Morgunblaðið - 29.05.1971, Qupperneq 23
MORGUNBLAÐEÐ, LAUGARDAGUR 29. MAl 1971
23
Kristján E.
Akranesi
1 dag fer fraim frá Akraness-
Mrfkju útför Kristjáns K Möller,
starfsmanns i Sementsverk-
smiiðiju níikisins. Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Akraness 22. maí s.l.
eftir stranga sjúkdóimslegu.
Kristján var fæddur á Akra-
nesi 12. janúar 1904. F'oreldrar
hans voru hjónin Geirlaug
Kristjánsdóttir, Siimionarsonar
frá Dynjanda í ArnarfSrðS og
Einar Möliler, Ásigeirssonar
Mlölller frá Læk i Leirársveit.
ESdri Akurnesinigar muna vel
eftir Geirlaugu og Einari Möller
í Landakoti Þau voru síðustu
hjónin sem gefin voru saman í
Garðakirkju, áður en hún. var
rifin, rétt fyrir síðustu aidamót.
Til marks um það hvað Akra-
nes hefur vaxið frá þeim tima,
þótti sá staður afskekktur og
ðhentugur. Var kirkjan því reist
á þeim stað, þar sem hún nú
stendur. Nú er byggðin komin
uipp að Görðum og vafalaust
verður aftur reist kirkja á þeim
stað, þar sem gamla Garðakirkja
stóð, þegar ný kirkja verður
reist á Akranesi.
Einar Möller hafði mi'kil af-
skipti af starfsemi kirkju sdnn-
ar. Hann söng í kirkjukómum
um áratuga skeið með sinni
djúpu bassarödd. Einniig gegndi
hann starfi hringjara og ræfcti
það starf með mikilli alúð og
samvizkusemi.
Kristján Möller var yngstur
þriggja systkina. Elzt var Þóra
sem glft var Árna B. Sigurðs-
syni, rakarameistara. Hún dó
1939 frá 8 börnum. Hin systir-
in var Regína Rist. Gift Friðrik
Pálssyni, bifreiðastjóra i Reykja
vík. Áttu þau 4 börn. Er hún
einnig látin fyrir nokkrum ár-
um.
Svo sem títt var um unga
menn á Akranesi, hneigðist huig
ur Kristjáns snemma tii sjó-
mennsku. Stundaði hann sjó-
mennskuna frá ungdingsárum,
alllt þar til hann réðst til Sem-
entsverksmiðju rlkisins, er hún
hóf starfsemi sina. Starfaði
hann þar til hann lagðist bana-
leguna á sJ. hausti.
Kristján var jafnan í beztu
skipsrúmum, sem völ var á.
Hann var eftirsóttur til vinnu
sökum dugnaðar og árvekni í
starfi. Með hinum kunna skip
stjóra og aflamanni Ármanni
Halldórssyni mun hann lengst
hafa verið. Ármann átti bát, sem
bar nafn hans. Var þessi bátur
mikil happafleyta og bar mik
inn affla að landi. Þá var þessi
sami bátur þekktur fyrir ferðir
sinar milli Akraness og Reykja
vikur. Annaðist hann fiolks- og
vöruflutninga þann árst'íma sem
ekki voru stundaðar fiskveiðar
Munu þessir flutningar hafa orð
ið til þess að m.s. Fagranes var
Möller
- Minning
Jón Kristjánsson
Litla-Arskógssandi
byggt. Var það byggt með það
fyrir auguim að annast eingöngu
fólks- og vöruflutninga. Var
skipið í förum miiii Akraness og
Reykjavikur um margra ára
skeið. Var Ármann Haiidórsson
með skipið allan timann og
Kristján skipverji jafn lengi.
Þess mun jafnan verða minnst
hversu áreiðanlegar þessar ferð
ir voru. Skeikaði ekki að farið
væri á tilsettuim tima og haft var
á orði að setja mætti klukkurn-
ar eftir brottfarartíma Fagra-
nitssins.
Samhliða sjómennskunni
stundaði Kristján búskap. Átti
hann jafnan nokkrar kindur og
hesta. Skepnur sínar annaðist
hann af stakri alúð. Má segja
að þetta tómstundastarf hans,
hafi fært honum mikla gieði og
ánægju.
MLnar skemmtilegustu bernsku
minningar voru þær, að fá að
sjá lömbin hans Kidda frænda
á vorin. Þá var það ekki lítið
spennandi að fá að fara að vitja
um hrognkelsanetin með honum.
