Morgunblaðið - 23.02.1980, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 1980
vlrp "
MORGtlNý^v’
KAFFfNO 11 t «•
<:/V<V:.V c M
' /V/y •*
<-/.s c
Kc/'S-At/'-.c /oX
XCX-6 / c
fcVcýcýoVc ,■
v ■
‘ i ?;M 21«
Jæja, hvað sögðu þeir hjá skattin-
um, vinur?
Svona drengur minn, þú kemur og geíur mér skýringu á öllu
saman ef ég á að fyrirgefa þér.
Þú mátt trúa þvi, að hann Lilló
er búinn að vera erfiður í dag.
Aldardómar
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Gestir Bridgefélags Reykjavíkur á
Stórmótið, sem haldið verður 22.
og 23. marz verða Danirnir Steen
Möller og Stig Werdelin. Báðir
margreyndir landsliðsmenn Dan-
merkur og með margar skraut-
fjaðrir í höttum sínum. Ber þar
eðlilega hæst 2. sæti á Evrópumót-
inu síðastliðið sumar og aftur 2.
sætið í Sunday Times keppninni á
dögunum en það eitt að fá þar boð
um þátttöku þykir sérstakur heið-
ur.
Spilamennska þeirra mótast
eðlilega nokkuð af hinu gallharða
keppnisbridge. Og ef til vill skýrir
það sagnirnar gegn ítölunum
frægu, Belladonna og Garozzo,
sem voru með spil vesturs og
austurs og sá fyrrnefndi gaf.
Norður
S. Á75
H. 982
T. D1043
L. G103
COSPER
COSPER 8VLb
Og hvað er þá hægt að leika sér?
Vestur
S. D8
H. ÁG
T. K9872
L. Á974
Austur
S. 9
H. D6543
T. G6
L. KD865
„UM séra Pál Björnsson í Selar-
dal, sautjándu aldar klerk, sem
Hannibal Valdimarsson hefur ver-
ið að láta flytja fróðleg útvarpser-
indi um 10. og 17. febrúar, gildir
víst líkt og um margt annað og
marga aðra, að fæst orð hafa
minnsta ábyrgð. Enginn maður er
með öllu án mannkosta og enginn
verðskuldar í rauninni ill eftir-
mæli.
En að segja að menn séu
„umdeildir" þýðir í rauninni ekki
annað en það, að ekki hafi allir
enn komizt til skilnings á eðlisfari
þeirra og satt að segja furðar mig
á því, að jafn mannúðlegur og vel
hugsandi maður og Hannibal skuli
ekki hafa séð hvers konar maður
Páll í Selárdal var.
Það er lítið eftir því farandi þó
að aldardómar 17. aldar væru séra
Páli og hans líkum í hag. Menn
fylgja undantekningarlítið þeim
að málum, sem völdin hafa og
mest mega sín. Menn voru með
þeim, sem sfóðu að galdradómum
og framkvæmdu þá, á móti þeim,
sem ofsóttir voru á þennan hátt,
bæði meðan þessu fór fram og
lengi á eftir. Alveg á sama hátt og
ef einhver væri nú á dögum að
halda því fram að í tiltekna
líkkistu hefði ekkert verið látið
annað en mold og grjót, áður en
hún fór niður í jörðina — þá
mundu langflestir vera á móti
þeim, sem þetta segði, en með
hinum, sem segðu að allt hefði
farið rétt og eðlilega fram. Nema
Suður
S. KG106432
H. K107
T. Á5
L. 2
Norður
P
4 Spaðar
Austur
1 Hjarta
Suður Allir
3 Spaðar
Pass
Vestur
1 Tígull
P
Werdelin var í suður og gegn
spöðunum fjórum spilaði vestur út
spaðaáttu. Suður tók fyrsta slag-
inn með gosa og næst tók hann á
lígulás og spilaði aftur tígli, sem
Belladonna tók með kóngnum. Að
því búnu hugsaði hann sig vel um.
Werdelin hafði reynt og náð fram
eina vinningsmöguleikanum. í
blindum biðu tveir slagir á tígul,
sem yrðu sigurslagirnir yrði vörn-
in ekki á undan að taka sína fjóra.
Að lokum fann Belladonna
lausnina og spilaði lágu laufi
undan ásunum. Og Garozzo var
með á nótunum, skipti í hjarta og
Werdelin reyndi kónginn eðlilega.
Allt kom fyrir ekki — tapað spil.
