Morgunblaðið - 18.03.1978, Síða 38

Morgunblaðið - 18.03.1978, Síða 38
38 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. MARZ 1978 + Faðir okkar SIGURDUR HALLDÓRSSON, tynv. verkstjóri, Mávahlíð 17, lézt í Borgarspítalanum 16. marz. Börnin. + Eiginmaður minn, BRYNJÓLFUR GUDNASON, Hringbraut 11, Hafnarfiröi, lézt föstudaginn 17. marz. Valgerður Þórarinsdóttir. + Bróðir minn, ÞORGEIR ÓLAFSSON, pípulagníngamaður, lézt að heimili sínu Hátúni 12, 16. marz. F.H. systkina og vandamanna. Sigríður Ólafsdóttir. + Eiginmaður minn, KARL O. FR. EINARSSON, lézt að morgni 17. marz. í Landspítalanum. Hansína Jónsdóttir. + Konan mín, JÁRNGERDUR EIRIKSDOTTIR, andaðist að Sólvangi, 14. marz. Ólafur Ólafsson. + Fraenka okkar, GUÐRÚN FINNSDÓTTIR, Stórholti 27, andaðist í Vífilstaðaspítala 16. mars. Fyrir hönd systkinabarna og annarra vandamanna. Friðbjófur H. Torfason. + Útför, SVÖFU ÞÓRLEIFSDÓTTUR, fyrrverandi skólastjóra, fer fram frá Fossvogskirkju, mánudaginn 20. marz kl. 3 síðdegis. Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er vinsamlegast bent á Menningar- og minningarsjóö kvenna. Vandamenn. + Faðir okkar og bróðir, KONRÁÐ ÞORSTEINSSON, Austurbrún 2, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 20. mars kl. 13.30. Marta Konráösdóttir, Guðrún Þorsteinsdóttir, Sigrún Konráðsdóttir, Unnur Þorsteinsdóttir, Steinunn Ósk Konráðsdóttir, Hulda Þorsteinsdóttir, Hannes Þorsteinsson, Kristín Þorsteinsdóttir. + Innilegar þakkir öllum þeim, er sýndu hluttekningu við fráfall og útför systur okkar og mágkonu, SIGRÍÐAR ÁRMANNSDÓTTUR Jón J. Ármannsson, Guðlaug Guðmundsdóttir, Þorvaldur Ármannsson, Margrét Jónsdóttir, Gunnar Ármannsson, Málfríöur Helgadóttir, Ásgeir Ármannsson, Lára Herbjörnsdóttir. Minning - Bjöm Jóns- son í Deildartungu Ég tel víst, að ýmsir munu minnast í dagblöðum Björns Jónssonar, óðalsbónda og fyrr- verandi oddvita í Deildartungu og þó að ég og kona mín séum hálfgildings aðskotadýr hér í Borgarfirði, tel ég mér skylt að minnast Björns. Fundum okkur bar ekki ýkjaoft saman, en kynni okkar hjóna af honum urðu samt slík, að okkur þóttu þau mikils verð, enda munu þau ekki líða okkur 'úr minni. Björn var fæddur í Deildar- tungu 28. júlí 1915 og var því aðeins á sextugasta og þriðja ári, þegar hann lézt í fyrradag. Hann var sonur Jóns bónda í Deildar- tungu Hannessonar og Sigurbjarg- ar konu hans Björnsdóttur frá Brekku í Seyluhreppi í Skagafirði, alsystur Andrésar skálds og leik- ara og hálfsystur Andrésar út- varpsstjóra. Vigdís, móðir Jóns bónda, var eitt af ellefu börnum Jóns Jónssonar í Deildartungu. Henni lýsir Kristleifur Þorsteins- son þannig, að hún hafi strax í æsku verið orðlögð fyrir hæfileika til sálar og líkama. Hún giftist Hannesi, elzta syni Magnúsar hins auðga, bónda á Vilmundarstöðum í Reykholtsdal, sem fyrstur borg- firzkra bænda réðst í meiriháttar jarðabætur, en var ekki einungis mikill og framkvæmdasamur bóndi, heldur og óvenjuvel að sér til bókarinnar og mjög umhyggju- samur um fræðslu barna sinna. Hannes tók við búi í Deildartungu af tengdaföður sínum. Hann eignaðist aðeins ellefta hluta jarðarinnar, þegar hann kvæntist, en keypti síðar allt þetta ættaróðal konu sinnar. Hann varð hrepps- stjóri ungur að aldri, en var annars ekki afskiptamikill um almenn mál. Bæði urðu þau hjón vinsæl og mikils metin. Þau voru