Morgunblaðið - 07.06.1975, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. JUNI 1975
■
■
I
■
• Ekki er hægt að segja
annað en að það hafi verið líf f
tuskunum á þriðjudagskvöldið
í stúdíói Hljóðritunar s.f. í
Hafnarfirði, þar sem Ilaukar
voru að taka upp sína fyrstu
•veggja laga pliitu. Þeir skál-
uðu f léttvíni, skutu pílum í
mark, dönsuðu og skemmtu
sér konunglega. Það var ekki
svo erfitt að hafa á tilfinning-
unni, að Haukar væru eilftið
taugaóstyrkir. Varla nema
furða, þetta er í fyrsta skipti,
sem þeir vinna í stúdíói.
Aðeins tveir þeirra, Gunnlaug-
ur Melsteð, bassaleik-
ari / söngvari, og Kristján
Guðmundsson, hljómhorðs-
leikari, hafa áður komið f
stúdíó. Það var við upptökuna
á „Middle Class Man“ Ómars
Óskarssonar í Lundúnum i
fyrrahaust.
Grunninn, þ.e. hljóðfæra-
leik, höfðu þeir tekið upp á
föstudeginum áður og nú var
að syngja og bæta við þeim
hljóðfærum, sem þeir kusu. —
Það verður bara saxófónn í
öðru laginu, sagði Gulli
Melsteð og skók sig f mjöðm-
unum. — Lala. Jú, og svo vill
Kiddi kannski fá flautu í lagið
sitt. Við sjáum til með það.
„Lagið hans Kidda“ er „Let’s
Start Again,“ gullfallegt lag,
rólegt og huggulegt, sem
Haukar hafa verið með á efnis-
skránni sfðan Kristján gekk i
hljómsveitina skömmu fyrir
síðustu áramót, og hefur þaö
fengið góðar móttökur.
Hitt lagið, sem verður á A-
síðu, heitir við íslenskan texta
Þorsteins Eggertssonar, „Þrjú
tonn af sandi." Er þar komið
gamla Presley-lagiö „Return to
sender,“ dúndurgott lag og
bráðskemmtilega og vel gert
hjá Haukum. Enn á ný sann-
færist maður um að enginn
gerir texta eins og Þorsteinn
Eggertsson. Eða hvað með
þennan kveðskap, þar sem
Presley söng: „Return to
sender. “•
„Þrjú tonn af sandi./ Andrés
fær nóg/ mótatimbur,/ já, í
heilan skór “'
— Þessi plata er eiginlega
af okkar hálfu til þess ,,að vera
með“ eins og einhver sagði hér
frammi áðan, sagði Rafn
Haraldsson, trommuleikari,
þar sem hann sat á gólfinu í
kaffistofunni og lygndi aftur
augunum. Hann var frekar
þreytulegur. — Meiningin er
að þessi plata komi út núna
eftir mánuð eða svo, og svo
viljum við gera aðra plötu
haust, stóra plötu, sem veröur
talsvert öðruvísi.
Kristján Guðmundsson
samsinnti „öðruvísi" með
töluverðum ákafa. — Já, sagði
hann, — hún veröur öðruvísi,
músíklega, meina ég. Það
verður meira lagt í hana. Ég
gæti til dæmis hugsað mér að
vera með tvö eða þrjú lengri
verk, eða eitthvað svoleiðis,
þetta er einn möguleikinn.
Stuttsiðan hafði orð á því, að
töluverðar breytingar væru
orðnar á Haukum, ef þeir færu
að senda frá sér lengri og
meiriháttar tónverk; annað
væru þeirþekktari fyrir.
— Já, sögðu þeir, — en það
er ekkert komið á hreint í
þessu sambandi. Við erum
bara að ræða málin. Það kem-
ur svo margt tii greina.
Þegar Haukar fóru.út í þessa
upptöku vissu þeir ekkert um,
hver myndi gefa plötuna út, né
heldur hvort einhver vildi það
yfirleitt. Þeir pöntuðu 20 tíma
í stúdíói, byrjuðu að taka upp
og höfðu svo samband við
þann hljómplötuútgefanda,
sem þeim leist hvað best á. Það
var „Hljóinar" í Keflavik og er
leið á kvöldið birtist G. Rúnar
Júlíusson, framkvæmdastjóri
fyrirtækisins. Hann hlustaði,
spjallaði við Hauka, Jón Þór,
upptökumann, Engilbert
Jensen, sem stjórnaði upptök-
unni hjá Haukum, og slappaði
af. — Gott sving í þessu, sagði
Rúnar.
Daginn eftir hafði hann
ákveðið sig: — Já, auðvitað
gefur maður þetta út. Þetta er
prýðilegt.
Svo kallaði Stuttsíðan til
hirðljósmyndara sinn. Gulli
Melsteð vildi engan ljósmynd-
ara inni í stúdíóinu á meðan
hann var að syngja. Þeir Engil-
bert og Sven Arve, gítaristi
Hauka, sungu með honum
raddir, en þegar átti að setja á
svið myndatöku, vildu Haukar
vera sjálfir á myndinni, engir
aðrir, ekki Engilbert og bara
enginn.
