Morgunblaðið - 17.01.1981, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1981
HÖGNI HREKKVÍSI
fjíTTO AÐ LÍ/KA þK /IQ
*
Ast er...
... að boróa þann
mat sem þú vilt
aldrei til aó vera
hjá henni.
TM Reo U.S. Pat. Off.-all rights resarved
* 1980 Los Angeles Times Syndicate
COSPER
----— Og hér hefst skólasjónvarpið!
Þannig bregst
Rauði krossinn við
Jón Ásgeirsson skrifar:
Þórir Guðbergsson félags-
ráðgjafi skrifaði nýlega ágæta
grein í Morgunblaðið um öldr-
unarmál, og í greininni spyr
hann m.a.: Hvernig bregst
Rauði krossinn við?
Þá segir Þórir orðrétt:
„Löngum hefur starf Rauða
krossins verið happadrjúgt og
víða hefur hann lagt hönd á
plóginn, víða grætt sár, sem
e.t.v. enginn annar hefði reynt
eða getað hlúð að. Mörgum eru
minnisstæðir atburðir og stór-
átök, grettistök, sem Rauði
krossinn hefur lyft á undan-
förnum árum.“ Sl. þriðjudag
birti Velvakandi grein eftir Bj.
Sig. sem einnig fjallar um
öldrunarmál, og þar er einnig
spurt um aðgerðir af hálfu
Rauða kross íslands.
Greinahöfundum ber að
þakka báðum fyrir innleggið,
því ástæða er til að vekja
athygli á vandamálum aldraðs
fólks á íslandi. Ánægjulegt er
einnig til þess að vita, að báðir
greinahöfundar, og sjálfsagt
margir fleiri, treysta Rauða
krossinum best til þess að taka
á þessum vandamálum.
Falla í skuggann af
tímabundnum verkefnum
Það hefur oft komið fram,
að meginstörf Rauða kross
íslands, og deildanna, eru unn-
in hér innanlands. Þau verk-
efni vilja samt stundum falla í
skuggann rétt á meðan unnið
er að tímabundnum verkefn-
um öðrum, sem miðast við að
veita bráða hjálp annars stað-
ar en hér heima.
Afríkuhjálpin 1980 vakti
mikla athygli. Hún vakti at-
hygli fólks á mikilvægi þess,
að skjótt sé við brugðið, þegar
voða ber að höndum, hvort
heldur er innanlands eða utan,
og hún vakti athygli á Rauða
krossi íslands, og starfsemi
hans almennt.
Unnið er að undirbún-
ingri enn frekara átaks
Rauði kross Islands hefur
löngum haft öldrunarmál á
stefnuskrá sinni, og um all-
langt skeið hafa þau raunar
verið efst á verkefnaskránni. í
því sambandi má t.d. nefna
stórátak í Kópavogi, sjálfboða-
vinnu Kvennadeildarinnar í
Reykjavík o.fl.
Á vegum RKÍ er nú starf-
andi sérstök nefnd, sem unnið
hefur skipulega að því að gera
úttekt á vandamálum aldraðra
um allt land, og í lok síðasta
árs var ráðinn sérstakur
starfsmaður til þess að vinna
að málefnum aldraðra ein-
göngu.
Þetta fólk hefur unnið störf
sín í kyrrþey fram að þessu,
enda að mestu leyti um að
ræða undirbúningsstörf, und-
irbúning að enn frekari átaki
Rauða kross Islands á þessu
umrædda sviði þjóðfé-
lagsmála.
Ef landsmcnn standa
með RKÍ — þá fer vel
Mér gafst tækifæri til þess í
sjónvarpinu sunnudaginn 14.
desember sl. að nefna í örfáum
orðum, að stöðugt er unnið að
málefnum aldraðra á vegum
RKI, og á næstu dögum og
vikum munu þeir, sem gerst
þekkja til þessara mála og
starfa Rauða krossins í tengsl-
um við þau, gera nánari grein
fyrir þeim, en ég hef gert hér
að framan. Ef landsmenn sýna
í verki, að þeir vilja standa
með Rauða krossinum á inn-
lendum vettvangi öldrunar-
mála, eins og þeir gerðu í
Afríkuhjálpinni, þá fer vel.
