Morgunblaðið - 15.01.1980, Side 15

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. JANÚAR 1980
15
Hæstarétti í gærmorgun:
Ég var ekki að Hamarsbraut
umrædda nótt heldur hjá vinkonu
minni í starfsmannabústaðnum
við Kópavogshæli alla nóttina. Ég
hef verið beittur hörðu af lögregl-
unni, Kristjáni Viðari og Tryggva
Rúnari og það er allt rangt sem ég
hef áður sagt um dauða Guðmund-
ar Einarssonar.
Framburður
Kristjáns
Víkur nú að framburði Krist-
jáns Viðars.
Við lögregluyfirheyrslu 23. des-
ember 1975 segir hann: Ég hef
enga minnstu hugmynd um það
hvernig dauða Guðmundar Ein-
arssonar bar að höndum. Fyrir
dómi sama dag neitaði hann
nokkurri vitneskju um málið.
Við lögregluyfirheyrslu 28. des-
ember sagði Kristján (Um er að
ræða endursögn eins og í öðrum
frásögnum af framburði ákærðu):
Ég kom að nóttu til heim til
Sævars. Þetta var seint í janúar
og örugglega um helgi. Með mér
voru Sævar, Tryggvi Rúnar og
lega aðfararnótt sunnudags, kom
ég heim til mín. Stóðu Kristján og
Tryggvi Rúnar þá á tröppunum
ásamt þriðja manni. Ruddust
þessir menn inn óboðnir. Einhver
orðaskipti urðu og sagðist sá
ókunni vilja fara út. Kristján sló
hann þá og heyrði ég smell eins og
eitthvað slægist utan í og svo féll
maðurinn í gólfið. Kristján og
Tryggvi stumruðu yfir honum og
hristu hann til en þeir fundu að
hann var ekki með meðvitund.
Kristján sagði að maðurinn væri
látinn. Hann sagði mér að hringja
í Albert og þegar hann kom sagði
hann Albert að aka með líkið
suður fyrir Hafnarfjörð í áttina að
Alverinu.
Við yfirheyrslu 11. janúar 1976
sagði Sævar: Þeir Kristján Viðar
og Tryggvi Rúnar ruddust inn og
hófust átök, sem enduðu með því
að maðurinn rotaðist. Þá sagðist
Sævar hafa sparkað í kjálka
Guðmundar eftir að Kristján var
búinn að rota hann og hefði
Guðmundur þá oltið á hliðina og
ekki stigið upp eftir það.
Við yfirheyrslu hjá lögreglu 30.
september 1976 sagði Sævar við
yfirheyrslu hjá lögreglu: Nú vil ég
skýra frá því sem gerðist þegar
Guðmundur Einarsson hvarf.
Þessa nótt fór ég rakleitt að
Hamarsbraut og hitti mennina og
sagði að þeir gætu ekki verið þar.
Tryggvi og Guðmundur neituðu
því og ég man að Guðmundur
hugðist ráðast á mig. Þá réðst
Kristján á Guðmund óg ég man að
Guðmundur lá á gólfinu. Kristján
sagði að Guðmundur væri dáinn.
Síðan fórum við í ökuferð um
Hafnarfjörð, en komum aftur að
Hamarsbraut. Þá var Erla komin
heim. Akveðið var að hafa sam-
band við Albert.
Upp kom misklíð,
sem endaði í
slagsmálum
Hinn 9. marz 1977 endurtók
Sævar fyrri framburð en gaf fyllri
skýrslu. Þar kom m.a. fram: Um
kvöldið kom ég í starfsmannahús
Kópavogshælis til stúlku sem ég
þekki. Þetta var um klukkan 23.
Þangað komu Kristján og Tryggvi
Rúnar í bifreið. Talaði Kristján
um að fara til Keflavíkur. Úm
klukkan 2 um nóttina fór ég að
hugsa um það að líklega væri best
að huga að því hvort hinir ætluðu
að reyna að komast inn í íbúðina á
Hamarsbraut. Fór ég þangað í
leigubíl og þegar þangað kom sá
ég að ljós var í íbúðinni og bíll
Alberts fyrir utan. Inni voru
Kristján, Tryggvi, Albert, Guð-
mundur og Gunnar Jónsson, en þá
tvo síðastnefndu þekkti ég þá ekki.
Tryggvi hafði beðið Guðmund um
peninga til þess að kaupa áfengi.
Upp kom misklíð sem endaði í
allsherjarslagsmálum, sem beind-
ust að Guðmundi. Kristján sló
Guðmund í andlitið, ég heyrði
dynk eins og maður hefði fallið á
vegg. Ég sá að Guðmundur lá á
gólfinu. Kristján og Tryggvi
beygðu sig niður og reyndu að
vekja hann en fundu þá að hann
var látinn. Ég komst að sömu
niðurstöðu. Þeir urðu mjög ótta-
slegnir.
í sakadómi 29. marz 1977, eftir
að ákæra var gefin út, sagði
Sævar m.a. (Um endursögn er að
ræða): Eg kom heim til Kristjáns
Viðars að Grettisgötu 82 klukkan
20 um kvöldið. Þar voru auk mín
Kristján, Tryggvi Rúnar og Gunn-
ar Jónsson. Þaðan fór ég í hús við
Vesturgötu ásamt Albert og síðan
í starfsmannahús Kópavogshælis.
Var þetta á tímabilinu 22.30—23.
Um klukkan 24 kom Albert á bíl
og með honum Kristján, Tryggvi
og Gunnar Jónsson. Bað Kristján
mig að lána sér 5 þúsund krónur
en ég sagðist enga peninga hafa á
mér, þeir væru allir í Hamars-
brautinni. Sagði Kristján þá að
þeir væru að fara til Hafnarfjarð-
ar.^Um nóttina fór ég að Hamars-
braut og þá var ljós þar og bíll
fyrir utan. Þar voru staddir menn
þeir sem ég áður nefndi og auk
þeirra Guðmundur, sem ég þekkti
ekki þá. Guðmundur var talsvert
drukkinn. Mikil spenna var þarna.
Kristján og Tryggvi vildu fá hann
til þess að leggja peninga í flösku.
Atökin hófust í stofunni með því
að Guðmundur þreif til mín, hann
hefur líklega haldið að ég hefði
tekið veskið hans eða þá að hann
hefur talið að ég hefði vísað þeim
út. Kristján sló nú til Guðmundar
og Tryggvi blandaði sér í slaginn.
Upphófust nú allsherjar slagsmál
og var Guðmundur einn á móti
Kristjáni og Tryggva og hugsan-
lega Albert. Ég heyrði þá dynk og
sá Guðmund liggja á gólfinu.
Reynt var að fá hann til að ranka
við en þá kom í ljós að Guðmundur
var látinn.
Sævar snýr
við blaðinu
Þegar hér var komið sögu í
sakadómsyfirheyrslunni var gert
á henni 25 mínútna hlé. Þegar hún
hófst að nýju „var engu líkara en
straumrof hefði orðið hjá
ákærða", eins og saksóknari orð-
aði það í gær, því Sævar óskaði
bókað:
Dómendur Hæstaréttar, talið frá vinstri: Björn Helgason hæstaréttarritari, Þór Vilhjáimsson, Logi
Einarsson, Björn Sveinbjörnsson, Benedikt Sigurjónsson, Ármann Snævarr og Sigurgeir Jónsson.
Fyrsta fréttin i Mbl. um hvarf Guðmundar í janúar 1974.
annar maður, sem ég man ekki
hver er. Erla var ekki heima. Átök
byrjuðu í íbúðinni en ég tók ekki
þátt í þeim. Þau voru milli manns-
ins, Sævars og Tryggva. Ég geri
mér ekki grein fyrir því hve lengi
átökin stóðu en það var nokkra
stund. Erla kom heim og ég man
að Sævar og Tryggvi voru að
bjástra með poka í þvottaherberg-
inu. Erla kom og virtist hissa.
Sævar og Tryggvi báru pokann út
í bíl fyrir utan. Pokinn virtist
þungur því bifreiðin vaggaði þegar
pokinn var settur í farangurs-
geymsluna. Var nú ekið í átt til
álversins en síðan beygt útaf
veginum. Þar fóru Sævar og
Tryggvi út, tóku pokann úr far-
angursgeymslunni og hurfu út í
myrkrið.
Við yfirheyrslu 3. janúar 1976
sagði Kristján m.a.: Eg hef mikið
hugsað um málið og tel mig nú
muna ýmis atriði betur. Átökin
byrjuðu í svefnherberginu og bár-
ust inn í stofuna. Sævar varð
undir í átökum við Guðmund og
kallaði á hjálp og fór ég að hjálpa
honum og einnig Tryggvi Rúnar.
Ég aðhafðist ekki mikið, tók bara í
aðra löppina. Tryggvi og Sævar
voru í átökum við Guðmund. Ég
man greinilega að Guðmundur lá í
gólfinu og Sævar sparkaði marg-
sinnis í höfuð hans. Það leið ekki
yfir Guðmund því hann fór fram í
gang þar sem átökin héldu áfram.
Eg var ekki viss um það fyrst hver
þetta var en tel nú eftirá að það
hafi verið Guðmundur Einarsson,
gamall skólafélagi minn.
Við tókum hann upp í bifreiðina
í brekkunni í Hafnarfirði, sem
liggur til Reykjavíkur. Tel ég
sennilegt að þarna hafi verið um
Guðmund að ræða. Ég held að
tilefni átakanna hafi verið það að
Guðmundur kallaði okkur dópista.
Við vorum með töflur og ég man
að Guðmundi voru boðin lyf. Næst
man ég með vissu að það urðu
einhver átök og þeir Sævar og
Tryggvi voru að bjástra við að
setja eitthvað fyrirferðarmikið í
hvítt lak, það gæti hafa verið
mannslíkami. Þeir báðu mig að
bera þetta en ég neitaði. Þá vil ég
geta þess að þegar Sævar sparkaði
í Guðmund, lá Tryggvi ofan á
Guðmundi og hélt honum niðri.
Næst kom Kristján fyrir rétt 11.
janúar og hafði þá þetta að segja:
Þegar átökin voru um garð gengin
var farið með líkið suður fyrir
Leitarflokkar safnast saman til leitarinnar. (Ljósm. MbL Sv. I
Víðtækleitað
18 ára pilti
■jsam
KKL.YG AK í 12 hjorgunarsveit-
(uu SVFI og hjálparsvvilum
skáta á hofuðhorgarsvæðinu og
ai Suðurnesjum leituðu I gær á
siæðinu írá Hafnarfirði yfir að
Blesugróf I Keykjai Ik að 18 ára
pilti. sein ekkert hefur frét/t af
Irá þvl aðfararnótt sl. suiinti-
dags. Pilturinn lieitir t.uð-
inuiidur Kinarsson. til heimilis
að llraunprýði i Blesugróf
llann fór á laugardagskvoldið
a daitsleik i Alþyðuhiisinu í
llatnarfirði og lieítir siðast
spur/t nl lians um kl 02 um
nóttina á Straiulgólu i llalnar-
lirði. Þar var hann i f.vlgd méð
óðr.um piltt, seiimlega nokkru
eldri. sein var dókkskolhærður
og i gulri skyrlu, jakkalaus. Sá
piltur er heðmn að hafa sam-
hand við lógreyluna til að veita
henni upplýsmgar. (iuðmundur
var kheddur doppóttuin jakka,
grænleitum Inisum og brúnum
skóm Hann er 180 sm á hæð og
samsvarar sér vel. dökkhærður
með hár mður á herðar.
Lýst var eftij (íuðmundi i út-
varpt i gærog um hádegið hófu
leilarflokkar leit og leituðu
frain til myrkurs. en án árang-
urs Þvrla Landhelgisga'/lunn-
ar og SVKi. TF—G.MA. var
einmg fengin til leitarinnar
Leitað var i llafnarfirði og
nágrenm og einmg I (iarða-
hreppi. Kópavogi og nágrenni.
með það i huga, að Guðmundur
kvnm að hata ætlað að ganga
hetm ttl sin að dansleiknum
lokiuun. Þá voru ihúar húsa i
Hafnarfirði og Garðahreppi
beðmr að Jeita i krmgum hús
Hafnarfjörð og það sett í gjótu og
stór steinn yfir. Einnig vil ég bæta
því við að Sævar sparkaði í höfuð
Guðmundar þar sem hann lá.
22. marz kom Kristján enn fyrir
dóm og hafði þá þetta að segja: Ég
sagði Erlu frammi í ganginum að
það hefði orðið ógurlegt slys.
Daginn eftir atburðinn hitti ég
Tryggva Rúnar og við fengum
okkur LSD. Við ímynduðum okkur
að ekkert hefði gerst í íbúðinni um
nóttina og við hefðum ekki verið
þar.
Hnífurinn kemur
til sögunnar
Hinn 7. apríl gaf Kristján
skýrslu að eigin ósk og var þá
annað hljóð komið í strokkinn, því
að nú lýsti Kristján því yfir að
hann hefði orðið Guðmundi að
bana með hnífi: Guðmundur tók
mig hálstaki, það greip mig
hræðsla, ég tók hníf og rak hann í
blindni aftur fyrir mig og fann að
hann stakkst í Guðmund og tak
hans linaðist. Hann féll niður og
við töldum hann látinn.
Rúmum tveimur mánuðum síð-
ar eða 22. júní kom Kristján fyrir
að nýju að eigin ósk og sagði þá:
Ég vil að nokkru leyti breyta
framburði mínum. Ég stakk Guð-
mund aldrei með hnífi. Við lentum
í átökum, sem leiddu til dauða
Guðmundar.
19. september 1976 kemur Krist-
ján enn til yfirheyrslu og segir þá:
Eftir því sem ég man bezt byrjuðu
átökin vegna þess að Sævar stal
veski Guðmundar. Hann ætlaði að
ráðast á Guðmund en Tryggvi
gekk á milli. Ég bað Guðmund að
fara með góðu en hann sagðist
hafa í fullu tré við mig. Hann tók
mig hálstaki, sem ég gat ekki
losað mig úr. Ég lét mig því falla á
gólfið. Ég fann að ég var hættur
að heyra og var að missa meðvit-
und. Ég varð ofsahræddur, greip
hníf og stakk í hann. Guðmundur
elti mig yfir gólfið en lá svo
hreyfingarlaus. Það heyrðist hljóð
frá honum, sem erfitt er að lýsa.
Þarna var hnífurinn sem sagt
kominn aftur inn í framburðinn
en við skýrslugjöf 14. marz 1977
fyrir lögreglu hvarf hann á ný úr
málinu, því þá sagði Kristján: Það
að ég hafi stungið Guðmund
Einarsson með hníf eða byssu-
sting er ekki rétt. Þessu skaut upp
í kollinn á mér, kannski vegna
þess að ég hafi viljað taka á mig
sökina einn.
Þá tók Kristján það einnig fram
að hann myndi það nú að Álbert
og strákur að nafni Gunnar hafi
einnig verið þarna inni. Þeir hafi
verið í bílnum, ekið til Hafnar-
fjarðar og hitt þar Guðmund og
farið svo gangandi að Hamars-
braut 11. Fljótlega hafi byrjað
átök milli Guðmundar, Sævars og
Tryggva og hann hafi sjálfur
slegið Guðmund fjórum sinnum,
og segist sjálfur halda að hann
hafi orðið honum að fjörtjóni.
Tryggvi hafi einnig slegið Guð-
mund.
Næst kemur Kristján fyrir dóm
25. marz 1977 eftir að ákæra var
útgefin. Þar staðfestir hann
skýrslur sínar og gefur nákvæman
framburð um ferðir þeirra um
nóttina, hvernig þeir hitta Guð-
mund við veitingahúsið Skiphól og
þeir þrír, Kristján, Tryggvi og
Guðmundur gera árangurslausar
tilraunir til þess að fá far til
Reykjavíkur. Síðan hafi þeir farið
að Hamarsbrautinni, átök hafi
blossað upp eftir að þangað kom
vegna missættis um áfengiskaup.
Átökin hafi aðallega verið milli
Sævars, Tryggva og Guðmundar
en Albert og Gunnar Jónsson hafi
Sjá næstu
síðu Á