Morgunblaðið - 05.02.1980, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. FEBRÚAR 1980
t
Fósturmóöir mín og tengdamóöir,
GUÐMUNDÍNA GUTTORMSDÓTTIR
fyrrv. hjúkrunarkona,
Brekkugeröi 20, Reykjavík.
lést á Landspítalanum að morgni sunnudagsins 3. febrúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Hafsteinn Guömundsson,
bóra Ragnarsdóttir.
Minning:
Margrét Guðmunds-
dóttir frá Rifshalakoti
t
Móöir okkar, tengamóðir, amma og langamma,
SIGURBJÖRG ÞÓRARINSDÓTTIR,
frá Heiðarseli á Síöu
lést á Elliheimilinu Grund 24. janúar. Útförin fór fram í kyrrþey aö
ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorsteinn Runólfsson.
t
Maðurinn minn,
SIGURDUR ODDSSON,
Kjalardal, Skilmannahreppi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness aö morgni 3. febrúar.
Helga Jónsdóttir.
t
Maöurinn minn,
HREIÐAR GUOLAUGSSON,
Ásgaröí 73,
andaöist 1. februar.
Ólína Kristinsdóttir,
synir, tengdadætur og barnabörn.
t
Okkar ástkæri,
KARL ÓLAFUR ÓSKARSSON
flugvélstjóri,
Austurbrún 39,
lést í New York aöfararnótt 3. febrúar.
jarðarförin veröur auglýst síöar.
Helga Lorenz,
Magnús Karlsson,
Jóhanna Ósk Karlsdóttir, Finnbogí Óskarsson.
Jóhanna Jóhannsdóttir,
Fædd 27. sept. 1888
Dáin 25. jan. 1980
I dag verður til moldar borin
föðurmóðir mín Margrét Guð-
mundsdóttir. Þreytt og syfjuð
sofnaði hún svefninum langa, eftir
tæprar aldar langa tilveru.
Margrét fæddist að Glóru á
Kjalarnesi og voru foreldar henn-
ar Guðmundur Guðmundsson frá
Valdastöðum í Kjós, og Ólöf Guð-
mundsdóttir frá Reynivallakoti á
Álftanesi. Föður sinn missti
Margrét ung að árum, en upp frá
því var hún sett í fóstur hjá Ólafi
á Tindstöðum á Kjalarnesi, er hún
ávallt kallaði pabba og þótti mjög
vænt um, enda var hann henni
mjög góður. Þar var Margrét fram
yfir fermingu, en síðar að Bæ í
Kjós.
Margrét var ein af sex systkin-
um, og eru tvær systur hennar
Guðríður og Guðný enn á lífi
háaldraðar. Frá Bæ í Kjós lá leið
hennar til Reykjavíkur þar sem
hún vann í nokkur ár.
Síðar réð hún sig sem kaupa-
konu austur í Rangárvallasýslu að
Rifshalakoti í Ásahreppi. Sú ráðn-
ing átti eftir að marka stórt spor í
hennar æviferil, því þar kynntist
hún mannsefni sínu Guðjóni Ein-
arssyni, syni Einars Guðmundss-
onar er bjó á Bjólu í Ásahreppi.
Margrét og Guðjón bjuggu að
Rifshalakoti og varð þeim þrettán
barna auðið, en átta þeirra eru
enn á lífi.
í kring um 1930 skildust leiöir
þeirra hjónanna og fór Margrét þá
til Reykjavíkur með tvö yngstu
börnin með sér. Á þessum árum
var lífsbaráttan hörð og litla eða
enga vinnu að hafa. En með sinni
óbilandi þrautseigju sigraði Mar-
grét alla erfiðleika. Margrét var
iðin manneskja og handlagin og
eru margar ullarflíkurnar og
vettlingarnir er fram af hennar
fingrum hafa runnið. Margrét
hafði gaman af náttúrulífi og
ferðalögum. Hún gekk á Heklu-
tind er hún bjó í Rifshalakoti og
þótt það mikið ferðalag, sem það
er og enn. Seinni árin ferðaðist
hún nokkuð með sonum sínum um
landið þvert og endilangt, en fjöll
og firnindi voru hennar yndi. Mér
er minnistæðast ferðalag er hún
fór með þremur sonum sínum
ásamt fleirum inn á Fjallabak og
kring um Tindafjöll, hálfníræð að
aldri. Þótt vegir væru illfærir eða
nánast ófærir, þá lét Margrét
aldrei bilbug á sér finna og var
yfirleitt allra manna hressust.
