Morgunblaðið - 26.04.1975, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. APRlL 1975
33

Likið ö grasfletinum

42
Þegar ég kom út á tröppurnar
hrasaði ég um eitthvaö blautt sem
lá þar i hrúgu.
— Gættu þin, vina mín, ég kast-
aði jakkanum og ullarsjalinu
þarna. En ég held að vissara sé að
fara með þetta inn í eldhúsið. Það
getur áreiðanlega orðið fróðlegt
að skoða þessi plögg nánar. Að
minnsta kosti jakkann.
Hann kom aftur að vörmu spori
og í sömu mund kom Svensson
móður og másandi á hjólinu sínu
og mér þótti flýtir hans hafa verið
mikill. Christer setti hann inn í
málin og þeir voru sammála um
að vissara væri að hafður yrði
vörður um húsið fyrst um sinn.
Christer hafði svo greinilega gert
aðrar áætlanir fyrir okkur. —
Komdu sagði hann og tók undir
handlegg mér. — Mig langar til að
fara í rannsóknarleiðangur og
upplýsa leyndarmál hinna sof-
andi Dalbúa.
— Nú? sagði ég spyrjaridi og
skilningsvana, en til i allt.
— Sjáðu nú til, morðið á Elisa-
beth — ef um morð hefur verið að
ræða — getur hafa verið framið
hvenær kvöldsins sem er. En við
borð liggur að vió höfum verið
sjónarvottar að öðru morðtilræði.
Sú manneskja, sem kastaði
Thotmes út í vatnið var i aðeins
fárra metra fjarlægð frá okkur og
ef við hefðum ekki rekist á sjalið
hefðum við hlaupið á eftir við-
komandi mannveru og kannski
náð henni. Nú hefur þessi aðili að
vísu fengið gott forskot, en ég
held samt það gæti borgað sig að
fara i dálitla næturferð hér i
grenndinni. Hver veit? Kannski
hefur þessi manneskja ekki haft
taugar til að fara beint heim í
rúmið, fyrr en hún hefur gert sér
grein fyrir hvað við höfum séð
mikið.
Við höfðum gengið út um hliðið
og stóðum nú gegnt húsi Mattson-
hjónanna. Ég leit á armbandsúr-
ið. Klukkan var nokkrar mínútur
yfir eitt. Það var ógnarlega dimmt
þrátt fyrir tunglsljósið.
— Það er lukt hinum megin við
Petrenhúsið, sagði ég. — Hvers
vegna er ekki kveikt á henni,
þegar er svona dimmt?
— Það gæti litið út fyrir að
einhver hefði beinlínis lagt kapp
á að hafa sem allra skuggsýnast
hér í Dalnum. En ég hallast þó
fremur að þvi að það sé rafmagns-
stöðin I Skógum, sem er að spara
lýsinguna, af því að enn telst vera
sumar. Og fyrir okkur hentar það
í raun og veru alveg prýðilega að
hafa dálítið dimmt, vegna þess
sem við ætlum nú að taka okkur
fyrir hendur.
Hann opnaði hlið og leiddi mig i
áttina að húsi Yngve og Lou Matt-
son. Aftur lagði hann höndina á
dyrasneril, en að þessu sinni án
árangurs. Dyrnar voru læstar.
Christer leit i kringum sig og kom
auga á glugga, sem var i hálfa gátt
og áður en ég áttaði mig til fulls á
hvernig það hefði gengið til var
hann kominn inn i húsið.
Hann gaf mér merki um að ég
ætti að vera á verði, en það liðu
ekki nema nokkrar mínútur áður
en ég gerði mér grein fyrir því að
slik varðstaóa átti engan veginn
við mig. Ég sá verur og heyrði
hljóð i öllum áttum og ef Christer
hefði ekki komið fljótlega aftur,
held ég að ég hefði ekki getað
stillt mig um að æpa, kannski
hefði liðið yfir mig eða ég hefði
lagt á flótta.
Christer var í senn kátur og þó
önugur.
— Það er undursamlegt að vera
einkaaðili í sumarfrii, sagði hann
drengjalega. — Ég vona þú gerir
þér grein fyrir því ég gæti ekki
leyft mér þetta ef ég væri ekki i
fríi.
