Morgunblaðið - 08.11.1980, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 1980
Jóhannes Guðmunds-
son Flögu - Minning
Þann 29. október sl. andaðist í
sjúkrahúsinu á Húsavík Jóhannes
Guðmundsson fyrrum bóndi að
Flögu í Þistilfirði, á nítugasta og
fyrsta aldursári. Jóhannes hafði
dvalið á sjúkrahúsinu frá því
síðastliðinn vetur, þrotinn að
heilsu og kröftum. Engum þurfti
því að koma lát hans á óvart. Söm
er þó eftirsjáin vinum hans að
hinum góða manni. Við félagarnir
úr veiðiklúbbnum „Þistlum“ sjá-
um hann ekki meira. Fastur siður
var það hjá flestum okkar að
heilsa upp á Jóhannes, þegar við
veiddum í Sandá og fórum um
hlaðið á Flögu. Hann naut þess að
heyra fréttir af veiðinni, vildi vita
hvar laxinn hefði veiðst þennan
eða hinn daginn og gladdist ekki
minna en veiðimennirnir þegar vel
gekk. Og þegar minna veiddist
vildi hann vita, hvort við hefðum
reynt á Horninu, eða í Bjarnadals-
hylnum, og kannski myndi hann
nú fást í Engjavaðshylnum, svo
ekki væri minnst á Brúarhylinn.
Alla þessa staði og raunar
hvern annan veiðistað í Sandá
þekkti Jóhannes til hlýtar, þótt
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera i sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið,
af marggefnu tilefni, að frum-
ort Ijóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasið-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
goðu línubili.
mörg árin væru liðin síðan hann
hafði getað gengið meðfram ánni.
En Sandá var samtvinnuð lífi
hans, einkum fyrr á árum, þótt
aldrei stundaði hann laxveiði með
stöng.
Hann gerðist frumkvöðull í
laxarækt. Árið 1934 hóf hann
klakstarfsemi í litlu klakhúsi við
bæjarlækinn að Flögu. Af með-
fæddu yfirlætisleysi sagði hann
okkur sögur af þessu brautryðj-
endastarfi, hvernig laxinn var
veiddur á haustin og dreginn
lifandi í sérstökum grindum niður
ána, alla leið að Flögu, við ótrúlegt
erfiði. I klakhúsinu var laxinn svo
kreistur, vakað var yfir hrognun-
um um veturinn, en kviðpoka-
seiðum dreift að vori í Bjarna-
dalslæk, ekki í Sandá sjálfa. Þekk-
ing Jóhannesar á náttúrunni um-
hverfis sagði honum að hafa
þennan hátt á. Það gafst vel og
blómaskeið Sandár sem laxveiðiár
hófst. Þetta ræktunarstarf Jó-
hannesar náði ekki aðeins til
Sandár, aðrar ár í Þistilfirði nutu
góðs af frumkvæði hans og bera
þess merki enn í dag.
Um 15 ára skeið höfum við
„Þistlar" veitt í Sandá, einhverri
skemmtilegustu veiðiá þessa
lands. Samstarfið við Jóhannes
þessi ár hefur verið eins og þest
var á kosið. Af eðlilegum ástæðum
hafa samskiptin orðið meiri við
hann en aðra veiðiréttareigendur.
Bæði átti hann stærstan hlut
árinnar, og svo leiðin um hlað-
varpann þegar farið var í veiði-
húsið. En samskiptin við búendur
á Sandársvæðinu hafa raunar
verið með einstökum ágætum, við
þá hvern fyrir sig og alla saman, á
Ytra- og Innra-Álandi, Flögu og
Fjallalækjarseli. Þar hefur ráðið
gagnkvæmt traust sem vonandi
helzt áfram þótt Jóhannes sé nú
fallinn frá.
t
Systir mín,
JÓHANNA ÍSLEIFSDÓTTIR,
lést á Elliheimilinu Grund 6. nóvember.
F.h. vandamanna,
Marta í. Ólafsdóttir,
Starhaga 16.
t
Sonur okkar,
STEINGRÍMUR MATTHÍASSON,
andaöist að heimili sínu þ. 25. okt. Útförin hefur farið fram.
Ingvi Matthías Arnason,
Ingibjörg Jónsdóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín og móöir okkar,
JÓNA GUDRUN CLAXTON,
búsett í Englandí,
lést á sjúkrahúsi í Englandi 6. nóv. sl. Útförin fer fram frá St.
Michael- and St. George-kirkjunni í Aldershot fimmtudaginn 13.
nóv. nk. kl. 11.15.
Blóm afþökkuö en þeim, sem vildu minnast hinnar látnu er
vinsamlegast bent á „Safe the Children’s Fund", c/o Timmy's
Funeral Services, Charters, Mary Rd., Guildford, England.
Major general Pat Claxton,
Kay, Chris, Mutty, Charles, William, Jóna,
James og Hellen.
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýjan hug viö andlát og
útför móöur okkar, tengdamóður og ömmu,
FRIDGERÐAR FRIÐFINNSDÓTTUR,
Bólstaóarhlíð 39.
