Morgunblaðið - 24.03.1977, Síða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. MARZ 1977
15

ALBERT Spaggiari hafði verið
hreinasti fyrirmyndarfangi allt
frá þeirri stundu að hann var
handtekinn. Vikulega — nánar
tiltekið á fihmtudögum — kom
hánn til yfirheyrslu hjá Robert
Bouazis dómara og sakir þess hve
hegðan hans var til sóma hafði
hann orðið sér úti um nokkur
forréttindi. Hann hafði með létt-
um leik sannfært dómarann um,
að honum liði mun betur ef hann
væri ekki í handjárnum og að
hann væri langtum fúsari til að
tjá sig, ef ekki væri lögreglumað-
ur á verði inni í herberginu með-
an yfirheyrslan stóð yfir. Bouazis
lét að vilja hans og fór undur vel
á með þeim.
Spaggiari hafði verið for-
sprakki þeirra sem stóðu að hinu
fræga bankaráni í Nizza á sl.
sumri, en i því ráni var um 10
milljónum dollara stolið. í síðustu
viku minnti dómarinn eftirlætis-
fangann sinn á að hann hefði lof-
að að koma með skrifaða áætlun
um skipulagningu innbrotsins og
spurði hann að því hvort hann
hefði lokið henni. Spaggiari dró
þá blað upp úr vasa sínum og reis
á fætur eins og hann ætlaði að
rétta blaðið dómaranum. Siðan
kvaðst hann ekki geta orða bund-
izt um, hversu mollulegt væri í
herberginu, og hafði síðan engin
umsvif frekar: hratt upp gluggan-
um og stökk út um gluggann og
niður á götu, tvær hæðir. Hann
lenti mjúkri lendingu — enda
Verðir laganna ásamt fréttamönnum við bankaútibú Societé Generaie I Parls skömmu eftir að uppvfst
varð um ránið.
veifa sér glaðlega í kveðjuskyni
um leið og ökumaður vélhjólsins
gaf i og von bráðar hvarf hjólið
sýnum og hefur ekki síðan spurzt
til Spaggiaris. Siðar kom á daginn
að ökumaður hjólsins gengur
undir nafninu Gríski-Nat og er
sagður hinn mesti sérfræðingur í
að komast leiðar sinnar á hjólinu í
hvaða umferðaröngþveiti sem er.
Flótti Spaggiaris var því ekki
síður ævintýralegur en bankarán-
ið sjálft. Frá þvi hefur verið sagt
ítarlega og naumast ástæða til að
rifja það upp. Þó má geta þess að
aðeins óverulegur hluti ráns-
fengsins hefur fundizt og
Spaggiari og sjö aðrir ræn-
andi á æsihraða í sömu svipan. Og
Bouazsis dómari, sem hafði þotið
út að glugganum varð nú að þola
þá auðmýkingu að sjá fanga sinn
þjálfaður fallhlífarstökksmaður
—• á þaki Renaultbifreiðar og sið-
an hlassaði hann sér á farþega-
sæti mótorhjóls, sem kom aðvíf-
■N
ingjanna, sem voru handteknir í
haust, hafa ekki fengizt til að
skýra frá þvi hvar þýfið var falið.
Eftir að Spaggiari slapp hafa þús-
undir lögreglumanna leitað hans
dyrum pg dyngjum og innanríkis-
ráðherra Frakklands, Michel
Poniatowski, fyrirskipaði víðtæka
rannsókn á því hvort öryggis- og
varúðarráðstafanir væru ónógar í
dómshúsinu. Þetta gerðist rétt
fyr.r síðari umferð frönsku bæj-
ar- og sveitarstjórnarkosninganna
og kom sér óþægilega fyrir stjórn-
arflokkana, enda hefur ríkis-
stjórnin verið gagnrýnd fyrir að
enn hefur ekki tekizt að upplýsa
morðið á Jean de Broglie, fyrrver-
andi ráðherrq^ gaullista, sem var
framið um jól.
