Morgunblaðið - 23.06.1977, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. JUNÍ 1977
Og hér erum við í „leyndar-
dómsfulla herberginu" þar
sem gestirnir hverfa eins og
dögg fyrir sðlu.
Sjáðu nú þetta: Ilún á hús,
eiginmann og börn, en við er-
um ennþá jómfrúr. Eitthvað
hefur okkur orðið á, en ég
þakka samt guði fyrir!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Algengar og einfaldar stöður í
spilum geta verið tilefni bolla-
legginga og hugleiðinga um spilið
í heild. Og spilaaðferðir, sem
reyndur spilari beitir ósjálfrátt
liggja eðlilega ekki í augum uppi
fyrir styttra komna. Þetta gerir
vandvirkni að einum mikilvæg-
asta þætti spilsins, ef svo má að
orði komast.
1 spili dagsins spreyta lesendur
sig á úrspilsverkefni. Vestur gef-
ur, norður og suður á hættu.
Norður
S. 5
H. 863
T. AK9742
L. 1063
Suður
S. ÁKDG98
H. K94
T. 853
L. 4
Ekki allir jafnir?
Hér fer á eftir bréf þar sem
fjallað er um eiturlyfjamál og
nafnbirtingar og sitthvað í
sambandi við þær:
„Kæri Velvakandi.
Ég vildi mega þakka Morgun-
blaðinu sérstaklega fyrir þær
greinar og viðtöl, sem birzt hafa,
að undanförnu, um fíknilyfja-
vandamálið. Á þvi leikur enginn
vafi, að fiknilyfjavandamálið
kann að verða — ef það er þá ekki
þegar orðið það — eitthvert mesta
vandamál þeirrar ungtr*kynslóð-
ar, sem nú er að vaxa úr grasi.
Eg ætla ekki að endurtaka það,
sem margsagt hefur verið um
nauðsyn þess að vinna gegn þess-
um vanda.
Athyglisvert er að fylgjast með
þeim dómum, sem kveðnir hafa
verið upp — og kveðnir verða
upp, næstu daga — vegna fíkni-
lyfjasölu, og vonandi verða þeir
dómar öðrum, sem kunna að vilja
leggja út á braut fikniefnasölu, og
hafa þegar gert það, þótt hönd
laganna hafi ekki ennþá náð til
þeirra, þeim til viðvörunar.
Meginerindi mitt, að þessu
sinni, er þó að vekja athygli á
einu, sem virðist hafa gleymzt, en
það er birting nafna þeirra
þriggja manna, sem játað hafa á
sig að hafa fjármagnað innkaup á
fíkniefnum til landsins. Hvers
vegna má almenningur ekki fá að
vita, hverjir þessir „góðgerðar-
menn" æskunnar, og þjóðfélags-
ins eru? Vonandi er ekki, vegna
stöðu þeirra í þjóðfélaginu, verið
að hlífa þeim. Komi það á daginn,
að allir eru ekki jafnir fyrir lög-
unum, er slík mál koma upp, er
vissulega minni von en áður til
þess að komast megi fyrir rætur
þessa illkynjaða og alvarlega
meins.
Anna Guðjónsdóttir.“
Nafnbirtingar þeirra, sem hafa
framið eða eru taldir hafa framið
einhver afbrot, er mikið við-
kvæmnismál eins og skiljanlegt
er og það væri ef til vill þörf á að
fá einhverja umræðu um þau mál
og hér með er lesendum gefinn
kostur á að láta skoðanir sínar í
ljós á þvi máli. Eitt hlýtur ailtaf
að vera haft i huga að ekki sé
neinn álitinn afbrotamaður nema
sekt sé sönnuð og það er jafnan
haft í huga varðandi nafnbirting-
ar.
• Góð
spftalavist
„Mig langar að biðja Velvak-
anda að birta eftirfarandi. Þannig
Dóms yfir „Korkinum” að vænta innan skamms:
Söluhagnaðurinn var jgfg
tæpar 5 milljónir
—en unnustan er líklega
stungin af með peningana
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER =~T’
Vestur opnar á einu laufi og
norður segir einn tígul. Þú ert
auövitað ekki viss um hvaö stend-
ur i spilinu en segir samt fjóra
spaða á hendi suðurs. Og það er
lokasögnin. Vestur tekur fyrsta
slag á laufás og spilar síðan lauf-
kóng. Nú (ekur þú við. Hver er
tryggasta leiðin til aö fá tíu slagi?
Vió sjáum strax, að austur má
ekki komast inn því hann spilar
auðvitað hjarta, en það þolum við
ekki. Og tígullinn verður að gefa
a.m.k. fjóra slagi og þarf því helst
aö skiptast 2—2 á höndum and-
stæðinganna.