Jóhann Þorsteinsson, Kolbrún Guómundsdóttir,
Gunnar Þorsteinsson, Ingveldur Þorkelsdóttir,
Sigríður Helga Þorsteinsdóttir, Jón Ingi Guómundsson,
Þorsteinn Jóhannsson, Guórún Ása Jóhannsdóttir,
Elva Dögr, Garóarsdóttir.
Sá er þetta ritar minnist með
sérstakri ánægju kynna við Jó-
hannes. Fastur siður var að sækja
hann að Flögu eitthvert kvöldið
meðan dvalist var við veiðar,
bjóða honum til matar og þiggja
tár í glas. Að launum sagði hann
okkur sögur og fór með kvæði, en
af þeim kunni hann kynstrin öll.
Og svo var tekið lagið. Það kunni
hann að meta. En síðasta sumar
hittum við hann ekki, þá var hann
kominn á sjúkrahús. Við komum
til hans þangað að lokinni veiði-
ferð tveir saman í ágústmánuði
síðastliðnum. Mjög var hann þá
lasburða orðinn, þekkti okkur þó
og þurfti margs að spýrja um
veiðina. Veiðin hafði verið með
besta móti og þegar hann heyrði
um tölu laxanna og þyngd þeirra
sagði hann: „Það var fallegt“.
Þannig varð okkar síðasti fund-
ur. Allt var fallegt umhverfis
Jóhannes, hann var hrekklaus
maður og drengur góður, lagði
aðeins gott eitt til allra samferð-
armanna. Umtalsfrómur og góð-
viljaður, þannig minnumst við
hans.
Jóhannes gerði ekki víðreist um
dagana. Hann ól allan sinn aldur í
Þistilfirði, á yngri árum stundaði
hann sjóróðra frá Gunnólsvík á
Langanesi, var um skeið póstur í
sinni sveit, var hestamaður ágæt-
ur og átti oft gæðinga. Búskapur
hans á Flögu var enginn stórbú-
skapur, enda bíður ströndin við
yzta haf ekki upp á slíkt.
Kröfurnar til lífsins hafa heldur
ekki verið meiri en afrakstur
búsins leyfði.
Hann naut trúnaðar í sinni
sveit, var hátt á annan áratug i
hreppsnefnd og hefur áreiðanlega
starfað þar sem annars staðar af
heilindum fyrir sveitunga sína.
Maður, sem aldrei lagði illt til
nokkurs manns, sá aðeins hinar
bjartari hliðar á hverju máli og
hverjum manni, hann hlýtur að
hafa dugað vel í þjónustu við aðra.
Jóhannes var fæddur að Flögu
þann 20. febrúar árið 1890. For-
eldrar hans voru hjónin Guð-
mundur Þorsteinsson bóndi þar og
Aðalbjörg Hjálmarsdóttir. I júlí-
mánuði árið 1916 kvæntist Jó-
hannes Sigríði Gestsdóttur frá
Blikalóni á Melrakkasléttu. Sig-
ríður andaðist fyrir um það bil
einu ári eftir skamma legu. Til
þess tíma höfðu gömlu hjónin búið
saman á Flögu í 63 ár. Þar vildu
þau vera.
Eftir lát Sigríðar hrakaði Jó-
hannesi og þar kom að hann varð
að fara á sjúkrahús.
Þau hjón eignuðust sjö börn, en
af þeim eru nú þrjú á lífi. Það
hefur reynt á trú og kjark að
horfa á eftir fjórum börnum. Þá
raun stóðust þau. Börnin eru
þessi: Rósa Lilja, gift Þóri Björg-
vinssyni, búsett á Þórshöfn, Guð-
mundur dó í bernsku, Björn Aðal-
mundur, varð úti við túngarðinn í
Flögu árið 1949, Gestur, fórst 1952
með báti frá Vestmannaeyjum,
Þórhallur, fórst 1963 með báti frá
Þórshöfn, Ríkharður, kvæntur
Svanhildi Kristinsdóttur, búsettur
á Þórshöfn og Hjalti, kvæntur
Maríu Önnu Ólafsdóttur, bóndi að
Flögu.
Útför Jóhannesar Guðmunds-
sonar verður gerð í dag frá
Svalbarðskirkju í Þistilfirði.
Við sendum börnum hans og
venzlaliði öllu okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Veiðifélagar i „Þistlum“.
Minmng:
Ólafur Sigurjóns-
son Dvergasteini
Fæddur 31. júlí 1897
Dáinn 2. nóvember 1980
Hinn 2. nóvember sl. andaðist í
fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaup-
stað Ólafur Sigurjónsson frá
Dvergasteini í Reyðarfirði.
Kynni okkar Ólafs hófust fyrir
u.þ.b. 20 árum, en þá var ég aðeins
9 ára gömul til sumardvalar hjá
Sigrúnu systur minni sem þá
skömmu áður hafði gengið að eiga
Vigfús son Ólafs og flust með
honum til Reyðarfjarðar. Ekki er
það ætlun mín í þessum fáu orðum
að rekja ætt eða starfsferil Ólafs
vinar míns, heldur ætla ég að
minnast' þeirra kosta sem hann
var í svo ríkum mæli búinn.
í minningunni er þessi aldni
heiðursmaður mér sem besti afi,
sem allt frá upphafi kynna okkar
breiddi faðm sinn móti mér hlýr
og nærgætinn. Þær voru jú ófáar
ferðirnar sem lítil stúlka átti
niður í Kaupfélag til að hitta hann
Óla sinn og aldrei gerðist það að
stúlka sú gengi bónleið til búðar.
Umhyggja Óla og ástúð hans
birtist í sinni sönnustu mynd
þegar barnabörnin fæddust eitt af
öðru, en alls urðu þau fimm, þó
einu þeirra auðnaðist aðeins að
dvelja hér á jörðu um stuttan
tíma. Má með sanni segja að
barnabörnin á Brekkugötunni hafi
verið augasteinar afa síns öll með
tölu og var hann jafnan vakinn
sem sofinn í öllu er laut að velferð
þeirra. Mörg voru því sporin afa
til blessaðra ljósanna sinna í
Brekkugötunni og gagnkvæmt
voru sporin barnanna mörg til afa
í Dvergasteini.
Þegar ég kynntist Óla var hann
orðinn ekkjumaður, en konu sína
Valgerði Vigfúsdóttur hafði hann
misst 21. janúar 1954. Eftir lát
konu sinnir hélt Ólafur heimili
með dóttur sinni Maríu og reynd-
ist hún föður sínum sú stoð sem
sómi er að allt til þess dags er yfir
lauk.
Ekki skal gleymt þeim kærleik-
um sem jafnan ríktu með þeim
feðgum Ólafi og Vigfúsi og víst er
að hún Sigrún systir mín fékk í
ríkum rnæli að bergja af kærleiks-
brunni Óla. Þá mun Ólafur hafa
eignast einn son eftir að hann
varð ekkjumaður og reyndist hann
honum ætíð sem sannur faðir.
Það er með gleði sem ég minnist
síðustu samfunda okkar Óla, en
það var sl. sumar að ég ásamt
fjölskyldu minni dvaldist á Reyð-
arfirði í 5 daga og nutum þá m.a.
gestrisni Óla og Maríu í Dverga-
steini. Þá var Óli enn þá málhress
þó engum dyldist að honum væri
tekið að hraka, enda leið ekki
langur tími þar til hann var
fluttur í sjúkrahúsið í Neskaup-
stað, en þaðan átti hann ekki
afturkvæmt ef frá er talinn stutt-
ur tími sem hann dvaldi sjúkur
heima.
Ég tel mig auðugri eftir að hafa
kynnst öðlingnum Ólafi Sigur-
jónssyni og þeirri gæsku sem frá
honum stafaði og er forsjóninni
þakklát fyrir að fundum okkar bar
saman.
Að lokum bið ég einlægum vini
mínum góðrar vistar á himnum og
bið eilífan Guð að blessa hann og
minningu hans.
Maríu, Sigrúnu, Vigfúsi og
börnunum í Brekkugötu 4 votta ég
samúð mína og fjölskyldu minnar
og bið þeim huggunar í minning-
unni um góðan föður, tengdaföður
og afa.
Lilja Hjördis.
Sigríöur Þorsteins-
dóttir - Minningarorð
Fædd 25. maí 1891
Dáin 31. október 1980
Stofnfundur Félags kjólameist-
ara var settur 2. september 1943.
Þetta er fyrsta setningin í funda-
gerðabók félagsins. Ein af þeim 12
konum, sem sátu þennan fund og
var þar með stofnandi Félags
kjólameistara, var Sigríður Þor-
steinsdóttir. Þá var hún kjörin í
stjórn félagsins og var í henni frá
stofnfundi til ársins 1962. Hún var
fulltrúi félagsins á öllum þingum
Landssambands Iðnaðarmanpa
frá árinu 1944—1967 samfleitt í 23
ár. Á Iðnþingi árið 1971 var
Sigríður sæmd heiðursmerki
Landssambands iðnaðarmanna úr
silfri. Á áttræðisafmæli hennar
hinn 25. maí 1971 er hún gerð að
heiðursfélaga Félags kjólameist-
ara í þakklætisskyni fyrir vel
unnin störf í þágu félagsins.
Sigríður Þorsteinsdóttir lærði
kjólasaum við Köbenhavns Til-
skerer-Akademi um 1920. Síðan
rak hún saumastofu í Reykjavík í
rúmlega 50 ár, lengst á Ægisgötu
10.
Félag kjólameistara þakkar Sig-
ríði Þorsteinsdóttur öll hennar
störf í þágu félagsins. Þau voru
unnin heils hugar.
Ættingjum hennar sendum við
samúðarkveðj ur.
F.h. Félags
kjólameistara
Viiborg G. Stephensen