Morgunblaðið - 12.06.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JUNÍ 1977
VtK>
MORöJKí
HflFF/NU
'V)'
^—
(0

Fyrir fáeinum augnablikum
stóð ég við hlið konu minnar og
varpaði peningum i Peninga-
gjá!
Tap á öllum sviðum
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Blekkispilamennska er einn af
skemmtilegri þáttum spilsins en j
er alltaf hættuleg, sé hún reynd í
vörn. Makker tekur ef til vill
mark á manni og eyðileggur allt.
Það er því skynsamlegt að fara
varlega í þessa hluti og velja tæki-
færin.
Hálfur sannleikur getur virkað
sem blekking því andstæðingur
getur séð um hinn helminginn.
Spil dagsins kom fyrir í rúbertu-
bridge, suður gaf og allir voru á
hættu. .. .
Norður
S. Á1094
II. 1083
T. G9
L. DG104
Vestur Austur
S. K7 S. 8652
H.Á75 H. 962
T. K86543 T. Á2
L. 52 L. 9876
Suður
S. DG3
H. KDG4 —
T. D107
L. ÁK3
Opnunin eitt grand hjá suðri
var sterk og norður spurði um
háliti með tveim laufum. Suður
sýndi fjórlit sinn í hjarta og norð-
ur stökk þá I þrjú grönd, sem varð
lokasögnin.
Vestur spilaði út tígulfimmi,
sínu fjórða hæðsta í litnum. Aust-
ur tók með ásnum og spilaði tvist-
inum til baka og vestur gaf slag-
inn — lét sexið. Það var í lagi að
plata austur, því hann gat ekki átt
annað háspil. En það gat verið, að
suður byggist við annarri iegu
tígullitarins.
Suður þurfti nú að velja um
leiðir. Hann gat svínað spaða og
fjórir lagir á þann lit nægðu til
að vinna spilið. En ætti austur
spaðakónginn þá var spilið tapað.
Hann gat orðið fimmti slagur
varnarinnar. En tígulliturinn
virtist liggja 4—4. Austur hafði jú
spilað tvistinum og vestur hafði
ekki sýnt nema fjórlit. Hjartað
virtist þvi vera betri kosturinn.
Þá var sama hvar spaðakóngurinn
var. Tigullinn þurfti bara að vera
jafnt skiptur.
Suður spilaði því hjartakóng.
En vestur tók þá sigri hrósandi á
ásinn og síðan tígulslaginu. Tveir
niður.
Vestur plataði í raun og veru
engan. Hann sagði að vísu bara
hálfan sannleikann en ímynd-
unarafl suðurs sá um afganginn.
cCCb
C05PER. 742*/
Bless við hittumst á frjádegi!
„Stykkishólmi. 5. júnf 1977
Eg vil ekki láta hjá líða að
þakka sjónvarpinu og þeim sem
stóðu að þvi að taka hina 5 þætti
sem sýndir hafa verið að undan-
förnu um áfengisvandamál þjóð-
arinnar i dag. Þessir þættir sýndu
svo ekki verður um villst að við
bindindismenn höfum haft þvi
miður alltof margt fyrir okkur I
þessum efnum. Enda er fjöldinn
orðinn rámari í að afgreiða okkur
með fanatík þegar spilin liggja á
borðinu. Afengis- og fikniefnaböl-
ið er í dag okkar mesta vandamál.
Ekkert nema tap á öllum sviðum,
tap fjárhagslega þegar öll kurl
koma til grafar, tap siðferðislega,
og síðast en ekki síst, tap góðra
drengja og kvenna fyrir aldur
fram, frá þjónustu við land og
þjóð. Hversu mörg mannslíf hafa
farist í þessum sora verður ekki
tölum talið en fróðlegt væri ef
hægt væri að gera þann reikning
upp. En manngildið verður seint
metið. Eg horfi út um gluggann
minn. Ég sé þarna fyrir utan glað-
an æskuhóp að leik. Falleg bros
um andlit og eitthvað svo bjart
yfir öllu. Léttir hlátrar, líf og fjör.
Þarna þarf enga vimugjafa. En
hve þetta er allt heilbrigt og
elskulegt.
Spurning kemur fram. Hvar
verður þessi fríði hópur staddur
eftir 10 ár og hver eru viðhorfin
og eftir hvaða vegvísum hefir
hann farið. Hvernig leiðbeinir
fullorðna fólkið?
Það er talað um unglingavanda-
mál. Mér finnast þau blikna i sam-
bandi við vandamál fullorðna
fólksins sem vísar veginn.
Hvað skyldu þau vera mörg
heimilin á tslandi i dag þar sem
ráðamenn þeirra vaka i vimu
fram um nætur meðan börnin
sem þau eiga að vaka yfir hafa
varla svefnfrið. Eru partýin svo-
nefndu ekki vaxandi og hvað ger-
ist i þeim. Myndu sumir ekki
roðna ef hægt væri að sýna mynd
af þessum samkvæmum og þeir
sæju þar sjálfa sig?
Nei, börnin eru ekki vandamál
ef foreldrarnir og heimilin standa
á verði um uppeldið."
0 Rumska menn?
„Það fer ekki hjá að margir
hafa vaknað við vondan draum
þegar umræddir þættir voru
sýndir i sjónvarpinu. En rumska
menn og ganga hreint að verki við
að uppræta þennan sora?
Margir fordæmdu bannlögin.
Og á fölskum forsendum voru þau
afnumin. Eg man tima bannlag-
anna þegar vindýrkendur höfðu
sett ljóta fleyga þar i. Þjóðinni
var lofað dýrðardögum við afnám
þeirra.
Ég man ekki eftir drykkju-
mannaheimilum á þeim tima,
man ekki eftir afvötnunarhúsum.
Sjúkrahúsið á Kleppi hafði allt
öðrum viðfangsefnum að sinna en
nú. Sjálfsmorðum man ég ekki
eftir. Og menn voru sómakærir og
þurftu ekki eins og nú að hafa allt
vottfest sem sagt var og gert. En í
dag. Og hvað hafa menn upp úr
þessu lifi. I stað fagurs mannlífs
blasir við hætta á hverju götu-
horni.
Þetta þættu ekki góð kaup I
matvöruverslun.
Það er alltaf talað um að eitt-
hvað þurfi að gera. En hvað er
gert. Þorir enginn að ganga til
leiks af heilum hug. Stjórnmála-
menn okkar eru kjörnir til for-
ystu með það fyrir augum að
verða landi og þjóð til gagns. Þeir
vita manna bezt, að aðalmein
aldarinnar er áfengissýkin.
Læknar, sem vita um sýkilinn og
hvar meinið er, ráðast til atlögu.
Hvað gera ábyrgir menn þjóðar-
innar?
Árni Helgason."
0 Lélegir textar?
„Það hefur töluvert verið
rætt um það hér í Velvakanda
hvað textar við hin ýmsu lög hér á
landi eru lélegir og því er ég
innilega sammála. Þannig eru
mörg góð lög eyðilögð með mjög
slæmum textum og sem dæmi um
þetta vil ég nefna lög Stuðmanna,
sem eru fyrir neðan allgr hellur
og þá á ég við textana sem 5 ára
krakkar gætu alveg eins hafa
samið, svo lélegir eru þeir. Lög
eins og Biólagið, Stina stuð og
fleiri eru að mínu áliti ekki hæf
til flutnings hvorki I útvarpi né
sjónvarpi. Sama gildir um lög
eins og Ryksugulagið og Litlu
andaraularnir og fleiri.
Það að textahöfundar skuli
bjóða upp á texta sem eru á þessa
leið: haltu kjafti og snúðu skafti
og svo framvegis eða ryksugan á
fullu etur alla drullu — það er
furðulegt, þegar það er haft í
huga að þessi lög eru ætluð aðal-
lega yngri kynslóðinni, sem er að
mótast. Ég er þeirrar skoðunar að
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
34
ég sagðist geta gubbað á þig,
sagði hún vandræðalega. — Þú
fórst bara allt f einu. svo ofboðs-
lega mikið f taugarnar ð mér.