Það er noikkuð sem líður litlum
strák seint úr minni. Vafa-
samt er að betri uppeldisstöðv-
ar fyrirfiinnist fyrir börn tii að
alast upp í en sjávarþorp þar
sem jöfnium höndum eru stund-
aðir sjóróðrar og landbúnaður.
Að mdnnsta kosti hefðd ég ekki
viljað missa af þvi að fá að
kynnast þvi í minni æsku.
Kristján kvæntist árið 1940
Ragnheiði Gísladóttur, hár-
greiðslukonu. Áttu þau heima á
Kirkjubraut 59, eða Landakoti
eins og húsið hefur verið kall-
að. Ragnheiður lézt árið 1965.
Var það Kristjáni mikið áftull að
missa konu sina og bar hann sitt
barr ekki eftir það. Þau áttu einn
son, Einar, sem kvæntur er
Mariu Bjarnadóttur. Eiga þau
einn dreng, sem ber nafn
Kristj'áns afa síns.
Ég vil votta þeim innilega sam
úð um leið og ég minnist mangra
hugljúfra stunda sem ég mun
geyma i minninganna safni.
Blessuð sé hans minning.
Fraemdi.
Fæddur 29. ágúst 1880.
Dáinn 7. apríl 1971.
Jón Kristjánsson var fæddur
á Stóru-Hámundarstöðum á Ár-
skógsströnd, elztur fimm sona
Guðrúnar Vigfúsdóttur og
Kristjáns Jónssonar, sem síðar
bjuggu á Hellu i sömu sveit.
Bræður Jóns voru: Stefán
Baldvin, fyrrum kaupmaður á
Siglufirði, sem síðar fluttdst til
Vesturheims og dó þar fiyrir
nokkrum mánuðum. Vigfús, út-
vegsbóndi og bátasmiður í Litla-
Árskógi, látinn fyrir nokkrum
árum. Jóhann Franklín bygging
armeistarl í Reykjavík, einnig
látinn fyrir mörgum árum, og
Kristján Eldjárn fyrrum bóndi
og hreppstjóri á Hellu, mikdli
sveitarhöfðingi, nú til heimilis
hjá Snorra syni sínum á Kross-
um. Allir voru þeir bræður mifcl
ir atgervdsmenn.
Eftirlifandi kona Jóns er
Þórey Einarsdóttir, systir Jóns
bónda Einarssonar í Kálfs-
skinni og þeirra systkinsu
Dætur Jóns og Þóreyjar eru
tvíburasysturnar Svanhvít, sem
að mestu hefur verið i foreldra-
húsum, og Sóley gift Hilmari
Magnússyni á Akureyri og Rósa
Guðrún gift Halldóri Brynjari
Ragnarssyni á Hjalteyri.
Jón var fæddur inn í norð-
lenzku harðindin árið 1880 og
stundaði sjósókn allan sinn ald-
ur. Að stunda sjósókn í hartnær
attatíu ár er mikið ævistarf, og
mér er tál efs að margur ein
staklingur hafi lagt meir á borð
með sér í þjóðarbúið, sérstak-
lega þar sem Jón var með ein-
dæmum aflasæll, og má segja að
um Heiliu-Jón, en svo var hann
oft nefndur, hafii gengið þjóðsög
ur á þeim árum þegar handtfæra
skúturnar voru gerðar út. En
stiaðreynd er það, að í eitt
skipti dró Jón, í félagsdrætti
við annan, tæp 50 skippund a.í
150 skippundum, sem á dekk
komu, en á skútunni var 18
manna áhöfn..
Nokkrum dögum fyrir niræð
isafmælið á síðastiiðnu sumri
skrapp Jón á sjó með frænda
sínum. Fimmtíu fiska dró hann
á færi sitt, og þar af allmarga
málfiska. Þetta var hans síðasta
sjóferð. Líkamsþrekið og áhug-
inn brugðust honum ekki, en
sjónin farin að daprast, af slysni
þó, en hann hafði haft óvenju
skarpa sjón alveg fram á gam-
als aldur.
Jón var sterkbyggður maður,
bæði tdi líkama og sálar. Vel
yfir meðaldag á hæð, herðabreið
ur og vel vaxinn, sviphreinn og
glaðlegur með kónganef. Hann
var mjög vandaður maður,
hjálipsamur og umtalsgóður,
skapaði sér aldrei óvild annarra
og blótsyrði notaði hann ekki.
