Morgunblaðið - 25.05.2018, Side 29

en hetjulega baráttu við hið óum-
flýjanlega. Hún er fyrst úr hópn-
um til að yfirgefa þessa jarðvist.
Það kennir okkur að vanmeta
ekki lífið. Odda var heilbrigð, ung-
leg, kærleiksrík og geislandi
mannvera.
Odda átti frumkvæðið að stofn-
un þess ómetanlega og yndislega
samfélags okkar sem fylgst hefur
að gegnum lífið með öllum þess
sigrum og sorgum. Nú umlykur
söknuður hópinn, en um leið
þakklæti fyrir að hafa verið sam-
ferða þessari einstöku konu.
Odda tók á móti því sem lífið
færði henni af hugrekki og æðru-
leysi og þannig minnumst við
hennar. Hún átti auðvelt með að
smita okkur með gleði, jákvæðni
og hlátri. Stór eiginleiki hennar
var einstök hógværð og lagði hún
aldrei illt til neins.
Odda var félagslynd, var í skát-
unum, söng í kirkjukórnum, tók
þátt í hlaupum, m.a. hinu árlega
kvennahlaupi með dætrum sínum
og systrum, undi sér við að prjóna
á afkomendur sína, dáði BÓ og
kenndi okkur hinum að meta
hann. En líf hennar og yndi voru
börnin og síðar barnabörnin og
langömmudrengurinn, heill
þeirra og hamingja.
Straumhvörf urðu í lífi Oddu
þegar hún kynntist seinni ástinni
sinni honum Þórhalli og hófust þá
ný ævintýri um ókannaðar slóðir,
ferðalög á húsbílum og mótorhjól-
um innanlands sem utan. Hún var
einstaklega glæsileg þar sem hún
geystist um á mótorfáknum með
Þórhalli sínum.
Stórt skarð hefur myndast í
góðan hóp. En minningin um ein-
staka vináttu góðrar systur mun
fylgja okkur til endaloka.
Við vinkonurnar, makar og fjöl-
skyldur sendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur til Þórhalls,
barna þeirra, barnabarna, elsku-
legra systkina og annarra ástvina.
Blessuð sé minning elsku vin-
konu okkar.
Vinkonur að eilífu,
Anna María, Ástríður, Birna,
Hjördís, Hulda, Inga, Krist-
jana, María, Maríanna, Ragn-
hildur, Rósamunda og Guð-
veig.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson)
Það er með sorg í hjarta sem ég
kveð elskulega vinkonu mína,
Oddnýju Magnúsdóttur. Odda
eins og hún var alltaf kölluð kom
inn í líf mitt 1967 er ég byrjaði í
Gagnfræðaskóla Keflavíkur og
bar aldrei skugga á okkar vináttu.
Ég var feimin við komuna í skól-
ann, og bauð hún mér sæti við
hliðina á sér. Kom þá líka í ljós að
við vorum nátengdar.
Ég þakka þér ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Svona var hún, elsku vinkona
mín, lét öllum líða vel. Elsku besta
vinkona: „Það deyr enginn fyrr en
maður deyr sjálfur.“ Odda mun
lifa með mér um ókomna tíð.
Minning þín sem stjarna skær
skín í huga mér svo kær.
Ég sendi út í húmið hljótt
hundrað kossa - góða nótt.
(Íris Dungal)
Blessuð sé minning þín, elsku
vinkona.
Guðveig Sigurðardóttir
(Veiga).
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2018
✝ Sturla Sig-tryggsson
fæddist í Reykja-
vík 25. mars 1952.
Hann lést á Ak-
ureyri 15. maí
2018.
Hann var kjör-
sonur hjónanna
Sigtryggs Jóns-
sonar frá Keldu-
nesi í Kelduhverfi
og Rakelar Sig-
valdadóttur frá Gilsbakka í
Öxarfirði.
Eiginkona Sturlu er Bára
Siguróladóttir, f. 10. desember
1956 frá Húsavík, hún er dótt-
ir hjónanna Bjarna Siguróla
Jakobssonar frá Grímsey og
þau þrjár dætur, Kristínu
Báru, Fanneyju Klöru og Guð-
nýju Þóru. 3) Dagný, f. 2. apríl
1984, sambýlismaður hennar
er Jón Reynir Sigtryggsson og
eiga þau þrjár dætur, Ólafíu
Döru, Ragnheiði Köru og Arn-
eyju Höllu. Áður átti Sturla
tvö börn: 1) Jón Tryggva, f. 3.
september 1971, hann á tvo
syni, Andra Snæ og Orra
Frey. 2) Elvu, f. 16. júlí 1973,
eiginmaður hennar er Héðinn
Svarfdal Björnsson og eiga
þau synina Goða Svarfdal og
Víking Svarfdal, áður átti
Elva dótturina Sóldögg.
