Morgunblaðið - 23.07.1978, Side 20
20
MORGUNBLAblÐ, SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 1978
„Ekki vilja allir
leikarar vinna hjá
sömu stofnuninni"
Karl GuAmundsson. Kristín Magnús og Björg Árnadóttir á æfingu
á „Arriettu“. (Ljósm. Mbl. Kristinn).
Nú í sumar mun Ferðaleik-
húsið sýna „Light Nights“ í
níunda árið í röð að Hótel
Loftleiðum. en þar er um að
ræða kvöldvökur sérstaklega
færðar upp fyrir enskumæl-
andi ferðamenn hér á landi.
Allt efnið, sem er þjóðlegt efni
af ýmsu tagi, er flutt á ensku
nema þjóðlög og lausavísur.
Leikmyndin er gömul íslensk
baðstofa.
Aðaldriffjöðrin íFerðaleik-
húsinu er Kristín Magnús
ieikkona en hún flytur allt
talað efni á ensku í sýningunni,
en auk hennar koma fram f
„Light Nights“ kvæðamenn og
söngvarar. Eins og ýmsum er
kunnugt var Ferðaleikhúsinu
boðið að sýna „Light Nights“ í
Bandarikjunum í febrúar sl. og
hefur leikhúsinu nú verið boðið
að koma þangað aftur með
Miðstæða sýningu að ári, en
það sem ber hæst í framtíðar-
áætlunum leikhússins er þó
það, að því hefur verið boðið að
taka þátt f hinni þekktu
Edinborgar-hátíð nú í septem-
ber. Blaðamaður Mbi. leit inn
á æfingu hjá Ferðaieikhúsinu
um daginn og ræddi þá við
Kristínu Magnús.
„Við erum að æfa fyrir
Edinborgarhátíðina. Sýningin
sem við ætlum að færa upp þar
heitir „Oddities" og er samsett
af þremur einþáttungum eftir
Odd Björnsson. þ.e. Jóðlíf,
Euphmia, sem hét áður Amalía,
og svo einn alveg nýr einþátt-
ungur, sem heitir Arrietta. Auk
mín koma fram í þessari sýn-
ingu leikararnir Jón Júlíusson,
Steinvör Hermannsdóttir, Karl
Guðmundsson og Björg Arna-
dóttir. Þetta er afskaplega
spennandi, því þetta verður í
Svipmynd úr „Light Nights“. Frá vinstrii Guðmundur Eirfksson, Örnólfur I. Ólafsson, Kristín
Magnús og Elísabet Waage.
fyrsta skipti sem íslendingar
t'aka þátt í þessari frægu
listahátíð í Edinborg, en hún er
haldin á hverju ári og vekur
alltaf mikla athygli.
Við munum sýna fimm sinn-
um í litlu leikhúsi sem heitir
„Traverse Theatre Club“ og er
eitthvert þekktasta smáleikhús-
ið í borginni, þar sem mikið er
sýnt af nútímaleiklist."
— Fáið þið einhverja styrki
til fararinnar?
„Svona leikferðir eru afskap-
lega dýrt fyrirtæki og algerlega
óframkvæmanlegar nema með
góðum styrkjum, en þeir styrkir
sem við fáum eru ekki frá hinu
opinbera nema að litlu leyti.
Menntamálaráðuneytið styrkir
okkur með 200 þús. krónum. Það
sem gerir okkur kleyft að fara
þetta, er að allir sem taka þátt
í þessu gefa vinnu sína, bæði við
æfingar og sýningar og enn-
fremur veita Flugleiðir okkur
umtalsverðan afslátt.
Leikhús eins og þetta, sem eru
rekin af einstaklingum, eru ekki
til hér á landi. Þetta viðgengst
hins vegar alls staðar erlendis
þar sem ég þekki til, enda finnst
mér að það hljóti að liggja í
hlutarins eðli að ekki vilja allir
leikarar vinna á sömu stofnun-
inni. Það hlýtur nú að koma að
því að svona leikhópar verði
viðurkenndir og styrktir af hinu
opinbera, en ekki veit ég hvenær
það verður.
Spjallað irið
Kristínu Magnús
leikkonuum
Ferdaleikhdsið,
Amerikuferð,
Edinborgarhátíð
og fíeira
Það er náttúrulega enginn að
tala um að það verði að styrkja
einhverjar „loftbólur“. Fyrst
verður fólk að sýna að því sé
alvara með það sem það er að
gera. En þegar leikhópur hefur
starfað í 13 ár, eins og Ferða-
leikhúsið, finnst manni eðlilegt
að það sé talið með, þegar fé er
veitt til leiklistarmála, en það er
því miður ekkert útlit fyrir að
nokkur breyting verði þar á í
bráð. Allir sem vinna að sýning-
unni á „Light Nights" eru upp á
hlut, þannig að þetta er áhættu-
fyrirtæki í fjárhagslegum skiln-
ingi.“
Þátttakendur í Edinborgarferðinni bera saman bækur sinar.
Frá vinstrii Oddur Björnsson, Halldór Snorrason, Kristín Magnús.
Björg Árnadóttir, Karl Guðmundsson og Magnús S. Halldórsson.
(Ljósm. Mbl. Kristinn).
„Flytja ísland til Minneapolis”
Eftirfarandi grein skrifaði
Valdimar Björnsson í blaðið,
Lögberg-IIeimskringla að lok-
inni leikför Ferðaieikhússins
um Bandaríkin nú í vetur(
undir fyrirsögninnii „Light
Nights flytja fsiand til Minnea-
polis“.
„Svipmyndum af íslandi fyrri
tíma var brugðið upp í Háskól-
anum í Minneapolis, þegar
„Light Nights" dagskráin var
flutt þar af íslenska Ferðaleik-
húsinu 20. febrúar. Þar gat að
líta ísland baðstofunnar og
kvöldvökunnar, en ekki núver-
andi miðstöð á alþjóðlegum
flugleiðum, afkastamikinn fiski-
skipaflota eða jarðhitanýtingu.
Rúmlega 150 hrifnir áhorf-
endur nutu dagskrárinnar, eins
og aðrir í Mið-vestur fylkjunum
sem sáu sýninguna, sem sýnd
var á 10 stöðum á svæðinu.
Helstu sýningarstaðirnir voru í
Madison, Wisconsin, Evanston,
Ulinois og Minneapolis í Minne-
sota auk nokkurra í Iowa.
Þessi enskumælandi leikhóp-
ur kallar sig The Icelandic
Summer Theatre, sem í ár
stendur fyrir einkar vinsælum
sumarsýningum fyrir erlenda
ferðamenn í níunda sinn, að
Hótel Loftleiðum í Reykjavík.
Kristín Guðbjartsdóttir Magnús
er helsta driffjöðrin og helsti
miðpunkturinn í hinni vönduðu
sýningu á gamalli/hefðbundinni
íslenskri skemmtun. Kristín,
sem lærði leiklist í London og
hefur starfað í íslenskum leik-
húsum er leikari með mikla
kunnáttu og fjölhæfni til að
bera. Eiginmaður hennar, Hall-
dór Snorrason, fer ekki með
neitt hlutverk á sviðinu, en
hlutur hans í sýningunni er
mjög mikilvægur, sem stjórn-
anda ljósa- og sviðsbúnaðar. Má
þar sérstaklega nefna frábæra
meðferð ljóskastara í þeim
þáttum verksins, þegar sagðar
eru þjóðsögur og lesið úr forn-
sögunum.
Auk flutnings þjóðsagna eru
sungin þjóðlög og fluttar hinar
þjóðlegu rímur. Tveir ungir
menn, Sverrir Guðjónsson og
Þóroddur Þóroddsson gerðu
þeim þætti góð skil og léku
undir á gítar og langspil, sem er
þriggja strengja hljóðfæri, sem
var algengt á Islandi til forna.
Norðurlandadeild Minne-
sota-háskóla stóð fyrir þessari
sýningu auk Heklu, félags ís-
lenskra kvenna í borginni, sem
sáu um veitingar."
