Morgunblaðið - 16.10.1974, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. OKTÓBER 1974
29
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna v
Kristjönsdöttir
þýddi ,
23
bara lappirnar og sparkaði. En
það dugði ekki til, svo að hann
greip til að mölva flösku á mér og
hún átti að lenda á hausnum á
mér, þótt endirinn yrði að hún
brotnaði á öxlinni á mér.
— Æ, segðu ekki meira, sagði
hún og lokaði augunum eins og
hún vildi útiloka þessa mynd úr
huga sér. — Æ, segðu ekki
fleira....
Keller hló.
— Hann var skepna sagðihann.
Ég er viss um að hans eigin móðir
hefði ekki viljað kannast við
hann. Flestir okkar voru Þjóð-
verjar á flótta. Eg býst við hann
hefði verið handtekinn sem
stríðsglæpamaður ef hann hefði
farið til Þýzkalands.
— Þú varst í Útlendingaher-
sveitinni? Hún settist upp og
horfði spyrjandi á hann. — Ég
trúi því ekki. Ég hélt hún væri
ekki til nema í kvikmyndum með
töffhetjum eins og Gary sáluga
Cooper.
— Hverjir heldurður að hafi
verið að berjast við Dien Bien
Phu?
Hún hristi höfuðið og brosti.
— Ég hef ekki heyrt það nefnt.
— Það er í landi, sem heitir
Víetnam, sagði hann. — Ég held
þú hljótir nú að hafa heyrt um
það. Þar fékk ég þessi göt eftir
byssukúlur.
Hann færði fingurna á henni að
rifbeinunum. — Ég var í þrjá
mánuði á sjúkrahúsi í Saigon. Og
þegar ég var útskrifaður þaðan.
Velvakandi svarar i sima 10-100
kl. 10.30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags
0 Narfeyrarkirkja
Helga Þorsteinsdóttir og
Unnur Hermannsdóttir skrifa:
„Við erum stödd á undrafögr-
um stað í blíðskaparveðri á Narf-
eyri á Skógarströnd.
Niðri við sjóinn stendur gömul
kirkja. Við göngum inn, og það er
leikið á orgelið. Við látum hugann
reika til liðinna kynslóða, sem hér
hafa átt sínar hátíðarstundir.
Þessi kirkja er vel byggð og á
mjög verðmæta muni. Gaman
væri að geta gert eitthvað fyrir
þessa kirkju.
Með þetta í huga ræðum við
þetta við frú Guðrúnu Jónsdóttur
arkitekt, sem af sinni alkunnu
rausn og endurgjaldslaust fer
vestur og gerir teikningar af
kirkjunni, og vinnur að þessu
máli af miklum áhuga.
Við hugsuðum okkur að styðja
bændur þar vestra til að kirkjan
yrði máluð að innan, því þess var
mikil þörf. Þessu verki er nú
lokið undir leiðsögn frú Guðrún-
ar, en málarameistari var hinn
þekkti kirkjumálari Jón Björns-
son.
Þessu listafólki, frú Guðrúnu
og Jóni Björnssyni, viljum við
færa okkar beztu þakkir ásamt
öllu þvi fólki, sem lagði fram fé til
að þetta mætti takast, — bæði
fólki fyrirvestan.alþingismönnum
og ungu fólki, fornleifafræðing-
um og fleirum. Var mjög ánægju-
legt að finna áhuga hjá svo mörgu
fólki, og virðingu fyrir gömlum
byggingum, svo komandi kynslóð-
hafði ég fengið mig fullsaddan og
strauk. Mig langaði að afla mér
peninga og fara að lifa sómasam-
legu lífi.
— Ég hef tekið eftir einu, sagði
Elisabeth. — Ég hef sagt þér
nánast allt um mig. En ég veit
hreinlega ekkert um þig, Bruno.