— Ég skil að minnsta kosti að
þú hefur upplifað eitthvað bráð-
skemmtilegt. En i næsta skipti
sem þú skríður inn um glugga
krefst ég þess að fá að vera með
og deila með þér ánægjunni.
Hvers varðstu svo visari?
— Ég sá unga stúlku steinsof-
andi í ákaflega gegnsæjum nátt-
kjól. Ekki neita ég því að vasaljós-
ið hans Svenssons kom hér í ljóm-
andi góðar þarfir í þetta skipti.
Mér varð hugsað til vinnukon-
unnar hennar Lou og ég sagði
gremjulega.
— Christer! Þú ert í meira lagi
ósvifinn. Það ætti að höfða mál á
hendur þér, fyrir að raska frið-
helgi einkalifsins . . . eða gera
eitthvað annað verra.
Hann hló striðnislega, en þegar
hann tók aftur til máls örstuttu
siðar var allur gáski horfinn úr
rödd hans.
— Þegar frá er talin þessi kven-
vera var húsið tómt. Eftir ýmsu
að dæma hefur Yngve legið í rúmi
sinu einhvern tima fyrr í kvöld
EN SlÐAN KLÆTT SIG OG
FARIÐ UT.
Við horfðum undrandi hvort á
annað. Hugsanir og grunsemdir
flugu í gegnum huga okkar. Ég
ætlaði að opna munninn og tjá
mig, en Christer hristi höfuðið og
gaf mér til kynna, að hér væri
hvorki staður né stund til sliks.
An þess að segja orð leiddi hann
mig aftur út á veginn og i áttina
aó húsi Holtshjónanna. Ég skalf
— en ekki aóeins af kulda, heldur
einnig af þreytu og hugaræsingu.
Með því að beina vasaljósinu á
undan okkur römbuðum vió á
leiðina í gegnum niðdimman
garðinn. Þetta geysistóra hús líkt-
ist meira en nokkru sinni áður
óárennilegum kastala og mér
fannst óhugsandi að nokkur gæti
komist hér inn. Meira að segja
fann ég að Christer var örlitið hik
andi. Ég velti fyrir mér, hvort
hann vissi innst inni, að hverju
hann væri í raun og veru að leita,
eða hvort hann hefði aðeins látið
undan skyndiþörf til að leika
sporhund og fara á veiðar og hvað
hann hefði þá hugsað sér að gera
nú þegar ferð hans yrði stöðvuð
af lokuðum dyrum og gluggum.
Ætlaði hann þá að ræsa íbúa húss-
ins og spyrja, hvort einhver heim-
ilismanna saknaði ullarsjals eða
herrajakka?
En mér til ósegjanlegrar
undrunar opnuðust þungar dyrn-
ar undur fúslega, svo að við gát-
um óhindrað gengið inn i hús
Holts ofursta. Það hafði sérkenni-
leg áhrif á okkur, þau voru i senn
ógnandi og óskiljanleg og ef
Christer hefði ekki gengið rak-
leitt inn hefði ég sjálfsagt ekki
þorað að ganga með honum i
þennan leyndardómsfulla og sér-
stæða leik.
Við rannsökuðum varfærnislega
alla neðstu hæðina og gerðum
tvær merkar uppgötvanir: eldhús-
dyrnar sem sneru út i garðinn
voru einnig ólæstar og i herbergi
því, sem eftir öllum sólarmerkj-
um að dæma var vistarvera
Agnetu, var satt að segja ekki
nokkur hræða klukkan hálftvö að
nóttu.
Undrun okkar varð æ meiri og
við fetuðum okkur hljóðlega upp
stigann upp á fyrstu hæð. Tvenn-
ar lokaðar dyr sinar hvorum meg-
in við ganginn virtust vera að
svefnherbergjum Margit og Wil-
helms Holts. Eftir andartak hik
ýtti Christersnerlinumáannarri
hurðinni niður og lét ljósgeislann
frá vasaljósinu hvarfla um dimmt
herbergið. Siðan opnaði hann
dyrnar upp á gátt og benti mér að
koma inn og skoða mig um í her-
berginu.
Enginn vafa gat leikið á þvi, að
við stóðum hér í svefnherbergi
Wilhelms Holts. Rúmið var stórt
og breitt og á gólfinu stóðu herra-
inniskór og á reykborðinu var
pipustativ. En hvar var ofurst
inn? Ég fór að fá það æ sterkar
á tilfinninguna að ég væri að upp-
lifa þetta allt í draumi, svo óraun-
Má ég bjóða heimatilbúna eplavínið mitt, frú Jóna?
