Morgunblaðið - 20.08.1976, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. ÁGÚST 1976
Sigríður
dóttir —
Fædd 14. mars 1903.
Dáin 14. júlí 1976.
Sigríður Jónsdóttir fæddist á
Svarfhóli í Svínadal. Foreldrar
hennar voru þau hjónin Guðbjörg
Jóhannsdóttir frá Grafardal i
Skorradal og Jón Þorsteinsson
bóndi frá Þórustöðum í Svínadal.
Þeim varð fimm barna auðið, var
Sigríður næstelst þeirra systkina,
er hún hin þriðja af systkina-
hópnum sem kveður þennan
heim. Guðmundur dó á fyrsta ári
en Sólveig 26 ára á Vífilsstöðum.
Á lífi eru Bóthildur, gift Ingimari
Magnússyni trésmfðameistara, og
Sigurður trésmíðameistari,
kvæntur Þóru Guðjónsdóttur.
Þau eru bæði búsett á Akranesi.
Barn að aldri fluttist Sigriður
með foreldrum sinum að Grafar-
dal og síðar að Glammastöðum,
þar sem þau áttu heima í um það
bil 7 ár. En árið 1915 brugðu þau
búi og fluttust til Reykjavíkur.
Sigríður varð snemma tápmikill
unglingur og rösk til allra verka.
Hún lærði að vinna í foreldrahús-
um og vandist snemma á iðjusemi
og vandvirkni. Þeir eiginleikar
voru alla tíð mjög áberandi í fari
hennar. Hún hafði yndi af skepn-
um og var einkar lagið að um-
gangast þær. Jafnframt var hún
bókhneigð og Ias það sem tiltækt
var. Hafði hún sterka löngun til
að læra eitthvað. Þegar hún flutt-
ist til Reykjavíkur með foreldrum
sínum árið 1915 hefur löngunin
til frekara náms glæðst. En efna-
Jóns-
Minning
hagur var þröngur á þeim tíma og
þótti það best hæfa efnalitlum
unglingúm að leita fyrir sér með
atvinnu hið allra fyrsta. Sú varð
raunin á með Sigrfði, skólagangan
varð aldrei meiri en undirbúning-
urinn undir ferminguna. En gáf-
ur hennar, gott minni og glöggt
auga öfluðu henni þeirrar mennt-
unar, sem ekki stóð að baki lang-
skólanámi margra annarra.
1 sambandi við atvinnu var ekki
um auðugan garð að gresja fyrir
unglingsstúlku, nýkomna til höf-
uðborgarinnar, fyrir valinu varð
saumaskapur. Lærði hún þá að
taka mál, sníða og sauma. Á því
sviði vann hún sig strax i álit
sökum vandvirkni og handlagni.
Við saumaskap vann hún í fjölda
ára, saumaði jöfnum höndum á
konur sem karla. Náði hún slíkum
tökum á þeirri iðn, að hún varð
eftirsótt til þeirra starfa. Var hún
á þessu sviði svo vandvirk og
gerði svo miklar kröfur til
sjálfrar sfn, að sumum fannst nóg
um. í hálfan annan áratug saum-
aði hún einkennishúfur fyrir stú-
denta, skipstjóra, flugmenn og
sýslumenn. Eru þeir margir sem
boríð hafa handbragði hennar
vitni um loft, láð og lög. Þetta var
hið mesta vandaverk og kunnu
fáir. Eftir að hún fluttist til Akra-
ness var hún oft beðin að koma til
Reykjavíkur til að hjálpa til við
þetta vandasama starf og kenna
öðrum. Einnig sneið hún og saum-
t
Móðir mín
HELGA HALLDÓRSDÓTTIR
Safamýri 40
lést í Landspítalanum 18 ágúst
Fyrir hönd vandamanna
Örn Sigurgeirsson.
t
ÁRNIRAGNARMAGNUSSON
prentari
Amtmannsstfg 6
andaðist aðfaranótt 1 7 ágúst
Vandamenn.
Faðir okkar
ÁRNI EINARSSON
Verzluninni Minni Borg
Grfmsnesi
lézt í Borgarspítalanum 1 7 ágúst
Einar Arnason, Andrés Ámason,
Haraldur Arnason, Arnar Árnason
t
Þökkum mnilega auðsýnda samúð við andlát og útfór mannsins míns,
föður okkar, tengdaföður og afa
SNORRA STURLUSONAR,
Gautlandi 3
Sérstaklegar þakkir færum við læknum og starfsfólki Landspítalans
deild 8 , ... .
Sigrun Jonannesdóttir
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Irtnilega þökkum við þeim, sem sýndu okkur hlýhug við fráfall
JÓHANNS KR. ÓLAFSSONAR
trésmiðs
Litla Skarði
og öllum sem heiðruðu minningu hans
Gróa Jóhannsdóttir Ástrfður Jónsdóttir
Rannveig Jóhannsdóttir Ólafur Guðjónsson
Þórarinn Jóhannsson Lára Benediktsdóttir.
barnabörn og barnabarnabörn
aði marga flikina fyrir ættingja
sína.
