Morgunblaðið - 24.11.1974, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. NÖVEMBER 1974
47
Bókabúð Æskunnar að Laugavegi 56,
Barnablaðið Æskan 75 ára
Kemur nú út í 18 þús. eintökum
Barnablaðið Æskan á 75 ára
afmæli um þessar mundir.
Reyndar kom fyrsta tölublaðið
út 5. október 1897, en blaðið
telst samt ekki nema 75 ára,
þar sem 75. árgangurinn kemur
út á þessu ári. Á þessu tfmabili
hefur Æskan sffellt stækkað,
efnisval aukist og orðið fjöl-
breyttara. 1 upphafi kom biaðið
út f 500 eintökum, en núna er
upplagið orðið 18 þúsund og er
blaðið þvf langstærsta tfmarit,
sem kemur út á tsfandi.
Framkvæmdastjóri Æsk-
unnar, Kristján Guðmundsson,
sagði á fundi með blaðamönn-
um á föstudaginn, að alltaf
hefði verið erfitt að láta blaðið
bera sig. Til þess að bæta rekst-
urinn hefði verið ráðist i það
árið 1930 að stofna bókaútgáfu
og 1939 hefði verið stofnuð
bókabúð. Þessi þrjú fyrirtæki
hefðu síðan verið látin styðja
hvert annað. Um langt skeið
hafði Æskan aðsetur við
Kirkjutorg, en fyrir rúmu ári
flutti blaðið og bókaverzlunin
að Laugavegi 56, þar sem fyrir-
tækið er til húsa nú.
Kristján sagði, að blaðið væri
nú kringum 600 síður á ári.
Hann hefði nú verið fram-
kvæmdastjóri blaðsins i 15 ár
og á því tfmabili hefði hann
komizt að raun um, að þessa
löngu lífdaga blaðsins mætti
þakka, að upphafsmenn þess,
eins og fyrsti ritstjórinn Sig-
urður Júl. Jóhannesson og
sömuleiðis núverandi ritstjóri
Grímur Engilberts, hefðu allir
verið dugmiklir hugsjónamenn.
I tilefni 75 ára afmælis Æsk-
unnar hafa verið slegnir
minnispeningar úr gulli, silfri,
og bronsi. Á minnispeningun-
um er mynd af Sigurði Júl.
Jóhannessyni fyrsta ritstjóra
Æskunnar. Verðið er: gull kr.
26.000.00, silfur kr. 2.000.00 og
brons kr. 1.400.00. Gullpening-
urinn er því sem næst uppseld-
ur, en silfur- og brons-
peningarnir fást ennþá.
Þá hefur Æskan sett á
markaðinn barnakönnur með
sex gerðum af myndum, sem
1
listakonan Barbara Arnason
hefur teiknað við sögur Sigur-
björns Sveinssonar rithöfund-
ar.
Hjá Tónaútgáfunni á Akur-
eyri kemur svo út hljómplata í
tilefni afmælisins. A annarri
hlið plötunnar er ljóð
Jóhannesar úr Kötlum, Árstíð-
irnar, með lögum eftir Birgi
Helgason á Akureyri. Á hinni
hliðinni er kvæði eftir Margréti
skáldk. Jónsdóttur sem lengi
var ritstjóri Æskunnar. Lögin
við kvæðið er eftir Sigfús
Halldórsson tónskáld. Lögin á
plötunni eru sungin og leikin af
börnum úr barnaskóla
Akureyrar undir stjórn Birgis
Helgasonar.
Kristján Guðmundsson t.v. og Grfmur Engilberts.