Mig langar svo að vita, hvernig þú
lifðir áður en við kynntumst. Mig
langar að þú segir mér frá dvöl
þinni á munaðarleysingjahælinu
og svo eftir að þú varst í Útlend-
ingahersveitinni. Viltu segja mér
frá því?
Það var satt, hún hafði sagt
honum allt um sjálfa sig. Allar
hömlur voru af henni horfnar,
eins og álagaHamur. Fyrsta nóttin
með Keller hafði ráðið úrslitum,
hún hafði svo gersamlega sleppt
fram af sér beizlinu, að eftir það
varð ekki aftur snúið.
Síðar hafði hún sagt honum frá
bernsku sinni, foreldrum og
ýmsu, sem áður hefði ekki hvarfl-
að að henni hún gæti rætt við
nokkurn mann. Og hann hafði
hlustað á allt — með athygli, að
því er bezt varð séð.
Hann hafði aldrei talað um
sjálfan sig við nokkurn mann.
Honum vafðist tunga um tönn.
Hann hafði aldrei sagt Souha
neitt og henni hafði aldrei hug-
kvæmzt að spyrja neins. En Elisa-
beth hafði fært honum heim
sanninn um, að kona er ekki
aðeins ástkona og matráðskona,
hún gat líka verið félagi.
Hann dró hana að sér og kyssti
hana. Hún hafði mjúkar varir,
sem gott var að kyssa og hann
hafði yndi af þvf að fara höndum
um hár hennar, mjúkt sem silki.
ir geti séð hvernig fólkið bjó i
landinu.
Og svo kærar þakkir til SIipp-
félagsins í Reykjavík, sem af
miklum myndarskap gaf alla
málninguna.
Heill og hamingju ykkur öllum.
Helga Þorsteinsdóttir,
Unnur Hermannsdóttir.“
0 Öskjuhlíðin og
byltingin gegn
„grænu bylting-
unni“
Austurbæingur skrifar:
„Það fer ekki á milli mála, að
ökuglaðir menn og jafnvel konur
líka, á tímum jafnréttis kynjanna,
eru búnir að segja hinni „grænu
byltingu" og borgarstjóra vorum
strið á hendur.
Hver sá, sem kemur upp að
hitaveitugeymum, getur um þetta
sannfærzt á augnabliki. Er með
ólíkindum hve svæðið umhverfis
hitageymana hefur farið illa á því
einmuna sumri, sem nú er að
kveðja.
En nú í vetur hefur garðyrkju-
stjóri borgarinnar vissulega tím-
ann fyrir sér til að sporna við
þessari gagnbyltingu óvina
„grænu byltingarinnar" á hjólun-
um fjórum.
Og fyrst Öskjuhlíðin er á dag-
skrá, svo og slæm umgengni þar,
langar mig til að biðja forráða-
menn menntaskólans við Hamra-
hlíð að sjá til þess, að nemendur
verði sendir á þann stað í öskju-
hliðinni, sem þeir boðuðu mynda-
tökumenn sjónvarpsins á í haust,
svo þeir geti fjarlægt verksum-
merkin, t.d. tunnurnar, sem þeir
Hann hugsaði sem snöggvast að
þau væru bæði vitskert að hegða
sér svona. Þetta gæti haft hörmu-
legar afleiðingar fyrir þau bæði.
En hann gat ekki stöðvað það,
sem var að gerast. Þau höfðu
gengið of langt. Aftur varð ekki
snúið. Hann gat ekki hætt að
girnast hana og hann gat ekki
heldur kæft þá tilfinningu, innra
með honum, sem hann grunaði að
ætti eitthvað skylt við ást. Hann
gat ekki gefið hana upp á bátinn.
Hún var þungamiðjan í lífi hans
núna og hann hafði aldrei átt
neitt sem var honum neins virði
fyrr en nú.
