sundlaugargestir göptu
yfir þessum fjöruga pabba á sjö-
tugsaldri.
Það var pabba ákaflega erfitt
að greinast með parkinson,
hreysti var svo stór hluti af hon-
um. Við systkinin rifjuðum það
upp um daginn að hann hefði
aldrei nokkurn tímann sagt nei
við því að skutla okkur hingað
eða þangað þegar við vorum ung-
lingar, hann bauðst alltaf til þess.
Engin ferð var of ómerkileg og
annað sat á hakanum á meðan.
Það var hans leið til að taka
áfram þátt.
Oft var eins og pabbi væri ekki
alveg af þessum heimi. Og
kannski var hann það ekki. Hann
fór alltaf sínar eigin leiðir en lífið
fór engum silkihönskum um hann
og oft voru samskipti hans flókin.
Stundum beit ekkert á pabba og
stundum var hann tilfinningaver-
an uppmáluð. Til dæmis þegar
hann hlustaði á fallega tónlist, óp-
erur og aríur voru í uppáhaldi, þá
hætti hann öllu og hlustaði bara.
Stundum runnu tár niður kinn-
arnar. Pabbi elskaði að syngja og
nokkrar af mínum bestu
bernskuminningum eru þegar við
sungum hástöfum saman tvö í
bílnum í sveitinni. Oft tímunum
saman. Einstaka puttalingar
fengu far með okkur og þá sungu
þeir bara með.
Ég bý vel að mörgu sem pabbi
kenndi mér. Þrautseigju, ákveðni
og þori til að fara mínar eigin
leiðir. Að staldra við og njóta feg-
urðarinnar í augnablikinu. Að
syngja í bílnum. Að láta álit ann-
arra ekki slá mig út af laginu og
að gefast ekki upp þegar í harð-
bakkann slær.
Elsku pabbi minn.
Góða ferð inn í sumarlandið.
Þangað ferðu með skýran
huga í hraustum líkama.
Syngjandi.
Þórhildur.
Veistu ef þú vin átt,
þann er þú vel trúir,
og vilt þú af honum gott geta,
geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
Við vinirnir lásum Hávamál
hjá Freysteini Gunnarssyni
skólastjóra Kennaraskóla Ís-
lands og þótti mikið til um.
Fyrstu kynni okkar Þorkels
Steinars voru í laut nokkurri í
Hvalfirði, við fallega lækjar-
sprænu. Ég virti fyrir mér strák,
sem sat í grasinu neðan við þar
sem ég sat. Hann var að snæða.
Mér lék forvitni á hvað hann væri
að tyggja svona kröftuglega að
mér fannst. „Ég er að tyggja
svið,“ svaraði pilturinn. Hann
færði sig ofar og til mín. Við vor-
um 16 ára og á skólaferðalagi í
Bjarkarlund. Eftir þessi kynni
urðum við vinir ævilangt.
Þorkell Steinar hringdi í mig í
byrjun maí og rifjuðum við upp
gamla tíma. Fyrstu kynnin í
Hvalfirði, silungsveiðina við Urr-
iðavatn, þar sem við lágum í tjaldi
og veiddum vel. „Manstu þegar
við vorum settir inn?“ spurði ég
vin minn.
„Já, það gleymist aldrei,“ svar-
aði Þorkell. Við vorum á gangi á
Barónsstíg, 17 ára gamlir. Allt í
einu vorum við umkringdir af
laganna vörðum, ýtt inn í lög-
reglubíl og brunað með okkur
niður á lögreglustöð. Vorum við
ásakaðir um að hafa brotið
brunaboða. Það var okkur auðvit-
að víðsfjarri að koma þannig
fram. Og var okkur sleppt eftir
strangar yfirheyrslur. En þetta
hefur greinilega setið í okkur
báðum öll þessi ár.
Þetta síðasta samtal okkar var
merkilegt vegna þess að við
ræddum um gamla tíma, gömul
kynni. Þorkell Steinar var þess
eiginlega valdandi að ég fór í
Kennaraskólann. Ætlaði aðra
leið í lífinu. Hann hætti ekki fyrr
en ég lét innrita mig. Kannski var
það gæfa lífs míns. Við vorum
báðir KFUM-strákar. Svo æfð-
um við íþróttir saman kennara-
skólaárin.
Þorkell Steinar var afburða-
góður uppalandi, kennari og
skólastjóri. Við hittumst nú sjald-
an seinni ár, en ræddum oft sam-
an í síma. Gjafir hvorum okkar til
handa voru góð ráð, heilræði og
hvatning. Þorkell Steinar var ein-
stakur maður og góður félagi.
