Morgunblaðið - 01.05.1966, Blaðsíða 25

Sunnudagur T. mal 1966
MORGU N BLAÐIÐ
25
í — Ræða SJgfúsar
Framhald af bls. 8
þegar er orðinn. En til þess að
freista að bæta upp það tjón
sem þegar er orðið, verður ekki
af stærstum hluta þessara báta,
gripið til neinna annarra veiðar-
færa, en vænta megi nokkurs
áranguns af, en botnvörpu. Bæði
er það, að slík útgerð er mun
kostnaðarminni og um leið hvergi
nærri eins mannaflafrek. En ef
elikar veiðar á að stunda með
einhverjum árangri, þá verða
þær veiðar að fara fram á þeim
svæðum, er lög nú banna. Lög-
gjafinn getur því ekki lengur
horfit á það aðgerðarlaus, að
beinlínis séu útgerðarmenn og
sjómenn knúðir á ólöglegar veið-
ar og þannig visvitandi horft upp
á það, að lögbrot séu framin,
sjávarútveginum og þjóðinni
6jálfri til framdráttar. Og ég vil
í þessu samibandi leyfa mér að
gera tilvitnun í eitt nærtækt,
raunhæft dæmi um þessi mál.
! í upphafi þessarar vertíðar
voru menn að visu á öUu Suður-
landsundirlendinu, nokkuð bjart
sýnir eins og oftast er í vertíð-
arbyrjun, um gang vertíðarinnar
og áframhald hennar. Nokkrir
jþeirra manna, sem lagt höfðu út
( það að eignast báta af milli —
eða meðalstærð, þó umfram þá
stærð, sem hægt er að nýta til
dragnótaveiða, höfðu gert sér
nokkrar vonir um það, að hægt
yrði, í náinni framtíð, að stunda
dragnótaveiðar og við hefðum
víðsýni til þess að heimila þeim
að stunda þær veiðar á ein-
hverjum ákveðnum svæðum og
ákveðnum tímum, það tímabil,
sem ekki eru stundaðar aðrar
veiðar.
F' Þegar að síðan fréttist um það,
að skipuð hefði verið nefnd til
þess að bæta og leiðrétta afkomu
þessara minni báta, þá fóru menn
enn að gera sér frekari vonir
um, að iþarna væri einhverra úr-
ræða að vænta. Niðurstaðan
varð hins vegar sú, að enn hefux
ekki bólað á neinu slíku og ligg-
ur því fyrir í dag sú niðurstaða,
að þessir ágætu menn sem þarna
eiga hlut að máli, sumir hverjir
urðu að snúa írá því að stunda
eínar botnvörpuveiðar, vera hund
eltir dag eftir dag innan land-
helgi og fóru út í það að fjár-
festa í auknum veiðarfærum með
kaupum á netaveiðarfærum, sem
kosta á venjulegan mótorbát í
dag alveg um 600 þús. kr.
j' Þetta dæmi. sem ég er hér
að vitna í og við höfum margar
hliðstæður af, er raunhæft dæmi,
jþarna er um að ræða mann, sem
í upphafi vertíðar ætlar sér að
hyggja sína afkomu á botnvörpu
veiðum, en vegna þess að engin
irýmkunarákvæði koma til, þá
snýr hann til netaveiða. Niður-
etaða mannsins verður síðan sú,
að hann hefur veiðar á ný, hend-
ir netunum í land. vegna iþess að
það er ördeyða, engan fisk í iþau
að hafa og hann snýr málunum
við og tekur botnvörpu í stað
neta.