Hann elskaði hana vegna þess
að hún var gáfuð, hún var
skemmtileg og hann elskaði hana
ekki síður fyrir það að stundum
var hún svo barnalega fáfróð og
kjánaleg — eins og til dæmis það
að hafa aldrei heyrt um Dien Bien
Phu.
— Hvað langar þig að vita um
mig? sagði hann.
— Allt. Hvernig var að vera á
munaðarleysingjahælinu?
Keller hugsaði sig um.
— Ég veit það ekki. Hann hik-
aði við og reyndi að rifja það upp.
Hvað gat hann sagt til að lýsa
þessum löngu árum, þar sem tím-
inn virtist standa kyrr og allt
endurtaka sig frá degi til dags, á
sömu mínútu hvern dag. Lyktin,
aginn, refsingarnar, aldrei friður
til að vera einn í næði. Hann gæti
ekki skýrt það nema með einu
orði.
— Það var einmanalegt, sagði
hann — En það var betra en að
eiga alls ekkert skjól. Ég fékk að
vita það hjá krökkum, sem komu
skildu eftir þegar þeir voru búnir
að vera fyndnir.
Að lokum þetta: Þegar garð-
yrkjustjöri hefur fundið ráð til að
vernda grasflötina við hitaveitu-
geymana, ætti hann að láta setja
smekklegt skilti þar, sem hinn
fornfrægi staður Beneventum er í
öskjuhlíðinni. Það er hreint
nauðsynlegt.
Austurbæingur.“
0 Bakkabræður
kemnir á kreik?
Björn hringdi, og bað
okkur að setja eftirfarandi á
þrykk:
„Þegar maður les f dagblöð-
um, að setja eigi djúpsprengjur I
hafið til að granda háhyrningum,
þá dettur manni í hug, að Bakka-
bræður séu enn við líði og leggi á
ráðin.“
Nokkurs ruglings gætti fyrst
þegar farið var að huga að skað-
semi háhyrninga nýlega, en i ljós
kom, að eftirlætisfæða þeirra
voru síldarnætur. Ymist var skað-
valdurinn sagður vera höfrungur
eða háhyrningur.
Háhyrningar geta verið skað-
ræðisgripir, en höfrungar eru
allra dýra vitrastir. Þeir eru vin-
sælir I dýragörðum og tekst að
kenna þeim ýmsar listir. Sem
dæmi um vitsmuni þeirra má
taka, að í borg einni á austur-
strönd Bandarikjanna var höfr-
ungur þjálfaður upp í hafnsögu-
starf á sínum tima, og fóru miklar
sögur af snilli hans. Mun það jafn-
vel hafa gerzt, að hann bjargaði
mannslífum. Nánari spurnir höf-
um við ekki haft af þessum fyrir-
myndarlóðs þar vestra, né held-
á eftir mér á heimilið. Móðir mín
vildi ekki hafa mig. Hún lét mig
i hendur systranna á heimilinu,
þegar ég var aðeins fárra vikna
gamall.
— Hvernig gat hún fengið það
af sér? sagði Elisabeth reiðilega.
— Hvernig stóð á þvi, að hún
sveik þig svona ruddalega.
— Ég hugsaði stundum um það,
sagði Keller. — Ég hugsaði líka
oft um þessa móður mína og ég
man að ég gaf henni nöfn og velti
fyrir mér, hvernig hún liti út. En
seinna skildi ég ýmislegt betur.
Hún hlýtur að hafa verió
blásnauð. Kannski hefur henni
verið nauðgað og alténd veit ég að
hún var ekki gift. Hver veit,
hvernig faðir minn brást við. Ég
horfði upp á það á þessum timum,
að einstæðar mæður reyndu að
halda börnum sínum og ala þau
upp. Það var ekki auðvelt.
— Ekki hefur þetta verið auð-
velt fyrir þig, sagði hún. — Var
vel farið með þig? Voru systurnar
góðar við þig.