Stuttsíðan gafst upp í kring-
um miðnættið og hvarf út í
bjarta nóttina, en Haukar
héldu áfram fram eftir nóttu.
Þeir voru rétt að komast í hið
réttaform. —ó. vald.
.Fetað í íótspor Ihluns
annað en fremur einfaldar vanq dæ9Urla9atex,ar vocu lí,ið
°'tas. klóðurslega or^r ög ZZl
komu rneistara Dylans brey„isTþet,a on' X * Með ^
aS vetðle,kum góð áhrif þess m»,I 9 V6rða seint ">etin
Popptónlistinni. I textum Vt manns á ,extagerð í
umbúðalaust hvað Kmeietari Dyfan
sem betur mátti ,ara í neyslibióðfál °9 bent' á ýmis,e9t
bua Adeiluform Dylans vaktfath r9' °kkar vestur|anda-
tánlistarmenn að nota bað A *hV9 ' »9 brátt tóku P°pp-
Hljómsveitin BORGÍS hef *P3rt V'ð tónsmíðar sfnar
fo.rm á sine fyrsíu hl ómpS sTmrnÍ,t k°S''ð að ve'Æ
nu lnnan skamms. P væntanleg er á markað
vakið töluvTrðf / hot,unni hefur hún þegar
lagaval á dansleikjum Hlióm Þ ■am Um ,yrir htessileg,
e,tir sfðustu óramiTr Roo7 Toe:snhVarS,0,r,Uð skemmu
gekk „| liðs við þrjá meðlimi Ii;a æ,.tl °9 Ari Jónsson
Atla Jónssor (bróður Ara) Pé„J°nLS''?,,ar,nnar Birtu, þá
Blondal. f spjalli við StuttsfðunÍ söaSu bTT- °9 KrÍS*ián
Þessi fyrsta hljómplata gæfi í 9ðu.Þe,r Arl °g Pétur að
h>fómsvei,innienþáPsemb9i7 tÍd^nT0;, my"d
tyAZ9Á' °nda væru báðir textarnir bh, T Um Platen væri
þjóðféfagið sem við lifum og hrærumJ & ve,ferðar-
-Prom.sed Land?" og „Qive Us a Raisn" °9'n' S6m hei,a
Atla og eru textarnir eftir Gunnar Salv7 ' bæSi ef,ir
Tfmanum. Upptökunni stjórnaði lö rsson bla»amanna á
honum til aðstoðar var Ásqeö O dánas R Jónsson og
rr arÚ,9e,andí plö,unnar ÞeifArfrSSp1 W Demant
Þvf að hér væri aðeins um byrjuninaað x' V°rU harðir á
vær, næsta skrefið enda ,mJ?! 8 raaða- — stór plata
fólagar fás, a.lir við tónsmfðT 8 009 þar sem þeir
sv.g.
11:
as si ■
■■ il
LanJ ?
« .íS
„Stuð Stuð
Stuð” -
Það er satt;
STUÐ STUÐ STUÐ • Oe
Lónlí Blú Bojs • 33 sn.
stereo • Hljómar 1975 006
Af þeim plötum, sem út hafa komið f
syrpunni „Lónlí blú-stuðmenn" ber
þessi plata af. Hljómar sjálfir hefðu
getað verið hreyknir af. Ég man ennþá
vanþóknunarsvipinn, sem ég sá spegl-
ast ! búðarglugganum þegar ég barði
þessa plötu fyrst augum, en sfðan he,
ég svo sannarlega skipt um skoðun.
Sjálfur á ég erfitt með að skilja, hvað
liggur að baki dulnefna sem þessara, e,
menn telja sig ekki þurfa að skammast
sfn fyrir vöruna.
Hvað með það, hér er bráðskemmti-
leg og vel gerð plata á ferðinni og
móttökurnar eru áreiðanlega betri en
nokkur þorði að vona. Þegar eru seld
um 4000 eintök af plötunni með kass-
ettum og þegar næsta sending kemur,
eru 1500 eintök þegar seld. Hvaða
plata gæti gert betur á þessu sumri?
Lögin eru afbragðs góð, hvert eitt og
einasta, en þó er þvf var, að neita, að
lög Gunnars Þórðarsonar bera af. Þar
nefnir maður fyrst og fremst „Heim f
Búðardal", sem er að vera vinsælast
allra „vinsældalaga".
Allar ballhljómsveitir kyrja „Heim f
Búðardal" af kappi f harmonf við dans-
andi gestina og meira að segja á salern-
um vissra veitingahúsa f höfuðborginni
fer fram mikill söngur, þarsem „Heim í
Búðardal" er vinsælast.
Þá á Gunnar annað hressilegt rokk-
lag á plötunni. „Heim til þfn kona", við
texta Þorsteins Eggertssonar. Þriðja
lag Gunnars, blitt og fallegt eins og
hans er von og vfsa, er „Syngjum sama
lag", við texta G. Rúnars Júlíussonar.
Textarnir, sem allir eru á fslensku,
eru óvenju góðir af íslenskum dægur-
lagatextum að vera, enda er Þorsteinn
orðinn þrælvanur textasmiður og Jónas
Friðrik, sem allta, virðist jafn ferskur á
einn texta, „Allt fullt a, engu".