Morgunblaðið - 01.05.1966, Blaðsíða 11

Sunnudagur T. tnaf 1966
MORGUNBLAÐIÐ
11
vinnudaga svo að takast megi að
skapa sér og sínum þau lífsskil-
yrði sem nútíminn krefst þó hér
hafi nokkuð áunnist með stytt-
ingu vinnuvikunnar sem vissu-
lega er kjarabót út af fyrir sig,
þá hnikrar það ekki þeirri stað-
reynd að land okkar er strjálbýlt
og lítt numið við fámenni ann-
arra þjóða mælikvarða en verk-
efnin er vinna þarf mörg og fjár-
frek, það hlýtur því að koma
meira á hverja hönd til úrlausn-
ar en hjá fjölmennari þjóðum.
í hartnær aldarfjórðung hefur
verkalýðshreyfing verið undir
yfirstjórn sömu aðila það er
eama stjórnmálaflokks sem
venjulegur borgari verður að
hafa sig allan við svo fylgst verði
með hvort hann heitir þetta í
dag eðá hitt á morgun. Þessir
menn hafa alla tið og gera enn,
að telja þjóðinni trú um að þeir
séu einu réttu málsvarar hinna
minni máttar. Þessir menn hafa
fengið sín tækifæri, ekki síður
en aðrir og hefðu þá átt að sina
í verki að hugur fylgdi máli,
hitt hefur þó reynslan sýnt, sam-
anber stjórnarseta þessara
manna árið 1956—58 að hagur
hins vinnandi manns hefur síður
en svo batnað ef ekki beinlínis
versnað við slíka stjórnasetu
enda þeirra sjálfra dómur sá að
eftir áratuga forystu í verkalýðs-
samtökunum sé árangurinn sorg
lega lítill í dag. Það er og verður
einkenni kommúnista samsteyp-
unnar að tönglast sífellt í ræðu
og riti á samheldni, einingu, og
samstilltum átökum öllum til
hagsbóta og velfarnaðar, þrátt
fyrir það að allir viti sem vilja
sjá að þeirra eigin stjórnmála-
samtök eru simdurleytust og
klofnust alls þess er klofnað get
ur, enda þeir sjálfir fyrstir
manna innan verkalýðssamtak-
anna að rjúfa einingu og sam-
starf, ef þeir telja það henta
betur sinni pólitísku sambræðslu
eða hvers hgsmunum þjónaði sú
afstaða A.S.Í. að draga fyrirvara-
laust fulltrúa launastéttanna úr
verðlagsnefnd landbúnaðarafurða
(sex manna nefndinni) eins og
gert var á síðastliðnu haust. Trúi
hver sem trúa vill að það hafi
verið gert með hagsmununi neyt
enda fyrir augum. Því miður er
hægt að benda á fleiri ekki
óáþekk fyrirbæri sem þessir að
eiginsögn vinir verkalýðsins
hafa látið henda sig fyrr og síð-
ar.
Það er ekkert nýtt þótt við-
komandi ríkisstjórn sé kennt um
allt sem miður ferð í þjóðfélag-
inu hvort það tilheyrir hennar
verkahring eða ekki og hins þá
síður gætt að geta þess sem vel
er gert og gjarnan öðrum þakkað
þótt ríkisstjórn hvers tíma hafi
haft forystu um heilldrjúg fram-
faramál.
Núverandi ríkisstjórn hefur
síður en svo sloppið við þennan
óvana og oft verið það fast að
stutt að storkað hefur almennu
velsæmi. Þótt engin stjórn sé
óskeikul frekar en önnur mann-
anna börn, þá væri núverandi
stjórnarandstöðu hollt að staldra
aðeins við líta um öxl og skoða
stórnmálaandlit sitt í spegli lið-
inna ára. Vissulega eru það ekki
verk stjórnmálanandstöðunnar
svo sem stórfelld lagfæring í
tryggingamálum, stytting vinnu-
tímans, stóraukin aðstoð við hús-
byggjendur með stærri lánveit-
ingum og nú síðast með athugun
á innflutningi hentugra tilbú-
inna íbúðahúsa og tollækkun í
því sambandi. Einnig mun vera á
næsta leiti gagngerð breyting á
skattalöggjöfinni og mun vænt-
anlega koma til framkvæmda á
næsta ári og verða tvímælalaust
öllum launþegum til stórfelldra
hagsbóta.