Ljósm. Mbl.: Emilía
Ók út af í Ár-
túnsbrekkunni
BlLVELTA varð í Ártúnsbrekku
seint á föstudagskvöld. Stór am-
erískur bíll var á leið upp brekk-
una á venjulegum umferðar-
hraða, þegar ökumaðurinn missti
skyndilega stjórn á mílnum. Lenti
hann út I skurði meðfram vegin-
um, barst eftir honum smáspöl,
rakst síðan á bjarg eitt mikið loks
á jarðfestan stein og valt svo
nokkrar veltur. Ökumaður var
einn i bílnum, og slapp hann nær
ómeiddur og þykir það ganga
kraftaverki næst. Blllinn er stór-
skemmdur. Við rannsókn kom í
ljós, að hægra framhjólið var
sprungið, og er það líklega orsök
þess hvernig fór.
Mörg innbrot
I FYRRINOTT var brotizt inn
I 3 fyrirtæki við Hafnarstræti,
og við fyrstu athugun virtist
litlu hafa verið stolið á öllum
stöðunum. Fyrirtækin eru
Rammagerðin, Penninn og
Stofan. Auk þess var reynt að
brjótast inn f tvö önnur fyrir-
tæki við sömu götu, en án
árangurs. Þá var sömu nótt
brotizt inn I Sindrasmiðjuna
við Borgartún og rótað þar
heilmiklu, en litlu stolið, að
því er virtist.
— Sigur
Framhald af bls. 1
unin var samþykkt með 95 at-
kvæðum gegn 17 en 19 sátu hjá.
Talsmaður Araba sagði við
fréttamenn, að sendimenn þeirra
færu nú heim til að segja fólki
sínu, að það stæði ekki eitt;
„Heimurinn er með okkur“, sagði
hann.
Sendiherra Israels fordæmdi
hinsvegar samþykktirnar og
sagði, að tsraelar mundu ekki
taka þær gildar. Þær væru smán-
arblettur á sögu SÞ og með þeim
hafður að háði og spotti sá andi,
er legið hefði til grundvallar
stofnunar samtakanna fyrir 29 ár-
um eftir að ofbeldi nasista var
brotið á bak aftur. Þær bæru
þeim dapurlegu sannindum vitni,
að SÞ, sem hefðu átt að verða
vettvangur friðar og bræðralags
þjóða heims, væru orðnar að vett-
vangi stríósæsinga og hvatninga
til hryðjuverka og ofbeldis.
— Leitin
Framhald af bls. 48
árangurs. Þvi næst var hafin leit
undan Vatnsnesi, en sporhunda-
leit s.l. miðvikudagskvöld benti til
þess, að þangað hefði Geirfinnur
hugsanlega haldið. Sporhundur
úr Hafnarfirði var látin byrja leit
við bil Geirfinns, sem fannst
mannlaus. Frá bílnum fór hund-
urinn að Hafnarbúðinni og þaðan
út eftir götu sem liggur meðfram
Vatnsnesir. j. Fór hundurinn
þessa leið þrisvar. Ekki þykir
þetta gefa ótviræða bendingu um
ferðir Geirfinns, en geta má þess,
að hann fer aldrei þarna um á leió
til vinnu sinnar.
— Ógift móðir
Framhald af bls. 1
borða ærlega máltíð og kaupa
sfðan eitthvað fallegt handa
móður minni.“ Ungfrú Morgan
á möguleika á að vinna sér inn
50 þús. sterlingspund árið,
sem hún ríkir sem ungfrú
heimur, við fyrirsætustörf og
auglýsingastarfsemi.
Önnur f röðinni varð ungfrú
Annelíne Kriel frá S-Afríku og
þriðja Lea Klein frá tsrael.
— Smáfiskadráp
Framhald af bls. 48
að skipta kökunni á annan hátt en
við hefðum ella gert. Til þess að
rökstyðja þetta má sýna, aó þegar
uppgripaafli var i Barentshafi og
Bretar drógu úr sókn sinni hér og
söttu i Barentshafið, jókst afli Is-
lendinga hér við land verulega.
Þetta var árið 1968, en þegar
Bretar komu aftur hingað 1970,
þá snarminnkaði afli okkar. Þetta
er vegna þess, að þarna er verið
að berjast um sömu tittina og
spurningin er aðeins, hver hefur
mesta tækni og mest fjármagn.