Aðferðin sem við veljum er að
spila tígli eftir að hafa trompað
laufkónginn. Láti vestur drottn-
inguna gefum við, tökum annars á
ásinn — spilum spaða og svínum
níunni. Að vísu er slæmt aö gefa á
tíuna blanka en það er mun senni-
legra, að hún sé hjá austri, eigi
hann fimm spaða.
En iáti vestur drottninguna
þegar tíglinum er spilað þá fær
hann að eiga slaginn. Sé drottn-
ingin einspil náum við þannig
nógu mörgum slögum á litinn.
Þetta þýðir, aö við hættum við
spaða svíninguna og vonum, að
við náum öllum trompunum af
andstæðingunum áður en tigl-
unum er spilaö aftur.
Þannig eru allir möguleikar
nýttir
42
kannski sé mér alvara og þá sé
voðinn v.fs. Og þá sé betra að
það gerist hér þegar fólk er að
minnsta kosti í grenndinni.
— Eitthvað svoleiðis.
— bað er kjánalega vanhugs-
að. Hér má ég skjðta. Inni í
skóginum er það bannað. Farðu
af stað.
— Nei.
Frede otaði að honum byss-
unni.
— Þú hefur kannski ekki
skilið alvöruna f þessu. Ég hika
nefnilega ekki við að skjóta ef
mér býður svo við að horfa. Það
skiptir út af fyrir sig engu
máli. Og nú gef ég þér minútu
tii að skipta um skoðun og aka
afstað. .
Peter kinkaði kollí.
— Ég skal keyra af stað.
Hann sveigði aftur inn á
veginn. Þegar þeir höfðu ekið
nokkra hrfð án þess að skiptast
á orðum, rétti Frede sig upp f
sætinu og hallaði sér fram.
— Þegar þú ert kominn fram
hjá bænum sem er á vinstri
hönd, sagði hann, beygir þú f
þá átt. Þar liggur vegur upp í
skðginn og eftir honum get-
urðu farið þar til ég segi þér
nánar til.
Þetta var mjór malarvegur
sem lá f bröttum bugðum inn á
milli hárra grenitrjáa.
— Svo beygirðu hér til hægri,
sagði Frede.
Peter nam staðar. Troðníngar
lágu áfram og upp.
— Á ég að fara þessa leið?
— Já.
— Það er ekki gott fyrir bfl-
inn.
Gerðu eíns og ég segi þér.
Bfllinn hökti upp hæðina og
festi sig ekki f skorningunum.
— Þarna við sandnámuna
skaltu stoppa.
Peter kyngdi f sffellu og fann
að svitinn perlaði af honum.
Hann nam staðar og Frede
hallaði sér aftur á bak og lokaði
augunum, fölt bros fór yfir
þreytulegt andlitið.
— Þolir þú allan þennan
djöfuldóm f heiminum? spurði
hann.
— Hvað ertu að hugsa um?
— AHt. Þú skilur ekkert. Þú
hefur enga reynslu f slfku.
Peter ók sér f sætinu.
— Væri þér sama þótt ég færi
út? Ég þyrfti að létta á mér.
— Góði gerðu það.
— Er það óhætt.
— Auðvitað.
Peter gekk nokkur skref og
nam staðar og gau^ svo augum
hikandi yfir öxlina. En Frede
sat allan timann f aftursætinu
og vírtist engar áhyggjur hafa
af ferðum hans.
Peter gekk hægt aftúr. Þegar
hann ætlaði að opna dyrnar
stirðnaði hann upp. Frede
hafði lokað augunum og hallað
sér út á aðra hliðina.
Peter vissi ekki hversu lengi
hann hafði staðið i sömu stell-
ingum. Hann nötraði allur. En
Frede opnaði ekki augun. En
byssan hvfldi í hendi hans.
Gæti hann opnað bflhurðina
og náð vopninu frá Frede án
þess hann vaknaði.
Þetta er allt úthugsað hjá
honum, hugsaði hann svo.
Auðvitað er hann ekki sofandi.
Hann ætlar að skjóta mig f
nauðvörn, þá Iftur það skár út.
Peter vissi að tjakkur var
undir framsætinu. Ef hann
gæti náð honum án þess að
Frede vaknaði gæti hann rotað
hann.
Einkennilegur hlátur
þrengdi sér allt að þvf upp úr
honum. Frede hreyfði sig, en
hann vaknaði ekki.
Peter opnaði gætiiega
hurðina og lagðist á magann
yfir sætið meðan hann fálmaði
eftir tjakknum. Þegar hann
hafði loks náð haldi á honum
og ætlaði að fara að hnika
honum til hugsaði hann. Á ég
að lemja Frede f höfuðið með
þessu verkfæri?
Hann sleppti takinu og
smeygði sér út. Hann þorði
ekki að loka dyrunum aftur,
það þyrfti kannski ekki meira
til að Frede vaknaði.
Peter hörfaði nokkur skref
aftur á bak og fór að hlaupa