Morgunblaðið - 08.03.1980, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. MARZ 1980
GRANI GÖSLARI
2495
HOVLE-
Þessar pillur áttu ekki að
gleypa, heldur tæma glasið á
gólfið þrisvar sinnum á dag og
tína þær allar upp í það aftur!
Skaðsemi
sundrungarinnar
Kosturinn við það að tala við blómin er sá, að þau svara þér
ekki!
Tilboðið get ég ekki látið
standa lengi!
Því meiri togstreita sem ríkir
innan ráðandi afla þjóðfélagsins,
því hættara er við alls konar
óförum. Sundrung og togstreita
ráðamanna kallar yfir þjóðina
lakari sambönd við Lífsstöðvar
annars staðar í alheimi.
Þegar ráðamenn þjóðarinnar
deila, skiptast þegnarnir í sund-
urleita hópa. Spenna myndast
milli stórra hópa innan þjóðar-
heildarinnar með eða móti vissum
forystumönnum og flokkum
þeirra.
Sundruð þjóð getur engin afrek
unnið. A þessum vetri hefur mikil
slysaalda gengið yfir þjóð vora.
Hörmuleg slys og óvænt óhöpp
hafa orðið. Ekki væri út í bláinn
að láta sér til hugar koma, að
eitthvert samband sé milli þessar-
ar slysatíðni og þess mikla óróa og
sundrungar, sem ríkt hefur meðal
æðstu manna þjóðarinnar. Því
sundrung þeirra sundrar þjóðinni
í stað þess að sameina hana. Og
sundruð þjóð kallar yfir sig
hættuástand m.a. vegna þess, að
þá opnast leið illum öflum til að
koma sér við, en samtímis dregur
úr möguleikum hinna æðri mátt-
arvalda, sem ævinlega verða að
geta notið sín sem bezt, ef ekki á
illa að fara.
Vér erum ekki ein í alheiminum.
Og fullvíst má telja, að í öðrum
stöðum þessa mikla heims séu
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Einn af þekktustu hljómlistar-
mönnum landsins bauð til sín á
dögunum þrem ágætum vinum
sínum. Allir þessir menn eiga
það sameiginlegt að vera frábær-
ir spilamenn og það var ekki að
sökum að spyrja. spilastokkurinn
beið tilbúinn og fljótlega tóku
þeir upp þessi spil.
Norður gaf.
Norður
S ÁGxxx
H. D9xxx
T. -
L. ÁDx
Vestur
S. Kx
H. KGx
T. xx
L. xxxxxx
Austur
S lOxxx
H. xx
T. Dxxxxx
L. x
Suður
S. Dx
H. ÁlOx
T. ÁKGxx
L. Kxx
Gestgjafiiin var með spil suðurs
og heyrði makker sinn opna á
einum spaða. Eftir pass austurs
stökk hann í þrjá tígla og þegar
norður sagði næst þrjú hjörtu
ákvað gestgjafinn að taka spilið
ekki vetlingatökum, stökk í ása-
spurningu og sagði næst lokasögn-
ina, sex grönd.
I sæti vesturs var margfaldur
Islandsmeistari og ekki gaf hann
slag á útspilinu þegar hann valdi
að spila laufi, sem tekið var í
blindum. Ekki pössuðu spilin beint
vel saman en í öllu falli varð
hjartað að gefa marga slagi.
Sagnhafi spilaði því hjarta á ásinn
og að því kom, að vestur fékk á
kónginn og hann spilaði aftur
laufi.
Austur fór þá að finna fyrir
þrýstingi í spilinu. Og ekki fylgdi
sögunni hvort svipur hans var enn
jafn rólyndislegur og virðist af
daglegri mynd á síðu eins dag-
blaðsins. Samtals varð hann að
finna fimm afköst þegar sagnhafi
tók slagi sína á hjarta og lauf og
að því kom að hann neyddist til að
gefa eftir vald sitt. Þessi skemmti-
legi vinningur í glæfraslemmu
byggðist á, að austur varð því
miður að fara niður á fimm spil
eins og hinir við borðið.
COSPER

o o ^
5242
Maigret og vínkaupmaðurinn
65
— Myndurðu vilja færa okk-
ur toddi.
Siðan settist hann hinn róleg-
asti á móti gesti sinum. í íyrsta
skipti sá hann manninn al-
mennilega. Það var eitthvað
ómótað, næstum barnalegt við
andlitsdrætti hans.
— Hvað eruð þér gamall?
— Fjörtíu og fimm ára.
— Þér lítið ekki út fyrir það.
— Voruð þér að biðja um
toddí handa mér?
— Já, og handa mér líka. Ég
er með inflúensu og kannski
eitthvað fleira og þá er gott að
fá sér toddí.
— Að öllum jafnaði smakka
ég ekki vin, nema glas af vini
með mat. Yður finnst ég auðvit-
að sóðalegur? Það er langt
síðan ég hef getað látið hreinsa
fötin mín, Og það er orðin vika
síðan ég komst í að þvo mér.
Þeir horfðu hvor á annan og
töluðu báðir lágt.
— Ég bjóst við þér kæmuð
fyrr i kvöld.
— Sáuð þér mig?
— Já og ég þóttist meira að
segja geta séð að þér væruð að
hugsa um að koma. En svo
hurfuð þér i áttina til Rue du
Chemin Vert.
— Ég sá skuggann í glugg-
anum en ég vissi ekki hvort þér
kæmuð auga á mig. Og auðvitað
vissi ég alls ekki hvort þér
áttuðuð yður á hver ég væri.
Hann hrökk við þegar hann
heyrði umgang. Það var frú
Maigret sem kom með toddí og
forðaðist að líta á gestinn.
— Mikinn sykur?
— Já þökk.
— Sítrónu?
Hún bjó til toddí og setti
glösin á borðið.
— Ef það er eitthvað sem þig
vanhagar um þá kallarðu á
mig.
— Við þurfum kannski ábót
af toddiinu áður en langt um
liður.
Hann fann að Pigou reyndi
eftir föngum að sýna kurteis-
lega framkomu. Ilann sat með
glasið í hendi og beið með að
drekka unz lögregluforinginn
hafði dreypt á.
— Nú hlýnar yður. Þér getið
farið úr frakkanum.
Það gerði hann líka. Fötin
voru krumpuð og þvæld en
virtust vera úr vönduðu cfni.
Nú vissu þeir ekki hvað þeir
áttu að segja. Báðir voru þeir
með það á hreinu að þegar
byrjað yrði að tala yrði það um
alvarleg efni, og þeir voru báðir
að íhuga þetta en aí ólíkum
forsendum.
Þögnin hafði rikt lengi. Þeir
dreyptu á toddíinu. Maigret
reis upp til að ná sér I meira
tóbak.
— Reykið þér?
- Ég á engar sígarettur
lengur.
Nokkrar sígarettur voru í
skápnum og Maigret rétti þær
að gesti sinum. Ringlaður
starði hann á þær eins og hann
tryði ekki sinum eigin augum
þegar lögregluforinginn
kveikti I fyrir hann.
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islensku
Loks tók Pigou til máls:
— Fyrst verð ég að biðja
yður afsökunar á að ég hef
bakað yður þetta ónæði — og
meira að segja um hánótf. Ég
var hikandi við að fara á Quai
des Orfevres. Og ég gat ekki
haldið áfram að flakka um
göturnar.
Maigret horfði íhugull á
hann. Sem hann sat þarna með
toddiið sitt og pípuna var hann
eins og gamaíl frændi sem gott
var að trúa fyrir málum sinum.
7. KAFLI
— Hvað hugsuðuð þér um
mig?
Það var augljóst að svarið
skipti hann miklu máli. Hann
hafði sjálfsagt alla ævi langað
til að heyra það svar við þessari
spurningu, sem aldrei hafði
verið gefið.
Og hverju átti hann að svara?
— Ég þekki yður ekki enn,
tautaði Maigrct og brosti.
— Eruð þér svona vingjarn-
legur við alla glæpamenn?