Morgunblaðið - 11.08.1981, Blaðsíða 41

fclk í
fréttum
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. ÁGÚST 1981
41
Móðurást
• Sophia Loren dekrar við börnin sín eins og ítalir eru þekktir fyrir að gera og nýlega
festi leikkonan kaup á húsi i Florida i Bandarikjunum til þess að börn hennar gætu haft
greiðari aðgang að Disneylandi. Börnin hafa oft komið i Disneyland og fengu enn eitt
tækifæri til þess þegar móðir þeirra flaug með þau til Bandarikjanna til að gera
kaupsamninginn.
Á myndinni sjáum við auk Soffiu drengina tvo, Carlo og Eduardo, ásamt föður þeirra,
Carlo Ponti.
Teddy
Kennedy jr.
á þingmanns
skrifstofu
+ „Það er löng hefð fyrir því í
fjölskyldu minn aö starfa fyrir hiö
opinbera,“ segir Teddy Kennedy jr.
í samtali við blaöamenn, en hann
er nú nýbyrjaður að vinna á
skrifstofu John King, þingmanns
Massachusettsfylkis. Þetta er aö-
eins sumarstarf og Teddy vinnur
kauplaust.
„Ég ætla aö einbeita mér aö því
aö kanna löggjöf fylkisins varöandi
fatlaöa," segir hann. Teddy missti
fótinn fyrir nokkrum árum vegna
krabbameins.
Teddy var spuröur aö því hvort
hann hyggöist fara út í stjórnmál,
en hann svaraði því til að hann
væri aðeins 19 ára og allt of
snemmt væri aö ákveöa neitt um
það, enda ætti hann margt eftir
ólært.
Teddy Kennedy jr.
• Þegar Peter Sellers lést upphófust miklar deilur milli
erfingja hans um það hve mikið skyldi koma í hvers hlut.
Börn hans af tveimur hjónaböndum kröfðust þess að Lynn
Frederick, síðasta kona Peter Sellers yrði gerð arflaus,
enda hefðu þau slitið samvistum löngu áður en Sellers
fékk hjartaáfallið, sem leiddi hann til dauða. Allt kom þó
fyrir ekki og Lynn Frederick, 26 ára, hafði 5 milljónir
punda upp úr hjónabandinu, en börnin fengu ekkert.
Börn Sellers, Michael, Victoria og Sandra, hafa nú
ákveðið að gefa út bók til þess að leiða í ljós hvert
samband hjónanna raunverulega var og vonast þau til
þess að klekkja á stjúpmóður sinni með því. Lynn las
bókina áður en útgáfurétturinn var seldur, en hún er
óhagganleg og ætlar ekki að láta eyri af hendi rakna til
barnanna. Útgefendur búast við að bókin muni seljast í að
minnsta kosti 500 þúsund eintökum.
Hugleiðing
um hunda-
hald í París
Sjálfsagt væri ég ennþá
hlynnt hundahaldi í öllum borg-
um og bæjum ef ég hefði ekki
eytt þremur árum í Parísarborg,
þar sem allt úir og grúir af
hundum og köttum.
Það fyrsta sem ég varð áþreif-
anlega vör við, er ég kom fyrst
til Parísar var hundaskítur,
mestmegnis þó á gangstéttunum
sjálfum. Mátti ég hafa mig alla
við að renna ekki í hundaskít.
París er falleg borg, en þetta er
einn af hennar stóru löstum. í
París búa flest allir í fjölbýlis-
húsum, og er hver fermetri það
rækilega nýttur, að ekkert pláss
er eftir fyrir garða kring um
þau. Þar af leiðandi koma al-
menningsgarðarnir að góðu
gagni fyrir þá sem losna vilja frá
stórborgarhávaðanum í smá-
tíma. Það er bannað að fara með
hunda inn í almenningsgarða
nema á ákveðin svæði, en því
miður eru eigendur hundanna
oft það illa uppaldir, að þessar
reglur eru brotnar. Mæður taka
gjarnan börn sín í almennings-
garða til þess að þau geti leikið
sér úti, minnstu börnin vilja
náttúrlega leika sér í sandkass-
anum, já í sandkassanum sem
hægt er að finna hundaskít í.
Hvað skeður síðan er þessi litlu
börn stinga puttanum í munn-
inn?
I stórborg, þar sem einmana-
leikinn getur verið hvað ægi-
legastur, er að mörgu leyti
skiljanlegt að fólk fái sér gælu-
dýr til félagsskapar.
Franska hundavinafélagið
SPA gaf út aðvörun ekki alls
fyrir löngu. Þar sagði eftirfar-
andi: Það fólk sem lifir í borgum
hefur of mörg gæludýr, og þau
vandamál sem þeim fylgir eru að
vaxa okkur yfir höfuð.
Auk þess fjallaði hundavinafé-
lagið um þann stóra hóp fólks,
sem tæki að sér gæludýr, yrði
síðan leitt á þeim, keyrði þau út
fyrir borgina eða í næsta skóg og
skildi þau eftir. Á hverju ári eru
350.000 hundar og kettir skildir
eftir á víðavangi. Þess má geta
að í París skilja hundar eftir sig
fimmtán tonn af skít og 200.000
lítra af þvagi daglega.
Það er ekki tekið út með
sælunni að eiga hund í París.
Það er bannað að taka hund með
sér í neðanjarðarlest (metró)
nema hundurinn sé í körfu eða
tösku sem hann kemst ekki upp
úr. Þessum reglum er fylgt út
enda gott eftirlit haft með lest-
unum. Það getur verið erfitt að
bera tveggja ára labradorhund í
körfu ... Hér í París fara hunda-
eigendur oft út að versla með
hundana með sér í bandi.
Flestar verslanir leyfa ekki
hundum að koma inn og er þá
ekki um annað að ræða en tjóðra
hundinn við næsta staur. Oft er
ekki pláss fyrir alla þá hunda
sem þarf að tjóðra, og er þá ekki
annað ráð vænna en að bíða eftir
lausum staur. Ætli hundaeig-
endur þurfi að bíða lengi eftir
hundamælum til að tjóðra
hunda sína við, er þeir gera
innkaup?
Það er aðeins einn hópur fólks,
að mínum dómi, sem ætti að fá
að hafa hunda. Það er blint fólk.
Þau eru ekki ófá slysin sem orðið
hafa hér á fólki sem hefur
runnið til í hundaskít. Frakkar
segja að það boði lukku ef vinstri
fóturinn lendir í hundaskít, en
sá hægri eins gott að halda sig
við rúmið þann daginn. Þetta á
náttúrlega við þá, sem ekki eru
svo óheppnir að brjóta sig.
Frakkar geta verið hjátrúafullir
eins og íslendingar ...
I öllum pulsuendum er rúsína.
Eitt sinn er ég bjó á Montparn-
asse, og var rétt komin út fyrir
dyrnar, fór framhjá mér kona á
miðjum aldri akandi dýrindis
barnavagni. Hún talaði í sifellu
við barnið sem ég áleit vera í
vagninum, elsku krúttið mitt og
svo framvegis. Ég kyngdi er ég
sá hvað var í vagninum stærðar
hundur sem slefaði í ábreiðuna
sem var ofaná honum. í þetta
eina sinn bölvaði ég yfir því að
hafa ekki myndavélina mína til
taks.
Anna Nissels.
EFÞAÐERFRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU
AUGLYSINGA-
SÍMINN ER:
22480