Morgunblaðið - 10.04.1979, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 10.04.1979, Blaðsíða 44
44 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 1979 MORö'dKf- KA Fr/NO ' (ð sO ______ Heyrnartækið hans bilaði fyrir tveim vikum og hann neitar að láta lagfæra það! Þarna sé ég háan mann dökkan yfiríitum, sem þú kynnist. Auðugur? Nei annars, það er bezt að ég hitti hann! Hvernig ég sef á nóttunni? Nokkurn veginn svona! BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Stígandinn í sögnunum varð óþægilegur í spili dagsins. Og norður gafst ekki upp fyrr en í fulla hnefana og var heppinn þegar vestur fann ekki besta út- spilið Allir á hættu, vestur gaf. Norður S. 2 H. K764 T. ÁKD75 L. ÁG8 Vestur Austur S. ÁK1095 S. G73 H. - H. D10932 T. 92 T. 1064 L. K96543 L. D7 Suður S. D864 H. ÁG85 T. G83 L. 102 COSPER Nú opnar hann sjálfur ísskápinn. Enginn kemur í stað góðra foreldra Margt kemur í hugann þegar maður hlustar á síendurteknar upphrópanir um ár barnsins 1979 og kemst maður að þeirri niður- stöðu að margt er það sem þyrfti að athuga og færa til bóta í okkar þjóðfélagi. En ef maður lítur til baka þá sér maður að margt hefur breyst til batnaðar, sem betur fer, því kjör munaðarlausra barna voru bágborin allt fram á þessa öld. Ef foreldrarnir féllu frá þá voru þau vægast sagt boðin upp. Þau voru látin í fóstur til þeirra sem tók lægsta meðlagið burtséð frá því hvernig aðbúnað þau hrepptu. Það minnti á þrælastétt. En sem betur fer er þetta úr sögunni. En samt sem áður er ekki allt sem skyldi með börn okkar kynslóðar og kemur þar margt til greina. Eitt er það sem stingur mig er ég heyri orðið „lausaleiksbarn" sem haft er um barn sem fæðist utan hjónabands. Mér hefur alltaf fundist það lítilsvirðandi merking. Þetta orð á ekki rétt á sér því þótt foreldrnir séu ekki í vígðri sambúð þá getur barnið verið til komið í meiri ást en þótt um vígða sambúð væri að ræða. Maður skyldi ætíð hafa í huga að aðgát skal höfð í nærveru sálar. Verum þess ætíð minnug að vera góðir leiðbeinend- ur börnum okkar. Og ungu mæður, sem hæst hrópið á fleiri dag- vistunarheimili og sérmenntaðar fóstrur. Það er enginn sem getur Vestur opnaði á einu laufi, sem lofaði lauflit og norður stökk í tvo tígla. Eftir pass austurs varð suður að segja eitthvað og valdi tvö hjörtu. Vestur sagði þá tvo spaða, norður fjögur hjörtu, pass, pass og vestur fjóra spaða. Og áður en suður fékk tækifæri til að dobla sagði norður fimm hjörtu, sem austur doblaði ekki. Akvörðun, sem reyndist rétt. Vestur tók fyrsta slag á spaða- kóng og skipti síðan í lauffimmu, sem tekin var með ás. Utlitið var ekki sem best og eftir að sagnhafi hafði tekið á trompkóng í borðinu var ljóst, að nóg var fyrir trompin að gera. Eftir trompkónginn spilaði sagnhafi aftur trompi frá borðinu. Austur lét drottninguna og ásinn sjá um slaginn. Sagnhafi trompaði þá spaða í borðinu og spilaði tíglunum. I fjórða tígurslaginn létu bæði austur og suður lauf og í þann fimmta létu báðir spaða. Þegar hér var komið voru þrjú spil eftir á hendi og austur átti 1093 í trompinu en sagnhafi tromp G8 og spaðadrottningu. í borðinu voru tromp 7 og tvö lauf og spilaði sagnhafi öðru þeirra. Tilneyddur trompaði austur með níu og suður gat þá valið vinningsleiðir. Hann gat látið spaðadrottninguna og fengið tvo síðustu slagina á G og 8. En í reynd trompaði hann yfir með gosa, trompaði spaðann í borði og áttan varð ellefti sagurinn. Hverfi skelfingarinnar Eftir Ellen og Bent Hendel Jóhanna Kristjónsdóttir snéri á íslenzku. 