í þessu frv., sem hér er lagt
til, að verði lögtfest, er aðeins
farið fram á tþað, að ríkisstjóm-
inni sé veitt heimild til þess að
veita undanþágu til veiða innan
4ra mílna markanna, þ.e.as. frá
yztu nesjum og að í þessari heim
ild sé þá að sjálfsögðu vitnað til
þess, hver þörfin er á hverjum
stað og hverjum tíma og ekki
verið að kalla það yfir, að það
eigi að fara að rányrkja alla
Btröndina hringinn í kringum
Jandið, heldur fyrst og fremst
miðað að því að ekki sé horft
upp á það lengur, að ef að um
hreint vandaræðaástand væri að
ræða, eins og kannski er fyrir-
ejáanlegt nú á komandi sumri,
að þá sé það í hendi einhvers
aðila að geta leyst þann vanda,
en þessu sé ekki svarað með nei
kvæðu svari frá ákveðnu ráðu-
neyti. Ég vil svo ekki hörfa frá
þessu máli, öðruvísi en að benda
einnig á stóran þátt, sem að við
getum ekki litið fram hjá, en
það er þátturinn um manninn,
sem er að stimda sína atvinnu
— sem er að stunda aðalatvinnu
veg þjóðarinnar, sem er að leggja
drög að því, að þjóðinni geti farn
ast vel. Manninum, sem er að
srtunda sína atvinnu — sem er
að stunda aðalatvinuveg þjóðar-
innar, sem er að leggja drög að
því, að þjóðinni geti farnast veL
Manninum, sem er að veiða í
þau veiðarfæri. sem henta á þess
um svæðum og í þessum tilfell-
um, sem um ræðir. Þessi maður
á það yfir höfði sér að vera eltur,
ekki einungis af hraðknúðum
skipum, heldur einnig af flug-
flota við sína vinnu. Bekinn í
land, settur í dómsalinn, látinn
sitja þar í réttarhöldum fyrir það
eitt að hafa lagt á land það, sem
að gerir það að verkum, að hans
byggðarlag og viðkomandi nær-
liggjandi svæði séu lífvænleg.
Heimili mannsins er að miklu
leyti undirlagt, vegna stöðugra
réttarhalda og yfirheyrslna yfir
manninum og sjónarmið þessa
heimilis — og ég vil segja manns
ins og þeirra, sem í kringum
hann eru, það hlýtur að vera
næsta ömurlegt fyrir íslenzkri
löggjöf, þegar hann síðan fær
fregnir af því, að þegar að frá
þessu er sagt í blöðum o^ út-
varpi, að þessi og þessi tíátur
hafi verið tekinn að ólöglegum
veiðum, eða meintum ólöglegum
veiðum, eins og farið er að orða
það á svo viðurkvæmilegan hátt,
Iþá er ekki einasta hlegið, þeir
sem ekki hlæja, þeir beinlínis
brosa og málið er orðið þannig
í dag, að það getur hver og einn
vitnað til sjálfs sín í því, að það
eru ekki ófiáir, sem beinlínis
'brosa að því, þegar bátur er tek-
inn að ólöglegum veiðum og ég
vil segja hvar sem er við strend
ur landsins.
Þetta hlýtur óneitanlega að
leiða til þess að afstaða manna
almennt til — að minnsta kosti
þessa iþáttar löggjafarinnar hlýt-
ur að verða nokkuð ruglingsleg-
ur og ég vil segja, að það er
ekki að ástæðulausu.
Ég vil aðeins í örfáum orðum
reyna að gera grein fyrir því,
sem að úr þessum fáu orðum
mínum ætti að vera niðurstaða
þessa máls.
í fyrsta lagi tel ég brýna nauð-
syn bera til, að þessi heimild til
rh. sé veitt, svo að ekki þurfi
að koma til beinna neyðarúrræða
og að ekki þurfi að koma til
og að ekki þurfi að skapast bein
línis neyðarástand á ákveðnum
svæðum.
í öðru lagi hefur verið vitnað
í ákv. bróf sem eiga að sanna
það og sýna, að hér er ekki bara
um orðskrúð að ræða, heldur
ákveðna till. til þess að bæta úr
því, sem miður hefur farið.
1 þriðja lagi leyfi ég mér að
vitna til þess, að á undanförnum
árum höfum við þrátt fyrir það,
að ekki væri til staðar þau veið-
arfærL sem hér er farið fram á
að heimila. Þá hefur komið yfir
þessi veiðisvæði, algjör þurrð á
ákveðnum tímum, sem að ekki —
að minnsta kosti að telja verður
að ekki hefðu átt sér stað sú við-
leitni væri til, sem nú er
margt upp á að bjóða.