Sigríður var sérstæður persónu-
leiki. Hún fór ekki alltaf troðnar
slóðir og átti ekki samleið með
öllum. Hún var sein til kynna, en
þeir sem hún batt vináttu við áttu
tryggð hennar ævilangt.
Heiðarleiki og sannsögli voru
eiginleikar sem hún hélt mjög i
heiðri. Henni raunaðist mjög ef
hún varð þess vör að út af vegi
sannleika og drengskapar var
brugðið.
Sigríður hafði yndi af góðri tón-
list og ljóðelsk var hún og hag-
mælt vel eins og móðir hennar og
systkini. Fór hún dult með þessa
hæfileika sína, en ég veit að til er
eftir hana talsvert af ljóðum sem
fáir hafa fengið að sjá. Á seinni
árum fékkst hún talsvert við að
mála og hafði hún mikla ánægju
af eins og öllu er að fegurð og
listsköpun laut.
5. febrúar árið 1937 giftist hún
eftirlifandi manni sínum, Sigur-
birni Sveinssyni járnsmíðameist-
ara, ættuðum frá Akranesi, hin-
um mesta hagleiksmanni. Þau
hjónin hófu búskap á Akranesi og
áttu þar heima um árabil, en
fluttu síðan til Reykjavíkur og
lengst af bjuggu þau á Klepps-
mýrarvegi 3 eða í rúmlega 20 ár.
Þau voru sérstaklega samhent
og samhuga, hjónin Sigga og
Bjössi, eins og þau voru alltaf
kölluð. Þau deildu hvort með öðru
frábærri snyrtimennsku og reglu-
semi. Ég hugsa að leitun sé á
heimili þar sem hreinlæti, röð og
regla voru meira í hávegum höfð
en á heimili þeirra Siggu og
Bjössa. Mér er það minnisstætt er
ég var lítil telpa og kom til Siggu
frænku hvað alltvar fágað og
prýtt. Og góðar voru kökurnar og
brauðin sem hún bakaði. Þau
hjónin voru gestrisin og góð heim
að sækja og vildu frekar gefa en
þiggja.
Þeim hjónum varð ekki barna
auðið, en eina fósturdóttur ólu
þau upp, Guðlaugu, sem kom til
þeirra ársgömul og gengu þau
henni í foreldra stað. Guðlaug er
gift Þorsteini Egilssyni og eru
þau búsett i Reykjavík.
Síðustu árin átti Sigriður við
vanheilsu að stríða og þurfti hún
oft að fara á sjúkrahús. Seinustu
5—6 árin var hún að mestu rúm-
föst. Naut hún þá í ríkum mæli
umhyggju og umönnunar eigin-
manns síns sem stundaði hana af
einstakri prýði. Var hún honum
mjög þakklát fyrir það.
Sigríður vissi að leiðin að landa-
mærunum' miklu styttist óðum.
Hún var reiðubúin að ganga fram
fyrir hinn æðsta dómara, því hún
átti þá trú, að sá Guð sem gaf
henni þetta líf mundi taka hana
til sin að lokinni ferðinni hér á
jörð.
Hún sofnaði hinum hinsta
svefni á heimili sínu 14. júlí við
hlið manns síns sem hafði alla tlð
stutt hana og staðið við hlið henn-
ar I blíðu og strlðu.
Megi algóður Guð vera með
honura um ókomin ár og blessa
honum og öllum ættingjum henn-
ar minningarnar um hana.
S.I.H.
Skilti á krossa
Flosprent, sími 16480.
Þórarinn Helgason
frá Látrum - Minning
Vestfirzkur höfðingi er fallinn
Þórarinn Helgason frá Látrum I
Mjóafirði við Djúp andaðist 14.
þ.m. og verður jarðsettur I dag I
Vatnsfirði. Kempa er komin heim
til hinztu hvíldar við hlið
ættmenna sinna og vina. Löngu
og merku ævistarfi er lokið.
Þórarinn var fæddur á Látrum
14. okt. 1885, hann var því 90 ára
og 10 mánaða gamall er hann lézt.
Foreldrar hans voru Helgi Einars-
son bóndi á Látrum og kona hans
Þóra Jóhannesdóttir. Helgi á
Látrum var þekktur maður á
sinni tíð. Hörkugreindur kjarna-
karl, orðheppinn svo af bar og
snöggur upp á lagið. Lifa enn
mörg tilsvör hans vestra og
búhöldur var hann góður.
Þórarinn tók við búi af föður
sínum árið 1918 og bjó síðan á
Látrum samfellt til 1955, að hann
brá búi. Hann bjó miklu myndar-
búi við góðan efnahag eftir því
sem þá tíðkaðist vestra. Þórarinn
var tvíkvæntur. Með fyrri konu
sinni, Kristínu Runólfsdóttur frá
Heydal, eignaðist hann þrjú börn,
er upp komust, Helga bónda I
Æðey, sem kvæntur er Guðrúnu
Lárusdóttur frá Æðey, Runólf
deildarstjóra i menntamálaráðu-
neytinu og Kristlnu, er giftist
Guðfinni Magnússyni, núverandi
sýsluskrifara á Patreksfirði, en
hún andaðist fyrir nokkrum
árum. Með sfðari konu sinni,
Hjálmfríði Bergsveinsdóttur,
eignaðist Þórarinn einnig þrjú
börn, Guðrúnu gifta Nikulási Sig-
fússyni yfirlækni, Braga og
Sigríði, gifta Sigurþór Jakobssyni
listmálara. Þórarinn og Hjálm-
fríður slitu samvistum árið 1950.
