Morgunblaðið - 18.12.1979, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 1979
Helga Guðnadóttir
— Minningarorð
Fædd 3. janúar 1928.
Dáin 11. desember 1979.
Elsku Helga er dáin, og laus við
allar kvalir, sen fylgja þessum
hræðilega sjúkdómi, sem hana
þjáði. Dauðinn kom nokkru fyrr
en mig grunaði, — og þó? Þetta
var yfirvofandi. I dag vonaði
maður að kraftaverkið myndi ske,
en morguninn eftir blasti stað-
reyndin við. Hún var hetja í
bardaganum, og var staðráðin í að
sigra. Ósigrinum tók hún með
æðruleysi, enda ekki mikið fyrir
að bera sínar innstu tilfinningar á
torg. Hún hlífði okkur öllum við
kvörtunúm og bölsýni. Var ánægð
með allt það litla, sem við gátum
fyrir hana gjört. Sjálfsbjargarv-
iðleitni hennar fram til síðustu
mínútu var algjör.
Það er oft erfitt að vera stjúp-
dóttir, en öllu erfiðara held ég, —
þegar ég lít til baka, — að vera
stjúpmóðir. Þetta blessaðist hjá
okkur og margt er nú það sem ég
þakka fyrir, sem ég ef til vill skildi
ekki fyrir 15 árum. Ég þakka
sérstaklega alla umhyggju og
hjálp stjúpmóður minnar mér í
hag, þegar ég var með Denna litla
nýfæddan. Alltaf tilbúin að hjálpa
mér blessuðum „fáráðlingnum" í
umönnun frumburðarins. Þær
voru ekki fáar næturnar, sem hún
tók að sér að annast litlu „grenju-
skjóðuna" mína.
Hún var ekki spör á sporin frá
deildinni sinni, á Landspítalanum,
yfir til mín, þar sem ég lá nú í
haust, þótt hún væri vissulega
miklu þjáðari en ég. Hún trúði á
lífið. Núna er ég sannfærð um að
stjúpmóðir mín er nálægt okkur
og ber hag okkar sem fyrr fyrir
brjósti.
Ég mun, gera allt sem ég get til
að létta pabba lífið og leiðbeina
Hönnu Dóru eftir bestu getu. Guð
varðveiti Helgu stjúpmóður mína
þar sem hún nú er.
Agla Marta.
í dag er gerð frá Fossvogskirkju
útför grannkonu okkar, frú Helgu
Guðnadóttur, húsfreyju að Kjal-
arlandi 17, Reykavík. Hún andað-
ist á sjúkrahúsi hér í borginni 11.
desember s.l. eftir skamma en
stranga legu. Hún var fædd 3.
janúar 1928 að Auðunnarstöðum í
Skeggjastaðahreppi í Norður-
Múlasýslu. Foreldrar hennar voru
Sólveig Hjörleifsdóttir og Guðni
Jóhann Gíslason, söðlasmiður,
bæði ættuð af Snæfellsnesi.
Þegar við stöndum yfir moldum
þessarar mætu konu, sem nú er
fallin frá langt um aldur fram,
líður mér um hug endurminning
frá vorinu 1972. í Austurborginni
er ný byggð að rísa. Þetta er
austarlega í Fossvogi, í norðurhlíð
dalsins, þar sem land veit móti
sólu. Þarna er mikill fjöldi manna
og kvenna að skapa sér framtíðar-
umhverfi. Hvarvetna getur að líta
vinnufúsar hendur að starfi. Á
hverjum degi ber eitthvað nýtt
fyrir augu. Framkvæmd, sem fyrir
viku var lítið meira en áform, er
einn daginn orðin að veruleika og
mun setja svip sinn á borgina um
Fædd 6. ágúst 1913.
Dáin 3. desember 1979.
Hinsta kveðja frá börnum.
Til Guðs.
öll þín dýrðin. Drottinn minn,
dapra geðið rekur,
ók er ætið þjónninn þinn,
það mér tfleði vekur.
Heims i Ke^num stend ég strið
styrktur krafti þinum.
ást þin vekur alla tið
afl í huga minum.
Glaður lifsins grýttu slóð
Ken^ur manna flokkur
því að Jesús blessað blóð
blæddi fyrir okkur.
(Björn Bragi. Ilófatak 1956.)
Okkur systkinin langar að
minnast móður okkar sem lést
hinn 3. þ.m. Það er erfiður biti að
kyngja, að elsku mamma okkar
sem alltaf var svo kát og lífsglöð
langa framtíð. Gagnvart þessu
mikla ævintýri nýs lándnáms er-
um við hjónin bæði þátttakendur
og áhorfendur. Þegar við virðum
fyrir okkur nágrannahópinn, fer
ekki hjá því að við veitum sér-
staka athygli hinni ötulu og táp-
miklu eiginkonu næsta nágranna
okkar austan megin. Þar er komin
Helga Guðnadóttir, eiginkona
Marteins Jónassonar, áður togara-
skipstjóra, nú framkvæmdastjóra
Bæjarútgerðar Reykjavíkur, en
þau hjónin höfðu flutzt í hina nýju
byggð á haustmánuðum 1971.
Þar sem byggðin er þétt eins og
hér hagar til, fer ekki hjá því að
næstu nágrannar eigi eitt og
annað saman að sælda. Samskipti
okkar hjóna við Helgu og Martein
voru frá upphafi þannig, að strax
á þessu fyrsta sumri tengdust
fjölskyldur okkar vináttuböndum,
sem ekki hafa slaknað síðan.
Undirstaða borgarmenningar er
ekki hvað sízt það, að fólk geti
búið þétt í sátt og samlyndi. Ég
veit enga betri fulltrúa þeirrar
menningar en Helgu Guðnadóttur
og Martein Jónasson.
Ég gat þess áður, að við fyrstu
sýn virtist okkur Helga Guðna-
dóttir ötul og tápmikil. Nánari
kynni staðfestu okkur, að þannig
var hún í reynd. Engum, sem til
skuli vera horfin svo sviplega frá
okkur.
Við vorum ekki gömul þegar
elsti bróðir okkar, Björn Bragi
drukknaði. Hann átti 4 ára gamla
dóttur, sem var augasteinn föður
síns og allrar fjölskyldunnar. En
mamma þerraði tárin og lýsti
fyrir okkur að hann væri ekki
farinn, heldur fluttur til betri
staðar. Mamma var trúuð kona, og
stóð föst í þeirri meiningu sinni að
þessi veröld væri aðeins biðstöð á
leið okkar til annarar og betri
tilveru. Hún talaði um hve spenn-
andi það væri að kynnast þeim
heimi, og vitnaði oft í frásagnir og
greinar um þessi mál.
Þó mamma hefði átt 6 börn og
hjálpað mikið til við uppeldi
barnabarna, virtist hún alltaf þrá
að hafa börn í kringum sig.
Árið 1969 réðist hún til vinnu á
þekkti, gat dulizt, að hún var gædd
óvenjulegri starfsorku. Þessi fáu
ár, sem við áttum hana að ná-
granna, beindist atorka hennar að
sjálfsögðu einkum að því að
byggja upp hið fagra heimili
hennar og Marteins í nýju um-
hverfi. Snyrtimennska hennar og
atorka utanhúss var fágæt. I
sameiginlegum framkvæmdum
var hún sjálfkjörin oddviti okkar
og hræddur er ég um, að ýmis
framkvæmd hefði dregizt á lang-
inn meir en raun varð á, ef hennar
hefði ekki notið við. Greiðvikni
hennar og hjálpsemi var einstök
gæsluvelli í vesturbænum þar sem
við bjuggum þá. Þar eignaðist hún
marga góða vini af yngstu kyn-
slóðinni. Það var unun að horfa á
hana gegnum girðinguna, oft með
barn sitt á hvoru kné. Og oft lék
hún leiki við þau sem hún haff
leikið sér sjálf hálfri öld áður
Viðvík með systkinum sínun
Enda hændust börnin að henni o
fljótlega fór hún að ganga undi
nafninu amma. Oft var kalla
amma á eftir henni þegar hú:
gekk um hverfið.
Árið 1970 lést pabbi okkar. Þi
hann væri búinn að liggja leng
veikur, var það stórt áfall. En enr.
sem fyrr þerraði mamma tárin, og
lýsti því fyrir okkur að nú væri
hann orðinn heilbrigður og væri á
betri stað þar sem þeir feðgarnir
væru saman. Hún bar alltaf sinn
harm í hljóði þegar hún var
fullviss um að hún hefði huggað
okkur systkinin. Stundum fórum
við til mömmu á nóttunni hrædd
og grátandi og hún opnaði faðm-
inn, las fyrir okkur Faðirvorið og
róaði okkur undir sænginni sinni,
oftast söng hún okkur í svefn.
Elínborg Guðbrands-
dóttir - Minningarorð
+ Hjartkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma, SIGURRÓS ÁSTA GUDMUNDSDOTTIR, Bröttukinn 12 Hafnarfirði, lézt að heimili sínu 14. desember. Valdimar Randrup, börn, tengdabörn og barnabörn. + Maðurinn minn, faöir okkar, tengafaðir og afi SIGURDUR KR. BÁRÐARSON, Bergþórugötu 3, andaöist mánudaginn 17. desember. Fyrir hönd vandamanna. Ingibjörg Jónsdóttir.

+ Eiginmaöur minn, faðir og tengdafaöir ■ JÓN GUÐFINNSSON frá Bolungarvík, Álftamýri 32 er látinn. Þorgerður Einarsdóttir, Einar Jónsson, Vera Einarsdóttir. + Jaröarför BENEDIKTU ÁRNADÓTTUR Mánagötu 23 fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 19. desember kl. 15. Systkinin.

+ Móðir mín, tengdamóöir, amma og langamma ANNA GUÐRÍÐUR JÓNSDÓTTIR Merkurgötu 2, Hafnarfirði lést á Sólvangi, Hafnarfiröi sunnudaginn 16. desember. Hallgerður Jónsdóttir, Örn Ingólfsson, barnabörn og barnabarnabarn. + Eiginkona mín, móðir og stjúpmóöir HELGA GUÐNADÓTTIR verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 18. þ.m. kl. 13.30. Martetnn Jónasson, Jóhanna Halldóra Marteinsdóttir, Hafdís Magnúsdóttir, Elín Guðnadóttir, Agla Marta Marteinsdóttir.
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi
MAGNÚS BJARNASON,
Reykjabraut,
Mosfellasveit
lést 15. desember.
Gunhild Bjarnason,
Einar Magnússon,
Kristinn Magnússon, Jóna Georgsdóttir,
Gunnar R. Magnússon, Kristín Davíósdóttir,
og barnabörn.
t
Faöir minn, stjúpfaöir og fósturfaöir
HELGI JÓNSSON,
skósmiöur,
Krókatúni 15,
Akranesi
sem andaöist í sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn 13. desember
veröur jarösunginn frá Akraneskirkju fimmtudaginn 20.desember
kl. 13.30.
Jón Helgason,
Ósk Óskarsdóttir,
Anna Jóhannsdóttir.
og fyrir allt þetta skal nú þakkað
að leiðarlokum. Hún naut þess að
sjá heil í höfn þau umhverfismál
okkar, sem hún bar mest fyrir
brjósti, en nú þegar hún er öll,
hugsum við til þess með trega, að
á þessu sviði fékk hún ekki sjálf
notið verka sinna. <•
Um nokkurra mánaða skeið
hafði grannkonu okkar verið ljóst
að hverju fór. Örlögum sínum
mætti hún af fágætu hugrekki.
Þegar kona mín ræddi við hana
rúmri viku fyrir andlátið, var hún
hress í anda og engan bilbug á
henni að finna. Má segja, að hér
hafi verið staðið á meðan stætt
var, bæði í eiginlegri og óeigin-
legri merkingu.í garðinum sínum
vann hún langt fram á þetta
haust, oft sárþjáð. Þegar grösin
koma undan sjónum að vori,
munum við hugsa til hennar með
söknuði. En við munum líka minn-
ast þess með þakklæti, að án
hennar hefðu þessi átta sumur í
Fossvogsdal orðið önnur og fá-
tæklegri. Eiginmanni hennar og
dætrum þeirra beggja, svo og
öllum öðrum ættingjum, sendum
við hjónin og börn okkar innilegar
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Helgu
Guðnadóttur. Hvíli hún í friði
Sigurður Markússon.
Barnabörnin hennar missa mik-
ið. Jólin verða tómleg án hennar,
því alltaf komu þau til ömmu
Elínborgar um jólin.
Síðustu árin vann mamma á
gæsluvelli í Breiðholti. Þá var hún
flutt í það hverfi þar sem húr,
hafði búið sér fallegt og hlýlegt
heimili, og þau voru tvö eftir
mæðginin, hún og yngsti bróðir-
inn.
Þar eignaðist hún eins og áður
marga litla vini sem einnig köll-
uðu hana ömmu. Þar eignaðist
hún líka góðar vinkonur sem voru
samstarfskonur hennar. Það var
gaman að koma heim til mömmu
þegar hún var nýkomin úr vinn-
unni. Þó við kæmum sjaldan á
völlinn, voru oft nöfn lítilla bog-
ara nefnd sem festust okkur í
minni.
Síðustu ár mömmu voru að
mörgu leyti hamingjurík. Hún
þráði ferðalög og að kynnast
ókunnum slóðum. Þegar við syst-
urnar vorum farnar að heiman,
skrapp hún árlega í utanlandsferð,
og naut þess í ríkum mæli. Og
aldrei gleymdi hún barnabörnun-
um þegar hún fór að versla í
útlöndum. Öll fengu þau pakka frá
ömmu Elínborgu.
Mamma leit þann hamingjudag
fyrir u.þ.b. 3 vikum að vera
viðstödd brúðkaup dótturdóttur
sinnar. Það var henni mikill ham-
ingjudagur. Það verða tómleg jól-
in hjá okkur systkinunum, tengda-
sonum og barnabörnum.
Mamma átti tvö lítil langömmu-
börn, dótturdætur Björns Braga
bróður okkar.
Og hún naut {>ess að hitta þær
og þær hana, þó smáar væru í
loftinu.
Nú kveðjum við með trega
elskulega móður okkar í fullvissu
um að nú er hún umvafin kærleika
þeirra sem hún elskaði en fóru á
undan henni.
Að lokum viljum við systkinin
og tengdasynir þakka þann hlýja
hug og samúð sem við höfum
fengið á undanförnum dögum í
sorg okkar.
Blessuð sé minning mömmu
okkar.
Börnin.