Systkini Sturlu eru Ragna
Reynolds og Sigurður Grétar
Marinósson.
Sturla var bóndi í Keldunesi
í Kelduhverfi þar sem hann
bjó alla ævi, stundaði búskap
og sjómennsku.
Útför Sturlu fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag, 25. maí
2018, klukkan 14.
Helgu Gunn-
arsdóttur frá
Húsavík.
Dætur Sturlu og
Báru eru: 1)
Helga, f. 2. mars
1977, sambýlis-
maður hennar er
Jón Kristinn Auð-
bergsson og eiga
þau fjögur börn,
Auðberg, Sig-
uróla, Þuríði
Björk og Arnar Bjarka, áður
átti Jón Kristinn dótturina
Dagbjörtu Katrínu sem á með
unnusta sínum, Erlingi, soninn
Viðar. 2) Rakel, f. 18. október
1981, eiginmaður hennar er
Jón Guðni Karelsson og eiga
Það er með ólýsanlegum
trega og eftirsjá sem ég kveð
elsku besta pabba minn.
Ég trúi ekki að ég sé í þess-
um sporum, það er ekki hægt að
vera tilbúinn.
Við vorum búin að leggja lín-
urnar fyrir komandi sauðburð
eins og við gerðum ár hvert,
með ófáum símtölum. Hann
verður aldrei eins án þín, en við
gerum okkar besta.
Stelpurnar mínar fengu samt
tíma með þér og það er dýr-
mætt!
Takk fyrir allt og allt.
Kveð þig með söknuði elsku
pabbi.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt, hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Þín dóttir,
Dagný.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég æskuvin minn, Sturlu
Sigtryggsson bónda í Keldunesi
í Kelduhverfi. Við Stulli kynnt-
ust sumarið 1962 þegar ég var í
sveit í Framnesi í Kelduhverfi
hjá föðurbróður hans. Urðum
við góðir vinir frá fyrsta degi.
Stulli var tíu ára þegar ég
kynntist honum, bráðþroska og
öflugur strákur. Í minningunni
var hann nánast farinn að
stjórna búi foreldra sinna. Kom
að öllum þáttum búrekstursins.
Ég dáðist að dugnaði, kjarki og
verkviti þessa stráks sem var
eins konar „superman“ í mínum
augum, vissi og gat allt.
Vinnudagurinn gat stundum
orðið langur hjá okkur en alltaf
skemmtilegur. Þegar honum
lauk var lagt á hestana og riðið
á milli bæja til að heimsækja
krakka í sveitinni og ekki síst
bændurna.
Þegar okkur bar að garði var
okkur boðið í eldhús og komið
með kaffi og meðlæti. Við eld-
húsborðið var umræðuefnið allt-
af það sama, hestar og hesta-
mennska, sem átti hug okkar
allan.
Annað sem við Stulli ástund-
uðum í þessum heimsóknum á
bæina var að taka eftir sérkenn-
um gestgjafa okkar bæði í tali
og látæði. Þegar heimsókninni
lauk og við á heimleið æfðum við
okkur í að herma eftir þeim.
Stulli náði því fljótt að herma
eftir flestum bændum sveitar-
innar og tókst nokkuð vel upp.
Sumrin þrjú í Kelduhverfinu
voru stórt ævintýri. Hjónin sem
ég var hjá, Jóhannes og Þuríður,
voru einstaklega gott fólki.
Sama á við um alla sem ég
kynntist í sveitinni.
Eftir að verunni þar lauk fór
ég í nokkur ár í göngur með
Stulla. Þannig ræktuðum við
vináttu okkar, þó að ég byggi í
Reykjavík og hann fyrir norðan.
Þegar fram liðu stundir var það
hestamennskan og útreiðar sem
tengdu okkur saman. Við fórum
í skemmtireisur bæði innanlands
og utan.
Alltaf í góðum hópi vina og
þar var Stulli hrókur alls fagn-
aðar.
Jörðin Framnes var falboðin
árið 1993 og keyptum við Stulli
hana saman ásamt fjölskyldum
okkar. Höfum við því búið í ná-
býli síðan.
Stulli tók ungur við búi for-
eldra sinna. Hann og kona hans,
Bára Siguróladóttir, hafa rekið
sitt stóra fjárbú af myndarskap
ásamt fjölskyldu sinni. Hin síð-
ari ár hafa þau bætt um betur,
breyttu gömlu íbúðarhúsi í gisti-
hús, þar sem þau taka á móti
ferðamönnum. Stulli hefur auk
þess séð um að selja veiði í
Litluá, sem þykir ein besta sil-
ungsveiðiá landsins.