"LIGHT NIGHTS
TRANSPLANTS
ICELAND TO
MÍNNEAPOLIS
Glimpses o£ early-day Ice-
land were brought to the
University ot MinnesoU
campus in Minneapolis as
"Ught Nights” was períorm-
ed by Iceland’s Summer
Theatre Group Februry 20.
It was the Iceland of the
"baðstofa” and the "kvöld-
vaka” that was portrayed,
not the modem hub of intcr-
national air traffic or the
land of large-seaie fishing
and hydro electric develop-
menta.
An appreciative audience
of more than 150 from the
Twin Cities enjoyed the
event, as did others in the
midwest during a 15-day
tour that included ten ap-
pearances. The major "one-
night stands” were in Madi-
«on, Wisconsin, Evanston, II-
linois, and Minneapolis, Min-
nesota, with several per-
formances in Iowa.
The Icelandic Summer
Theatre is the name bome
by t h i s English-speaking
dramatic ensemble, and this
year they begin their ninth
summer of performances at
the Loftleiðir Hotel in Reyk-
javík, where the entertain- L
ments have been a favorite I
with tourists. Kristin Guð-
bjartsdóttir Magnús is the I
central fígure and moving
spirit in the well balanced
portrayals of the old, tradi- ,
tionaJ form of Icelandic en-
tertainment. Trainéd in dra- '
matics in London and ex-
perienced on the Icelandic !
stage, she is a performer of
genuine skill and versatility.
Lðgberg-Heimsloringla, föwtudsguM4^iprtl978|
1
Her husband, Halldór Snor-
rason, plays no role on the
stage, but his share in the
porformance is an important
one, in charge of scenery
and lighting effects. Excel-
lent use of the spotlights is
a significant factor in scenes
t h a t bring story - telling,
readings from the Sagas and
ghost stories.
Legends are presented and
there is folk - singing, the
recitation of poetry and
"rímur,” with the chanted
cadence of the ancient
rhymes. Handling such fea-
tures most effectively were
'two young men, Sverrir
Guöjónsson and Thóroddur
Thóroddsson, playing t he
guitar and the “langspil,” a
; fhree - stringed instrument
coramon to early-^ay Ice-
land.
The Scandinavian Depart-
ment of the University of
Minnesota sponsored the
event, along with the Hekla
Club, Twin Cities organaa-
tion of Icelandic women,
who served refreshments.
Valdimar Björasson
— Þið fóruð í leikför um
Bandaríkin nú seinni part vetr-
ar, hvernig tókst sú ferð?
„Hún tókst í alla staði mjög
vel og okkur var alls staðar
feykivel tekið. Það er sérlega
skemmtilegt að sýna fyrir út-
lendinga, þeir eru mun opnari
en landinn. Okkur hefur verið
boðið að koma aftur nú í
september, en ef við fáum enga
verulega styrki til þess, getur
ekki orðið af því. Við fengum
styrk frá Menntamálaráðuneyt-
inu upp á 100 þús. fyrir
Ameríkuferðina í vetur, svo ekki
er útlitið sérstaklega glæsilegt
hvað varðar veglyndi ríkisins."
— Njótið þið einhverra
styrkja frá Ferðamálaráði
vegna sýninganna á „Light
Nights", sem eru ætlaðar ferða-
mönnum?
„Nei, Ferðamálaráð gerir ná-
kvæmlega ekki neitt fyrir okkur.
Reyndar er mér ekki kunnugt
um að þetta ráð geri neitt, sem
ekki væri hægt að gera við eitt
eða tvö skrifborð í samgöngu-
málaráðuneytinu, en það er nú
önnur saga.“
Að loknu spjallinu héldu þau
Kristín, Karl og Björg áfram að
æfa „Oddities" undir stjórn
Odds Björnssonar sjálfs, en
eiginmaður Kristínar, Halldór
Snorrason, sem sér um sviðs-
búnað og ljós ásamt syni þeirra
Magnúsi, sýslaði við rafmagns-
snúrur og annan tæknibúnað.