Morgunblaðið - 28.12.1977, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. DESEMBER 1977
tiðir voru gestir og fjölmennir oft
i húsi foreldra minna á Isafirði
ýmist til mannfagnaðar eða fund-
arhalda um margvisleg mál. Elzt
þeirra gömlu vina er frú Soffía
Jóhannesdóttir, fágæt hæfileika-
kona og mikill vinur. Næstur að
aldri var Elías Pálsson, f. kaupm.
og konsúll, sem nú er borinn til
moldar á Isafirði, kominn hálft
annað ár á tíðræðisaldur. En um
langan aldur settu þau heiðurs-
hjón, frú Lára Eðvarðsdóttir,
glæsileg gerðarkona, og Elías
Pálsson, svið á bæjarlífið á Isa-
firði.
Elías J. Pálsson var fæddur á
Melgraseyri við Djúp 11. júni
1886 en fluttist barnungur með
foreldrum sinum, Páli Jónssyni
og Ólöfu Jónsdóttur, að Laugabóli
í Ögursveit, vinsælum hjónum að
verðleikum.
Elías lauk ungur námi frá Iðn-
skólanum og síðar frá Verzlunar-
skóla Islands með prýði, enda
ágætlega greindur maður og fá-
gætur að allri gerð.
Þá lá leiðin til átthaganna vest-
ur eftir skamma dvöl að verzlun-
arstörfum í Hafnarfirði. Á Isa-
firði gerðist Elias sýsluskrifari
hjá Magnúsi Torfasyni sýslu-
manni og bæjarfógeta. Ekki var á
ísafirði til einnar nætur tjaldað,
því að í nálega 60 ár vann hann í
fremstu röð góðborgara bæjarins
að athafnalifi og trúnaðarstörf-
um.
Hann gerðist kaupmaður í sam-
vinnu við annan góðan Isfirðing,
Jón S. Eðvald, og rak síðan eigið
verzlunarfyrirtæki lengi. Þá
stofnaði hann smjörlíkisgerð á
ísafirði, gott og gagnsamt fyrir-
tæki, sem hann rak með forsjá og
fyrirhyggju lengi, unz hann seldi
það 1958. Siðan rak hann fram i
háa elli verzlunar- og viðskipta-
störf. Allt lánaðist það vel, til
hans báru allir traust.
í menningarmálum bæjarins
átti hann mikinn þátt. Hann var
bindindismaður og vann þeim
málum öfgalaus og trúr hverju
því, sem hann taldi fögru mann-
lífi horfa til heilla. I sviptingum
ísfirzkra stjórnmála var hann há-
vaðalaus, hélt sjálfum sér lítt
fram en dró enga dul á skoðanir
sínar. Hann var ötull stuðnings-
maður kirkjumála á tsafirði,
frjálslyndur trúmaður og viðsýnn
og hafði litla samúð með þröng-
sýni og kreddum. Hann var for-
maður sóknarnefndar lengi og
Framhald á bls. 22.
Elías Pálsson frá
Isafirði—Minning
„Hann frtr burt að gá til srtlar!“
Þessa daga sér eigi til sólar á
ísafirði. Því valda fjöllin háu um-
hverfis kaupstaðinn. — Þegar
ljósgjafinn hylur sig að fjallabaki,
göngum við ,,um dimman dal“ —
eins og tekið er til orða í 23. sálmi
Davíðs. — Þannig er það i líkingu
talað, þegar ævisólin hverfur sýn
fyrir ætternistapann. Þá kennir
saknaðar og trega. Það syrtir í
mannheimi, þegar vinir kveðja.
Ævisól Elíasar J. Pálssonar
fyrrv. kaupmanns á Isafirði er til
viðar gengin. Við því mátti búast
að skammt yrði til nætur og síð-
asti daggeislinn hyrfi sjónum eft-
ir svo langan ævidag, sem Elías
þegar átti. Jafnvel þá kemur
dauðinn óvænt, er lífið syngur
kveðjuljóð sitt, og við getum búist
við, að hver dagur verði sá síðasti.
Frá þvi ég man fyrst, hefur
nafn Elíasar J. Pálssonar verið
mér tamt í munní og ætið nefnt
með virðingu. Á það nafn slær
ljóma minninganna, þegar hann
er kvaddur í hinzta sinn. Hið
sama gildir um þau bæði hjónin,
Elias og frú Láru Eðvarðsdóttur,
sem látin er fyrir nokkrum árum.
Um þau vakir fögur minning og
hugstæð, sem eigi fellur fyrir tim-
ans tönn. — Mér er í barnsminni
vinátta og samgangur milli æsku-
heimilis mins á ísafirði og þeirra
heimilis. Sú vinátta hélst ævi-
langt og átti ekki hvað sízt rætur
sinar að rekja til áhuga Elíasar og
frú Láru á kirkju og kristindómi.