Þau hjón eru vel liðin af gest-
um. Stulli hafði gaman af að
spjalla við þá og spá í málefni
líðandi stundar og hafði sterkar
skoðanir á mönnum og málefn-
um.
Stulli var einstaklega greið-
vikinn maður. Við erum ekki
þau einu sem notið hafa greið-
vikni hans heldur hefur hann
reynst öllum sveitungum sínum
hjálparhella.
Það munaði svo sannarlega
um hann, atorkusaman og sterk-
an með afbrigðum.
Það er ekki aðeins að fjöl-
skyldan syrgi góðan dreng held-
ur er það blóðtaka fyrir Keldu-
hverfið þegar einn af bestu
sonum þess fer svona fyrirvara-
laust.
Það eru óteljandi góðar minn-
ingar sem við eigum um Stulla
en þær verða sagðar seinna. Við
Hildur þökkum trygga vináttu
og vottum Báru, Helgu, Rakel,
Dagnýju, Elvu og Jóni Tryggva
og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Egill Ágústsson
og fjölskylda.
Hvað nú? Sturla Sigtryggsson
er allur. Og við sem hlökkuðum
svo til að hitta hann í haust.
Eins og venjulega ætluðum við
þremenningarnir að ljúka veiði-
(og sleppi-) deginum í Litlá með
grillmat í gestahúsinu í Keldu-
nesi. Og spjalli við Sturlu bónda.
Og þar yrði heimspekin, land-
búnaðurinn, stjórnmálin og …
bara allt brotið til mergjar.
Og við ætluðum að skiptast á
sögum og hlæja með honum að
sjálfum okkur og samferða-
mönnum, lognum veiðisögum og
sönnum lygasögum. Og við ætl-
uðum að sofna vært með andann
og líkamann tendraðan hlýjunni
og gleðinni sem stafað hafði frá
þessum heillandi manni. Og eins
og á hverju hausti ætluðum við
að koma betri menn heim eftir
dvölina hjá hjónunum í Keldu-
nesi með vænan dilk í skottinu –
beint frá bónda.
En hvað nú? Einhvern veginn
munum við sennilega halda
áfram að kasta flugu á Litlá. En
það verður samt eitthvert allt
annað prógramm. Við söknum
Sturlu bónda sárt.
Báru og öðrum aðstandend-
um sendum okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur. Megi andi
fjallanna, blómanna og vatnanna
halda í höndina á þeim á þessari
stundu og styðja.
Bergur Þórisson, Guð-
mundur Ingi Gústavsson og
Karl Roth.
Stórt skarð er höggvið í hið
litla bændasamfélag í Keldu-
hverfi með sviplegu fráfalli
Sturlu bónda í Keldunesi.
Bændasamfélag í brothættri
byggð sem ekki mátti við því að
missa einn af sínum sterkustu
stólpum til áratuga. Sturla bóndi
var mikill dugnaðarforkur og vel
að manni. Þessum kostum beitti
hann alla tíð af mikilli ósérhlífni
og oft á tíðum langt umfram það
sem eðlilegt getur talist. Hann
var sjálfstæður og maður fram-
kvæmda sem var lítið fyrir að
eyða tíma í að ræða um hvernig
ætti að gera hlutina, heldur
framkvæmdi þá eins og honum
fannst þeim best fyrir komið.
Bóndi var hann alla tíð með
dyggum stuðningi Báru konu
sinnar, utan riðuveikisára þegar
hann kom sér upp trillu og sá
sér og sínum farborða á þann
hátt. Hann sótti fast sjóinn eins
og vænta mátti, auk þess sem
hann fór túra á loðnu.
Aldrei kvartaði hann þótt eitt-
hvað væri að angra hann, heldur
harkaði af sér í hljóði því verkin
þurfti að vinna.
Það var óhjákvæmilegt að
sterk bönd mynduðust milli okk-
ar Sturlu sem ólumst upp hlið
við hlið í Keldunesi 1 og 2 þar
sem feður okkar, tvíburabræð-
urnir Helgi og Tryggvi, ráku
sameiginlegt bú. Einungis eitt
ár skildi okkur að í aldri þannig
að við fylgdumst að í leik og
starfi allan okkar uppvöxt og
aldrei slitnaði sú tenging. Sturla
hafði harða skel og bar ekki til-
finningar sínar á torg en innan
við skelina var maður með ríkar
tilfinningar. Frá unglingsárun-
um mun ég aldrei gleyma þeim
degi er faðir minn lést snögg-
lega, þegar Sturla kom til mín
og tók þétt um herðar mér og
þannig gengum við saman um
stund en orð voru óþörf.
