Morgunblaðið - 23.06.1977, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. JUNI 1977
Juggernaut, am. 1974.
Leikstjóri: Richard Lester.
Eftir að Juggernaut hafði
verið frumsýnd var það mál
margra, að hún væri breska
svarið við hinum svoefndu
„stórslysamyndum" (disaster
movies). (Myndina gerðu
Bretar, en fyrir amrískt fjár-
magn). í vissum atriðum má
eflaust reyna að flokka hana
með þessum myndum.
1200 manns á farþega-
skipmu „Britannic" eru i yfir-
vofandi hættu þar eð 7 sam-
tengdum sprengjum hefur
verið komið fyrir viðs vegar
um skipið, þær munu
springa á tilteknum tíma og
tæta skipið í sundur. Og líkt
og i þsssum flokki mynda eru
áhorfendur kynntir fyrir
ýmsu fólki um borð. Það sem
skilur þessa mynd þó frá
myndum eins og The Posei-
don Adventure, Earthqu-
ake, Airport og Towering
Inferno er það, að slysið ger-
ist ekki, þannig að það reynir
aldrei á persónurnar, sem við
höfum kynnst. (I
„disaster"—myndunum eru
persónurnar kynntar yfir-
borðslega í upphafi, en eftir
að viðkomandi „slys" hefur
gerst, eiga þær að sýna,
hvaða „innri mann" þær hafa
að geyma) Farþegarmr eru
hins vegar látnir vita um
hættuna, en meðan þeir bíða
milli vonar og ótta stendur
yfir kapphlaup við tímann á
tvennum vigstöðvum.
Annars vegar reyna lögreglu-
menn í landi að hafa uppi á
Juggernaut, manninum sem
heimtar 500.000 pund gegn
upplýsingum um það, hvern-
ig megi gera sprengjurnar
óvirkar og hins vegar reyna
sprengjusérfræðingar, sem
hafa verið sendir úr landi um
borð (það er einhver McLean
/James Bond-þefur af ferð
þeirra félaga um borð, er þeir
svífa niður í ólgandi hafsjó-
inn við hlið skipsins), að gera
sprengjurnar óvirkar upp á
eigm spýtur, en hér er um
mjög flókinn útbúnað að
ræða, þar sem ýmsar gildrur
hafa verið settar upp til að
Einn af sprengjusérfrœUingunum,
sem varpað var I hafið úr flugvél,
missir takið é kaSalstiga é skips-
hliðinni vegna veltings.
koma í veg fyrir að sprengju-
sérfræðingar nái tilætluðum
árangri. Auk þessa eru svo
settar fram skoðanir á því
hvort borga eigi manninum
eða ekki. Fyrirtækið, sem
rekur skipið, vill fyrir alla
muni borga, en fulltrúi ríkis-
stjórnarinnar bendir stjórnar-
formanni þess á, að það sé
Hicnard Harris og Uavid Hemmings hlusta eina af sprengjunum sjö, sem
hefur veriB komiS fyrir um borS 11200 manna farþegaskipi.
Roy Kinnear, Anthony Hop- varðar villandi upplýsingar
kins, Shirley Knight og jafn- (um tíma var mig farið að
vel Omar Sharif leysa hlut- gruna að Juggernaut væri
Shirley Knight og Roy Kinnear I Juggernaut.
yfirlýst stefna bresku
stjórnarinnar að greiða ekki
slíkt kúgunarfé og reyna með
því að hamla gegn þessari
tegund ofbeldisverka. Og þar
sem fyrirtækið njóti ríflegs
ríkisstyrks sé það í raun neytt
til þess að fara eftir þessum
reglum.
Efnið gefur þannig tilefni
til allmikillar spennu, sem
Richard Lester tekst að not-
færa sér mjög vel. Lester
hefur góða tilfinningu fyrir
tímasetningu, uppröðun
efnisins og lengd hvers atrið-
is, auk þess sem leikararnir
Richard Harris, lan Holm,
verk sín vel af hendi. Lester
tekst að halda mjög jafnri og
stígandi spennu alla mynd-
ina í gegn án þess að missa
hana niður í langdregnum
köflum og er það afrek út af
fyrir sig í 1 10 mínútna langri
mynd.
