Morgunblaðið - 22.04.1978, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. APRÍL 1978
Rabbað við Bjarka
Árnason harmonikkuleikara
í Siglufirði,
sem leikið hefur á yfir 2000 dansleikjum
Dans til kl þrjú, fjögur og
fimm þótti kristilegt þá”
Hann hefur leikið fyrir
dansi á yfir 2000 dansleikj-
um s.l. 40 ár. hcitir Bjarki
Árnason ott býr í Sixlu-
firði. Ilarmonikkan er
hans sérfajt or lög hefur
hann samið, ljúf ott létt.
Við röhbuðum við Bjarka
um hljómlistina og feril
hansi
„Lenti einn dag
í fiskvaski“
„Ég er Þingeyingur,
fæddur að Stóru-Reykjum
og var þar til 18 ára aldurs
er ég fluttist til Siglufjarð-
ar. Ég byrjaði hér um slóðir
með því að mjólka kýr á
Hóli einn vetur, en þá voru
liðlega 60 mjólkandi kýr á,
Hóli sem nú er orðin
íþróttamiðstöð. Næsta vet-
ur reif ég hús í Skarðsdaln-
unum en efnahagurinn
leyfði það ekki.
„Lék fyrir dansi
á munnhörpu“
Tónlistin? Hún er sjálf-
sagt meðfædd. Þorsteinn
afi minn spilaði mikið á
fiðlu og Þorsteinn föður-
bróðir minn. Pabbi lék á
orgel og það var mikið
spilað í sveitinni. Það
fyrsta sem ég spilaði var á
munnhörpu. Efnahagurinn
var ekki beysinn hjá mér né
foreldrum mínum, en ung-
mennafélagið keypti veg-
lega munnhörpu og ég lék
oft á hana fyrir dansi hjá
Ungmennafélaginu á
Hveravöilum í Reykja-
hverfi. Þá var hleypt úr
lauginni og brugðið á balli
og þarna voru haldnar
veizlur, brúðkaup, skírnir
og fleira. Þetta hús stendur
ennþá en nú er bara synt í
sundlauginni.
Næsta skrefið í tónlist-
inni hjá mér var tengt því
að verið var að rífa gamla
baðstofu á Hveravöllum og
lúið orgel þaðan fékk inni
hjá okkur á Litlu-Reykjum
þar sem ég var alinn upp.
Á þetta hljóðfæri fór ég að
glamra og það var byrjun-
in.
Hingað til Siglufjarðar
fluttist ég 1943 og kom
um og flutti það að Hóli.
Hér í Siglufirði hef ég
unnið við trésmíði og sem
kaupmaður, en varla snert
á fiski. Ég lenti einn dag í
fiskvaski, að þvo upp úr
kari og það er lengsti dagur
sem ég hef lifað, þetta er
hrikaleg atvinna. Til sjós
hef ég aldrei farið, stefndi
að því að verða bóndi en
þetta þróaðist svona. Það
gekk ekki allt eins og
maður ætlaði. Ég ætlaði í
tónlistarskóla á unglingsár-
alkominn 1944 og hef ekki
farið héðan síðan nema í
skotferðir. Fyrstu harmon-
ikkuna eignaðist ég 1939, þó
að ég ætti ekki fyrir henni.
Þetta var lítil píanóhar-
monikka, sem ég keypti af
manni í næstu sveit og hún
kostaði 140 kr. Ég var
búinn að ná saman 130 kr.
en það gekk erfiðlega með
10 krónurnar þar til föður-
bróðir minn lánaði mér
þær. í 3—4 ár áður en ég
fluttist til Siglufjarðar spil-
aði ég alltaf einn fyrir
darisi á böllum, en síðan hef
ég verið í hljómsveit meira
og minna og ætla að reyna
að þrauka árið til svo ég nái
40 árunum. Nú svo sér
maður til.
„Þá spiludum
við sleitulangt
út mánuðinn“
Þetta er einhvern veginn
í blóðinu, maður hefur
aldrei getað slitið sig frá
því og alltaf bryddað á því
aftur. Fyrst og fremst er
maður nú að þessu af því að
maður hefur gamari af því.