Ég varð svo fjúkandi vond að
þú getur ekki ímyndað þér. Og
þegar þú dróst sængina upp að
höku eins og þú vildir flýja frá
mér, missti ég alveg stjórn á
mér. Ég skammast mfn pfnu-
Iftið fyrir þetta, því að ég býst
við að eitthvað hafi orðið til að
skelfa þig. Hvað var það, Peter?
Hún stóð fast við rúmið og
horfði niður til hans. Hann
fann f sér sterka löngun til að
gripa utan um hana, þrýsta
andlitinu að lærum hennar,
sleppa öllu sem batt hann, láta
berast með straumnum, fá frið.
Én hann lá kyrr og óróinn
nagaði hann.
Ég er áreiðanlega aumingi,
hugsaði hann. En það er
öldungis rétt. Það hefur dálftið
orðið til að vekja hjá mér skelf-
ingu.
Ilann minntist skyndilega
þeirrar einkennilegu tilfinn-
ingar sem hafði gert vart við
sig innra með honum, þegar
hann ók brott frá Ellen. Hvar
var sú kennd nú?
— Frede er Ifka skrftinn,
sagði Lena. — Ég var ástfangin
f honum um tfma. En hann vár
öðruvísi skrftinn en þú. Honum
fannst hann vera ókunnugur f
þessum heimi. Honum fannst
allt svo mikil lágkúra. Ástin
var Ifka lágkúruleg i hans aug-
um, held ég. Það bjó 1 honum
einhver skrftin en voðalega
sterk þörf til einlægni og hrein-
leika. Stundum fannst mér
þetta sjúkiegt. Hann er líkur
móður sinni, segir Victor. Það
gekk ekki nógu vel hjá Frede
og mér. Ég vildi manneskju og
ást. En ég fékk eitthvað allt
annað, orð og abstrakt tal.
Röddin varð spotzk.
— Stundum held ég hann
hafi verið hræddur við mig. Ég
var of flókin, ég ruglaði þessum
furðulega heimi fyrir honum.
Hann vildi hafa allt f föstum
skorðum, sem mátti ekki hrófla
við. En þar var eitthvað fallegt
í honum lfka, einhver draumur.
Þegar ég hitti þessa fáráðlinga
sem halda að þeir megi rífa
utan af mér flíkurnar bara af
þvf ég hef fallizt á að fara með
þeim f bfltúr, þá hugsa ég um
Frede. Og þá læt ég þá verða
vara við það hvað þeir eru yfir-
gengilega miklir bjálfar. Þeir
eru svo hlægilegir með sitt
karlmennskugort. Oj, mér býð-
ur víð þvf. Þá hugsa ég um
Frede. Og Ifka þegar ég hitti
hina — sem eru svo miklir
hræsnarar að ég fæ köfnunar-
tilfinningu. Þá verð ég að fara
út og fá mér frfskt loft. Hvað er
það sem Frede hefur gert?
— Ég veit það ekki.
— Segðir þú frá því ef þú
vissir það?
— Ef ég teldi það réttara.
— Og hvernig fa-rírðu að þvf
að skera úr um það?
Ilann svaraði ekki.
— Þú hefur sem sagt Ifka
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
innantóm orð á takteinum. Seg-
ir þau bara öðruvfsi.
— Ef þú vilt vita eitthvaðm
skaltu spyrja Hemmer, sagði
hann lágt.
— Þú ert alténd tryggur Vic-
tor. Það er auðvitað ágætt út af
fyrir sig. Ertu svo tryggur hon-
um að þú viljir ekki sofa hjá
mér.
llann greip andann á loftí.
Svaraði ekki.
— Ertu það?
— Það er undir þvf komið
hvernig...
— Hvernig samskipti okkar
eru?
— Já.
— Þú gerðir það ekki ef við
stæðum f einhverju sambandi?
— Nei.
— Og er ekki?
— Ef þú... ef ég...
Hann fann ekki orðin, þau
böggluðust fyrir honum og
hann þagnaði aftur.
— Vertu ekki að gera þér
neinar grillur, sagði hún stutt-
lega.
— Ég gæti ekki hugsað mér