Vissulega var vörnin frábær
enda veitti ekki af. Eini vinn-
ingsmöguleikinn reyndur og hefði
sjálfsagt dugað gegn flestum.
Maigret og vínkaupmaðurinn
53
rann ögn til hliðar svo að hann
sá að náttkjóllinn hennar var
Ijósrauður. Hún virtist ekki
hafa neinar áhyggjur af því,
þetta virtist vera henni mjög
eðlilegur heimaklæðnaður.
— Hafið þíð verið gift lengi?
— Átta ár. Hann kom inn í
verzlun þar sem ég vann. Hann
var að leita sér að hálsbindi.
Hann var lengi að velja það.
Hann virtist verða hrifinn af
mér. Þegar ég fór heim úr
vinnu um kvöldið fylgdi hann á
eftir mér. Þannig gekk það
íjögur eða fimm kvöld í röð og
hann þorði aldrei að ávarpa
mig.
— Bjó hann þá hér?
— Nei. Hann bjó á hóteli í
Latinuhverfinu. Við höfðum
ekki þekkzt í nema þrjár vikur,
þegar hann bað mig að giftast
sér. Ég var ekki sérlega áfjáð i
það. Hann var ósköp ágætur og
ekkert út á hann að setja, en
einhvern veginn ekkert um-
fram það.
— Þér voruð sem sagt ekki
ástfangnar af honum?
Hún leit á hann og blés frá
sér reykjarmekki.
— Ástfangin? Ég veit nú
ekki hvort sú margumrædda
tilfinning er yfirleitt til. Alténd
trúi ég ekki á hana.
— Má ég spyrja yður einnar
spurningar, frú Pigou. Er eig-
inmaður yðar eilítið haltur?
— Hann varð fyrir bil og
braut á sér aðra hnéskclina.
Siðan haltrar hann þegar hann
gengur hratt. en annars ekki.
— Er Iangt síðan hann varð
fyrir því slysi?
— Það var að minnsta kosti
áður en ég kynntist honum.
— Hvað hafið þér þekkt
hann lengi?
— Átta ár. Við vorum trúlof-
uð i einn mánuð, svo giftum við
okkur.
— Þér hélduð áfram að
vinna um hríð?
— Já, fyrstu þrjú árin. En
það var alveg óbærilegt álag. Á
morgnana varð ég að búa til
morgunverð og taka til i ibúð-
inni. Um hádegið hittumst við
og borðuðum saman og eftir
vinnu varð ég að kaupa inn, búa
til mat og gera hreint. Þetta
var ekki mannsæmandi líf.
Ilann leit á litla divaninn þar
sem ægði saman plötum og
vikublöðum og síðan á ösku-
hakkann með sigarettustubhun-
um. Það var augljóst að þetta
var hennar eftirltisstaður.
Skyldi hún hafa elskhuga?
Hann var næstum viss um það.
sumpart úr úr leiðindum, sum-
part vegna þess að hún hafði
greinilcga rika þörf fyrir róm-
antik og spennu.
Hún var heldur fýluleg í
framan og virtist yfirleitt ekki
sérlega glaðsinna.
— Ilöfðuð þér engan grun
fyrr cn maðurinn yðar hvarf?
— Nei, ég veit ekki hvort
hann hafði fengið vinnu annars
staðar, en hann íór að heiman á
sama tima og heim kom hann á
sama tima.
Eltir Georges Simenon
Jóhanna Krisljónsdóttir
sneri á islensku
— Og afhenti alltaf sömu upp-
hæðina við mánaðarmót.
— Já. Ilann lét mig hafa
launin og siðan lét ég hann hafa
fjörtíu franka fyrir sigarettum
og smáútgjöldum.
— Urðuð þér ekkert óróleg-
ar þegar hann kom ekki heim?
— Sosum ekki. Ég verð ekki
svo glatt óróleg. Ég hringdi á
skrifstofuna og bað um að fá að
tala við manninn minn. Það var
einhver karlmaður sem kom í
simann.
„Ilann cr ekki hér,“ svaraði
hann.
„Vitið þér hvenær hann kem-
ur?“
„Það hef ég ekki hugmynd
um. Það er langt síðan ég hef
séð hann.“
— Svo lagði hann tólið á. Þá
varð ég dálítið óróleg og íór á
lögreglustöðina og spurði hvort
þeir hefðu nokkrar spurnir
haft af honum, til dæmis hvort
hann hefði getað lent í slysi eða
einhverju svoleiðis.
En hún hafði auðsýnilega
ekki spurt itarlega.