Laurtþegar! Skoðið hug ykkar
rækilega,, látið niðurrifsöflun
um ekki haldast það uppi lengur
að vera ávallt þrándur í göta,
hverju nytsömu framfaramáli
og misnota valdastöðu sína inn-
an verkalýðssamtakanna, póli-
tískum hagsmunum sjálfra sín
til framdráttar. Styðjið að aiefli
það sjónarmið í samninga- og
kjaramálum sem núverandi rík-
ísstjóm hefur grundvallað á und
anförnum árum. Það er ekki ein
göngu fleiri krónur, heidur á-
þreifanlegar, raunhæfar kjara-
bætur.
Jóhann Sigurðsson,
verkamaður.
Kjarabarátfan
mildarí
Helgi Steinar Karlsson múrari
1. maí er hátíðisdagur verka-
lýðsins.
f dag minnast launþegar þess
sem áunnist hefur og orðið hef-
ur verkalýðshreifingunni til
góðs.
Kjarabaratta verkalýðsfélag-
anna hefur tekið á sig heldur
mildari blæ undanfarin ár, á
ég þar við að verkfallsvopninu
hefur ekki verið beitt eins og
oft áður, þessi leið verkalýðs-
félaganna hefur mótast vegna
betri skilnings stjórnarvaldanna
á vandamálum verkalýðshreif-
ingarinnar.
Hið svokallaða júní samkomu
lag sem gert var á milli rikis-
stjórnarinnar og verkalýðsfelag-
anna hefur að vissu marki orðið
til hagsbóta fyrir þau, ég tel
þetta samkomulag vera spor í
rétta átt og að slík samvinna sé
æskileg fyrir áframhaldandi fé-
lagsmálum umbótum í framtíð-
inni.
Þá ber að fagna því að 1. maí
hefur fengið viðurkenningu lög
gjafarvaldsins sem frídagur.
1. maí er fyrst og fremst hátíð
isdagur, hana verður að vera
hafinn yfir hið politíska dægur-
þras og á ekki að vera notaður
sem áróðursdagur fyrir pólitiska
æfintýramenn.
Ég vil að lokum óska öllum
launþegum til hamingju með
daginn.
Óskin er friðsöm
kjarabarátta
Geir Þórðarson prentmynda-
smiður, gjaldkeri Prentmynda-
smiðafélags íslands
í tilefni 1. maí, þessa baráttu-
dags verkalýðsfélaganna, er
ekki úr- vegi að geta þess, að
allir þeir laimþegar, er að bóka-
gerð vinna, eru að mynda með
sér samband. í þeim samtök-
um verða prentarar, bókbindar-
ar, offsettprentarar og prent-
myndasmiðir. Hlutverk þessa
sambands er fyrst og fremst að
annast kjaraimál fyrir þessar
iðnaðarstéttir sameiginlega svo
og að koma á ýmisskonar
fræðslustarfsemi og upplýsinga-
þjónustu fyrir félagsmenn til
þess að þeir megi verða færari
hver í sínu starfL Atvinnurek-
endur, sem eiga og reka prent-
verk og bókagerðarfyrirtæki
hafa þegar stofnað með sér sitt
samband.
Eitt þeirra stærstu hagsmuna-
mála, sem við nýlega höfum
komið heilu í höfn, er kaup
félagsheimilisins, en við keypt-
um ásamt 7 öðrum verkalýðs-
félögum efstu hæðina á hús-
inu að Óðinsgötu 7. Þetta hefir
orðið mjög til eflingar öllu fé-
lagslífi okkar, en fram til þessa
höfum við ávallt verið á hrak-
hólum með húsnæði og hefir
það að sjálfsögðu staðið allri
félagsstarfsemi fyrir þrifum.
