Morgunblaðið - 15.11.1980, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. NÓVEMBER 1980
HÖGNI HREKKVlSI
G'oöi . .!"
Ast er...
að lofa honum að
vera „skipstjóra“
á daginn.
TM Reg U.S. Pat. Off — all rights reserved
e1977 Los Angeles Times
Eitt orð í viAlMit ok þá er ég
orðin ekkja ..!
Með
morgunkaffinu
Ég sanOi honum, art mi^ lanKaOi
art sjá pels. Hann bauð mér þá í
dýradeild náttúruKripasafns-
ins!
COSPER
Æi. — Minntu mijí á að láta laga eldhúskranann!
Sundlaugarbygging Sjálfsbjargar: ,
Allra meina einhver bót
ætla ég þú verðir
María Skagan skrifar:
„Heill og sæll Velvakandi!
Mig langar að senda Baldvini Þ.
Kristjánssyni kærar kveðjur og
þakkir fyrir áhuga þann, sem
hann í orði og verki hefur sýnt
sundlaugarbyggingu Sjálfsbjargar
hér að Hátúni 12. En sú bygging
er ekki bara hola í jörðina vatni
fyllt, eins og einhver orðaði al-
mennt það verk að byggja sund-
laugar, í grein er ég las síðast liðið
sumar, en man ekki hver reit.
Sundlaug Sjálfsbjargar er mikið
mannvirki og kostar meiri vinnu
og fé, en nokkur von er til að
almenningur átti sig á. Ef til vill
er því eðlilegt, að þess mikla
vanskilnings gæti, sem fram kem-
ur í orðum Baldvins í síðustu grein
hans í Velvakanda sunnudaginn 9.
nóv. 1980 og ber yfirskriftina:
Líknarverki ólokið.
Þar segir svo m.a.: „Því er ekki
að leyna, þótt hljótt hafi farið, að
mörgum hefur fundist Sjálfs-
bjargarforystan í þessu sundlaug-
amáli nokkuð daufleg og gloppótt
og raunar bæði varðandi söfnun-
ina, en þó einkum sundlaugar-
bygginguna sjálfa, sem ekki er
léttari á metum í framgangi þessa
máls.“
Getum aldrei fullgreitt
né þakkað þá aðstoð
Ég get fullvissað Baldvin um, að
allt forystufólk Sjálfsbjargar er
einvalalið, sem þegar hefur unnið
þrekvirki — það að reisa Sjálfs-
bjargarhúsið. Getum við vistmenn
aldrei fullmetið né þakkað þá
aðstöðu og aðbúð, sem okkur er
búin hér. Vissulega var það algjör
fjárskortur en ekki áhugaleysi,
sem tafði byggingu sundlaugar-
innar svo mjög. Greinarkorn mín
voru til þess ætluð að vekja
athygli fólks á þessri sorglegu
staðreynd, því minnug minnar
eigin reynslu og fjölda margra
annarra í lauginni í Hornbæk 1965
(þar sem hver einasta ‘otluð
manneskja er ég átti tal við sagði:
„Laugin hjálpar mér mest“ og
sjúkraþjálfarinn þar kvaðst ekki
vorkenna Islendingum með heitar
uppsprettulindir að byggja nægar
laugar.) Þótti mér skortur okkar á
sjúkralaugum alger hneisa ís-
lenskri þjóð.
„I»að bíða margir illa
á sig komnir ...“
Baldvin brást manna best og
drengilegast við eins og hans var
von og vísa, svo og þorri fólks.
Okkur voru réttar svo margar
hjálpandi hendur að nú er verið að
flísaleggja laugina og standa von-
ir til að hún verði tekin í notkun á
allra fyrstu mánuðum næsta árs.
Að vísu hvíla miklar skuldir á
byggingunni, sem engan skyldi
undra á þessum verðbólgutímum
og varð mér því á að stinga enn
niður penna til að minna á hana, .
enda er ég Baldvini hjartanlega
sammála, þegar hann segir í
áðurnefndri grein: „Það bíða
margir illa á sig komnir ... Og ég
held satt að segja, að það þurfi
ekki að þykja nein goðgá að láta
sér detta í hug — þótt seint sé, að
„hinu opinbera" væri nær að
Þróunarkenningin:
Dæmin um „fallnar
stoðiru mýmörg
Reynir Valdimarsson skrifar
10. nóv.:
„Góði Velvakandi.
Ætlar þú vinsamlegast að birta
eftirfarandi?
Ennþá um þróunarkenninguna.
Þeim sem ekki þekkja aðdraganda
þessa bréfs míns, er bent á dálka
Velvakanda frá dögunum: 30. okt.,
8. og 9. nóv.
Tveir fullorðnir (?) eru komnir
inn í umræður, og er það vel.
Drengirnir, með sínar „ítarlegu
athuganir", hafa ekki birt niður-
stöður sínar ennþá.