Boðið upp í dans
Sportveiðimaður skrifar:
„Gleðilegt nýár, Velvakandi
góður!
Ég hafði nú ekki ætlað mér að
standa í ritsmíðum fram á
nýbyrjað ár, vegna nöldurs
tveggja siðameistara, sem vilja
að samborgararnir álíti þá betri
menn en aðra.
Þeir fyrtust ekki lítið yfir
ábendingum mínum og var því
tilganginum náð. Þessir menn
höfðu hreytt úr sér óhróðri um
rjúpnaveiðimenn og áttu fylli-
lega skilið að þeim yrði svarað,
hvað þeir vitanlega þoldu ekki.
Það er ábyrgðarhluti að segja
um menn að þeir séu haldnir
„drápsfýsn", svo nefnt sé eitt
dæmi af mörgum úr málflutn-
ingi þeirra. Þegar menn bjóða
upp í svoddan dans, sem þessir
menn hafa gert, gátu þeir ekki
við öðru búist en að fá andsvar,
þótt fæstir nenni að elta ólar við
taumlausar öfgar.
TrúleRa telja bændur
sig eiga himininn
Þessir tveir menn voru sam-
mála um að bændur ættu svo til
allt landið, öræfin, jöklana og
eldfjöllin meðtalin. Þeir hafa
enn ekki nefnt hvað bændur eigi
langt upp á himininn né hve
djúpt niður. Trúlegt þykir mér
að bændur telji sig eiga himin-
inn allan, en svo kemur hitt, það
gagnstæða, þar virðist mér að
sumir siðameistarar hafi lært
orðbragðið og þaöan virðist mér
þeir hafa náð broti af hugarfar-
inu, nóg um það.
Rjúpnaskyttur ekki
verri menn en aðrir
Nú vil ég spyrja siðameistar-
ana einnar spurningar: Hvers
vegna skammist þið ekki á
síðum blaðanna yfir lundadrápi
Vestmanneyinga? Þið vitið að
þeir snúa nokkur þúsund lunda
úr hálsliðnum á sumri hverju.
Illa trúi ég því að Vestmanney-
ingar myndu liggja undir hrak-
yrðum siðameistaranna lengi.
Þeir eru ekki vanir að láta ausa
sig auri og hafast ekki að. Þetta
árvissa skammdegisþvaður um
rjúpuna er ósköp leiðigjarnt og
það veit ég að rjúpnaskyttur eru
ekki verri menn en aðrir. Meðan
þessar veiðar eru löglegar og
menn stunda þær á afréttum
landsmanna, geta hvorki bænd-
ur né einhverjir siðapostular
bannað þær. En nú vil ég minna
á að það eru einmitt bændur
sem mest drepa af rjúpunni,
aðrir koma þar sáralítið við
sögu.
Getum treyst
vísindamönnum
Annar siðapostulanna talar
um slysið þegar minkurinn var
fluttur til landsins, já, rétt er
það, en svona geta bændur verið
seinheppnir þegar þeir ætla að
græða á villidýrarækt. En skyldi
ekki vera að það sé einmitt
minkurinn, sem hefir hrakið
rjúpuna milli landshluta? Það
var mikið um rjúpu víða á
landinu í vetur, en hinu gagn-
stæða var haldið fram af siða-
meisturunum. Ég tel að við
getum treyst þeim vísinda-
mönnum sem fylgjast með
rjúpnastofninum og þurfum
ekki getgátur manna, sem láta
stjórnast af hleypidómum. Flest
annað í skrifum þeirra læt ég
sem vind um eyru þjóta. Vitan-
lega er þessum tveim mönnum
heimilt að „bjóða upp í dans“ á
síðum blaðanna, en þá verða
þeir að ganga svolítið þrifalegar
um ritvöllinn. Komi þeir snyrti-
lega fram, skal ég dansa við þá
báða. Ella segi ég bara: Sama og
þegið.“