Morgunblaðið - 23.07.1978, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 1978
3Pijba íúámi»(Wfw1
Jjtofoimui iq ítÖjfn.
10 órtci.
Hver
á hvaö?
Strákarnir fimm á myndinni voru svo heppnir aö
vinna hver sinn hlut í skyndihappdrætti.
Það er ekki annaö að sjá en aö peir séu ánægöir
og glaöir — En getiö piö fundið, hver fékk hvaða hlut?
Einbeitiö ykkur að pessu ofurlitla stund og látið
ekkert trufla ykkurl
Sólrún
Hanna
6 ára,
Lauga-
lands-
skóla
Sumar, sól og ferdalög IV:
„Hæ,flatlús”
Hér kemur skrítlan um lýsn-
ar, sem voru í gönguferð. Hún á
vel við, hvort sem menn eru í
löngum eða stuttum ferðalögum
eða þeir sitja heima í friði og ró,
þegar allir aðrir eru á þeysireið
um landið þvert og endilangt, og
margir hverjir keppast við að
komast á sem styztum tíma. Þá
væri e.t.v. ástæða til þess að
spyrja: Er einhver ákveðinn
tilgangur með ferðalaginu? Var
hann nokkuð ræddur, áður en
haldið var af stað? Eru menn
kannski í kappakstri á bugðótt-
um vegum íslands?
En það var nú ekki þetta, sem
við ætluðum að segja í upphafi,
heldur skrítluna um lýsnar.
Það voru einu sinni tvær lýs
úti að ganga í góða veðrinu.
Kemur ekki valtari (þjappari)
brunandi og ekur yfir aðra
þeirra. Þegar þjapparinn var
farinn og vinkonan lítur aftur
til lúsarinnar, sem lenti í
bílslysinu, varð henni að orði:
„Nei — hæ, ffatlús!"
Bifreiöa-
stjórinn
á þjöppunar-
vélinni í
sumarfríi!
TröUabarnið
á Krákueyju
mundir hryggja Malín svo
mikið annars."
„0, þetta gengur allt vel,“
svarar Pétur. „Eg hef þrótt
á við marga sjómenn, skal
ég segja þér, svo að þú þarft
ekkert að óttast."
Andartaki síðar heyrist
reglulegt vélarhljóðið, og
báturinn siglir frá Hafnar-
bakkanum og áleiðis til
borgarinnar með Pétur og
Malín innanborðs. Melker
stendur á bryggjunni og
veifar til þeirra. Hann snýr
sér ekki við fyrr en bátur-
inn er að hverfa úti við
sjóndeildarhringinn. Og
honum verður hverft við.
Skellu hefur þegar tekizt að
losa sig og er farin í
rannsóknarferð. Hún opnar
dyrnar að reykingarkofa
Nisse kaupmanns og læðist
inn. Þegar Melker finnur
hana, er hún eins og svert-
ingi í framan.
Palli flýtir sér að taka við
Skellu.
„Ég verð líklega að gæta
þín, því að pabba tekst það
ekki,“ segir hann. Síðan
hvíslar hann að hnátunni:
„Mér þykir svo vænt um
þig. Stundum er ég öfund-
sjúkur gagnvart þér, því að
mér finnst, að Malín ætti að
þykja jafn vænt um okkur
bæði. En henni þykir það
kannski, þrátt fyrir allt.“
Melker kinkar kolli
ánægður á svip, þegar hann
sér Skellu í góðum höndum.
„Gott, Palli minn,“ segir
hann. „Nú gætir þú Skellu
fyrir mig dálitla stund. Ég
þarf að skreppa til Nisse
kaupmanns og kaupa máln-
ingu.“
„Hvað ætlarðu að mála?“
spyr Palli.
„Ég ætla að mála eldhús-
ið með skrautlegum litum,"
segir hann. „Þá verður
Malín alveg undrandi, þegar
hún kemur aftur.“
Skömmu síðar stendur
hann í verzluninni, og Nisse
er önnum kafinn við að leita
að málningardósum. Melker
biður um gulan, rauðan og
bláan lit, því að nú er í tízku
að mála í sterkum litum.
„Ágætt," segir Nisse
brosandi. „Þú hefur aldeilis
Framhalds-
sagan XI
góðan tíma, afi gamli. Ætl-
arðu nú að fara að mála?“
„Ég er að vísu orðinn afi,
en ég er ekki gamall," segir
Melker móðgaður. „Gjörðu
svo vel að leggja það á
minnið.“
„Pyrirgefðu," segir Nisse
og sækir fleiri málningar-
dósir.
I þessu kemur Vester-
mann inn í verzlunina og
virðist mjög örvæntingar-
fullur.
„Heyrðu mig, Nisse," seg-
ir hann, „getur verið, að ég
hafi skilið riffilinn minn
eftir hér hjá þér?