Morgunblaðið - 23.07.1978, Side 23
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 1978
23
mál-
verki
Sverris
frá
Þing-
völlum.
Sjálfsmynd Sverris
„Modernistum finnst petta pó ugglaust gamalt úr pví að pað er
orðið nokkurra mánaða gamalt," sagðí Sverrir í rabbi á sýningunni
í Norraena húsinu. „Annars var petta fremur ruglingslegt tímabil
pegar bókin var að komast af stokkunum og hún sprengdi reyndar
alla venjulega vinnutilhögun hjá mér, en pað varð pó til pess að ég
fór að fást meira við teikningar en ég hafði gert um nokkurt skeið.
Það var míkíð stúss í kring um hina ýmsu pætti bókarinnar og pví
reyndist mér gott að grípa i teikningar pegar stundir gáfust. i
olíumálverkinu nýtist tíminn ekki hjá mér nema að ég hafi lágmark
4—5 klukkustundir í hverja lotu og allt upp í 20 klukkustundir, pví
ég vinn pað efni á pann hátt. Það er hins vegar ekkert mál að halda
áfram með blýantinn pegar færi gefst.“
Þeir sem pekkja vinnubrögð Sverris vita að pað sem hann tekur
sér fyrir hendur tekur mikinn tíma, pví nákvæmnin og vönduð
vinnubrögð eru með slíkum hættí að pað rímar vart við pann hraða
sem flest stefnir til.
Meöan ég staldraði við í Norræna komu pangaö Svisslendingar
og peir rýndu mikið í myndir Sverris. Auðheyrt var að peir voru vel
heima í málaralistinni, en peim pótti furðu sæta hvernig Sverrir færi
að við málun mynda sinn, svo vandaöa tækni töldu peir orðna
sjaldgæfa á Þessari öld. Reyndar kemur paö heim og saman við álit
ýmissa sérfræðinga um listmálun sem telja aö meira hafi glatazt á
pessari öld í málverkínu heldur en pað sem hefur áunnizt. Þessir
svissnesku ferðamenn hafa ferðazt víða um heim, en hvergi kváðust
pau hafa séð málverk unnin t peim stil sem Sverrir gerir.
Sverrir skaut parna inn í aö líklega yrði mjög erfitt að koma
listmálurum á pá skoðun aö eitthvað hafi glatazt í vinnubrögöum
peirra ágætu manna.
Hluti af sjálfsmynd Sverris
Ég vék aftur aö teikningum Sverris.
„Já, pessar myndir voru eiginlega teiknaðar til pess að nýta tíma
og pá var einnig sjálfsagt að hafa pennan pátt með i bókinni. Mér
pótti líka gott að grípa til teikningarinnar, enda er hún
undirstöðuatriðið í málverkinu og með pjálfun í teikningu eru líkur
til pess aö manni fari fram í málverkinu. Annars sé ég ekki annaö
en að ég verði að fá mér nýjan heila til pess að geta skilið hvernig
menn eiga að mála góð málverk án pess aö geta teiknaö, en pessu
svara listfræðingarnir aö sjálfsögöu auðveldlega. Hvernig er pað
annars með listfræðinga, purfa Þeir ekkert vottorð til að sýna fram
á pað að peir séu ekki litblindir."
„Hvernig er að taka pátt í pessari samsýningu"?
„Ég hef heyrt pað á kollegum mínum að peim lízt ekki alls kostar
á Þetta mannaval sem hér er og spyrja hvaö eiga Asgrimur, Bragi
og Sverrir saman. Mér finnst hins vegar að hér sé um skemmtilega
framkvæmd að ræða, pví samsýningar undanfarinna áratuga virðast
fyrst og fremst hafa miöazt við að sýna einn ákveðinn stíl eftir pví
hvaða klika hefur ráðið. Mér pótti pví skemmtilegt að sýna úr pví
að Asgrimur var með, fá breidd í samsýninguna en ekki prönga
grúppu í kór. Samsýningar eiga ekki að smella saman eins og eftir
einn mann, paö hlýtur að eiga að byggja á mismunandi
persónulegum einkennum. Fyrsta áfallið í pessum efnum fékk ég
fyrir 15—20 árum á stórri samsýningu í Listamannaskálanum. Það
var kölluð fín sýning af pví að hún myndaði svo sterka heild. Þá
missti ég málið eða hló. Maöur á ekki orð yfir siíkt par sem 25
málarar sýna saman. Ég var vandræðabarnið í hópnum. Þá var ég
með sprautumyndirnar Og féll pví ekki inn í heildarstílinn, enda var
máliö leyst eins og hægt var með pví að setja mig út í horn og pannig
hefur pað reyndar oft orðið á samsýningum síöan og ég hef ekki
undan neinu að kvarta.
Það er gott að brjóta upp sýningarformiö, pví pótt við prír yröum
ef til vill ekki góð súpa í sama potti, pá er parna um fjölbreytni að
ræða og listamaðurinn hlýtur að byggjast á pví sem hann er sjálfur.
Ég yröi t.d. ábyggilega mjög vondur í samyrkjumálarabúskap og
engar líkur á öðru en aö mér yrði sagt upp störfum.“
Sumir iistamenn Þola ekki vinnubrögö Sverris í verkum
hans, Þykja Þau of vönduð, en slík vinnubrögö Þóttu ekki
ósiður í verkum gömlu meistaranna víöa um heim.