hjúasæl og þeim búnaðist með slíkum ágætum, að þau gátu auk mikillar risnu, sýnt fátækum ærna rausn. Og í hörðum árum reyndist Hannes bóndi svo ríkur að heyjum, að hann varð mörgum bjarg- vættur. Hann varð ekki gamall maður, lézt 1903 og þá tók Jón sonur hans við búsýslu með móður sinni, aðeins 18 ára að aldri og var bústjóri hennar í tíu ár, en var síðan bóndi í Deildartungu allt til 1952. Hann varð fljótt landskunn- ur maður fyrir sakir dugnaðar, framtaks og víðtækra gáfna og áhuga. Hann bætti mjög jörðina, reisti glæsilegt stórhýsi, sem enn er eitt hið myndarlegasta íbúðar- hús í sveitum Borgarfjarðar. og leiddi heim gufu úr hvernum mikla til hitunar og suðu. Hann hlaut og verðlaun fyrir búnaðar- framkvæmdir úr sjóði Kristjáns konungs níunda. Sigurbjörg, kona hans, sem er enn á lífi, er gáfað valmenni, svo sem hún á kyn til. Hún var og mikil húsfreyja og góð móðir, varð kunn að örlæti og- hjálpsemi, og var heimilið rómað að höfðingsskap. Jón bóndi Hannesson hafði á hendi fjölmörg trúnaðarstörf fyrir sveit og hérað og ennfremur stétt sína, var meðal annars búnaðarþings- fulltrúi og í stjórn Búnaðarfélags íslands. Enginn var hann mál- skrafsmaðu*, þótt á mörgu kynni skil, en þótti ráðhollur og fús til að greiða úr vandræðum annarra, eftir því sem aðstæður leyfðu hverju sinni. Er af framansögðu ljóst, að sá er við tók af Jóni, var vel ættaður. Björn Jónsson reyndist snemma bókhneigður og námfús. Hann var 1932—‘33 nemandi í Héraðs- skólanum í Reykholti og tók búfræðipróf á Hvanneyri 1935. Hann vann á búi föður síns þangað til árið áðiir en faðirinn lézt eða til 1952 en þá tók hann við búinu og gerðist myndarbóndi. Hann kvæntist 1951, Unni dóttur hins mikilhæfa bónda, Jóns Ingólfs- sonar á Breiðabólstað í Reykholts- dal. Hún er gáfuð kona og skemmtileg, dugleg og röggsöm húsmóðir og kunni vel að meta bónda sinn. Hún átti son af fyrra hjónabandi, Guðlaug, sem ólst upp hjá móður sinni og stjúpa og býr nú á hluta af höfuðbólinu, er kvæntur veztfirzkri konu, Sigríði Guðmundsdóttur. Þeim Birni og húsfreyju hans varð þriggja barna auðið. Af þeim lifa tvö, Jón, sem hefur unnið hjá foreldrum sínum, til þessa, kvæntur fyrir fáum árum reykvískri konu, Grétu Ingvarsdóttur, og Valgerði, sem er gift Jóhanni bónda Oddssyni á Steinum í Stafholtstungum. Björn var þegar á unga aldri áhugasamur um framfarir í búskap og félags- og menningar- málum sveitar sinnar og héraðs- ins, og þar sem hann var bæði fluggáfaður, vel að sér, og mikill mannþekkjari og síður en svo nokkur flysjungur, var hann fljótt valinn til forystu á ýmsum sviðum. Hann starfaði í Ungmennafélagi Reykdæla og var í stjórn þess í 13 ár, og hann var framámaður í Ungmennasambandi Borgar- fjarðar, þar í stjórn í áratug. Þá var hann í stjórn Búnaðarsam- • bands Borgarfjarðar og frá 1958 til æviloka formaður Héraðs- sjúkrasamlags Borgarfjarðar- sýslu. Árið 1954 var hann kjörinn í hreppsnefnd — og frá 1959 til 1970 var hann oddviti hennar, eða þangað til sú vanheilsa, sem hafði þjáð hann um alllangt árabil og nú hefur dregið hann til dauða, náði að þjarma svo að starfskröftum + Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför, BÖDVARS GRÍMSSONAR, rafvirkjameístara, frá Hörðuvöllum. + Þökkum innilega auðsýnda samúö og vinarhug vegna andláts föður okkar, tengdafööur og afa, HAFSTEINS