Morgunblaðið - 27.03.1977, Qupperneq 26

26
MORGUNBLAÐIÐ.SUNNUDAGUR 27. MARZ 1977
Morgunblaðið
óskareftir
blaðburðarfólki
Austurbær
Miðtún,
Samtún,
__ Upplýsingar ísíma 35408
Gudmundur Pétursson
Axel Einarsson
hæstaréttarlögmenn
Vélar fyrir járniðnað
Mælitækjasmiðjan, Hraunbraut 9, Kópavogi,
óskar eftir tilboðum I eftirtalin tæki: /
2 fræsivélar, þar af önnur Universal, 2 rennibekkir 2
vélsagir, 5 litlar borvélar, 5 fræsarasett frá 2 mm. upp I
25,3 mm., 1 Harris logsuðutæki, 3 gaskútar 2 súrkútar,
ásamt ýmsum handverkfærum.
Einnig
er óskað eftir tilboðum í fasteignina, Hrauntungu 9,
Kópavogi. Húsið er 2x132 fm. fbúð á efri hæð, en
atvinnurekstur er leyfður á jarðhæð.
Til sýnis þriðjudaginn 29. marz frá kl. 13 til 15 og W
fimmtudaginn 31. marz frá kl. 13 til 15.
Uppl. gefur Fasteignasalan Morgunblaðshúsinu.
(Ekki í sfma)
FilSTEIGNASÁLM
MORGUIIIBLáBSHllSinill
Óskar Kristjánsson
LÖKK Á BÍLINN
BÍLAEIGENDUR, BÍLAMÁLARAR
RARF AÐ BLETTA EÐA SPRAUTA BÍLINN ?
Dupont lökkin LUCITE og IMLAR eru
gæðavara, margreynd og henta
íslenskum staðháttum.
Gefið okkur upp bílategund, árgerð
og litanúmer. Við afgreiðum litinn
með stuttum fyrirvara.
í Dupont blöndunarkerfinu eru 7000
litaafbrigði möguleg.
Öll undirefni svo sem grunnar, þynn-
ar og sparsl fást einnig hjá okkur.
IMLAR
LUCITE
(•jrpLfidl
Laugavegi I78 simi 38000
Rey k j aví kurbr éf
►♦♦♦♦♦♦♦♦ Laugardagur 24. marz..
Framhald af bls. 25
stjórn Sjálfstæðisflokksins og
Alþýðuflokksins hafi verið ris-
mikil. Það er hverju orði sannara,
enda var hún við völd um áratug-
ar skeið og er það sjaldgæft hér á
landi. Hitt er svo annað mál, að
ekki töluðu þeir kratar öllum
stundum um Ólaf Thors og
Bjarna Benediktsson sem vitra og
reynda skörunga, þegar þeir
lifðu, svo að Geir Hallgrímsson
þarf svo sannarlega ekki að kippa
sér upp viö svona gælur! Morgun-
blaðið hefur ekki heldur alltaf
fengið hlýjar kveðjur frá Alþýðu-
blaðinu, en aldrei kippt sér upp
við, þótt stundum andaði köldu
þaðan — og gerir ekk' enn.
Vöggustofa
Alþýðuflokksins
(Því má skjóta hér inn milli
sviga í lokin að í Reykjavíkur-
bréfi Morgunblaðsins var reynt
að túlka þá mannúðarstefnu, sem
blaðið telur, að sé affarasælust
fyrir einstaklinginn í lýðræðisrfki
eins og því, sem við höfum ræktað
og kennt er við velferðarþjóð-
félag. Það er hluti af mannúar-
stefnu að fara rétt með, mistúlka
ekki orð annarra né brengla eins
og Finnur Torfi Stefánsson,
væntanlegur frambjóðandi
Alþýðuflokksins í næstu þing-
kosningum og að því er virðist
einn helzti talsmaður ungkrata
um þessar mundir, gerði i vægast
sagt litt skiljanlegri grein í Vísi
fimmtudaginn 24. marz sl. Siík
mistúlkun og brengl eru að vísu
einkenni margvíslegra stjórn-
málaskrifa hér á landi, en bera
einungis vott um ómerkilegar,
póiitiskar æfingar, sem menn
hafa iðkað minna upp á siðkastið
en áður sem betur fer. Greinar-
höfundur virðist alveg miður sín
yfir þvi, að Morgunblaðið skuli
yfirleitt hafa minnzt á Alþýðu-
flokkinn og um hann fer einhver
póiitiskur hrollur af þvi tilefni,
sem einna helzt minnir á skjálft-
ana undir Kröflu. Ef Alþýðu-
flokkurinn kýs að vera friðhelgur
í stjórnmálalífi á íslandi, væri
réttast að miðstjórn hans lýsti
yfir því, svo að menn séu ekki að
eyða að honum orðum. Morgun-
blaðið telur hann þó merkari og
„sögulegri" flokk en svo, að hann
sé ekki allrar umræðu verður.