VELVAKANDI
Velvakandi svarar I slma 10-100
kl. 10.30 — 11.30, frá mánudegi
I
til föstudags
0 Hver á að spara
og hvað á að spara?
Steingrimur Daviðsson
skrifar:
,,Að mínu áliti er það' rikið
fyrst og fremst, sem á að spara.
Það á að spara gjaldeyri og gjöld.
Það síðara hefur það þegar gert
með því að skera niður útgjöld
um þrjá og hálfan milljarð, sem
mér þykir æði frekt, en læt þó
gott heita ef sparnaðurinn er rót-
tækur á öðrum sviðum,, Vil ég
benda á, að kaup og önnur hlunn-
indi sextíu alþingismanna ætti að
byrja á að lækka til muna. Mér
finnst að verkamenn rikisins, sem
aðeins vinna hálft árið eigi aðeins
að fá kaup fyrir þann tíma að
orlofi viðbættu, auk þess að spara
fástakaupið hálft árið ætti auk
þess að sópa af þeim öllum hlunn-
indum, en þetta eiga blessaðir
mennirnir að sjá sjálfir, enda
valdið i þeirra höndum.
Ég vil vinsamlegast benda
alþingismönnunum okkar á lítið
dæini:
Fyrir nokkrum árum var mikil
fjárhagskreppa í Bretlandi. Þá
voru það nokkrar stúlkur, sern
buðust til að vinna eftirvinnu
kauplaust. Slikt ættu alþingis-
mennirnir okkar að taka sér til
fyrirmyndar og reyndar fleiri
starfsmenn rikisins.
Ég, sem þetta rita, er kunnugur
starfi á opinberum skrifstofum og
dæmi því rétt vera, að á flestum
þeirra mætti fækka starfsfölki
um 30 prósent.
Þá vík ég aðeins að gjaldeyris-
sparnaðinum. Mér finnst það kák
eitt hjá rikisstjórninni að leggja
svokallað vallargjald, 2500 kr., á
farseðla til annarra landa, á far-
seðla manna, sem jafnvel fara
tvisvar til þrisvar tit Mallorca á
sama árinu. Krónan okkar er
orðin svo litil, að engan mann
munar um að borga til viðbótar
öðrum kostnaði 2.500 kr! Ég er
hissa á því, að alþingismennirnir
skuli ekki sjá svona einfaldan
hlut.
Ég vil benda á, i fyrsta lagi, að
þeir, sem vilja fara meira en eina
ferð á ári til útlanda, eiga ekki að
fá gjaldeyri til þess, nema þeir
hafi opinberum störfum að gegna,
og í öðru lagi, að vallargjaldið
ætti að hækka i minnst 5 þús. kr.
Stgr. Daviðsson."
% Réttar skoðanir
á réttum stað
Kristin Magnúsdóttir skrifar:
„Mig langar til að þakka Sig-
urgeiri Sigurjónssyni hæsta-
réttarlögmanni fyrir ágæta grein,
sern hann ritar i Morgunblaðið s.l.
þriðjudag. Raunar átti ég ekki
von á þvi, að einhver legði á sig
það ómak að taka upp málefna-
legar umræður við Njörð P.
Njarðvík og svara að einhverju
leyti hugmynduin hans um t.d.
auglýsingar. Eins og fram kemur
i grein Sigurgeirs, vill Njörður
láta banna auglýsingar á vörum,
að því er virðist af þvi að sumar
auglýsingar pinra hann. Ég get
vel fallizt á það, að margar auglýs-
ingar eru ekki annað en bjánalegt
skrum, §em furðulegt er, að ein-
hverjum detti í hug að bjóða fólki
upp á, en lausnin er ekki sú að
leggja bann við auglýsingum.
Frjáls verzlun var nokkuð, sem
tók langan tíma og harða baráttu
að koma á hér á landi, og aftur-
hvarfsstefna og íhaldsemi
Njarðar P. Njarðvikur, sem
virðist vilja hverfa nokkrar aldir
aftur í tímann, á ekki rétt á sér og
getur jafnvel verið skaðleg þeim,
sem mark taka á honum og
skoðanabræðrum hans.