Sumum þótti hann vera sérlunda
í skoðunum. En honum þótti
vænt um það og gerði í því að
finna aðra fleti á lífi og skoðun-
um.
Síðustu orð Þorkels Steinars
til mín voru, bara fyrir nokkrum
dögum: „Þú verður að skrifa
nokkur minningarorð um mig.“ Á
þeirri stundu fannst mér það
merkileg ósk, fannst alls ekki að
vinur minn væri á förum. Hann
minnti mig á orð sem ég hafði rit-
að honum fyrir óralöngu og var
löngu búinn að gleyma. Hann fór
með hluta úr kvæðinu mínu í
þessu síðasta samtali okkar en
hann lést degi síðar. Orðin sem
hann mundi voru svohljóðandi:
„Lækurinn er eins og lífið, renn-
ur hljóðlaust fram, frýs stundum,
þiðnar og heldur áfram för. Sam-
einast hinu mikla fljóti eða hafi.
Líkt og lífið sem sameinast að
lokum hinu mikla, góða, fallega
og eilífa, fullkomna.“
Ég þakka Þorkeli Steinari fyr-
ir vináttu, sem aldrei bar skugga
á. Hann var þarna alltaf, vinur í
raun og gleði. Samskipti okkar
gerðu okkur betri og hamingju-
samari en ella hefði orðið.
Þakka þér, kæri vinur minn,
fyrir öll þessi fallegu ár.
Birgir Ás Guðmundsson.
Þorkell Steinar
Ellertsson
Frænkur mínar á
Herjólfsgötu í
Hafnarfirði voru
örugglega hlátur-
mildustu stúlkur í heimi. Á ung-
lingsárunum nutum við frænd-
urnir þess að láta þær hlæja í
fjölskylduveislunum á Þorfinns-
götunni, ættaróðalinu sem afi og
amma höfðu byggt á kreppuár-
unum og var félagsmiðstöð fjöl-
Berent
Sveinbjörnsson
✝ Berent Svein-björnsson
fæddist 13. júlí
1950. Hann lést 28.
apríl 2018.
Útför Berents
fór fram 18. maí
2018.
skyldunnar. Guðný
var elst þeirra
systra og virtist
endalaust geta hleg-
ið að vitleysunni
sem upp úr okkur
vall. Eftir unglings-
árin skildi leiðir og
fyrr en varði var
Guðný orðin gift og
ráðsettur hússtjórn-
arkennari í Hafnar-
firði. Pilturinn
hennar, eins og amma hefði sagt,
var iðnaðarmaður. Hann var
hægur og hlýr en ákveðinn og
hrifning hans á Guðnýju var öll-
um augljós. Leiðir okkar lágu lít-
ið saman næstu áratugi og sá ég
þau aðeins endrum og sinnum í
fjölskylduveislum. Það var svo
2005 að við fréttum hvort af öðru
þar sem við vorum á Kanaríeyj-
um. Eiginkonur okkar Berents
áttu það þá sameiginlegt að tak-
ast á við alvarlegan sjúkdóm,
krabbamein. Þar nutum við
ánægjulegra samverustunda og
gátum um tíma gleymt stund og
stað.
Á síðustu tveimur árum tókum
við upp þráðinn aftur þegar Be-
rent fór að aðstoða okkur hjónin
sem iðnaðarmaður. Verkefnið
fólst í að setja upp ofna og tengja
hitaveitu í sumarhús okkar
hjóna. Þrátt fyrir veikindi sín
gekk Berent til þess verks af ein-
urð og staðfestu. Fór þar saman
útsjónarsemi, verklagni og ein-
stök snyrtimennska. Að loknu
dagsverki nutum við þess að
slaka á og ræða saman um heima
og geima. Berent var margfróð-
ur, glettinn og með góða frásagn-
argáfu. Sögur hans af mönnum
og málefnum endurspegluðu já-
kvætt viðhorf hans til lífsins og
tilverunnar. Hann naut þess sér-
staklega að segja frá börnum sín-
um og barnabörnum. Þá kom sér-
stakt blik í auga hans og stoltið
leyndi sér ekki í röddinni. Hann
var hlýr og umhyggjusamur og
hafði góða kímnigáfu. Berent
kom svo og kvaddi okkur áður en
hann hélt sér til lækninga til Sví-
þjóðar. Þá var hann bjartsýnn og
vongóður um sjúkdómshorfur
sínar. Nú er Berent horfinn.
Hugur okkar er hjá börnum hans
og ættingjum. Guð blessi minn-
ingu góðs drengs.
Halldór Kr. Júlíusson.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar