Morgunblaðið - 01.11.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. NÓVEMBER 1979
VlEP
BAfp/nu fB ^
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Enjíum kom á óvart, að Banda-
ríkjamcnnirnir sigruðu i heims-
meistarakeppninni, sem háð var i
Rio de Janeiro ok lauk á dögun-
um. Þó munaði ekki miklu, að
Ítölum tækist að hrifsa titilinn til
sín í síðustu spilum úrslitaleiks-
ins. En Bandaríkjamennirnir
höfðu spiiað jafnt og vel alla
keppnina og voru drjúgir í stiga-
sókn sinni.
í fyrstu umferð keppninnar
skoruðu þeir mikið af stigum gegn
Brasilíu. Hér er eitt slemmusving.
Austur gaf, allir utan hættu.
Norður
S. Á42
H. ÁD10874
T. ÁD65
L. -
Austur
S. 653
H. 9653
T. K
L. G1085Í
Suður
S. KDG98
H. G
T. 1074
L. K764
Bandaríkjamennirnir Goldman
og Soloway vermdu stóla norðurs
og suðurs og sagnirnar urðu þess-
ar: >
Austur Suður Vestur Norður
pass pass pass 1 hjarta
pass 1 spaði pass 3 tíiflar
pass 3 grönd pass 4 spaðar
pass 4 Krónd pass 3 lauf
pass 6 spaðar allir pass.
Út af fyrir sig var ekkert
sérstakt við þessar sagnir en þær
reyndust árangursríkar. Norður
lýsti spilum sínum mjög vel með
því að byrja í hjartanu, stökkva
síðan í tígli og að lokum neita að
spila grandsamning. Og þegar
hann sýndi þrílitarstuðning sinn
við spaðann var suður viss um, að
sagnirnar segðu frá eyðu í laufinu.
Það skýrir slemmuáhugann og
þegar norður sagði frá þrem ásum
viö fjórum gröndum stökk suður í
slemmuna.
Laufásinn var þægilegt útspil
og 13 slagir auðveld bráð.
Vestur
S. 107
H. K2
T. G9832
L. ÁD92
COSPER
Við eigum að spara orkuna.
Um „íslenzkt mál”
í sjónvarpinu
Það var gaman að hlusta á
Eyvind Erlendsson í sjónvarpinu á
sunnudagskvöldið, þegar hann var
að tala um uppruna og þróun
tungumála, og þá sérstaklega
indóevrópskra eða eranskra
tungumála. Hann kann vel þá list
að skýra í stuttu máli frá miklu
efni, þannig að áheyrandanum
finnst aldrei, að hann þurfi að
hafa fyrir því að hlusta. Eyvindur
rakti í fáum og skýrum dráttum
sögu Indóevrópumanna, hvað
tungumálið snertir, frá upptökum
þeirra í Karpatafjöllum (senni-
legast) fyrir 5000—6000 árum allt
til íslendinga nútímans. Millistig-
in eru mörg, en allt varð þetta
ljóst og skilmerkilegt í frásögn-
inni. En það fer ekki hjá því, þegar
slíkt efni er rakið, að mönnum
detti eitt og annað í hug. Og
tvennt er það, sem ég vildi leyfa
mér að minnast á í því samgandi.
Frumnorræna málið, sem talað
var á Norðurlöndum fram til 750
e.Kr., taldi Eyvindur vera lítt
þekkt, vegna þess hve rúnarist-
urnar, sem geymst hafa frá þess-
um tíma, eru fátæklegar. Telja má
þó, að fornenska kvæðið Bjólfs-
kviða (Beowulf) komist nærri því
að gefa rétta hugmynd um mál-
farið á Norðurlöndum um 500—
600 e.Kr. Margar vísur í Bjólfs-
kviðu eru svo vel orðaðar, að snúa
má þeim beint á Eddumál án
teljandi breytinga. Braglistin hef-
ur auðsjáanlega verið nokkurn
veginn hin sama á frumnorrænum
tíma og síðar varð, — sama
„sálin" í tungunni þá og síðar, —
þó að málfræðilegur munur væri
nokkur. Þetta tel ég mikilvægt og
bendi því á það.