Hvað Albert sjálfan Spaggiari
snertir var þessi flótti aðeins eðli-
legt framhald á sérstæðu lífs-
hlaupi hans. Átján ára hafði hann
stungið af að heiman og gekk í
sikileyskan bófaflokk, en var rek-
inn úr honum með skömm. Síðar
gekk hann í fallhlífarsveitir sjálf-
boðaliða i Indókína, en var fljót-
lega handtekinn og sakaður um
þjófnað. t Alsírstríðunu gekk
hann síðan til liðs við öfgasamtök-
in OAS og hefur viðurkennt að
hann hafi verið viðriðinn tvær
tilraunir til að ráða de Gaulle af
dögum. Eftir að lögreglan hand-
tók hann i haust skýrði hann lög-
fræðingi sínum frá þvi, að til-
gangurinn með bankaráninu
heðfi verið að útvega fé til fa-
sískra samtaka sem kalla sig
Keðjuna.
Af öllu má ljóst vera aðflótti
Spaggiaris var undirbúinn út í
æsar. Hann lék á lögregluna og
hann lék á vin sinn, dómarann, og
þegar rétta augnablikið rann uþp
notaði hann tækifærið.
í síðasta mánuði fór eiginkona
hans, Audie, skyndilega til
Norður-Afriku og er hald manna
að Spaggiari muni skjóta upp
kollinum á þeim slóðum á næst-
unni.
Menn virðast hafa gleymt frægri ræðu
Sverris konungs þar sem hann veg-
samar bjórinn — en fordæmir
brenndu drykkina sem komnir séu í
Noreg
17. Júní
í El Pao
Bunuel fór oft á kostum i El Pao.
Stórkostlegt var að heyra landsstjórann
æpa frelsi, bræðralag og lýðræði yfir
þrælabúðirnar og vagnhlössin af kjöt-
inu sem lýðurinn átti að fá að ræðunni
lokinni, svo fremi að hún yrði ekki svo
löng að flugurnar yrðu búnar að éta
það áður en lyki. Svo kvað við skot-
hvellur; múgurinn réðst á kjötvagnana,
ræðunni var lokið, það fór ekki á milli
mála, landstjórinn lá steindauður fyrir
neðan ræðupúltið Gaman var að sjá
hvernig Bunuel nýtti atriðið. Kjötið var
ekki smáskorið Hálfa nautskrokka bar
við himin og flugnager skyggði á sólu
Engin pylsubréf. Drápiðá landsstjóran-
um var samt engin þungamiðja, heldur
aukaatriði I uppþafi myndar; fangi að
gjalda liku likt Myndin snerist um
annað meira. En svo gamlar myndir
njóta sín ekki til fulls á skjá — og El
Pao galt þess. Engu að siður er fengur
að þessum myndum — og gaman
væri að fá að sjá La Viridiana og fleiri
verk Bunuels
Víti til
varnaðar
Lifsreynslusagan sem fyrrverandi
fikniefnaneytandi sagði i hljóðnemann
i viðurvist Gisla Hermannssonar og
Andreu Þórðardóttur var átakanlegur
dagskrárliður Að þættinum loknum
var manni ofarlega i huga þakklæti til
mannsins fyrir að sjá máls á að greina
frá reynslu sinni öðrum til varnaðar
Slíkir menn hljóta að eiga sér endur-
reisnar von; mikið er enn heilt I manni
sem er þess fús og megnugur að segja
sögu sína svo afdráttarlaust og skipu-
lega Ég er ekki i nokkrum vafa um að
ærlegur vitnisburður manna sem fallið
hafa i hættulega freistni sé áhrifarik-
asta baráttutækið gegn misnotkun
áfengiS og lyfja Samúð og nærfærni
einkenndi spurningar þeirra Gisla og
Andreu — og hafi þau þökk fyrir þætti
sina bágstöddum til þurftar.
Á ystu nöf
Eiður Guðnason gekk á vit fimm
stförðrhðfaMðhhð áf vih^ttrVafeðg
stjórnmálanna Bjarni Guðnason sat í
forsæti, en Eiðurá ystu nöf. Fyndin
uppstilling, þótt óneitanlega hefði ver-
ið rökréttara að Magnús Torfi hefði
setið þar sem Eiður sat. Þátturinn var
ágæt skemmtun. Magnús og Ólafur
Ragnar Grímsson sáu um fjörið í Ijós
kom — og manni í opna skjöldu — að
Magnús er sóknharðastur þegar svar-
ast er í álinn, óneitanlega stjórmann-
legur eiginleiki — og lúmskt gaman er
oft að yfirvegaðri ósvífni Ólafs Minni-
stæðust er þó hneykslun Bjarna
Guðnasonar á skattheimtu rfkisins til
samneyzlu og innheimtuhótununum
sem slengt er inn á gafl á heimilum
manna, þvertá lög um friðhelgi einka-
lífsins, og það var nokkuð gott hjá
Bjarna þegar þann lýsti yfir því að
umsvif ríkisins væru að gera obbann af
þegnunum ófjárráða Og vist væri dýr-
legt ef einhverntíma rynni upp sú
stund að þegnarnir með tilstyrk sér-
legra umboðsmanna leyfðist að gjalda
rauðan belg fyrir gráan og senda opin-
berum embættismönnum bréf i stíl
sem allir kannast við: Hér með tilkynn-
ist yður að ef þér gerið yður ekki án
tafar jafna grein fyrir réttindum borg-
ara sem skyldum þeirra verður launa-
greiðslum til yðar hætt 14. apríl og
bækistöðvar yðar ruddar, eða ef þér
ekki farið að efna kosningaloforð yðar,
forsendur kjörs yðar, verðið þér sviptur
umboði og launum í rétti sem settur
verður o.s.frv.