Orðið „nei“ var ekki til í orða-
bók Sturlu þegar hann var beð-
inn um eitthvert viðvik, stórt
eða smátt. Það var sama hvort
það væri náinn vinur, ættingi
eða jafnvel einhver sem hann
hafði minni samskipti við, alla
tíð skyldi hann hlaupa til og að-
stoða ef á þurfti að halda, jafn-
vel þótt fresta þyrfti eigin verk-
um. Um þetta getur fjöldi fólks
borið vitni sem notið hefur þess-
ara mannkosta hans.
Skarð það er Sturla lætur eft-
ir sig verður seint fyllt og verð-
ur hans sárt saknað um ókomin
ár.
Við Hrönn og okkar fjöl-
skylda þökkum honum fyrir góð-
an og langan samferðatíma sem
aldrei bar skugga á og vottum
allri fjölskyldu Sturlu okkar
dýpstu samúð og vonum að
þessir góðu vinir okkar nái að
vinna úr þessu mikla áfalli og
góðar minningar verði yfirsterk-
ari er fram líður.
Jón Tryggvi Helgason.
Elsku Sturla! Fyrstu kynnin
mín af þér voru þegar Bára
systir byrjaði að vera með þér.
Síðan byrjaði ég að koma til
ykkar í Keldunes um sumur, í
sauðburð, í göngur og hestaferð-
ir. Þetta eru mínar bestu æsku-
og ungdómsminningar – tíminn
sem ég fékk að vera með ykkur í
sveitinni. Alltaf varstu mér sem
bróðir og vinur. Alltaf var mér
tekið opnum örmum í Keldunesi.
Síðar meir gat ég ævinlega
hringt í Keldunes og alltaf
tókstu mér eins og ég var og
studdir mig í mínum erfiðleik-
um. Mig langar, elsku vinur, að
senda þér þakklæti fyrir vænt-
umþykju, vináttu og kærleika í
öll þessi ár. Góða ferð, Sturla
minn. Ég mun geyma þig og
minningar um þig í mínu hjarta.
Kvöldið er fagurt, sól er sest
og sefur fugl á grein.
Við skulum koma vina mín
og vera saman ein.
Ég þekki fagran lítinn lund,
hjá læknum upp við foss.
Þar sem að gróa gullin blóm,
þú gefur heitan koss.
Þú veist að öll mín innsta þrá
er ástarkossinn þinn,
héðan af aðeins yndi ég
í örmum þínum finn.
Ég leiði þig í lundinn minn,
mín ljúfa, komdu nú.
Jörðin þó eigi ótal blóm,
mín eina rós ert þú.
(Enskt þjóðlag/
Ingólfur Þorsteinsson)
Brynja.
Sturla
Sigtryggsson
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÚN GERÐA GÍSLADÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést þriðjudaginn 22. maí á hjúkrunar-
heimilinu Bergi í Bolungarvík.
Útför hennar verður gerð frá Ísafjarðarkirkju
laugardaginn 2. júní klukkan 11.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Minningarsjóð Maríu
Össurardóttur, Flateyri, í síma 866-7614.
Brynhildur Einarsdóttir Illugi Gunnarsson
Kristján Torfi Einarsson Dagný Arnalds
Teitur Björn Einarsson Margrét Gísladóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA DAGRÚN MAGNÚSDÓTTIR,
Árskógum 8,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðjudaginn
15. maí. Útförin fer fram frá Seljakirkju
mánudaginn 28. maí klukkan 13.
Sigríður Jónsdóttir
Kolbrún Gunnlaugsdóttir
Rannveig Gunnlaugsdóttir Pálmar Guðmundsson
Gunnlaugur Gunnlaugsson Guðríður Ágústsdóttir
barnabörn og langömmubörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÁRÓRA TRYGGVADÓTTIR,
Þykkvabæ 7,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
mánudaginn 7. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Viljum við koma á framfæri innilegu þakklæti til starfsfólksins á
öldrunardeild Sjúkrahúss Akraness og hjúkrunarheimilinu
Sóltúni í Reykjavík fyrir yndislega umönnun og hlýju.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög.
Elliði Norðdahl Ólafsson Auður Auðbergsdóttir
Sigrún Guðlaug Ólafsdóttir
Magnús Ólafsson Laufey Stefánsdóttir
Sunna Ólafsdóttir Björn Ingi Rafnsson
Kolbrún Ólafsdóttir Marinó Guðmundsson
Ásgeir Norðdahl Ólafsson Kolbrún Karlsdóttir
Sigurjón Ólafsson Matthildur Ernudóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn