Morgunblaðið - 12.03.1977, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12 MARZ 1977
VlK>
MORgtJNf-vv'
KAtfinu '\
IL II'
Við verðum að levsa úr þessu.
Það er ófært að þeir sem koma
á réttum tlma, komist ekki út
vegna þeirrg sem koma of
seint!
BRIDGE
Umsjón: PéH Bergsson
Á Evrópumeistaramóti ungs
fólks í Svíþjóð síðastliðið sumar
voru spiluð sömu spil i öllum
leikjum hverrar umferðar. En
slík skipulagning móta gerist æ
algengari. Spilið í dag er frá móti
þessu.
Suður gefur, allir á hættu.
Norður
S. AKDG7
II. D105
T. 53
L. KDG
Vestur Austur
S. 8 S. 10962
II. Á82 II. 9642
T. D98762 T. Á4
L. 1085 Suður L. 642
S. 543
II. KG7
T. KGIO
L. Á973
Fjórir spaðar, spilaðir í norður,
voru mjög algengur samningur.
Yfirleitt fengust ellefu slagir en
einn spilarinn náði tólf þegar
hann féltk á tígulkóng og seinni
tígullinn fór í lauf blinds.
Á einu borðanna fengu austur
og vestur töluna. Það var í leik
frakka og ítala. Frakkarnir voru í
norður og suður og sögðu þannig:
Norður Suður
1 L
2 S 2 G
3 L 3 S
4 L 4 T
4 G 5 T
5 S p
Þeir notuðu eðlilegt sagnkerfi
með fyrirstöðusögnunum, að suð-
ur ætti tígulkónginn og var það
lykillinn að vel heppnaðri vörn.
Hann fann útspil, sem hafði einn-
ig dugað gegn fjórum spöðum.
Tígulfjarkinn frá Á4 tvíspil!
Sagnhafi var dæmdur, hvernig
gat hann vitað, að austur ætti
ásinn. Hann lét lágt frá blindum,
vestur tók á drottningu og spilaði
aftur tígli. Nú, plataði hann mig,
hugsaði sagnhafi þegar austur tók
á ásinn. En þetta var ékki allt.
Austur spilaði hjarta, sem vestur
tók með ásunum og spilaði enn
tígli. Nú var spaðatían orðin slag-
ur og sagnhafi fór því tvo niður.
Þetta var skemmtileg sálfræði-
leg vörn. sem byggðist á staðsetn-
ingu háspils, tígulkóngsins, fyrir
útspilið.
Má ég biðja þig kæri bróðir um
skýringar á þvf að f kiefa þfn-
um hefur fundizt reipstigi og
farmiði til Majorku?
Mér sýnist þetta vera tilvalinn
klæðnaður handa tengda-
mömmu!
■r-wnrw
Til stuðnings
bjórfrumvarpinu
„Ráðizt hefur verið á tóbak
og tóbaksframleiðendur af slíkri
heift að útrýmingu þeirra virðist
helzt stefnt. Þarna er enginn
millivegur þræddur heldur blind
boð og bönn. Tóbak og ffengi
hefur fylgt manninum frá örófi
alda og mun gera enn um sinn.
Dæmi eru tekin af bjórkrám og
gömul dæmi eins og venjulega —
40 ára eða þar um bil — af háifu
bjórandstæðinga. Á sínum tíma
fundu bjórandstæðingar úti-
gangsmenn í Nýhöfn Danaveldis
hressilegri en gerast hér heima.
Hér eru þeir blásvartir í framan
með skemmda lifur og hjartveikir
að auki. Sem sagt, þarna var kom-
inn maður í Danaveldi með stóra
ístru og tilvalinn til að mynda.
Danir eru yfirleitt grannir þó að
bjór sé þar í hverri búð, nema
þessi sem af bar, fyrir u.þ.b. 20
árum, enda hefir þessari mynd
verið hampað af hálfu bjórand-
stæðinga óspart. Ölstofur eru
bæði vistlegar, gefa menningar-
legt gildi og eru þrifalegar. Þar
koma saman heilu fjölskyldurnar
og sitja yfir einni ölkollu á laugar-
dagskvöldum. Það er ekkert
áfengisvandamál i heiminum ein-
göngu af bjór, slíkt er lygi af
hálfu bjórandstæðinga. Utigangs-
menn eru alls staðar til hér á
Islandi lika. Boð og bönn þjóna
engum góðum tilgangi, þau gera
illt verra, enda súpum við enn
seyðið af því fáránlega vínbanni
fyrr á árum og lögbrot hafa jafnt
haldizt á sviði áfengis- og tóbaks-
mála fram á daginn í dag.
Það er skrítin ráðstöfun ríkis-
valdsins að hafa gott vín, koníak,
svo dýrt að meiripartur úr launa-
umslagi Reykvíkinga skuli fara í
að kaupa eina flösku, þegar hún
kostar í innkaupi 300—400 krón-
ur. Þessi hræsni sem fylgir því
fólki sem er á móti bjór og víni á
sér engin takmörk enda Ijót sagan
sums staðar ef rakin yrði. Hvorki
í Danmörku, Noregi, Bandaríkj-
unum, Finnlandi né Svíþjóð eru
vandamál af biórnevzlu.