Þess vegna er það rangtúlkun að
tala um að togaraafli hafi aukizt
svo og svo mikið og það hafi
bjargað okkur. Við aukum ekki
aflann — heldur skiptum honum
aðeins öðru visi niður á milli
tveggja skipagerða."
Jakob sagðist ekki vera á móti
togaraútgerð á nokkurn hátt og
vel gæti verið, að það væri hag-
kvæmast að taka allan fiskinn á
þann hátt, en athyglisvert hefði
verið, sem fram kom á Fiskiþingi,
að Islendingar hefðu veitt 1973 33
milljónir af þriggja ára fiski, sem
gáfu 45 þúsund tonn, en forseti
Fiskiþings hefði talað um, að
þetta hefði orðið margfalt meira,
ef við hefðum beðið. Ekkert kom
hins vegar fram um hvað veitt
hefði verið af smáfiski á þessu
ári, en álykta má af söluherferð-
inni vestra, að ekkert hefði dregið
úr því.
Fulltrúar Sölusambandsins
sögðu i viðtölum við fjölmiðla, að
fiskurinn, sem þeir væru að selja,
væri togarafiskur. Því má ætla, að
togararnir veiddu mun meira af
smáfiski en t.d. bátarnir, enda
veiða þeir mestan hluta afla síns á
vetrarvertíð, þegar næstum ein-
göngu er um að ræða stórfisk. En
auðvitað veiða bátarnir einnig
eitthvað af smáfiski. „Það,
sem mér finnst rangt," sagði
Jakob, „er að beita þessum mikla
nýja flota okkar á uppeldisstöðv-
ar fiskstofnanna og þar með erum
við að eyðileggja grundvöllinn að
fiskveiðum framtiðarinnar. Við
höfum ekki gert viðhlítandi ráð-
staf anir til þess að vernda uppeld-
isstöðvarnar eins og við sögðumst
ætla að gera, þegar landhelgin
var færð út. Þetta gagnrýni ég —
en hitt skiptir ekki máli — hver
veiðir fiskinn — hvort það eru
togarar eða bátar."
— Samdráttur
Framhald af bls. 2
og fréttamenn i ferð með for-
setanum virðast uppteknari af að
lýsa húsakynnum og veðurfari i
Japan og Kóreu en einhverju
efnislegu úr viðræðum Fords við
leiðtoga þessara ríkja.
Blaðamannafundir
Nessens
Sá, sem þetta skrifar, hefur að
undanförnu átt þess kost að sitja
fundi þá, sem blaðafulltrúi
Bandarikjaforseta, Ron Nessen,
heldur daglega með frétta-
mönnum þeim, sem flytja fréttir
úr Hvíta húsinu. 1 þeim hópi eru
margir þekktustu blaðamenn í
Bandarikjunum.
Fundir þessir eru einkar fróð-
legir ekki eingöngu vegna þess
fréttaefnis, sem fram kemur,
heldur ekki síður vegna þess and-
rúmslofts, sem þar ríkir. Sam-
bandið milli blaðafulltrúans og
blaðamannanna er nánast eins og
milli góðs kennara og áhugasamra
nemenda, eða svo virðist á
stundum. Stundum er þetta sam-
band eins og milli ráðþrota lambs,
sem villzt hefur inn I úlfahjörð,
og úlfanna, sem rifa í sig bráðina.
Hvort heldur sem er, þá er ein-
kennandi hve allir viðstaddir eru
óþvingaðir, stundum þannig, að
nálgast barnaskap. (Af hverju
fékk þetta blað að taka myndir af
Ford en ekki við o.sv.frv.).
Nessen þarf aá útskýra allt
milli himins og jarðar. Af hverju
hringdi Ford í baseballkappann
Hank Aron til að óska honum til
hamingju? Einhver tautaði, að
hann hefði eins getað hringt i
Muhammed Ali og óskað honum
til hamingju.