19 — Hver er það? kallaði hún þegar hún kom fram í borðstof- una. Hjarta hennar barðist ákaft. Röddin fyrir utan hlýtur að hafa sefað hana. því að hún opnaði dyrnar snarlega og sagði: „hæ“. Það var í síðasta skiptið á ævinni, sem hún sagði þetta orð. Fimm minútum síðar hafði hún orðið fórnardýr tryllts morðingja — rétt eins og Inger Abilgaard. Annað hryllingsverk hafði verið unnið í hinu friðsæla Bakkabæjar- hverfi. Það var argur lögregluforingi sem um miðnættið gekk í fylk- ingarbrjósti inn á íkornaveg. Skipanir sínar gaf hann í gremjuiegum tón. — Já en fólk er farið að hátta, sagði aðstoðarmaður hennar rúlega. — Við getum ekki farið að ... — Af stað, sagði hann stutt- lega og tjáði auðheyrilega ekki neinum að deila við hann og síðan sneri hann og læknirinn og tæknimaðurinn sér að þvi að kanna verksummerki en hinir héidu af stað að hringja upp hjá íbúum hverfisins. ' Ekki leið nema hálf klukku- stund unz aðstoðarmaður hans varð að grcina honum frá því að yíirheyrslurnar hefðu engan árangur borið. íbúarnir í hús- inu númer fjögur voru ekki heima og sama máli gegndi um fjölskylduna i númer tfu. í númer tvö, átta, tólf og fjórtán hafði enginn heyrt neitt né séð. Hinum megin við veginn — þar sem oddatölurnar voru — hafði ekkert merkilegra komið f ljós. I húsinu númer þrjú var bridgekvöld og spiiafólkið hafði verið svo niðursokkið að enginn hafði orðið var við neitt sérstakt. Hjónin sem bjuggu í húsinu númer fimm — hin vanfæra Lis og maður hennar Tage höfðu vcrið í níubíó og höfðu komið heim fáeinum mín- útum fyrir ellefu og Tage hafði þá fylgt barnapíunni heim. Um það leyti var ljós í húsinu á móti, það er að segja hjá Anne og Finn. Tage sagðist vera viss um það. Lesbusysturnar sem bjuggu í númer nfu höfðu löngu verið gengnar til náða. Þær mundu ekki tii að hafa litið út um gluggann um kvöld- ið og höfðu ekki heyrt nein sérstök hljóð. Aðrir fbúar við íkornaveg voru jafn fáfróðir og höfðu ekki veitt neinu því at- hygli sem var í frásögur íær- andi. — Þá er bezt að snúa sér að Bakkabæjarvegi, skipaöi lög- regluforinginn án þess að sýna neina miskunn. — Og náið í barnapfu Rugaardfjölskyld- unnar, hver svo sem hún er. Jörgensen andvarpaði mæðu- lega og arkaði af stað í snjón- um. Enginn slapp að þcssu sinni. Bo Elmer og kona hans — sem var enn með höfuðverk — urðu að stíga út úr rúminu og svara spurningum. Sama máli gilti um Paaskehjónin, Dorrit Vill- umsen og manninn hennar, bókarann — þrátt íyrir voldug mótmæli frá hundinum Coru, hin einmana Solvej Lange í stóra húsinu, Steen Torp gjaldkeri og konan hans sú hin ncfstóra, já allir sem bjuggu í hverfinu og voru heima um kvöldið urðu að gera grein fyrir öllum athöfnum sínum sfðustu klukkustundirnar. Þegar Jörgensen og Gottlieb rannsóknarlögreglumaður nálguðust kjörbúð Davids Pet- ersens í niðamyrkrinu um eitt- leytið héldu þeir í fyrstu að þeir væru komnir á slóð inn- brotsþjófs vegna þcss þeir sáu ekki betur en Ijóstýra væri inni í verzluninni. Jörgensen lagði höndina á arm Gottliehs og hvfslaði:

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.