Morgunblaðið - 26.09.1975, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 1975
Sagan af töfra-
bandinu bláa
fætinum á því og tók svo risann á bakið
og bar hann heim, því gengið gat hann
ekki. Strákur hljóp eins hart og hann gat,
og tröllið æpti og skrækti, eins og stung-
inn grís. Þegar heim kom, var þursi
lagður í rúmið og þar lá hann og bar sig
illa.
Þegar aftur leið á nóttina, tók tröllkarl-
inn að tala við kerlinguna, og ráðgast við
hana um það, hvernig hann ætti að losna
við strákinn.
,,Ef þú hefir engin ráð með að losna við
hann, þá hefi ég það ekki“, sagði kerling.
Jú, risinn sagði að hann ætti tólf ljón í
girðingu einhversstaðar, og ef þau bara
/-"COSPER..............-..— \
Heyrðu væna — Gættu þess nú bara að ofsalta
ekki súpuna.
gætu komið pilti þangað, þá myndu þau
rífa hann í sig.
Það hélt kerla að væri nú ekki mikill
vandi. Hún skyldi bara látast vera veik
og segja að sér gæti ekki batnað aftur,
nema hún fengi ljómamjólk að drekka.
Og þetta hlustaði piltur á, þar sem hann
lá vakandi.
Þegar piltur var kominn á fætur um
morguninn, lá kerling kyrr í bælinu og
sagðist vera veikari en nokkur gæti
ímyndað sér, og myndi aldrei batna
aftur, ef hún fengi ekki ljónamjólk.
„Þá batnar þér víst ekki í bráðina,
fóstra góð“, sagði strákur, „því ekki veit
ég, hvar hægt er að fá ljónamjólk“.
„O, jæja“, sagði risinn, „ekki held ég
nú að sé mjög erfitt að ná i ljónamjólk, ef
einhver vildi bara fara og sækja hana.
Bræður mínir eiga girðingu, þar sem eru
tólf ljón, og lykilinn að henni geturðu
fengið, ef þú heldur þig mann til þess að
sækja mjólkina“
Strákur greip nú mjólkurfötu og þaut
af stað. Hann lauk upp hliðinu og komst
inn í girðinguna, og þá komu öll tólf
ljónin á móti honum. Strákur réðist á það
stærsta, tók í lappirnar á því og sveiflaði
því í kring um sig og sló því við stokka og
steina, svo það féll í svíma. — Þegar hin
Ijónin sáu þessar aðfarir, urðu þau
smeik, svo hrædd, að þau skriðu að fótum
piltsins eins og skömmustulegir hundar
og síðan fylgdu þau honum öll, hvert sem
hann fór, og þegar hann kom heim aftur,
lögðust þau niður fyrir utan dyrnar með
hrammana á þröskuldinum.
„Nú getur þér batnað fljótt, fóstra, því
hér er ljónamjólk“, sagði strákur, þegar
hann kom inn. Hann hafði mjólkað svo-
lítið i fötuna.
En tröllkarlinn lá á bekknum og
bölvaði sér upp á að strákur væri að
skrökva, það þyrfti meiri mann til þess að
mjólka ljón, sagði hann.
Þegar strákur heyrði það, dró hann
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
VtEP
MOBG-dK/
KAFP/NO
Blessaður! þetta getur ekki
verið slfkt stórmál, að þú þurfir
að fela þig, — þetta fullorðinn
maður.
Segðu mér annars: Hvenær
kemur hún' úr sumarleyfinu.
Kvikmyndahandrit að morði
Eftir Lillian
ODonnell
Þýðandi Jóhanna
Kristjónsdóttir.
56
hverfla augunum á staðinn sem
maðurinn benti á.
— Já, Hvað sagði stúlkan ann-
að?
— Hún sagði að þér væruð dá-
Iftið uppstökkur og væruð áreið-
anlega á hraðferð, sagði maður-
inn oggat vart dulið kæti sfna.
— Hún skildi eftir boð til yðar.
Hann gekk að skrifborðinu og
tók upp bréfmiða og rétti honum.
Svo klæddi hann sig rólega f jakk-
ann og bjóst til ferðar.
„Þér megið ekki vera fúll —
það var kvenlegt innsæi sem rak
míg áfram. En sama máli gegnir
ekki um næsta skrefið. Sjáumst f
New York."
Maðurinn var komínn í yfir-
höfnina og beið við dyrnar. David
sá að klukkan var fimmtán mfn-
útur yfir tvö.