Um kjaramál okkar er það
að segja, að öll vinna prent-
myndasmiða er einvörðungu
tímavinna, því mjög erfitt er
að koma ákvæðisvinnu við í
þessu starfL Kjarabarátta okk-
ar í framtíðinni beinist því nær
eingöngu að því að reyna að fá
hækkað kaupið. Vinnutími og
vinnuskilyrði eru hvorttveggja
orðið allvel viðunandi. Véla-
kostur við iðngrein þessa er ó-
hætt að segja að sé mjög góð-
ur hér á landi. Hins vegar væri
mjög æskilegt að nemar í þess-
ari iðn, og raunar fleiri, væru
styrktir til utanfarar til þess að
kynna sér nýjungar á þessu
sviði, sem eru alltaf mjög mikl-
ar, því framþróun þessarar iðn
greinar er mjög ör.
Það er svo að lokum von min
og ósk að þegar til næstu kaup-
samninga kemur, megi þeir
ganga sem friðsamlegast fyrir
sig, því vinnudeilur eru öllum
ávallt til tjóns og hið mesta
neyðarúrræði.
Ekki að slá af
réttmætum kröfum
Ólafur Vigfússon, sjómaður:
í dag er hátíðisdagur alþýð-
unnar, hins virka afls þjóð-
félagsins og í dag bera hin ýmsu
félagssamtök fram kröfur sínar,
um leið og þau safnast saman
undir fánum sínum og kröfu-
spjöldum.
Eitt er það, sem ég teldi þess-
um degi til heilla, ef alþýðan
vildi samena krafta sína til
raunhæfrar baráttu fyrr bæt-
um kjörum og auknu öryggi.
Ég tel að vinnustéttirnar eigi
ekki að slá af réttmætum kröf-
um, en þær mega ekki láta ó-
ábyrga æsingamenn leiða sig á
villigötur í kjarabaráttunni.
Kommúnistar hér á landi hafa
oft skipt um nafn á flokki sín-
um, en eðlið er ætíð hið sama.
Þar sem þeir ráða ríkjum ’nafa
þeir svipt verkalýðin öllu frelsi.
Þetta skulum við hafa í huga
er við höldum 1. maí hátíðleg-
an og fylgja liði til sóknar gegn
einræði og ofbeldi, en fyrr frelsi.
og jafnrétti allra manna. Laun-
þegar, þökk fyrir vel unnin
störf, til hamingju með dag-
inn.
Fáir eiga meiri
sigrum að fagna
Sigurjón Bjarnason, verkamað-
ur:
Þótt ég sé ekki nema rúm-
lega fertugur hef ég lifað mikla
byltingu í atvinnuöflim og
launamálum verkamanna hér í
Reykjavík.
Fyrst þegar ég man eftir há-
tíðahöldum 1. maí voru það
ekki nema kommmúnistar ein-
ir, sem þátt tóku í kröfugöngu.
Nú er þetta sem betur fer orð-
inn ópólitískur hátíðisdagu
verkamanna, þótt alltaf sé reynt
af einstaka mönnum að troða
á daginn pólitískum stimpli. Ég
hef tekið virkan þátt í félags-
málum verkamanna fra unglings
árum, eða allt frá því ég gekk
í Dagsbrún. Mér eru í fersku
minni nokkrar hópgöngur verka
manna m.a. 1. maí. Einu sinni
man ég að við fórum nokkrir
neðan úr verkamannaskýli heim
til Bjarna Benediktssonar nú-
verandi forsætisráðherra. Var
þetta í tilefni atvinnubótavinn-
unnar. Var Bjarni þá bæjarfull-
trúi og bjó á Skólavörðustíg 11.
Ég man að Bjarni kom út á
tröppurnar og ávarpaði hópinn,
en allt fór þetta fram með frið-
samlegum hætti. Ég slóst í för-
ina þá aðeins unglingur, en karl
arnir sátu þá dag út og daginn
niðri í skýli. Þetta sýnir glöggt
ástandið eins og það þá var.
Nú er heldur annað á ferðinni
og böli atvinnuleysisins af okk-
ur létt.
Þá er mér minnistæður einn
1. maí þar sem Björn Th. Björns
on listfræðingur talaði. Ég man
bæði hve mælskur hann var og
hve ungur hann var.
Til var að menn réðust á
spjaldbera í hópgöngunni og
Framhald á bls. 23