Kirkjurækni þeirra var mikil og
til fyrirmyndar. Elías var um
langt skeið formaður sóknar-
nefndar á ísafirði og forustumað-
ur í málefnum safnaðarins starfs-
tímabil föður míns í prestsþjón-
ustu hans á fyrra helmingi þessar-
ar aldar.
Elías J. Pálsson setti svip sinn á
ísafjörð í innra sem ytra skiln-
ingi. Hann var hár maður og tígul-
legur, teinréttur og brúnamikill.
— Undan þeim brúnum skein
geislablik augnanna yfir skarpa
andlitsdrætti. — Öryggi og festa
var í svip hans, sem minnti á
traust fjalla og hamraveggja. —
Elías var hverjum manni traust-
ari og tryggari. Hann var gáfu-
maður, framsýnn og raunsær, ein-
arður málafylgjumaður, og góð-
gjarn. — Um eitt skeið átti Elías
við mikið heilsuleysi að striða.
Hann leitaði lækninga til Sviss
um 1930 og dvaldi þar á annað ár,
sér til heilsubóta, Honum var vart
hugað líf. En afturbatinn kom,
sem gekk kraftaverki næst. Sfðan
má segja að Elías hafi gengið í
endurnýjung lífdaganna, og hafði
hann eitt ár yfir nírætt, er hann
andaðist á heimili sonar síns
Sveins bankaútibústjóra á Hvols-
velli, sunnudaginn 18. þessa mán-
aðar. — Allt fram að þeim degi
var Elías hinn hressasti. Þremur
dögum áður gekk hann sinn
venjulega göngutúr. Hann vár að
klæða sig að morgni sunnudags,
eins og ekkert væri, — þegar kall-
ið kom. —
,,Nú lætur þú herra, þjón þinn í
friði fara . . er helgur texti á
bak jólum. Þannig tók öldungur
nokkur, nafntogaður til orða í
musterinu mikla, er hann hafði
„séð hjálpræði" Guðs. Hið sama
gildir um Elías. Hann var á sinni
tíð einn af máttarstólpum krikj-
unnar á Isafirði, maður sem kirkj-
urtni er ómetanlegur styrkur að
hafa átt, — um það ber saga
hinna trúu safnaðarþjóna gleggst-
an vott. — Elías J. Pálsson fer í
friði, þegar árið er að enda. Hann
fékk þann frið í jólagjöf.
Þegar klukkur Isafjarðarkirkju
hljóma yfir kistu Elíasar J. Páls-
sonar, syngja þær hollvini hinzta
kveðjulag. Hljómurinn bergmálar
enn í fjöllunum, sem fyrr kallaði
hann til þjónustu við heilagt mál-
efni trúarinnar.
Þó að dimmt sé í fjallasal ísfirð-
inga þessa daga, þar sem eigi nýt-
ur sólar, þá veit þar hvert manns-
barn að undrið mikla er að gerast
á bak við fjöllin, að dagurinn
kemur, þegar ljóma slær á tinda
og sólin kemur niður i kaupstað-
inn. — Hið sama þoðar trúin, að
upp rís dagur, þar sem sól er
einvöld á himni. Til þess dags er
Elías horfinn, farinn til austurs-
ins eilifa. Samúðarkveðju send-
um við hjónin, heimili okkar og
fjölskylda, til sonar Elíasar,
Sveins og konu hans frú Svein-
bjargar Zóphóníasdóttur Hvols-
velli, og til fósturdóttur Elíasar,
Guðbjargar Kristjánsdóttur og
manns hennar Einars E. Hafbergs
Reykjavík. —
Eitt sinn mælti séra Matthias
Joehumsson yfir moldum starfs-
bróður sins: „Hann fór burt að gá
t91 sólar!“ — Hið sama vildi ég
segja um burtför Elíasar J. Páls-
sonar af þessum heimi. „Hann fór
burt að gá til sólar.“
Pétur Sigurgeirsson
Að sjálfsögðu fækkar þeim óð-
um gömlu, góðu vinunum, sem

mm

mr •'>
H«ppdra?tu má haya á
márpa vgqu. Hata láa háa
virminga eða marcja sm»«rri
sem koma sér þó vet.
Vlð hðliumst að þeirri
tKípan. En léllum þó i
freíslní að bjóða Mercedez
Benz 250 - að verðmæti
yfir 5 milljónir króna -
sem aukavinning t júni. Og
heila og hálfa miltjón sem
hæstu vinninga i hverjum
mánuði. En alls eru vinn-
ingar 18.750 og falla á
fjórða hvern miða i ár.
Það kostar aðeins 600 kr. á
mánuðl að gera eitthvaö
i þvi aö fjölga happadögum
sinum i ár.
I íappcirætUsárió 1978 - Happaa,iió þitt?