Morgunblaðið - 23.03.1975, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. MARZ 1975
Piltur og stúlka sæ
jómfrú Sigríður Bjarnadóttir, hvort þér hafið ráð-
fært yður við guð í himninum, þar næst við yðar
eigið hjartalag og svo þar eftir við náunga yðar og
vini að taka þenna virðulega yngismann, monsér
Guðmund Hansson, sem hjá yður stendur, yður til
ektamanns?
Þessari spurningu játti Sigriður og þó nokkuð lágt.
Þá spyr prestur hana í annað sinn, og játti Sigríóur
enn.
I þriðja máta aðspyr ég yður, hvort þér vitið yður
fría fyrir að hafa gefið nokkurri mannspersónu, sem
nú lifir, yöar ektatrú, sem þetta hjónaband hindra
kunni?
Þá var eins og Sigríður allt í einu vaknaði af
svefni. Nei, segir hún svo hátt, að nær því heyrðist
um alla kirkjuna. Prestur var óvanur slíkum svörum
og varð nokkuð bilt við. Allir urðu öldungis forviða.
Djákninn var maður forn og fastur í embættisverk-
unum; hann hugsaði meó sér eins og segir í máls-
HÖGNI HREKKVÍSI
hættinum: Slíkt verður oft á sæ, kvað selur, var
skotinn i auga — stúlkunni heföi orðið mismælt, en
ætti þó leiðrétting orða sinna; hann sat ekki langt frá
Sigríði og hnippar í hana meó handleggnum og segir:
Segið þér já, blessuð! — Sigríður þagði eins og
steinn og hallaði sér á bak aftur upp að hjónastóls-
bríkinni; en prestur rankar við sér aftur og hefur nú
upp aftur hátt og skýrt sömu orðin sem fyrr. Sigríð-
ur þagði. Prestur starir á hana um hríð, snýr sér
síðan til fólksins og segir: Hinn kristilegi söfnuður
hefur heyrt, aö brúðurin, jómfrú Sigríður Bjarna-
dóttir, hefur neitað spurningum kirkjunnar; ritúalió
Skarfarnir frá Útröst
kristnum mönnum," sagði karlinn. „Hefirðu ekki
hitt þá?“
„Nei, ég hefi engan hitt, nema þrjá skarfa, sem
sátu á rekaviðardrumb," svaraði ísak.
„Ja, það voru nú synir mínir,“ sagði Karlinn og sló
svo öskuna úr pípunni sinni og sagði við Isak: „Gáttu
í bæinn, þú ert víst bæði svangur og þyrstur, býst ég
við.“
„Þakka gott boð,“ sagði ísak.
En þegar karlinn opnaði dyrnar, var allt svo fagurt
og fínt þar inni, að ísak varð alveg steinhissa. Slíka
dýrð hafði hann aldrei áður séð. Á borð höfðu verið
bornar dýrustu krásir; rjómagrautur, dýrasteik og
brauð, síróp og ostar, mjöður og vín, og allt sem
gott var. ísak át og drakk allt hvað hann orkaði, og
samt varð diskurinn hans aldrei tómur og hve mikið
sem hann drakk, þá lækkaði þó ekkert í glasinu.
Karlinn borðaði ekki mikið, og ekki sagói hann mikið
heldur. En meðan þeir sátu þarna í makindum,
heyrðu þeir hróp og hávaða fyrir utan, þá gekk karl
út. Eftir góða stund kom hann aftur, inn með synina
sína þrjá, en ísak varð ekki um sel við þá sjón, en
karlinn hafði líklega getað sefað þá, því þeir voru
allir blíóir og góðir, og svo sögðu þeir, að hann yrði
að sitja og drekka með þeim, því Isak stóð upp er
hann var mettur, en lét eftir þeim að setjast aftur, og
svo drukku þeir brennivín, öl og mjöð og urðu góðir
vinir, og þeir sögðu að hann skyldi róa með þeim
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
flkÖlmo(9unlraffiflu

Kvenna-
skólanemar
læra
sjálfsvörn
1 blöðum er skýrt frá
því, aó í borginni
Milwaukee hafi kennslu-
kona í kvennaskóla tekið
upp kennslu í sjálfsvörn
fyrir unga nemendur
sína. í þessari borg reis í
fyrra hátt alda hvers-
konar likamsárása á
ungar stúlkur. Kennslu-
konan sem hér um ræðir
hefur notið stuönings
allskonar sérfræóinga og
af þessu fer mikið oró
um Bandaríkin. Stúlk-
urnar læra ekki aðeins
að verja sig heldur er
þeim einnig kennt að
taka árásarmanninn sál-
fræóilegum tökum og
„kæla hann“ og tala um
fyrir honum. Fólk sem
oróið hefur fyrir slíkum
líkamsárásum hefur
talað við nemendurna
um viðbrögð sín í slíkum
tilfellum og aðrir hafa
komið til þess aó segja
frá eftirköstunum sem
því hafa fylgt að verða
fyrir slíkri árás og eru
það einkum konur sem
hér eiga hlut að máli.
Stína! — Ég gat hvergi
fundió lengri stiga.