Kaffihús hér í borg eru svo til
engin sem komandi er inn á. Áður
tiðkaðist blöndun á staðnum og
gerir enn, sums staðar. Mætti ég
biðja um ölstofu með menningar-
legu gildi og félagslegu, eins og
ölstofur erlendis eru. Mætti ég
biðja um slíkt hérlendis og geta
skroppið inn og fengið mér með
ROSIR - K0SSAR - 0G DAUÐI
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
53
Puck í rúminu, ein kl. 18.30
til 21.25; Fanny á herbergi
sínu, ein kl. 18.30--20.15; Mina
hjá forstjóranum. f eidhúsinu
hjá vinnufólkinu, f eldhúsinu
ein 18.30 — 18.35, 18.35 —
19.20, 19.20—20.15; Otto í
garðinum, einn 18.30 — 19.30, 1
Ibúð sinni, einn 19.30 — 20.15;
Helena úti í skógi, ein 18.30 —
20.20. Gabrielia samvistum við
Uhrister, 18.30 — 19.50, í
herbergi sínu, ein 19.50—20.15;
Pia í herbergi sfnu, ein 18.30 —
18.45, samvistum við Björn,
18.45 — 21.45; Björn á herra-
garðinum um 18.—18.15, úti á
vatninu 18.15 — 18.45, samvist-
um við Piu, 18.45 — 21.45.
Sá eini sem var ekki á listan-
um, það er Daniel Severin,
hafði verið 1 Skógum, en það
kom hins vegar ekki f veg fyrir
að hann hefði getað talað í
sfmann við Malmer forstjóra.
Ilvað snerti Daniel, þá hafði
lögreglan einnig nokkurn
áhuga á þvf hvað ökuferð hans
milli Lerbergsásar og Skóga
hefði tekið óhemju langan
tfma, einmitt um það leyti sem
morðið hafði verið framið.
Reynt varð að finna vitni sem
gæti stutt frásögn hans um að
sprungið hefði á bflnum, en
það eina sem hafðist upp á voru
nokkrir nátthrafnar sem
sögðust hafa séð bflinn aka upp
að læknishústaðnum klukkan
hálffimm um morguninn, eða
hálftfma seinna en læknirinn
hafði sjálfur haldið fram.
Þvf var frásögn hans ekki f
samræmi við það sem þessi
vitni sögðu og Löving lögreglu-
stjóri kvartaði yfir þvf að
honum yrði ekkert ágengt.
Hann hafi hins vegar hvatt tii
þess að ég yrði enn nokkra daga
um kyrrt á Rauðhólum og þar
sem Malmersfjölskyldan var
svo þekkileg að lýsa þvf yfir að
það dreifði huganum og væri
upplyfting f að hafa okkur
Einar, bjuggum við þvf áfram f
herragarðinum, þegar föstu-
dagurinn rann upp og aftur
tóku atburðir að gerast.
Þá hafði veðrið skipt um og
himinn var grásvartur en þó
var enn molluheitt f veðri.
Anders Löving hafði þá beint
rannsóknum sfnum Til Skóga
og Örebro og f fyrsta skipti
þessa erfiðu viku vorum við
laus við þá alla, lögreglumenn
hlaðamenn og lögreglustjórann
sjálfan og var að því ómældur
léttir.
— Ö, hvað það er dásamlegt,
sagði Pia, lét ekki regnskýin á
sig fá og ákvað að fara f vatnið.
— Vfst eru þeir ofsa hugguleg-
ir lögreglumennirnir — ætli
þeir ráði iögreglumenn eftir út-
litinu, ... en þeir eru nú hrylli-
lega þreytandi og sfspyrjandi
og það eyðileggur svo mikið
fyrir þeim.
Otto Malmer fór niður f verk-
smiðjuna, Gabriella hjólaði
niður f þorpið til að máta hjá
saumakonunni og Mina frænka
fór að sjóða niður jarðarber
frammi f eldhúsinu.
Það var að nokkru Christer
Wijk að kenna að dagurinn
fékk ekki að halda áfram svona
friðsæll og dæmilegur eins og
hann hafði byrjað.
Minn elskulegi maki og ég
höfðum nú í nokkra daga rætt
„fyrirbrigðið Christer". Við
höfðum mörgum sinnum áður
séð þennan kæra vin okkar
vinna að þvf að leysa morðmál
og einnig f nokkur skipti, þegar
hann hafði ekki verið formlega
til þess skipaður og við vissum
að hann kom alltaf þannig fyrir
sjónir út f frá að hann væri
bæði yfirvegaður og rólegur.
En þvf gátum við ekki skilið
deyfð hans og doða f þessu
máli. Að vfsu átti f hlut afi
unnustu hans, en engu að sfður
fannst okkur áhugaleysi hans
forkastanlegt þótt það kynni að
vera mannlegt og jafnvel skilj-
anlegt. Auðvitað hlaut að vera
sársaukafullt fvrir hann að
vera að grauta f leyndarmálum
sem snertu unnustu hans, en
við sögðum hvort við annað að
hefði hann sett heilasellurnar á
stað og veitt hinum dauð-
þreytta lögreglustjóra þá hjálp
sem HANN gat veitt hefði hann
ef til vill getað stuðlað að því að
við hefðum losnað við þessa
þrúgandi óvissu sfðusta daga
... og enda hlyti málið að upp-
lýsast að lokum. Loks missti
Einar þolinmæðina og vegna
þess réttar sem hann taldi sig