Fallgryfja darwinistans
Birgir Finnsson ritar um efnið í
Velvakanda þ. 8. nóv. Lítið er í
þeim skrifum svaravert. Tvennt
skal þó tekið til umfjöllunar:
Fullyrðing mín í þá veru, að
þróunarkenningin, eins og heim-
urinn fékk að þekkja hana í fjölda
áratuga, sé búin að „syngja sitt
síðasta”, er ekkert aukaatriði. Þar
er um aðalatriðið að ræða. —
Varðandi það, að mér verði falið
að verja tilveru Guðs. — Þar
gleymir darwinistinn (hinn trúaði
þróunarkenningarmaður) hlut-
verki sínu heldur illilega. Nema
Birgir Finnsson hafi aldrei komist
inn í það. Fylgjendur þróunar-
kenningar eru ekki í þörf fyrir
hugtök sem: sköpun og Skapari.
Andstaða þeirra við nefnd orð og
það, sem að baki þeirra býr, gaf
þeim markmiðið: afsönnun til-
veru Guðs. Hér má B.F. ekki
hlaupast undan merkjum. Annars
er þetta gamalkunnugt (úrelt)
„bragð“ þeirra að láta mótherjann
sanna það, sem þeim mistókst að
afsanna. — Fallgryfja darwinist-
ans —.
Ekkert minna dugar
B.H. gerir í Velvakanda þ. 9. sl.
athugasemd við hið fyrra bréf
mitt með orðunum: „Hvað meinar
maðurinn?" — Svar: maðurinn
meinar nákvæmlega það sem
hann sagði, þ.e.a.s. að vísinda-
menn falli frá hinni darwinsku
þróunarkenningu, eins og áður er
komið fram. Kærkomið væri að
sjá B.H. rita ofnrlítið um kenning-
una eins og hún kann að líta út í
dag. Maðurinn meinar einnig, að
lirfur Echinodermata og Tricho-
phor-lirfur eigi ekki sameigin-
legan forföður, þótt líkar séu.
Kettir og mýs eiga ekki sameigin-
legan forföður, þótt lík séu um
margt, — hafa bæði haus og
„hala“, ilman, sjón og heyrn, hár
og fjóra fætur, hjarta, lungu og
vöðva, svo fátt eitt sé nefnt. — En
sannanir á borðið B.H., ef þú
meinar eitthvað annað. í svona
alvarlegu máli verður að fara
fram á sannanir — ekkert minna
dugar. þegar tilvera Skaparans
er dregin i efa.
Tók darwinista 85 ár
að skilja þcssi sannindi
Varðandi vísindi og kristna trú
vil ég annars fullyrða, að þau
þurfa ekki endilega að stangast
svo mjög á. Margir ágætir vísinda-
menn eru biblíutrúar og kristnir.
Þeim hefur farið fjölgandi. Minna
mætti á þátt fornleifafræðinnar
sem vísindagreinar, til styrktar
biblíulegum sannindum.
Nokkrar almennar athugasemd-
ir, sem ekki snerta aðeins B.F. og
B.H.
Þróunarkenning Darwins hefur
aldrei verið sönnuð og mun vafa-
lítið aldrei verða. Það tók darwin-
ista 85 ár (1859—1945) að skilja
þessi sannindi.
Traustvekjandi
er það ekki
Auk meginuppistöðunnar var
ýmsum stoðum rennt undir kenn-
ingarnar í heild. Stoðir þessar
hafa fallið hver af annarri, og vil
ég þar sérlega tilgreina eftirfar-
andi vísindagreinar, þar sem stoð-
Reynir Valdimarsson
irnar áttu að vera einkar styrkar,
en fúnuðu þó: samanburðar-líf-
færafræði, jarðfræði (aldurs-
ákvarðanir sér í lagi), stjarnfræði,
steingervingafræði (palæonto-
logi), fósturlífsfræði (embryologi),
erfðafræði og ákveðnar greinar
læknisfræðinnar.
Traustvekjandi
Syo ég taki dæmi frá síðast
nefndri grein. Læknum var kennt
um langan aldur að líffæri svo
sem heiladingull, skjaldkirtill,
óstkirtill, briskirtill og corpus
pineale (kirtilformað líffæri aft-
antil í heila) væru dæmigerð
óþarfa líffæri — „úrkynjaðar leif-
ar frá forfeðrunum". — Flestir,
sem lesa þessar línur, eru senni-
lega ekki í minnsta vafa um það,
hvíiík regin-lygi þarna var á
ferðinni.
Dæmin um „fallnar stoðir" þró-
unarkenningarinnar eru mýmörg.
Að lokum orð eins aðal boðbera
kenningarinnar. Hann skrifaði
formálann að „The Origin of
Species" (Uppruna tegundanna)
kringum 1945. Hann segir:
„Þróunarkenningin er ekki sönnuð
og mun aldei geta sannast. Við
trúum henni vegna þess, að hún er
eini valkosturinn gegn sérstakri
sköpun, sem er óhugsandi." Nafn
hans er Sir Arthur Keith.
Traustvekjandi, er það ekki?