Jaggernaut er gerð sem
„spennandi stórmynd",
krydduð einstaka setningum,
sem eru ætlaðar til tak-
markaðrar ádeilu. Það fer því
ekki hjá því, að hin tæknilega
uppbygging myndarinnar
minni allmjög á hina tækni-
legu samsetningu tlma-
sprengjunnar, bæði hvað
um borð og nyti þess að
horfa uppá þjáningar farþeg-
anna) og hárfína innbyrðis
nákvæmni Juggernaut er
því fyrst og fremst tækni-
æfmg og á það því sameigin-
legt öðrum stórslysamyndum
að skapa ekki neinar eftir-
minnilegar eða sérstæðar
persónur. Lester hóf feril sinn
I kvikmyndagerð I aug-
lýsingamyndum (sem hann
stundar enn við og við, til að
halda sér fjárhagslega sjálf-
stæðum) en af nýlegri mynd-
um hans má nefna Royal
Flash, The Musketeers (báðir
hlutar) SSP.

kvik
mund
/lOQft
SIGURÐUR SVERRIR PALSSON
Tæknileg tilfinning
Tvndir í tíma og rnmi
The Rocky Horror Picture
Show, bresk, 1975.
Leikstjóri: Jim Sharman.
Byggt á söngleik eftir Richard
O’Brien.
Án þess að hafa séð á sviði
The Rocky Horror Show virðist
mér sem myndin sé að mörgu
leyti of háð sviðsuppruna sín-
um, eins og oft vill verða meó
leikrit, sem siðan eru kvik-
mynduð. Frumgallinn við þessa
tegund mynda er sá, að efnið er
upphaflega hugsað fyrir leik-
hússvið, þar sem taka verður
tillit til allra þeirra takmark-
ana, sem sviðið setur efninu.'
Þegar myndin er síðan gerð er
hún meira og minna bundin
þessum takmörkunum, vegna
þess, að ef breytt er verulega
Charles Gray sem sögumaður-
inn f Hryllingsóperunni.
frá þessu, er hreinlega um nýtt
verk að ræða. Ef til vill er þetta
sérlega áberandi með mynd
eins og The Rocky Horror Pict-
ure Show, sem ætti samkvæmt
efninu að vera útfærð á mjög
myndrænan hátt, og hefði þess
vegna i upphafi fremur átt að
vera hugsuð sem kvikmynd en
sem ieikhúsverk.
En hvað um það, þrátt fyrir
þessa augljósu annmarka hafa
höfundarnir gert sitt besta til
að yfirstíga vandamálið og út-
koman er bærileg vitleysa,
ýmist áheyrileg (tónlistin er öll
eftir Richard O’Brien) eða gríp-
andi fyrir augað (kvikmynda-
taka: Peter Suschitzky). Mynd-
in er í senn blanda af tónlistar-
gagnrýni (Eddie, sem kemur
þjótandi í leðurjakka á mótor-
hjólinu sínu, kyrjandi rokk og
afgreiðsla Frank N. Furters á
honum) og tilvitnunum í garhl-
ar kvikmyndir (Umgerðin
Frankenstein, verur frá öðrum
hnetti — geimskáldskapur, Fay
Wray og King Kong, Esther
Williams (sundlaugarsenan))
og veður þannig elginn úr einu
i annað. Með þvi að hafa sögu-
manninn, (sem verður allæstur
þegar hann er að skýra út dans-
inn ,,The Warp“) er gerð til-
raun til að útskýra það sem er
að gerast og gefa þvi einhverja
dýpri merkingu í lokin, þegar
geimbúarnir „geisla” sjálfa sig
aftur- til Transsylvaníu, og
jarðarbúarnir þrir, sem tóku
þátt í ævintýrinu, skriða um i
gígnum, þar sem kastalinn stóð
áður.
Sögumaðurinn yfirgefur okk-
ur með svofelldum orðum: ,,Á
yfirborði þessarar plánetu
skríða litlar verur, sem kalla
sig menn. Þær eru týndar í
tima — týndar í rúmi.“ Á svört-
um myndfletinum stendur
hnattlíkan eitt eftir. SSP.