Ford lýsti þvf yfir dag einn
varðandi ástandið í Mið-Austur-
löndum, að Israel yrði að semja
við Egyptaland annars vegar en
Jórdaniu eða frelsishreyfingu
Palestínu PLO hinsvegar. Þannig
vill til, að Bandaríkin hafa aldrei
viðurkennt PLO sem samnings-
aðila um eitt eða neitt og þvi siður
hefur Israel. Augljóst var, að
annaðhvort höfðu Bandaríkin
skipt um stefnu eða Ford hafði
orðið á mismæli. Um þetta spurðu
fréttamenn Ron Nessen þindar-
laust fram og aftur i langan tíma.
Hann neitaði því, aó um nokkra
stefnubreytingu væri aó ræða og
benti mönnum á að leita upplýs-
inga hjá utanrikisráðuneytinu.
Hann neitaði hinsvegar einnig
með öllu að viðurkenna, að Ford
hefði hlaupið á sig eða mismælt
sig (forsetar gera það ekki).
Engin viðunandi skýring fékkst á
þessari mótsögn og hefur ekki
fengizt. Greinilegt var, að blaða-
fulltrúinn gerði sitt bezta til að
fara bil beggja. Illar tungur í hópi
blaðamannanna hermdu eftir á,
að Ford hefði einfaldlega ekki
vitað, hvað hann var að tala um og
vildi nú ekki viðurkenna það.
En sjá mátti af þessu dæmi hve
ótrúlega erfitt og þreytandi starf
blaðafulltrúa í Hvíta húsinu er,
þrátt fyrir það hve afslappað and-
rúmsloftið virðist vera. Þeir, sem
þurfa daglega til hans að sækja,
geta a.m.k. verið ánægðir með að
hafa fengið í starfið heiðarlegan
og virtan mann þar sem er Ron
Nessen í stað þess manns, sem
gegndi þessu starfi fyrir Nixon í
rúm 5 ár.
— Krossgötur
Framhald af bls. 36
að þar færi stjórnandi einhvers
bezta poppkóra, sem nú starfar.
NÚ, ÉG ER
KRISTIN!
Ulla Carin Holmberg sat ósköp
makindalega I einum sófanum I
biðsalnum og var að skrifa á kort.
Ég hlammaði mér niður við hlið
hennar og spurði: Jæja, hvert er
svo skrifað?
„Mamma," svaraði hún
snaggaralega á klingjandi sænsk-
unni og hélt síðan áfram að skrifa
á kortið sitt. Blaðamannsótuktin
kom þá aftur upp I mér. Hvaða
rödd syngurðu i Choralerna?
„1. sópran," var svarað jafn
snaggaralega, og penninn hennar
hélt áfram að hnita hringa á kort-
inu.
Hvernig llkar þér sú tónlist, sem
þið flytjið?
Ég er nú búin að syngja I kórn-
um í 5 ár. Annað eins væri ómögu-
legt, nema ég vildi taka þátt I að
flytja tónlistina.
Hvers vegna syngurðu þá?
Nú, ég er kristin og vil nota
tónlistina til að bera fram boð-
skapinn um Krist. Þetta er minn
vitnisburður.
Finnst þér hægt að koma boð-
skapnum á framfæri með þessari
tegund tónlistar?
Já. já. þetta er einungis ein leið
af mörgum færum. Reynslan hefur
einnig sýnt það áþreifanlega.
Hvernig líkar þér að syngja á
íslandi?
Sjáum nú til þegar þar að kem-
url Jæja góður, nú er flugvélin
bara að fara, sagði Ulla og setti
punkt við heimilisfangið hennar
mömmu sinnar.
Já. enda kortið þitt tilbúið til
sendingar, svaraði ég og hló. Hún
splgsporaði þvl burtu, kát og lif-
andi, ein þeirra, sem syngur 1.
sópran á þriðjudagskvöldið kemur
I Háskólablói kl. 21.
S.Á.Þ