— Ætlið þér að loka núna?
— Já, það er laugardagur og
venjulega Iokum við klukkan eitt
þá daga. En unga stúlkan lét mig
fá fimmdollara til að hafa opið
þangað til þér kæmuð.
David hélt hann myndi springa
af reiði og illsku meðan hann var
á leiðinni til New York. Hvað f
fjáranum var Diane að Hugsa!
Hún leyfði sér að hafa málið f
flimtingum! Hún hafði befnlfnis
verið að storka honum. Hélt hún
að þau væru f einhverjum sniðug-
um feluleik? Þegar hann sté
stuttu sfðar inn á skrifstofu Felix
var hann þó miklu frekar
óstyrkur en ævareiður.
— Jæja, hvað er að frétta?
spurði Felix.
— Hún arkar úr einum staðn-
um f annan og leikur sporhund.
Svo bætti hann við seinlega.
— Og ég verð vfst að viður-
kenna að hún hefur ýmislegt f
það.
! fáum orðum setti hann Felix
inn í þær niðurstöður sem yfir
lágu.
— Hm. Marietta Shaw var sem
sagt gift Talmey fyrir þó nokkru?
sagði Felix hugsandi.
— Auðvitað hefðum við getað
sagt okkur það sjáifir. En í upp-
hafi hlýtur hún samt að hafa ætl-
að sér að fara aftur til Hollywood,
ella hefði þessi auglýsingarher-
ferð ekki verið sett af stað.
Hún hefur sennilega sagt Ted
Papas f kaffistofunni að hún hafi
ákveðið að snúa aftur. Og allir
sem voru með henni f leikhópn-
um gerðu þvf skóna að hún ætlaði
sér að fara til HoIIywood.
— En hvers vegna hefur henni
þá allt í einu snúist hugur?
— Kannski vegna þess hún átti
von á barni.
— Já, getur verið. En auðvitað
hefði hún sem hægast getað leik-
ið í einni mynd þrátt fyrir það.
Þetta er allt dálftið furðulegt —
alveg sérstaklega ef það var ekki
barn Talmeys sem hún bar undir
belti.
— Eg held nú að ... já. ég er
viss um að ...
— Hm. sagði Felix og virtist
mjög hugsi. — En þér náðuð sem
sagt ekki tali af frú Watts. Aftur
á móti gerði Diane Quain það.
Hvar er læknirinn núna?
— Hef ekki minnstu hugmynd
um það, sagði Davíd mæðulega og
rétti Felix skilaboðin frá Diönu.
— Ja, hver skollinn! Hún gerir
sér sjálfsagt enga grein fyrir
hvað það er mikils virði sem hún
hefur snuðrað uppi! Hún hefur
komist að þvf hver var ástæðan
fyrir morðínu og hún ætti einnig
að hafa forsenduna fyrir upp-
hringingunni á mánudagskvöld.
Ef mér skjátlast ekki verulega er
hún nú önnum kafinn við að
rekja geðveikislegt spor sem
sennilega er f engum tengslum
við morðin en gæti komið henni f
alvarlega klfpu, vægast sagt.
Felix horfði fram fyrir sig,
drungalegur á svip.
— Link! Þér verðið að fara af
stað — gangið á fund allra þeirra
sem koma við sögu f málinu.
— Já. Ég byrja á Hagen.
— Nei. Hann er farinn aftur til
Hollywood og kemur ekki aftur
fyrr en á mánudag, þegar jarðar-
förin fer fram. Nú má reyndar
taka fram að Unterwood hefur
verið hreinsaður af ölium grun.
Upplýsingar Chicago lögreglunn-
ar gefa honum fullkomna og pott-
þétta fjarvistarsönnun. Nei, þér
ættuð að byrja á listmálaranum,
þessum Brahm.
— Skal gert.
— Og þegar þér finnið ungfrú
Quain — takið eftir að ég segi
ÞEGAR en ekki EF — þá skilið
til hennar að mér þætti gaman ef
hún gæti haft stund aflögu fyrir
smárabb við mig.
Fjölskyldan er f dagstofunni,
sagði vinnustúlkan og vfsaði Dav-
id vingjarnlega að lyftunni.
Þegar David iauk upp dyrunum
var þar fyrir öll fjölskyldan. Við
sófaborðið sat frúin og bcygði sig
yfir handavinnu og andspænis
henni Brahm, niðursokkinn I að
lesa blað. Hinum megin f stof-