Morgunblaðið - 02.04.1976, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 2. APRÍL 1976
31
Minning:
Ragnhildur Ólafía
Guðmundsdóttir
Fædd 3. október 1898
Dáin 24. marz 1976
Elskuleg frænka mín, Ragnhild-
ur Ölafía Guðmundsdóttir er
látin. Löngu og ströngu helstríði
er lokið. En þrátt fyrir þá full-
vissu að dauðinn sé endalok þessa
lífs, kemur hann ætíð á óvart og
skilur eftir sig tómarúm í hugum
þeirra sem eftir lifa. Mennirnir
sem félagsverur eru of háðir hver
öðrum til þess að láta sig engu
skipta, er samferðamaður hverfur
skyndilega á brott úr hópnum.
Hve langt er síðan ég kynntist
henni fyrst kann ég ekki að telja í
árum, mér finnst ég hafa þekkt
hana alla mína ævi. Heimili
hennar og fjölskyldu hennar
hefur alltaf staðið mér opið, hvort
sem um hefur verið að ræða um
stundarsakir eða til langframa og
alltaf þegar ég hefi mest þurft á
því að halda.
Ég er þó ekki ein um að hafa
notið gestrisni þessa ágæta fólks.
Þó íbúðin þeirra á Framnesvegin-
um væri aldrei stór, hvorki hátt
til lofts eða vítt til veggja, minnist
ég ótal stunda er bæði nætur- og
matargestir voru fleiri en
heimilisfólkið. Það var í þann tíð,
þegar ekki var enn búið að
uppgötva kynslóðabilið. Ungir og
gamlir sátu við sama borð, gáfu
sér tíma til að skiptast á skoðun-
um en ágreiningsmálin voru til
lykta leidd með óviðjafnanlegum
hæfileika húsmóðurinnar til að
miðla málum og allir voru vinir
þegar upp var staðið.
Þá var vesturbærinn ennþá
þorp í Reykjavík, gamall maður
seldi súrsaðan sundmaga upp úr
hjólbörum og bréfberinn fékk sér
kaffisopa við eldhúsbekkinn og
sagði nýjustu fréttir úr bænum.
Þetta voru gömlu góðu dagarnir,
ógleymanlegir, ómetanlegar
minningar, dýrmætur fjársjóður
umkomulausum unglingi sem
aldrei gleymist.
Systur mínar sakna einnig
vinar í stað. Þeim var hún einnig
alltaf sem önnur móðir, til hennar
var leitað í hvert sinn er eitthvað
á bjátaði og aldrei fórum við bón-
leiðar til búðar. Fyrir þetta og
ótal margt annað eigum við henni
mikið að þakka.
Ranka frænka var mjög óvenju-
leg kona. Góðvild hennar og
greiðasemi við þá sem bágt áttu
var slík að ég hygg að þar hafi
hún átt fáa sina líka. Hún var með
afbrigðum létt í lund, jafnan full
af lífsorku sem hún óspart miðl-
aði þeim sem hana umgengust.
Hún var alltaf jafn ung og glað-
lyndi hennar entist henni fram á
síðasta dag.
Ragnhildur Olafía Guðmunds-
dóttir var fædd í einni fegurstu
sveit á Islandi, að Nýlendu i A-
Eyjafjallahreppi. Hún var dóttir
hjónanna Guðmundar Vigfús-
sonar og Önnu Jónsdóttur, yngst
af átta börnum þeirra, en eftir
lifir aðeins eitt þeirra, Kristín,
ekkja Kristjáns Guðjónssonar
prentara. Ung að árum fluttist
hún með foreldrum sínum að
Gíslakoti í sömu sveit, þar sem
hún ólst upp til fullorðinsára.
Um tvitugsaldur hleypti hún
heimdraganum og var
ákvörðunarstaðurinn Reykjavík.
Þar vann hún við ýmis störf en þó
lengst af á Landakotsspítalanum í
Reykjavik eða um 20 ára skeið.