Greinarhöfundur talar um, að
eitthvert „uppgjör" fari nú fram
milli Morgunblaðsins og Bene-
dikts Gröndals, formanns Alþýðu-
flokksins, og „að undanfarnar
vikur og mánuði hafa breyst mjög
viðhorf Morgunblaðsins til
Alþýðuflokksins. Áður ræddi
Morgunblaðið oftast um störf
Alþýðuflokksins af tiltölulegri
sanngirni. Nú er kominn nýr tónn
og mun hryssingslegri".
í Reykjavíkurbréfi var rætt
málefnalega um Alþýðufiokkinn
og stefnu Morgunblaðsins, svo og
hefur verið minnzt á Alþýðu-
flokkinn af sanngirni annars stað-
ar í blaðinu, en ekki af neinum
hryssingi, þvert á móti: frá blað-
inu hefur andað venjulegri við-
reisnarhlýju í garð Alþýðuflokks-
ins, þó að ekki hafi verið um neitt
„tilhugalíf“ að ræða, enda kom
Alþýðuflokkurinn ekki gjafvaxta
út úr siðustu kosningum!
Hitt er svo annað mál, að það
getur varla verið sök Morgun-
blaðsins, þó að Alþýðuflokkurinn
sé nú i stjórnarandstöðu mun
óábyrgari en hann hefur verið
undanfarna tvo áratugi.
Síðan fjargviðrast greinarhöf-
undur yfir því, að Morgunblaðið
hafi „lagt í einelti formann
flokksins, Benedikt Gröndal“ —
og klykkir jafnvel út með þeirri
yfirgengilega barnalegu fullyrð-
ingu, sem raunar tekur ekki að
svara, að ekki sé „auðvelt að sjá
skýringar á því, hvers vegna
Morgunblaðið leggur nú fæð á
Benedikt Gröndal“. Ef teknar eru
upp málefnalegar umræður við
formann Alþýðuflokksins, þá
merkir það, að hann sé lagður i
einelti eða menn leggi á hann
fæð! Hvað segir nú Benedikt
Gröndal sjálfur um þessi ósköp?
Hann svaraði Reykjavíkurbréfinu
að mestu málefnalega — og a.m.k.
kurteislega eins og hans var von
og visa — og þar var ekki að sjá
nein merki þess, að hann teldi
fyrrgreindar fullyrðingar hins
viðkvæma ungkrata eiga við
nokkur rök að styðjast, enda eiga
þær meira skylt við „alvarlega
fyndni", eins og sr. Bjarni talaði
stundum um, en staðreyndir. Þó
munu þessar fullyrðingar ekki
eiga að vera fyndni! Líklega skil-
ur þessi ungi alþýðuflokksspútn-
ik ekki hvað það merkir: að leggja
fæð á e-n, eða: að leggja e-n I
einelti. Það veitti ekki af áð herða
á málsmenningarhefð þessa unga
talsmanns Alþýðuflokksins. Hann
les augsýnilega of mikið af
stefnuyfirlýsingum og pólitísku
þvaðri.
Það getur varla verið glæpur að
rökræða við formann Alþýðu-
flokksins eða aðra leiðtoga hans
— svo að ekki sé nú talað um að
vera Benedikt Gröndal og
Crosland meira og minna sam-
mála, enda þótt Morgunblaðið og
Gröndal greini sýnilega á um
ýmislegt, m.a. að hægt sé að vinna
að minnkandi ríkisafskiptum og
meiri reisn einstaklingsins hér á
landi vegna hagstæðari aðstæðna
en t.a.m. í Bretlandi. En um það
fjallaði Reykjavíkurbréfið öðrum
þræði, eins og lesendur muna.