LINNET, Svöluhrauni 2, Hafnarfirði. Kristín Linnet, Þórður Einarsson, Hans Linnet, Málfríður Linnet, og barnabörn. hans, að þar var af litlu a ’ þó að vitsmunir hans, dómgi" og víðtækur áhugi héldu ve • Þá er komið aö þeim sem við hjónin höfðum af ’ Þegar við - höfðum tekið 0 .j bólfestu hér á Mýrum mörgu undrunar, gerðist ég forvitmn menn og málefni í sve'tinnl’ ,g. vitaskuld spurði ég um °,gjnU handan bóndann og oddvitann i mikla, sem blasir við sýn elfar og hvers upp undir allhárrar brekku. Jú, mér var ’ að hann væri vitur og g° ® -ög maður — og menn hörmuðu hve heilsu hans væri varið. nrl - jur var mér tjáð, að hann vaeri fa við fyrstu kynni, sem sé m seintekinn. Svo kom að því að hann erindi við mig. Það erindi fljótafgreitt en við hjón ,urp,(i(j þess vís, að Björn léti s®reggum liggja á að komast burt fráþ nýju . skattþegnum svelt,.ar" uffl Það er alls ekki ofmælt, að h dveldist alllengi að Mýrum , hvað var nú um fálætið. bólaði alls ekki. Það var.einjnir, þarna hefðu mætzt gamlm v j sé'm ekki hefðu hitzt um no árabil. Fyrst var eitthvað r* ástand og horfur í héraðinU^g_ sveitinni og einnig vikið að a málum en fljótlega var urnr efnið orðið íslenzk saga, _ menntir og horfur í meI?n,{gjft á málúm þjóðarinnar, og ekki , löngu, unz það fjör var k°mona samræður okka, að ég sa, a . uJ. mín tímdi vart að víkja fra n, „sj_ til þeirrar risnuskyldu sem ^1 g á heimilinu. Björn reyndis . ólíkindum lesinn og stundum ég að viðurkenna, að nú hefði _ { rekið mig í vörðurnar. ymr 0g hans um bókmenntir vitnu ^ um mikla vitsmuni og að skapi smekkvísi og þjálfaða n greind, — og ekki skorti n j heldur kímnigáfu. Ég varð. s0tt hissa á því, hve vítt hann 0a m tilvitnanir í ljóð, skoðunum s , til stuðnings, en hitt un<Jraöleinar að hann kunni langar málsgr^-nS úr óbundu máli og ekki gv0 tilsvör, heldur sérstæð sarnt0^mldi var hann háttvís, að hann ^jj ekki beinlínis neinu, sem eS ag skrifað, en hins vegar korris raun um, að hann kaf0‘r;ð 0g margt, sem frá mér hafð' 1 . ^g vitnaði í sumt á þann hátt, mátti vera' harla ánaegður- Þannig hófst trygg vinat a okkur hjónum og hinum t„ngu aða bónda á óðalinu Deildanu og ekki spilltu síðari kyginS 0g eiginkonu hans og heimib- ;n8( ég gat í upphafi maS..rt0ft, hittumst við Björn ekki mju 0g en því olli vanheilsa ha ^vert þráseta mín við ritpuð. En 1 ^ skipti, sem fundum °kka þeir saman í ró og næði,,yorU nar okkur hjónum til oblan ^ ánægju — og ég þori að fu ndir að Birni hafi og verið sam okkar til hressingar í hans v;j þrautastríði. Vissulega hö.u að sérstæðs og mikilhæfs V1vryggj- sakna, og hjartanlega salT1 umst við hans nánustu og ^ ve) þeim blessunar. Björn a 0g góðar bókmenntir innlen rýndi erlendar, og gaumgæfilega gv0 hann í lífsins bók. Ég dreg P t af ekki í efa, að hann muni hrl n(,ffl því framhaldi hennar, sem mun nú opið standa. Mýrum í Reykholtsdal 15. marz 1978 j, í8lín Guðmondur Gíslason ö me® Afmælis- og minningaígí®^ á bVÍ- »*, ATHYGLI skal vakin a e jnar afmælis- og minn|ngarS mCð verða að berast blaði verá- góðum fyrirvara. Þann j ur grein, sem birtast j sfð- vikudagsblaði, að beraá ffld°u asta lagi fyrir hádeg' greinar dag og hliðstætt me eKk' aðra daga. Greinar m . eða vera f sendibréfsf0. j, að bundnu máli. Þær P ^ góðu vera vélritaðar og Ifnubili.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.