Svo hef ég verið heppinn
með félaga í síðustu hljóm-
sveitum og þetta hefur
gengið vel og verið geysi-
vinsælt. Á síldarárunum?
Þá spiluðum við sleitulaust
út mánuðinn, 28 dansleiki
að meðaltali á mánuði og
þá var ekkert verið að gutla
við þetta til kl. 1 eða 2. Til
klukkan þrjú, fjögur og
í Siglufirði.
Bjarki með nikkuna
ásamt konu sinni.
fimm, þótti það kristilega í,
þá tíð. Maður fékk allt
niður í 2 kr. fyrir að spila
á balli, en 5 kr. var algengt
og 25 kr. á stærri síldar-
böllum með sérstöku trukki
í minnst 5 tíma kring um'
1940.
„Nú er pessu
öfugt fariö“
Annars hefur svipurinn á
dansleikjunum breytzt
mikið á síðustu áratugum.
Þegar ég byrjaði á þessu
var allt öðruvísi dansað en
nú. Parið stiklaði þá ekki
hvort í sínu horni og það er
nú stærsta breytingin sem
maður sér tilsýndar. Það
sem mér fannst sérstaklega
setja leiðinlegan svip á
dansleikina á ákveðnu
tímabili var sóðalegur
klæðnaður fólks, en þetta
er að breytast aftur, enda
stefna húsin að því að fólk
sé sæmilega klætt og sé
jafnvel í spariklæðnaði.
Fólk skemmtir sér einnig á
annan hátt nú. Fyrst heyrði
til undantekninga ef maður
sást drukkinn, en nú er
þessu öfugt farið og fyrr
skemmti fólk sér ekki síður
en nú og hafði engin eftir-
köst eða leiðindi eins og oft
vill verða nú.
Þá var fólk allsgáð við
skemmtunina og það þurfti
engin tímamörk eins og nú
eru. Þá var lengst spilað til
klukkan 7 um morguninn á
þorrablóti hjá verkalýðsfé-
lögunum og síðan hittist
fólk aftur kvöldið eftir til
þess að dansa af eins og það
var kallað og oft var það
hreinasta stríð að fá fólk til
þess að hætta dansinum, en
þá eins og nú er það
stemmningin sem allt
byggist á og fólk nú kann
ekki síður að nota sér
stemmninguna."
Ný smurstöð í
Kópavogi opnuð
NÝ SMURSTÖÐ hefur verið
opnuð í Kópavogi. Er hún við
Stórahjalla og er í eigu Olíufé-
lagsins h.f., en leigð út og hefur
Snjólfur Fanndal tekið stöðina á
leigu.
Snjólfur sagði að smurstöðin
væri sú eina á stóru svæði og væri
henni ætiað að þjóna austurhluta
Kópavogs og Breiðholtshverfum,
en ekki væri um neinar smurstöðv-
ar að ræða í austurhluta Reykja-
víkur nema t.d. við Laugaveg
innarlega. Kvaðst hann vonast til
að stöðin gæti þjónað þeim hverf-
um, sem næst væru, m.a. þar sem
hún lægi við miklum umferðaræð-
um, t.d. umferð frá Breiðholti.
Stöðin er búin öllum nauðsyn-
legustu tækjum og tekur á móti
tveim bílum í senn, öðrum á gryfju
og hinum á lyftara. Er hægt að
taka m.a. alla vörubíla þó ekki
hærri en 3 m á hæð. Meðal
nýjunga er að spegill er á vegg
andspænis hurð og auðveldar það
ákstur inn yfir gryfjuna. Þá er
setustofa þar sem viðskiptavinir
geta litið í blöð meðan smurt er.
Smurstöðin er opin daglega virka
daga kl. 8—18.
Myndin: Starfsmenn smurstöðvar-
innar standa hér við gryfjuna.
Ljósm. RAX
i • • i i-j
1 |
1 8! J5®