Morgunblaðið - 05.04.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. APRÍL 1979
VlH>
MOR^JN/
RAFr/NO

Verður væntan-
lega hengdur...
Gleymdu ekki að þvo honum vel
á bak við eyrun!
Ég er orðin þreytt á svona stefnumótum!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Öll þekkjum við þau leiðinlegu
tilfelli þegar upp kemur staða, sem
erfitt verður að ráða við og leysa
af skynsemi. Slík tilfelli eru auð-
vitað afstæð því það, sem einum
þykir auðvelt er öðrum torleyst
gáta. Og í slíkum stöðum koma
fyrir atvikin, sem sumir kalla
bridge-glæpi í mikilmennsku
En bridge-glæpir eru af mörgum
gerðum og hafa á sér ýmsar hliðar.
Vestur gaf, austur-vestur á hættu.
Norður
S. K5
H. -
T. G87
L. ÁG987654
Vestur
S. G8764
H. G
T. KD3
L. K1032
Austur
S. ÁDIO
H. K963
T. Á10964
L. D
Suður
S. 932
H. ÁD1087542
T. 52
L. -
Vestur varð sagnhafi í fimm
spöðum eftir nokkur slagsmál í
sögnum.
Vestur
P
4 S
Norður
P
5 L
Austur
1 T
5 S
Suður
4 H
allir pa.ss.
Útspilið var laufás og auðvelt er
að gera sér í hugarlund framvindu
spilsins spili vörnin áfram laufun-
um á eðlilegan hátt. Trompað í
borðinu og vestur spilar sig inn á
hendina í tíglinum, svínar spaða-
drottningu og heldur heimleiðis
með tólf slagi þegar kóngurinn
kemur í spaðaásinn.
Og miðað við eðlilegar kringum-
stæður þykir ekki fínt að trompa
ás makkers í fyrsta slag. En sá
glæpur borgar sig í þessu tilfelli.
Hjartaásinn og aftur hjarta var
laglegt framhald, sem fremur
óvænt gerði út um spilið þegar
norður gat trompað yfir sagnhafa
með kóngnum.
Mundu að leika þér með
matinn áður en þú étur hann!
COSPER.
Ég finn viskýlykt hér í svefnherberginu, allt í einu!
í fréttum hljóðvarps 31. mars sl.
sagði frá því að Ali Buttho yrði
væntanlega hengdur innan viku.
Um alllangt skeið hafa flestir
starfsmenn sjónvarps og útvarps
þrástagast á þessu orði
væntanlega í merkingunni líklega,
sennilega.
Við skulum athuga orðið sjálft
(en ekki skoða (!) það).
Sögnin að vænta er dregin af no.
von (í eldra máli ván). Þá verður
til lo. væntanlegur og ao. væntan-
lega. Því virðist orðin merkja að
vona, gera sér vonir um.
Nú verður það líklega ærið
snemma að menn nota so. að
vænta í merkingunni að halda, að
trúa, búast við, enda þar mjótt á
mununum; ég vænti þín á morgun.
Því er stutt í merkinguna væntan-
lega = líklega.
Hér ber að athuga:
1. Hafa menn notað sögnina að
vænta í neikvæðri merkingu, þ.e.
að eitthvað illt gerist að almenn-
ingsáliti, t.d. ég vænti jarðskjálfta,
ég vænti þess að flugvélin hrapi?
Ég dreg í efa að nokkur maður
vilji bregða svo málinu fyrir eins
og þessi dæmi gefa til kynna.
Mergurinn málsins er einmitt sá
að það meiðir málkennd flestra, ef
ekki allra, að nota væntanlega í
orðasamböndum sem kalla á ótta,
hræðslu eða hrylling.
2. Er ævinlega unnt að álíta
eitthvað í máli til fyrirmyndar ef
hægt er að benda á dæmi þess í
eldra máli?
Stundum verðum við að taka
dæmi úr eldra máli með nokkurri
varúð.
Við sem kennum íslensku finn-
um það greinilega að nemendur
setja orðið væntanlega alltaf í
sambandi við vona, gera ráð fyrir,
búast við og þá ævinlega í góðri,
jákvæðri merkingu, t.d.: og vænt-
anlega gengur þetta vel hjá þér —
en ekki — og væntanlega gengur
þetta illa hjá þér.
Þess vegna verður það nánast
öfugmæli að heyra:
Lægðin verður komin yfir landið
á morgun og geisar þá væntanlega
fárviðri.
Árekstur varð á járnbrautarstöð
í París í morgun og væntanlega
hafa 20 menn látist.
Að mínum dómi ber það vott um
sljótt málskyn að nota orðið vænt-
anlega í neikvæðum samböndum
svo sem rakið hefur verið hér að
framan, a.m.k. er það þarflaust
með öllu.
Því má að lokum bæta við að það
er eins og menn hafi tekið þvílíku
ástfóstri við þetta orð væntanlega
að annað kemst naumast að.
Hvernig væri að nota stundum
þessi fallegu orð: vísast, trúlega,
líklega, sennilega, að líkindum
o.s.frv.
Reykjavík, 2. apríl 1979.
Gunnar Finnbogason,
skólastjóri.
• Annað að
fullyrða en
telja sig
bresta
þekkingu
„Skýst þótt skýrir séu“.
Þessi málsháttur datt mér i hug
þegar ég las athugasemd Björns
Vigfússonar í dálkum þínum Vel-
vakandi góður hinn 18. marz s.l.,
en athugasemd þessi átti við
greinarkorn það er ég sendi þér
fyrir nokkru síðan og birtist í
Morgunblaðinu hinn 13. marz s.l.,
útaf málshættinum: „Sá árla sem
háttar og árla upp rís auðugur
verður hraustur og vís“, en svo
taldi ég að málshátturinn væri
réttur.
B.V. taldi hins vegar að máls-
hátturinn ættti að hljóða þannig:
„Sá árla sem háttar og árla upp rís
auðmaður verður hygginn og vís“,
og tilfærir enska málsháttinn sem
hljóðar svona máli sínu til stuðn-
ings, þ.e.: „early to bed and early
to rise makes you healthy wealthy
and wise“, en réttur er enski
málshátturinn svona: „Early to
bed and early to rise makes a man
healthy wealthy and wise“.
Þar sem ég tel útilokað að þýða
enska orðið „HEALTHY" öðruvísi
en sem hraustur eða heilbrigður á
Hverfi skelfingarinnar
15
þau vissu um venjur þeirra,
kunningjahóp og daglega önn.
Allt varð að kortleggjast með
mestu nákvæmni.
Það var komið fram undir
miðna*tti þegar þcir héldu loks
heimleiðis.
5. kafli
Þegar við stöndum andspæn-
is hræðilcgum harmleik vcrð-
um við oft gripin mótsagnar-
fullum tilfinningum. Ef við
heyrum um járnbrautarslys,
hótelbruna eða voðalegt morð
finnum við til andstyggðar —
og samtímis því erum við
vonsvikin yfir því ef sjónvarpið
hefur ekki næstum því verið á
staðnum svo að við getum feng-
ið að sjá hrikalegar myndir frá
þessari ógæfu. Þeir sem ekki
hafa þor til þess að horía þcgar
sorgarlcikir eru frambornir
fyrir okkur leita á náðir glæpa-
sagna eða hryllingsmynda. Hér
getum við leyft okkur að njóta
hins viðurstyggilega án þess að
nokkur geti ásakað okkur fyrir
að vera ómórölsk.
Daginn eftir að hið ógnar-
lega konumorð hafði verið
framið í Bakkaba*jarhverfinu
og fréttin um það hafði vcrið
blásin upp af fjölmiðlum voru
furðu margir sem tóku á sig
krók til að berja augum þetta
friðsæla einbýlishúsahverfi.
Snjall ljósmyndari hefði
eflaust getað unnið sér inn
drjúgan aukaskilding ef hann
hefði haft framkvæmdasemi og
frekju til þess að koma sér
fyrir á pallinum á Bcykivegi 14
og skjóta af vélinni inn um
gluggann. Hefði ekki verið
hægt að pranga inn á fólk
litmynd af Ijósgráa gólfteppinu
með stórum blóðbletti á. Eng-
inn hefði hindrað Ijósmyndar-
ann í störfum. Eigandi hússins,
Mogens Abilgaard, hafði nefni-
lega verið sóttur og hafðist við
hjá bróður sfnum og mágkonu,
að minnsta kosti um sinn.
Áhuginn hjá fólkinu í hverf-
inu var óneitanlega meiri þenn-
an laugardagseftirmiödag en
verið hafði. Meira að segja
Lesbusysturnar fóru út að
ganga. arm f arm að venju.
Lesbusysturnar hétu auðvitað
ekki Lesbur og þær voru held-
ur ekki systur. Það var Steen
Torp. hinn orðheppni gjald-
keri. sem hafði gefið þeim þetta
nafn sem hafði fest við þær.
Konurnar tvær hétu Asta
Frederiksen og Meretc Kjer.
Asta var hálffertug og vann við
saumaskap heima hjá sér en
Merete sem var tíu árum yngri
— w eigandi að myndarlegri
blómabúð inni f bænum. Hún
hafði erft fyrirtækið eftir for-
eldra sína og rak það áfram af
listfengi og myndarskap.
Asta og Merete litu á sig sem
hálfgildings hjón. Þær áttu
cinbýlishúsið á íkornavegi
saman. Sama máli gegndi um
rauða Fólksvagcnbílinn, en
Eflir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
aftur á móti réð Merete ein yfir
gráum bíl af Taunusgerð sem
var á vcgum blómabúðarinnar.
Nú skyldi enginn halda að
Asta og Merete lfktust hjónum
í því tilliti að önnur væri
eiginmaðurinn og hin í hlut-
verki eiginkonunnar. Báðar
konurnar voru kvenlegar og og
báðar héldu sér til og var annt
um útlit sitt og lögðu sig fram
um að klæöast fatnaði sem
undirstrikaði kyn þeirra. Þær
höfðu fjallað um þetta f viðtali
við útbreitt vikublað einhverju
sinni og höfðu klykkt út með að
segja að þær hefðu bara ekki
áhuga á karlmönnum. Þær
hefðu áhuga á konum og eftir
að þær hefðu kynnzt væri hvor-
ug þeirra lengur í minsta vafa
um vilja sinn.
í einbýlishúsahverfi Bakka-
bæjar fannst fbúunum ósköp
sjálfsagt að kalla þær Lesbu-
systurnar.
Og eins og áður hefur komið
fram var mikii umferð um
gangstéttir og stíga í hveríinu