— Við vorum mörg hundruð á
heimilinu og það var stríð, sagði
hann. — Ég býst við þær hafi
verið eins góðar við okkur og
hægt er að gera kröfur til. Ein
systirin var góð við mig og sinnti
mér meira en hinum. Hún bað
mig að skrifa sér eftir að ég fór og
ég gerði það, en þá hafði ég
ekkert fast heimilisfang, svo að
ég fékk aldrei bréf.
— Hvert fórstu eftir að þú
hvarfst frá munaðarleysingjahæl-
inu? spurði Elisabeth. Hana var
farið að iðra að hafa spurt. Það
var svo mikið vonleysi og dapur-
leiki í lýsingum hans.
ur hvort menn hafa þjálfað fleiri
til slíkra starfa.
Þessum tveimur skepnum —
höfrungum og háhyrningum —
var ruglað saman marg sinnis i
fjölmiðlum um daginn, en nú ætti
sá misskilningur að vera á enda.
0 Slátursuða
Við gerðum suðu og geymslu
á slátri að umræðuefni hér í dálk-
unum um daginn. Helga Jóns-
dóttir hafði samband við okkur að
því tilefni, og hafði hún farið flatt
á því að taka sér til fyrirmyndar
þær leiðbeiningar, sem þar komu
fram. Helga segist hafa gert
slátur árum saman, og hafi hún
jafnan fyrst keppina ósoðna, en
siðan sett þá frosna í pottinn og
soðið þá I tvær og hálfa klukku-
stund. Hefði þetta alltaf reynzt
sér vel, en nú hefði hún ætlað að
reyna þá aðferð, sem við bentum
á — þ.e. að frysta slátrið hálf-
soðið, taka það síðan og sjóða i
klukkustund. Utkoman hefði þvi
miður ekki orðið eins og til stóð
— slátrið hefði orðið eins og
grautur, og sæi hún nú varla
annað ráð en að taka það allt úr
frystinum, fullsjóða það og setja í
súr.
Helga sagði, að hún gæti að visu
látið það vera í frystinum og soðið
það þá lengur, eða í einn og hálf-
an tíma, en hálfsoðið tæki það
bara miklu meira rúm i frystinum
en ósoðið.
Okkur þykir fyrir þvi að hafa
orðið til þess að valda Helgu og
e.t.v. fleirum óþægindum, en ann-
ars væri gott að heyra frá fleirum
um það.
ERLENDAR
BÆKUR
Mmsbækur
Danskar
Atlas 2.
Astronomi.
Bölgelære
for gymnasiet.
Dansk Sagaprosa.
Nyere dansk prosa.
Dansk skoleordbog.
Ellære 1 og 2.
Englene.
Fysik 1. og 2.
Opgaver i fysik.
Grafskrift
for Rödhætte.
Litteratur
for Niende 1.
Litteratur
for tiende 1.
Mekanik 1. og 2.
NA/TE 2. og 3.
Nudansk ordbog.
Moderne dansk
for udlændinge.
Þýzkar
Bidermann und die
Brandstifter.
Deutche
erzáhlungen 1—2.
Die Panne.
Emil und
die detektive.
Leseheft 1.
Humor und satire.
Max und Moritz.
Úbungen zu
synonymen verben.
Franskar
Rendez — Vuz
en France C-1 og C-2.
Choisi Pour Vouslivre
D'exercices.
Enskar
Bushfire and
hurricane Paula.
Developing skills.
Living English
structure.
Target 1. og 2.
Oxford advanced
learner's
dictionary.
Latína
Med lárde
pá latin
Bókaverzlun
SIGFÚSAR
EYMUNDSSONAR
Austurstræti 18, sími 13135
S2F SIGGA V/öGA £
ÍG EW Þ® W0C-.S4 UYI MVfmGW
<S0M\e vm \ 9E
7 rrE\
’iszrzjsr'W —TS7
OG WVE$m SöVf^
WA \ PmNGOM
VELVAKANDI