Það má heita að honum hafi
aldrei orðið misdægurt á sinni
löngu ævi, og óskemmdum tönn
um hélt hann langt fram á elli-
ár, og það eru ekki mörg ár síð
an dökka hárið gránaði.
Jón var alla tið bindindismað
ur á vín og tóbak, og ainn af
stofnendum ungmennafélags í
sinni sveit. Glímiumaður góður,
enda kvikur og léttur á fæti.
Jón var mjög góð skytta og
nokkur hundruð seli og hnisur
mun hann hafa komið með að
landd um dagana, en fyrir það
galt hann tivo fingur Vinstri
handar og mun það hafa háð
honum, þar sem hann var örv-
hentur.
Ég efast um að Jón hafi haft
tölu á öllum þeim bátum og
skipum sem hann var á um diag-
ana, háseti, stýrimaður eða skip
stjóri, alit frá því að byrja,
barn að aldri, sem hálfdrætting-
ur á árabátum og síðan á kútt-
erum, hákarlaskútum, gufubát-
ura og véibátum. Hann var
stýrimaður á gömlu Súlunni,
einnig á kútter Samson, sem þá
var einn stærsti kútter norðan-
lands, þó undir 100 tonnum.
einnig á Talisman, en þar af-
þakkaði Jón stýrimannspláss á
Suðurlandsvertíð sökum þess
að honum fannst skipið orðið
ótraust, en það fórst einmitt í
þeirri ferð og flestir af áhöfn-
inni með. Skipstjóri var hann
hjá Ásgeirsverzlun á Siglufirði,
einnig með skip fyrir Gránu á
Akureyri og Sjöstjörnuna, svo
eitthvað sé nefnt. Bát átti Jón
í félagi með Sæmundi skip-
stjóra, þeim sama sem Guðm. G.
Hag.Vlín ritaði bók um. 1 út-
gerðarfélagi var hann um á>*bil
með bróður sínum Vigfési og síð
ast gerði hann út sinn eigin
trillubát.
Það er sagt að menn. séu
heppnir eða lánsamir, það má
rétt vera, en ekki er það ein-
göngu heppni að missa aldrei
mann út af skipi sínu, eða tapa
aldrei sjálfu skipinu og hafa þó
varla önnur miðunartæki en
ófullkomin sjókort og áttavita.
Löng ævi kenndi Jóni að sjá út
veður, enda hófst hver dagur,
án undantekninga, á þvi að
ganga út, signa sig og spá í
veðrið.
Það er mikil gæfa lítilli þjóð
að njóta langrar starfsævi
slíkra manna. Gæfan er Mka ein
staklingsbundin. Jón var orðinn
Framhald á bls. 25.
Eiríkur Sverrir Jó-
hannsson — Minning
F. 13/5 1945. D. 20/5 1971.
ER mér barst andlátsfrétt þín,
kæri frændi, að kvöldi hins 20.
maí s.l. var ég sem lostinn þungu
höggi.
Svo óvænt og ótrúlegt er það,
kæri frændi minin, að þú akulir
vera horfinn á brott héðan, að
langan tíma mun það taka að
gera sér grein fyrir og jafna sig
eftir þá hörmungarfrétt.
Ok'kar kynni voru löng og
ánægjuleg, frá því fyrst er þú
keyrðir mig í bamakerru, aðeina
þremur árum eldri sjálfur, á
meðan við stálpuðumst, unnum
saman og fram á hinzta dag.
Það er stór hópur skyldfólks
þínis og vina harmi lostinn, og
söknuðurinn mikill í hvers
manns hug.
En trú mín er sú, frændi
minn, að þar seim þú ert nú
staddur líði þér miklu betur.
Ég og kona mín vottum eigin-
sokka
konu þinni og dóttur, uppeldis-
foreldrum, móður, stjúpföður og
systkinum okkar dýpstu samiúð.
Vertu sæll Eiríkur minn.
Þiinn fræmdi,
Kristján Ingi.
buxur
Vogue sokkabuxur fegra fótleggi
yðar. i Vogue sokkabuxur
myndast engin hné. Þær falla
þétt að, en gefa þó vel eftir.
Silkimjúk áferðin og aðlögunar-
hæfnin stafar af því, að garnið
í þeim er teygjanlegra,
fíngerðara og þéttprjónaðra
en almennt gerist.
Heildsöludreifing: