Morgunblaðið - 02.03.1975, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. MARZ 1975
Séra Karl Sigurbjörnsson:
/ '*■ f/7-' v//M. VrTZ
B-vítamín
trúarinnar
- nokkur þankabrot
Kristin kirkja er ekki félag
til svölunar trúarþörf manna,
eða klúbbur til eflingar góðu
siðgæði, guðrækni og góðum
siðum. Kirkjan er lifandi sam-
félag við hinn krossfesta og
upprisna Jesúm Krist. Orðið
kirkja þýðir „Þeir, sem til-
heyra Drottni".
Allir menn hafa hugmynd um
Guð, skapara alls, og gera sér
hugmynd um vilja hans. Þetta
er unnt að sjá af fegurð og
samræmi náttúrunnar, og f
samvizkunni hafa menn grun
um vilja hans. En h v e r n i g
(>uð er geta menn ekki lesið af
blöðum náttúrunnar eða
hlustað af rödd samvizku
sinnar. Enda eru hugmyndir
manna um það býsna margvís-
legar. En við þurfum ekki að
ganga að því gruflandi. Guð
hefur sjálfur vitjað mannanna,
Hann hefur gripið inn í söguna
og birt mönnum vilja sinn á
áþreifanlegan hátt, og gefið
þeim glöggar visbendingar um
eðli sitt og veru.
Þetta gerði hann í sögu
tsraelsþjóðarinnar, sem hann
útvaldi f þeim tilgangi, og hann
kallaði spámenn til að túlka þá
sögu og sýna mönnum fram á
hvernig Guð er og hvers hann
óskar mönnunum og heiminum
til handa.
En Guð lét sér ekki nægja að
setja fram kröfúr sínar og
óskir. Hann kom sjálfur f Jesú
frá Nazaret. Það er óbifanleg
sannfæring kristinna manna.
Eftirtektarvert er, að Guð
kom ekki í Gabríel eða öðrum
skínandi engli eða anda annars
heims, heldur sem sannur
maður, Jesús. Og þegar
ætlunarverki hans var lokið,
skildi hann ekki eftir engla-
sveit, heldur hóp lifandi,
dauðlegra manna til að vitna
um sig og lifa sér. Og þeir voru
svo sannarlega engir „súper-
menn“ eða undrabörn. En hann
gaf þeim heilagan anda sinn.
Sem ávöxtur hans sprettur sam-
félag kristinnar kirkju, og lifir
enn í dag og vitnar um hann.
Kirkjan er engin draumsýn.
Hún stendur föstum rótum,
fjórar rætur styðja hana og
styrkja, og um þær dregur
kristinn söfnuður líf og
næringu kraft og blessun.
Þessar rætur eru: Guðs orð í
Biblíunni, bænin, sakramentin
(skfrn og kvöldmáltíð, altaris-
ganga) og kærleikssamfélagið.
Jarðvegurinn er þá Guðs náð,
sem birtist í Jesú Kristi. Hún
streymir til okkar um þessa 4
farvegi,
1 fermingarkveri þvf, sem
einna algengast er um þessar
mundir hér á landi, er þetta
nefnt B-vítamfn trúarinnar:
Biblían, Bænin, Brauðið og
Bróðirinn. Ekki er þessi nafn-
gift út f loftið, þvf vftamín eru
lífefni, fjörefni, og vanti
líkamann B-vítamín þá verður
hann máttlaus, lystarlaus og
alltaf kalt. Án „B-vítamíns
trúarinnar" verður sál okkar
Ifka „sjónfaus, köld, dauf og
rétt steindauð“.
Öll þessi fjögur lífefni, —
vítamín, hafa fylgt kirkjunni
frá upphafi, og hvert um sig og
öll saman ómissandi kristnum
manni. Aftur og aftur
rekumst við á þessi 4 kenni-
merki kirkjunnar i Postulasög-
unni og bréfum Nýjatestament-
isins. Hér eru nokkur dæmi af
handahófi:
G u ð s o r ð: „Látið orð
Krists búa ríkulega hjá yður
með allri speki, fræðið og
áminnið hver annan með
sálmum, lofsöngvum og andleg-
um Ijóðum og syngið Guði sæt-
lega lof í hjörtum yðar.“ (Kól.
3,16)
Bænin: „Með allskonar
bæn og beiðni skuluð þér biðja
á hverri tíð í anda, og verið
árvakrir til þess með hinni
mestu kostgæfni og beiðni fyrir
öllum heilögum.“ (EF. 6,18)
Sakramentin: „Því að
allir þér, sem eruð skfrðir til
samfélags við Krist, þér hafið
íklæðst Kristi. „(Gal. 3,27). „Sá
bikar biessunarinnar, sem vér
blessum, er hann ekki samfélag
um blóð Krists? Og brauðið,
sem vér brjótum, er það ekki
samfélag um líkama Krists?"
(1. Kor. 10,16)
Kærleikurinn: „En nú
varir trú von og kærleikur,
þetta þrennt, en þeirra er kær-
leikurinn mestur.“ (l.Kor.
13,13).
Næst: Biblían.
„Eve of Destruction
Lokaþáttur um Barry McGuire
Stone Canyon
Kvöld eitt i Stone Canyon var
ég í b.oði ásamt 10 eða 12 vinum
mínum, sem ég hafði sungið
með út um allan heim. Við
höfðum kveikt á níu sjónvarps-
tækjum einu fyrir hverja rás
svo við misstum ekki af neinu.
Allir horfðu spentir á, öskruðu
og hljóðuðu upp og létu öllum
illum látum á legubekkjunum.
Ég lá á gólfinu og var hugsi. Ég
gat ekki sætt mig við þetta
vegna þess að ég tilheyrði
hvorki þessum heimi né Guði.
Eg tilheyrði engum.
Innra með mér fann ég að
Guð var að kalla á mig: Barry,-
hvað ertu að gera, hvað ertu að
gera? Ég hélt áfram að segja
láttu mig vera, láttu mig i friði.
Mér fannst guð vera að yfirgefa
mig. Ekki skilja mig eftir sagði
ég grátandi. Bíddu! Allt var á
ruglingi i höfði mínu. Hvað átti
ég að gera? Ég get ekki tekið
ákvörðun. Ég get það ekki, það
er of stór biti fyrir mig, hvernig
áég að fara að því?
Drottinn talaði raunverulega
til mín. Hann sýndi mér hvar ég
stóð og hann sýndi mér hvernig
heimurinn stæði, síðan minnti
hann mig á glataða soninn, sem
fór að heiman, sóaði öllu og
endaði síðan í svínastíu. Þannig
ert þú Barry, sagði Drottinn, ef
þú vilt koma heim til mín, þá
vil ég lækna líf þitt. Tár komu
fram í augu mín. Hérna var ég í
boði, allir aðrir öskrandi með
kampavín, hass og fleira, en ég
lá grátandi á gólfinu.
Allir horfðu á mig. Vinur
minn kom til mín og spurði
hvað væri að. Ég horfði á hann
og spurði hvort hann vildi raun-
verulega vita það. Já sagði
hann. „Við höfum rangt fyrir
okkur. Þetta er allt rangt, allt
okkar lífsform er rangt. Jesús
er svarið.“ Hann hljóðaði upp
um leið og hann fór fram í
eldhúsið.
Þessa nótt talaði ég við
Drottin. Ef ég vakna á morgun
til lífsins, þá vil ég tilheyra þér.
Ég get ekki haldið þessu áfram
lengur. Með sjálfum mér var ég
að velta fyrir mér hvernig ég
ætti að fara að þessu. Ég hafði
reynt áður að hætta við eitur-
lyf, að rétta líf mitt við, en ég
vildi reyna aftur.
Söngurinn.
Þegar ég gekk Jesú á hönd
vissi ég ekki hvað ég ætti að
gera við líf mitt, vegna þess að
það var svo óhreint. Ég hætti
því við allt, eiturlyf og alla vit-
leysu og sönginn líka. Eg hafði
alltaf sungið vegna
ánægjunnar. Ég fékk nýtt hlut-
verk, ég fór í hljómsveitina
„Agape Force“ og mikið af tíma
minum fór í að lesa Biblíuna.
Félagar mínir hjálpuðu mér til
þess að byggja alla framtíð
mína á Drottni. Ég söng af
mikilli gleði og söng núna um
Jesú: Horfðu hiklaust á Jesúm.
1 dag syng ég við alls konar
tækifæri, á kvöldsamkomum í
kirkjum, háskólatónleikum,
unglingasamkomum og á götu-
samkomum.
Og ég veit — af því að ég hef
séð það sjálfur gerast hjá
mörgu fólki, ekki aðeins hjá
mér sjálfum, að ef fólk vill vera
heiðarlegt, vera einlægt og
hlusta á Guð sjálfan þá mun
hann vissulega segja hvað hann
vill með líf okkar. Við sem ein-
staklingar eigum að velja eig-
um að taka við og fylgja honum
síðan.
(Þýtt úr Campus Life)
L
aiiir ciea teir aA ncn
liRW VIImIS SSVS ■HmS h
KT
mmmmmmwmmm
Um œskulýðsdag
þjóðkirkjunnar
1 DAG er árlegur æskulýðsdag-
ur þjóðkirkjunnar og af þvf til-
efni snerum við okkur til sr.
Guðjóns Guðjónssonar og
spurðum hann um starfsemi
æskulýðsstarfsins til undir-
búnings deginum. Við spurðum
hann fyrst til hvers dagurinn
væri haldinn:
— Markmið dagsins er að
benda til Jesú Krists sem þess
afls er getur varðveitt
heimilið, verið brú yfir þau
gljúfur er fjölskyldur og
heimili þjóðfélags okkar eiga
við að stríða.
A hvern hátt er ætlað að ná
þessu markmiói?
Þaó er á ýmsan hátt t.d. með
sérstakri messuskrá, sálmi sem
biskup hefur samið, fáeinum
punktum um fjölskylduna og
nokkur kristin sjónarmið eftir
próf. Þóri Kr. Þórðarson, vegg-
spjaldi sem vekur athygli á deg-
inum og vekur hugsanir og um-
ræður, allt þetta er sent prest-
um til notkunar. Einnig höfum
við útbúið dagskrá fyrir for-
eldrakvöld, umræðukvöld milli
foreldra og unglinga og leikrit
sem félagar í æskulýðsfélagi
Dómkirkjunnar hafa samið.
Fjölmiðlar hafa birt mikið efni
í vikunni m.a. greinar eftir
ýmsa menn, erindi í útvarp sem
dr. Björn Björnsson mun
annast, barnatíma f umsjá
Hrefnu Tynes og þátt frá félagi
guðfræðinema. I kvöld verður
svo samkoma í Bústaðakirkju
kl. 22:00 og dagskrá fjölbreytt,
umræður og ávörp og hljóm-
sveitin Rut syngur.
Smáfrétt
Afríka kristin
heimsálfa?
Við síðustu aldamót voru um
fjórar milljónir kristinna
manna í Afríku. 1 dag hefur
tala þeirra náð um 150 milljón-
um, sem er 40,6% fólksfjöld-
ans. Þar að auki eru 41,7%
múhamesðtrúar og 17,4% eiga
sína upprunalegu trú, heiðni
ýmiss konar. Tölur sýna að
aukning múhameðstrúarmanna
er 2,8% á ári en tala kristinna
eykst um rúmlega 5% á ári. Það
merkilega er að gerast í Afríku
í dag að miklar vakningar eru
meðal fólks, kristindómurinn á
sífellt meiri ítök og i sífellt
fleira fólki. Langmest hefur
borið á þessu í Nígeriu, hjá
Tiv-þjóðflokknum sem telur 1,2
milljónir manna. Árið 1940 var
0,3% fólksins kristið, en árið
1972 voru það ekki færri en
95 %!
(Ungdom og Tiden)
Umsjón:
Jóhannes Tómasson
Gunnar E. Finnbogason