Einnig fór Margrét á elliárunum
inn í Þórsmörk og dvaldist þar
dögum saman með Ferðafélaginu.
Er Margrét kvaddi þennan
heim, munu ættliðir hennar vera
orðnir fimm, og hátt á annað
hundrað afkomendur.
Ég fyrir hönd fjölskyldu minnar
bið ömmu minni Guðs blessunar,
og megi hún fara í friði.
Matthías Þórðarson.
í dag verður til moldar borin
amma mín Margrét Guðmunds-
dóttir, sem lézt 25. janúar sl. 91
árs að aldri.
Amma var fædd að Glóru á
Kjalarnesi, og voru foreldrar
hennar Guðmundur Guðmundsson
og Ólöf Guðmundsdóttir er þar
bjuggu. Ung að árum missti hún
föður sinn og var þá send í fóstur
að Tindstöðum til Ólafs bónda
þar. Þar ólst hún upp til sextán
ára aldurs en fluttist þá til
Reykjavíkur og var þar í vist í
nokkur ár.
Árið 1911 giftist hún Guðjóni
Einarssyni frá Bjólu í
Rangárvallasýslu. Þau bjuggu í
Rifshalakoti allan sinn búskap og
eignuðust 13 börn. Þrjú dóu í æsku
en tíu komust upp, tvær dætur og
átta synir, en tveir af þeim sonum
eru dánir fyrir nokkrum árum,
Páll Óskar og Guðmundur. Börnin
sem enn eru á lífi eru þessi:
Guðrún, ekkja búsett í Kópavogi,
t
Útför móöur okkar,
MATTHILDAR KVARAN MATTHÍASSON,
veröur gerð frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 6. febrúar kl.
13.30.
Siguröur, Einar og Þorsteinn Arnalds.
t
Konan mín, móöir okkar, tengdamóðir op amma,
INGIBJÖRG JÓNSDOTTIR
Hátúni 10,
verður jarðsungin föstudaginn 8. febrúar kl. 13.30 frá Fossvogs-
kirkju.
Þeim sem vildu minnast hennar, er vinsamlegast bent á
Öryrkjabandalag íslands.
Bertel Andrésson,
synir, tengdadætur og barnabörn.

+ Móöir okkar og tengdamóðir, KRISTÍN SANDHOLT Karlagötu 4, verður jarösungin trá Dómkirkjunni, þriöjudaginn 5. febrúar kl. 13.30. Brynjólfur og Agnes Sandholt, Hallgrímur og Þóra Sandholt. + Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi, ÞORSTEINN JÓHANNESSON, Haugum, Stafholtstungum, andaðist í sjúkrahúsi Akraness 1. feb. sl. Jaröarförin fer fram laugardaginn 9. feb. kl. 14 frá Stafholtskirkju. Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á sjúkrahús Akraness. Margrét Finnsdóttir, synir, tengdadætur og barnabörn.

Minningarathöfn um JULÍUS STEINDÓRSSON, hljóöfæraleikara, frá Suöurvík Vík í Mýrdal, er lést á Bispebjerg-hospital í Kaupmannahöfn 30. desember s.l. fer fram í Fossvogskapellu miðvikudaginn 6. febrúar n.k. kl 10.30 f.h. Dætur og systkini. ■ + Faöir okkar og tengdafaðir MATTHÍAS BJÖRNSSON frá Hellissandi er lést að elliheimilinu Grund 25. janúar, veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfiröi þriðjudaginn 5. febrúar kl. 16.00 e.h. Guöjón Matthíasson, Matthildur Matthíasdóttir, Guömundur Guðmundsson.

+ Eiginmaður minn og faöir okkar, JÓNJÓNSSON vélstjóri, Ránargötu 1A, sem andaöist 29. janúar, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 6. febrúar kl. 15.00. Fanney Guðmundsdóttir og synir. + Þökkum innilega auösýnda samúö við andlát og jaröarför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa, JÓNS STEFÁNS GUDMUNDSSONAR, Hátúni 4. Guö blessi ykkur öll. Sigrún Sigurbjörnsdóttir, Aóalheiöur Erla Jónsdóttir, Lárus Jónasson og barnabörn.
Guðríður gift Halldóri Guð-
mundssyni þau búa að Hjarðar-
bóli í Ölfusi, Ólafur bóndi Vestur-
holtum í Þykkvabæ kvæntur Önnu
Markúsdóttur. Ragnar býr í Kópa-
vogi, kvæntur Ingu Kristjánsdótt-
ur. Þórður býr í Reykjavík kvænt-
ur Hrefnu Ormsdóttur. Skarphéð-
inn býr á Stöðvarfirði kvæntur
Ingu Haraldsdóttur. Hermann býr
í Reykjavík kvæntur Guðlaugu
Lúðvíksdóttur. Ágúst býr í
Keflavík kvæntur Huldu Guð-
mundsdóttur.
Amma og afi slitu samvistum
eftir rúmlega tuttugu ára búskap
og tvístraðist þá barnahópurinn.
Amma fór tíl Reykjavíkur með tvo
yngstu drengina. Það hlýtur að
hafa verið óskaplegt átak að leysa
þannig upp heimilið á þessum
árum og senda börnin frá sér og
hefir áreiðanlega þurft bæði kjark
og hörku til að standast slíkt, enda
var amma ákveðin og skapmikil
kona á meðan henni entist heilsa
og kraftar. En nú hefur hún kvatt
þetta líf, ævidagur hennar var
orðinn langur og hún var orðin
þreytt.
Amma var trúuð kona og hún
var sannfærð um það að börnin
hennar, sem farin voru á undan
henni myndu taka á móti henni
þegar hennar tími væri útrunninn
og hún væri búin að skila því
hlutverki sem henni væri ætlað
hér á jörðu. Og hlutverk hennar
varð stórt. Hún skilaði þessu
þjóðfélagi myndarlegum hópi, því
að afkomendur hennar voru orðn-
ir nokkuð á annað hundrað er hún
kvaddi.
Amma fékk það andlát, sem hún
hafði óskað sér, að sofna útaf í
rúminu sínu. Ég vona og veit að nú
líður henni vel og nú er hún orðin
létt á fæti á ný.
Hvíl í friði.
Auður.
Aldrei er maður viðbúinn, þótt
við vissum að degi væri farið að
halla. Nítíu og eitt ár er löng ævi,
en að hafa heilsu til nítíu ára
aldurs er dásamlegt og þegar
heilsan bilar að fá að deyja, það
þráði hún og fékk ósk sína upp-
fyllta að deyja í svefni, sátt við
guð og menn.
Margrét Guðmundsdóttir fædd-
ist að Glóru, Kjalarnesi, dóttir
hjónanna Ólafar Guðmundsdóttur
og Guðmundar Guðmundssonar.
Fjögurra ára gömul missti Mar-
grét föður sinn. Fór hún þá í
fóstur til Ólafs bónda á Tind-
stöðum í Kjós. Reyndist hann
henni mjög vel og minntist hún
hans alltaf með hlýju og virðingu.
Bernsku- og unglingsárin á Tind-
stöðum voru góð en samt saknaði
hún alltaf móður sinnar og held ég
að það hafi markað líf hennar
mikið. Hugur hennar stóð til
lærdóms og vildi hún komast í
Kvennaskólann en þótt efni væri
til þá var ekki skilningur á slíku í
þá daga. Talaði hún oft um það
með söknuði að hafa ekki getað
komist í skólann því ekki vantaði
viljann né dugnaðinn. Ung stúlka
fer Margrét í vist til apótekarans í
Reykjavíkurapóteki. Var kona
hans dönsk. Þar líkaði Margréti
vistin vel og lærði margt. Fluttu
hjónin síðan út til Danmerkur og
vildi frúin taka Margréti með sér,
en ekki vildi hún það. Unni hún
landi sínu og vildi aldrei fara til
útlanda. Ferðaðist hún um landið
vítt og breitt, bæði í byggð og
óbyggð og var hún þá í essinu sínu.
Ferðaðist hún eins lengi og hún
gat og fannst henni aldrei nóg.
Sennilega eru ekki nema 6—7 ár
síðan hún fór með sonum sínum í