Að lokum vil ég lýsa ánægju
minni með það, að Njörður skuli
nú loks hafa ratað heim til föður-
húsanna, og hafa nú Þjóðviljann
fyrir sinn skoðanavettvang.
Kristin Magnúsdóttir.“
0 Víet-nam
Húsmóðir skrifar:
„Hvernig skyldi sænsk-
íslenzka skýringin á ástandinu i
Suður-Víetnam hljóða i dag?
Uppundir 20 ár hefur
söngurinn hljóðað á þá leið að
mikill ineirihluti Suður-Vietnama
biði i ofvæni eftir því að mega
kyssa klæðafald Viet-Cong og fela
anda sinn i hendur þeirrar hreyf-
ingar.
Allir kunna söguna af stríðinu
og nú þegar siðasta hindrunin er
úr vegi, Thieu búinn að gefast
upp, þá bregður svo við, að hreyf-
ingin segir að morgni 22. apríl að
vigstaða hennar sé svo sterk, að
hún hlusti ekki á neitt friðarhjal.
Það sannast á Víet-Cong, sem
einhvers staðar stendur á Illíons-
kviðu: „Þeir voru óstöðvandi i
manndrápunum."
Ég segi bara eins og sagt var
forðum: „Fegin er ég að hafa
aldrei staðið á torgum og beðið
aðra að hrópa með mér hallclúja
fyrir Ho-Chi-Minh og hans
gerðum.“
Stríðið í Suður-Vietnam og þar i
kring ætti að kenna hinutn frjálsa
heimi, að ef lifvænlegt á að verða
i heimi hér, þá þarf að frelsa allar
þjóðir undan kominúnismanum.
Allar götur siðan 1924 þegar
koinmúnistar voru orðnir fastir í
sessi í Rússlandi, hefur fólki
hvergi liðið verr en þar. Þetta vita
allir nema fáeinir ofsatrúaöir
Stalínistar. Hvar, sem þeir eru i
heiminum i dag, þá skirrast þeir
ekki við að gera allt, sem þjónar
heimsvaldastefnu konun-
únismans. Einhvern veginn verð-
ur að stöðva þá.
Húsmóðir."

ALLT MEÐ
EIMSKIP
Á næstunni ferma
skip vor til íslands,
sem hér segir:
ANTWERPEN:
Bakkafoss 28. april
Grundarfoss 6. mai
Urriðafoss 12. mai
Grundarfoss 20. mai
ROTTERDAM:
Laxfoss 28. april
Úðafoss 29. april
Grundarfoss 5. mai
Urriðafoss 13. maí
Grundarfoss 21. maí
FELIXSTOWE:
Mánafoss 29. april
Laxfoss 30. april
Dettifoss 6. mai
Mánafoss 1 3. mai
Dettifoss 20. mai
HAMBORG:
Mánafoss 1. mai
Dettifoss 8. mai
Mánafoss 1 5. mai
Dettifoss 22. mai
NORFOLK:
Selfoss 8. mai
Fjallfoss 14. maí
Brúarfoss 26. mai
Goðafoss 5. júni
WESTON POINT:
Askja 28. april
Askja 1 2. mai
KAUPMANNAHÖFN:
írafoss 29. april
Múlafoss 6. mai
írafoss 1 3. mai
Múlafoss 20. mai
HELSINGBORG:
Álafoss 30. april
Álafoss 14. mai
GAUTABORG:
írafoss 30. april
Múlafoss 7. mai
(rafoss 14. mai
Múlafoss 21. mai
KRISTIANSAND:
Skógafoss 25. april
Álafoss 1 5. mai
GDYNIA:
Ljósafoss 5. mai
Bakkafoss 26. mai
VALKOM:
Bakkafoss 23. mai
VENTSPILS:
Bakkafoss 25. maí
Minni vörusendinga
gámum frá Birming
ham, Leeds og Lond-
on um Felixstowe.
r|ií Upplýsingar á skrif-
1,1 stofunni, sími 271 00.
Reglubundnar vikulegar^
tiraðferðir frá:
• Antwerpen,
Felixstowe,
Gautaborg,
Hamborg,
p Kaupmanna
# höfn
Ik', Rotterdam.
isx-------------
Í GEYMIÐ
[j^j auglýsmguna
iÐíHEíMI]
EIMSKIP
MSlÍMStlMSlMM