Afgreiðsla
með hraði
Skuldaskil Strindbergs var smellið
leikrit. Gunnar Eyjólfsson er snjall leik-
ari eins og allir vita — en hlutverk sitt
að þessu sinni afgreiddi hann með
hraði sem stakk mjög í stúf við fram-
sögn meðleikaranna, einkum Baldvins
Halldórssonar sem gaf sér nægan tíma
og notfærði sér út i æsar áherzlugildi
málhvílda Raddstyrkur Gunnars er
raunar það magnaður að svo virðist
sem hann þyrfti að standa fjær hljóð-
nemanum en mótleikarar hans — og
enn bregður fyrir hjá Gunnari, að vísu
ekki nema endrum og eins í sinni tið,
áherzlum sem leiða hugann að
PANAM, kannski einmitt þegar texti
höfundar, alveg óskyldur flugi, er að
ná hvað sterkustum tökum á
hlustandanum. Gunnar er nýkominn af
ensku leiksviði — og þvi kannski ekki
aðfurða þótt engilsaxneskar áherzlur
hafi ýfst upp
Málfunda-
félagið
Framtíðin
fylgjandi
bjórnum
Höfundurinn Jónas Árnason syngur með hljómsveitinni Bóthildi.
MÁLFUNDAFÉLAGIÐ Framtíð-
in hefur sent frá sér ályktun sem
gerð var á fundi þess í kjallara
Casa Nova 14. marz s.l. Þar er
þeim tilmælum beint til alþingis-
manna að þeir stefni að því að
leyfa björsölu „enda sé engin
ástæða til þess' að íslendingar fari
einir allra Evrópuþjóða á mis við
þá ánægju og það andrúmsloft
sem honum fylgir“.
Einnig mælist fundurinn til
þess að strangt eftirlit skuli haft
með bjórsölu og sömu reglur skuli
hafðar 'um hann og annað áfengi
og að lokum eru alþingismenn
hvattir til þess að bjórfrumvarpið
verði borið undir þjóðaratkvæði
og kosningaaldur þá miðaður við
18 ár.
Sviðsmynd úr Koppalogni
Koppalogn á
ný í Garðinum
um söng. Nú er hann á heimleið,
og verða því sýningar Litla leik-
félagsins telfnar upp að nýju. Er
ætlunin að sýna Koppalogn 1., 2.
og 3. apríl í félagsheimilinu Stapa
og i Garðinum.
Leikstjóri í Koppalogni er
Sævar Helgason, og er þetta í
fimmta skipti, sem hann setur
þennan gamanleik á svið. Leik-
endur eru alls 14, en með aðal-
hlutverk fara þau Kjartan Ás-
geirsson, Jóhann Jónsson, Hreinn
Guðbjartsson, Kristbjörg Halls-
dóttir og Unnsteinn Kristinsson.
Litla leikfélagið í Garðinum
frumsýndi gamanleikinn „Koppa-
logn“ eftir Jónas Árnason 25.
febrúar síðastliðinn, og sýndi
leikinn alls sjö sinnum á Suður-
nesjum og i Kjósinni við húsfylli
þar til hlé var gert á sýningum
vegna utanfarar höfundarins. Fór
Jónas tii Texas, þar sem leikrit
hans „Skjaldhamrar“ var frum-
sýnt fyrir nokkru.
í sambandi við sýningu Litla
leikfélagsins á Koppalogni hefur
hljómsveitin Bóthildur leikið eft-
ir sýningar og Jónas Árnason
sungið með og stjórnað almenn-