Ég skal svo ekki orðlengja frek
ar um þetta mál, en í trausti
þess, að reynt verði að hraða
þessu máli, svo sem kostur er,
þótt seint sé fram komið, þá vil
ég, herra foreti, vænta þess að
málinu verði vísað til 2. umr. og
sj á varútvegsnefndar.
FERÐALEIKHÚSIÐ
sýnir gamanleikina
„Tónaspil og hjónaspil66
eftir Peater Shaffer, í Lindarbæ annað kvöld
(mánudag) kl. 20,30.
Aðgöngumiðasala í dag og á morgun frá kl. 15
í Lindarbæ. — Sýningartími um 3 tímar.
Verzlunin Fífa auglýsir
ALLT Á BÖRNIN:
Fyrir stúlkur: undirfatnaður, sokkar, blússur, pils,
peysur, stretchbuxur, úlpur, kápur og rúllukraga-
peysur í sjö litum.
Fyrir drengi: nærföt, sokkar, skyrtur, terylene-
buxur, molskinnsbuxur, gallabuxur, peysur, vesti,
úlpur, frakkar, rúllukragapeysur svartar og hvítar.
Verzlunin Fifa
Laugavegi 99.
Bla&bur&arfólk
vantar í eftirtalin hverfi:
Hverfisg. 1 frá 4 - 62. Ingólfsstræti
Lambastaðahverfi Laugarteig

Hettukápur
HETTUKÁPUR í kven- og unglinga-
stærðum nýkomnar.
Hagstætt verð.
\fKJKXpt
Bolholti 6, 3. hæð.
Inngangur á austurhlið.
JAMES BOND ->f- ->f- ->f ->f- Eftir IAN FLEMING
S.'jAVESá 'Suf ~
MAN <ESlM NATUeALLV|
• BUT i
SUSPSCTEP A TRAP.
, tubm camb tub
>_ CUWCHBR .
r 3UT, SlB, VVUO^
OM SABTU IS
TUIS SlBL WUO
SANS SUE'S
.lOVI.WITU ME?,
James! „M“ vili tala við þig.
En, herra, hver í fjáranum er þessi
stúlka, sem segist vera ástfangin af mér?
Ég er því sammála, að þetta hljómar
tortryggilega, James — en það eru vissir
KVIKSJÁ -tK- -
þættir í þessu máli . . . Við vitum til
dæmis að hún var skrifstofustúlka hjá
rússnesku leyniþjónustunni. Hún vann
við þína spjaldskrá, sá mynd af þér og las
um þig. Hún varð sér úti um flutning til
— ---K
Istanbúl og tjáði sig fúsa til að koma ttl
okkar. Okkar maður, Kerim, áleit vitan-
lega að hér væri um gildru að ræða, m
þá kom lausnin . , .
Fróðleiksmolar til gagns og gamans
HÚS LEYNDARDÓMANNA svo frá, að þegar þeir komu hússins voru þaktir bcinum af um, en þá var ekkert eins dýr-
Embættismenn,,áströlsku rík- inn fyrir garðinn, sem er um- grísum, sem slátrað hafði verið mætt og höfuðkúpur af sigruð-
isstjórnarinnar, Ém voru á hverfis það, hafi þeir þurft að fyrir fórnarhátíðir. En dýrmæt- um fjendum. Memlimir þessa
ferð í miðhéruðum Nýju-Gíneu, klöngrast upp ótal stiga og ustu munir hofsins voru nokkr- ættbálks höfðust við í þessu
fengu eitt sinn tækifæri til að rangala, þar til komið var að ar höfuðkúpur, sem varðveittar „hús leyndardómanna“, þegar
gista í hofi lítils ættbálks — ávölum munna á húsinu. Þeir voru í fléttuðu neti. Þær voru mikið lá við, og kváðust þá
sem innfæddir kölluðu „hús höfðu með sér vasaljós og í minjar frá þeirri tíð, þegar ætt- heyra torkennilegar raddir.
leyndardómanna“. Þeir segja skini þeirra sáu þeir, að veggir bálkarnir áttu í innbyrðis erj-