öll eru börn Þórarins mannvæn-
legt ágætisfólk og bera öll ein-
kenni ættar sinnar og uppruna
þau eru vel gefin, trygglynd og
vinir vina sinna og
skapfestumanneskjur eins og þau
eiga kyn til.
Skammt var á milli Látra I
Mjóafirði og bernskuheimilis
míns að Strandseljum, þó að allar
vegalengdir væru raunar miklar á
þessum tlma þegar samgöngutæki
voru engin og engir vegir nema
ruddar reiðgötur. En Þórarinn á
Látrum kom oft að Strandseljum
þegar ég var að alast upp. Þeir
Látramenn fluttu oft ferðamenn
út I Ögur og fóru þangað einnig
stundum til kirkju, en á þessum
Ögurferðum lá vegurinn um hlað
á Strandseljum. Mér er Þórarinn
sérstaklega minnisstæður frá
þessum árum. Allra manna vörpu-
legastur á velli, hægur og prúður
I framkomu, tók fast I hendi,
talaði skýrt og settlega og hló oft
skærum dillandi hlátri þegar
gamanmál bar á góma, og hafði til
reiðar stóra hesta og trausta, sér-
staklega man ég eftir skjóttu hest-
unum frá Látrum, mér fundust
þeir bera af öðrum hestum að
vænleik. Þórarinn frændi, eins og
móðir mín kallaði hann stundum,
minnti mig á höldana sem ég las
um I fornsögunum. Einhvern
veginn fannst mér þá, og finnst
raunar enn, að Þórarinn liktist
þeim eins og ég hugsaði mér þá.
Héraðshöfðingi, friðsamur og
vitur. Lifði I friði við grann^.sina,
hjálpfús og gestrisinn en svo orð-
heldinn að enginn var honum
fremri á þvl sviði. Heiðarlegur og
gjörhugull kappi. Þórarinn var
mjög fróður maður og sagði
skemmtilega frá. Sérstaklega
lágu honum á tungu ýmsar
greinar ættvlsi og sögu og
stálminnugur var hann fram á
efstu ár. Ég held að hann hafi
munað flest það sem hann las og
heyrði I þessum fræðum. Næmur
var hann með afbrigðum og nam
jafnan visur er einu sinni voru
hafðar yfir fyrir hann. Þórarinn
hefði orðið mikill fræðimaður I
þjóðlegum fræðum og sögu, ef
hann hefði gefið sig að þeim
efnum og notið til þess
menntunar og annarra skilyrða.
Eftir að Þórarinn brá búi flutti
hann fyrst hingað suður til
Reykjavíkur en flutti svo aftur
vestur með Helga syni sinum er
hann fór að búa I Æðey. Þar
dvaldi hann i nokkur ár. En þegar
Elli kerling gerðist æ nærgöngulli
flutti Þórarinn að Hrafnistu og
dvaldi þar til dauðadags.
Þegar Þórarinn varð níræður á
s.I. hausti hélt hann ríkmannlega
veizlu og vinir hans fjölmenntu
til hans til þess að hylla hinn
aldna þul og gleðjast með honum
og hinum myndarlega frændgarði
hans. Hann hafði orð á því við mig
að senn væru nú dagarnir uppi,
en engu væri að kvlða I þeim
efnum. Hann var sama kempan
unz yfir lauk.
Að leiðarlokum er gott að
minnast Þórarins frá Látrum.
Vammi firrður var hann og víta-
laus. Skapfestu og drengskapar-
maður, seintekinn nokkuð I
fyrstu en þeim mun hlýrri eftir að
nánari kynni tókust. Hann flíkaði
ekki tilfinningum sínum en bar I
gildum sjóði lífsreynslu langrar
ævi. Á þeirri löngu vegferð skipt-
ust á skin og skúrir eins og jafnan
er I mannlegu lffi, a.m.k. I lífi
þeirra, sem hafa manndóm til
þess að lifa lífinu heilir og óskipt-
ir og kjark og karlmennsku til
þess að bjóða örlagabylgjunum
byrginn, skap til þess að láta ekki
níðast á sér og þegja ekki við öllu
röngu. Hans líkar mættu vera
fleiri.
Friðfinnur Ólafsson
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á því,
að afmælis- og minningar-
greinar verða að berast blað-
inu með góðum fyrirvara.
Þannig verður grein, sem
birtast á I miðvikudagsblaði,
að berast I síðasta lagi fyrir
hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera I
sendibréfsformi eða bundnu
máli. Þær þurfa að vera vél-
ritaðar og með góðu línuhili.
AUGLÝSINGA-
TEIKNISTOFA
MYN DAMOTA
Adalstræti 6 simi 25810