I Reykjavíkurbréfinu var túlk-
uð mannúðarstefna i anda lýð-
ræðis. Þar var borinn skjöldur
fyrir íslenzkt velferðarþjóðfélag.
Þar var ekki lögð fæð á nokkurn
mann og ekkert var „eitur í bein-
um“ blaðsins, eins og Benedikt
Gröndal hafði áður haldið fram
um afstöðu Mbl. til hugmynda
Croslands — nema hin gegndar-
lausu ríkisafskipti og embættis-
mennska, sem getur sett allt úr
skorðum hér einn góðan veður-
dag, ef ekki er spyrnt við fæti.
Vill Alþýðuflokkurinn ýta undir
slíka þróun, eða vill hann spyrna
við fæti? Um það spurði Morgun-
blaðið — og við biðum enn svars.
Almenningur biður svars.
Kjósendur biða svars. En eitt er
að leggja einhvern I einelti eða
leggja fæð á stjórnmálamann, en
annað að sýna honum þá virðingu
að rökræða við hann og spyrja
spurninga. Lengra hefur Morgun-
blaðið ekki gengið, eins og les-
endur þess vita.
Það er of snemmt að vera hald-
inn e.k. móðursýki á unga aldri.
En Finnur Torfi virðist því miður
ekki laus við hana, eða vill hann
standa við stóru orðin og vitna til
þeirra setninga i Reykjavikur-
brefi, þar sem hann fullyrðir, að
sagt hafi verið, að „Benedikt
Gröndal sé að líkindum
kommúnisti“? Hvers konar
þvaður er þetta eiginlega?
Benedikt Gröndal hefur hingað
til ekki átti annað skilið en við
hann sé talað i húmanístískum
anda, og raunar einnig aðrir for-
ystumenn Alþýðuflokksins, sem
betur fer.
Greinarhöfundur er ungur að
árum. Hann á eftir að læra margt,
ef hann springur þá ekki eins og
kinverji á einhverju gamlárs-
kvöldi Alþýðuflokksins. En því
miður geta menn hvorki lært
manndóm né drengskap. Eitthvað
er hann að þusa um það, að aug-
ljóst sé, að Morgunblaðið hyggist
„grafa undan Gröndal innan eigin
flokks, jafnvel að koma i veg fyrir
framboð hans við næstu kosning-
ar“(!) Er æskulýðshreyfing Al-
þýðuflokksins orðin að e.k. vöggu-
stofu? Hvers konar barnahjal er
þetta eiginlega? Morgunblaðið
hefur aldrei minnzt einu orði á
það, að Gröndal eigi ekki að fara i
framboð, enda er það fyrir utan
verksvið blaðsins. Það eru þá ein-
hverjir, sem standa greinarhöf-
undi nær en Morgunblaðið, sem
eru með einhverjar slikar bolla-
leggingar — eða af hverju skyldi
honum hafa dottið þetta í hug af
tilefnislausu?
Ef Alþýðuflokkurinn hyggst
byggja mannúðarstefnu sína á mis
túlkun og brengli eins og því, sem
hinn ungi talsmaður hans hefur
nú gert sig sekan um og minnzt
hefur verið á hér innan sviga,
verður þess ekki langt að bíða, að
hann verður ekkert annað en
samsafn framagosa, sem ekki
kunna skil á réttu og röngu.
Benedikt Gröndal ætti siik örlög
sem formaður Alþýðuflokksins
ekki skilið, hvað þá menn eins og
Stefán Jóhann Stefánsson, Emil
Jónsson eða Gylfi Þ. Gislason, svo
að nefndir séu nokkrir merkir
forystumenn fiokksins — eða þá
Eggert Þorsteinsson og Björn
Jónsson, menn vaxnir úr verka-
lýðshreyfingu.
Hitt er svo annað mál, að í raun
og veru ætti að vera óþarfi að
fjalla um skrif greinarhöfundar,
sem hann kallar „Siðdegisþank-
ar“. Greinin er barnabrek. Höf-
undur verður ekki heill heilsu
nema með pólitiskum skjálfta-
lækningum. En vonandi verður
komið annað hljóð í strokkinn,
þegar Finnur Torfi Stefánsson
fer að skrifa sinar „Kvöldvökur".
Margir alþýðuflokksmenn hafa
sem betur fer haft sömu eigin-
leika og konfakið: þeir hafa
batnað með árunum).