Önnur setning, sem ég tók eftir
hjá Eyvindi Erlendssyni, var
þessi: „Hreinn indóevrópskur
kynstofn er ekki til“. Þetta er líka
rétt, en hins vegar er ekkert, sem
bendir til annars en að þessir
frum-forfeður okkar hafi verið
líkastir þeirri manngerð, sem al-
gengust hefur verið á Norðurlönd-
n
Lausnargjald 1
102
tali við hóp sendiráðsstarfs-
manna Frakka. Hann hafði
verið í sendiráði Breta í París i
nokkur ár og eignast ágæta
kunningja og lært að meta
franska menningu. Hann hafði
komið snemma vegna þess hann
hélzt ekki við einn í húsinu.
Hann hafði hitt Saiid Homsi
þennan morgun. Þeir áttu
stefnumót með sér i Bazarnum í
suðurhluta borgarinnar. Hann
hafði staðið augliti til auglitis
við Homsi að tjaldabaki i litilli
skitugri sölubúð sem seldi
ferðamönnum kopardót. Og,
hann hafði borið fram kröfu
Logans. Sönnun um, að Eileen
væri á lifi og ef hún fengist ekki
yrði ekki frekari viðræða um
máiið. Samtalið hafði staðið
skamma hríð og Sýrlendingur-
inn var eins smeðjulegur og
sleipur og þegar hann hafði
talað við Logan. Hann hafði
ekki verið sérlega hress yfir
ferð Logans til Tókíó en James
hafði fullvissað hann um, að
það væri aðeins varúðarráðstöf-
un. Hann hafði síðan bætt við
fáeinum orðum frá eigin
brjósti. „Segið PLF að ég muni
persónulega tryggja að ekkert
verði úr Imshan — ásamt Log-
an Ficld.“ Sýrlendingurinn
hafði brosað svo að skein í-
gulltennurnar. James íór aftur
til skrifstofunnar og einhvern
vcginn tókst honum að lifa af
daginn. Hann gat varla fest sig
við vinnu, hann langaði að
kveðja starfsliðið saman og
segja þeim að fyrirtækið ætlaði
að gefa Imshan frá sér, þeim
væri óhætt að fara að pakka
saman.
Hann treysti ekki Logan.
Hann hélt — sem rangt var
reyndar — að Janet Armstrong
væri að hafa áhrif á hann og
Logan léti hana villa sér sýn.
Og hatur hans í þeirra garð átti
sér ekki lengur takmörk.
Hann fór í steypibað og skipti
um föt og flúði úr húsi sínu og
þann sársauka sem nagaði
hann hverja stund og leitaði
eftir mannlegu samfélagi sem
ekki stóð i beinu sambandi við
Imperialolífélagið.
Eiginkona fyrsta sendira-
ðsritar var að spjalla við hann.
Hún var aðalaóandi kona á
fertugsaldri, gædd hlýju og
húmor sem hann kunni að meta
og hafði jákvæð áhrif á hann.
Hann fann að einhver kom við
olbogann á honum.
— Gott kvöld, Kelly.
— Gott kvöld, hershöfðingi.
Er Madame Ardalan með yður?
Hershöfðinginn hristi höfuð-
ið.
— Því er nú ver og miður að
hún var með hitaslæðing.
Ekkert alvarlegt. En hún haíði
hlakkað til þess að koma hing-
að i kvöld.
Garðurinn var að fyllast af
fólki. Konan afsakaði sig og fór
og James var einn með Ardal-
an.
— Þér eruð nokkuð svo
þreytulegur Kelly, sagði hann.
— Hafið þér unnið mikið
undanfarið?
— Já, því er ekki að neita.
Hr. Field vill að vel sé að verki
verið.
Ilershöfðinginn bauð honum
sigarettu.
— Og hvernig ganga sam-
ingaviðræðurnar? Hann leit
snöggt upp og sá að Kelly gat
ekki leynt þvi að þetta kom á
hann. Þetta var aðeins
augnablik, en sagði honum þó
að svarið sem hann gæfi myndi
ekki vera sannleikanum
samkvæmt.
— Ekki of vel, sagði James.
— Við hofum ýmsar áhyggjur
sem stendur.
— Það þykir mér leitt að
heyra, sagði Ardalan. — Hr.
Field hlýtur að vera óhress með
það. Mér er sagt að hann sé afar
áfjáður í að Ijúka málunum.
— Já, já. Þjálfun James í
utanrikisþjónustunni var ekki
skotheld fyrir hræðslu hans við
örlög Eileenar. Hann hafði við-
bjóð á þessum olíumálum og
hann gat ekki leynt andúð
slnni.
— Segið mér, sagði