Fyrir tæpum 40 árum kynntist
hún hinum ágætasta manni,
Gunnari Júliussyni, vélvirkja, og
hefur sambúð þeirra staðið óslitið
síðan. Það varð gæfa þeirra
beggja. Umhyggja Gunnars fyrir
konunni sinni, sérstaklega hin
síðari ár eftir að heilsu hennar
tók að hraka, er aðdáunarvcrð og
mætti verða mörgum til eftir-
breytni. Von mín er sú að almætt-
ið styrki hann í þeirri miklu sorg
sem hann nú verður að horfast í
augu við.
Þrjú börn eignaðist Ragnhildur
sem öll eru á lífi, en þau eru
Agnar, vélstjóri, kvæntur Unni
Sigurðardóttur, Kristjana, sem
gift er Björgvin Angantýssyni, og
Haraldur, starfsmaður hjá Flug-
félagi Islands. Hún elskaði börnin
sín öll þrjú, hjá þeim var hugur
hennar ailtaf bundinn og velferð
þeirra var hennar hjartanlegasta
áhugamál.
Ég vona að á engan sé hallað þó
ég geti þess hér hve sérstaka um-
hyggju tengdadóttir hennar,
Unnur Sigurðardóttir, sýndi
henni alla tíð og ekki síst eftir að
hún var orðin veik og þurfti sér-
staklega á hjálp að halda. Veit ég
ekki betur en hún hafi ávallt
verið boðin og búin að rétta henni
hjálparhönd, enda efast ég ekki
um frænku mín nafi metið það að
verðleikum.
Að leiðarlokum þakka ég
frænku minni samfylgdina og án
efa eigum við eftir að hittast aft-
ur, þó á öðru sviði verði.
Far þú i fridi.
Fridur guds þig blessi.
Ilafóu þökk fyrir allt og allt .
(V.B.)
Asta Þórðardóttir.'
Undanfarið hefur leikflokkur Hvammstanga sýnt sjónleikinn
Betur má ef duga skal eftir Peter Ustinov undir leikstjórn
Magnúsar Guómundssonar frá Neskaupstað. Voru sýningar á
Hvammstanga og í nágrannahéruðunum og var lokasýning um
slðustu helgi.
Leikflokkurinn er árangur samstarfs ungmennafélagsins Korm-
áks og kvenfélagsins Bjarkar á Hvammstanga en þessi félög hafa
haft leiksamstarf 1 nokkur ár. Meðal verkefna sem félögin hafa
staðið fyrir er leiklistarnámskcið sem haldið var scinni hluta
siðasta árs. Leiðbeinandi á námskeiðinu varGlsli Kúnar Jónsson.
Aðstaða I Félagsheimilinu á Hvammstanga er mjög góð til
leikflutnings og er sviðið eitt hið stærsta utan Reykjavlkur.
Halldór S. Rafnar
• •
Oryrkjar og
aldraðir fá
lögfræðilega
þjónustu
ÖRYRKJABANDALAGIÐ
hefir opnað skrifstofu á 1.
hæð í tollhúsinu við
Tryggvagötu í Reykjavík
— gengið inn um austur-
hlið, undir brúna. Skrif-
stofunni er ætlað að veita
öryrkjum aðstoð í lög-
fræðilegum efnum og verð-
ur fyrst um sinn opin kl.
10—12 fyrir hádegi.
Halldór S. Rafnar, fv. borgar-
fógeti, fór til Englands á s.l. ári og
kynnti sér störf blindra lögfræð-
inga og veitir hann umrædda
þjónustu.
Ráðleggingar og smærri fyrir-
greiðslur eru veittar ókeypis, en
ef um málarekstur fyrir dómstól-
um verður að ræða þarf að semja
_við Halldór um greiðslur.
I JL J.
^jGRETTISGÓTU 46 REYKJAVIK SIMI 25580
Kjóllinn fœst
hjá okkur