Morgunblaðið - 11.08.1981, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 11. ÁGÚST 1981
Með
morgunkaffinu
Það er ljóst ad sjúkdómur yðar
eru mjöK sérstæður, en kemur
OrunKlega íram við krufninn-
una!
HÖGNI HREKKVÍSI
^ Asrr* V£/?£>c/y? óý/v/ArfA/A/öLA"
Pólverjar og formaður
Islenzk-pólska
menningarfélagsins
Pétur skrifar bréf um ofan-
greint efni, sem vegna lengdar
verður birt í tvennu lagi í Velvak-
anda. Fyrri hlutinn:
„Haukur Helgason hagfræðing-
ur skrifar í Morgunblaðið 21. júlí
sl.: „Lítil hugleiðing um Pólverja í
tilefni af þjóðhátíð þeirra 22. júlí.“
Hann gefur þar stutt yfirlit um
frelsisbaráttu Pólverja allt frá
árinu 963. Greinin er hógværlega
skrifuð, enda er maðurinn sjálfur
hinn prúðasti.
Sögufölsun?
Ég, sem þessar línur rita, er á
svipuðum aldri og Haukur Helga-
son. Báðum mun því í nokkuð
fersku minni styrjaldarárin síð-
ari, en að sjálfsögðu munum við
ekki báðir allt hið sama. Ég man
söguna um Pólland með nokkuð
öðrum hætti en fram kemur hjá
Hauki; mér finnst vanta eitthvað í
frásögn hans. Er það minnisleysi
eða viljandi fölsun? Hver var og er
þáttur Rússa í harmsögu Pólverja
eins og hún hófst með innrás
Þjóðverja 1939, og er langt frá því
að vera enn lokið? Ég fullyrði, að
Haukur Helgason veit betur en
hann lætur, hver svo sem ástæðan
er, að sagan er einfölduð svo mjög.
Hann segir í grein sinni: „I lok
heimsstyrjaldarinnar fyrri, árið
1918, endurheimti Pólland loks
sjálfstæði sitt á nýjan leik.“ (Við
íslendingar hlutum þá einnig
sjálfstæði á nýjan leik.) Og áfram
segir hann: „Eins og allir vita,
réðust hersveitir Hitlers á landið í
september 1939 og lögðu það undir
sig og réðu því til loka heimsstyrj-
aldarinnar síðari árið 1945.“ Efn-
isiega ekkert annað um það mál.
(Bretar hernámu ísland í maí 1940
og Ameríkanar tóku við skömmu
síðar.)
„IHaupið í skarðið“
Séra Kári Valsson, sóknarprest-
ur í Hrísey, man atburðina í
Póllandi eitthvað fyllra en Hauk-
ur Helgason. Hann skrifar stutta
grein í Morgunblaðið 28. júlí undir
ofangreindri fyrirsögn, en tilefnið
er grein formanns „Islenzk-pólska
Þess skal
getið
sem vel
er gert
S.Ó. skrifar:
Föstudaginn 17. júlí fór
hópur á vegum kvenfélags
eiginkvenna málarameist-
ara í stutta ferð til Þing-
valla, sem í sjálfu sér er
ekki í frásögur færandi.
Var ætlunin að borða
kvöldverð á Hótel Valhöll
og hafði matur verið pant-
aður fyrir 60 manns. Er
skemmst frá því að segja
að allur viðgerningur og
þjónusta var til sóma og
kunnum við hótelstjóra og
starfsfólki bestu þakkir
fyrir. Okkur finnst ástæða
til að láta þess getið sem
vel er gert. Ákvað ég og
ákváðum við í stjórninni að
koma þessu á framfæri.
Þessir hringdu . . .
Bændur ættu að vera bóta-
skyldir
Sumarbústaðareigandi
hringdi og bað velvakanda
að koma eftirfarandi á
framfæri: „Ég keypti mér
tvoggja hektara sumarbú-
staðaland í Borgarfirði,"
sagði hann. „Landið er ekki
á skipulögðu sumarbú-
staðasvæði og er reyndar
nokkuð afskekkt og langt
frá þjóðvegi. Ég ætlaði að
byrja á því að rækta landið
upp — áður en ég reisti á
því sumarbústað og girti
það af — en sé núna að ég
hef farið heldur óviturlega
að ráði mínu.
Ég byrjaði á að bera á
landið í vor og lagði, ásamt
fjölskyldu minni, mikla
vinnu í að sá í það trjám,
lúpínu o.fl. plöntum. Þetta
gekk út af fyrir sig ágæt-
lega og hefði áreiðanlega
borið ríkulegan árangur ef
ekki hefði annað komið til.
Rollurnar af bæjunum neð-
ar í dalnum kunnu semsé
ekki að meta framtakið.
Þegar ég kom á staðinn í
lok sðasta mánaðar brá
mér heldur en ekki í brún.
Nokkrar kindur voru þá á
beit í landi mínu og í kring
um það — höfðu greinilega
gert því heimsókn reglu-
lega um nokkurt skeið því
hér um bil allt sem ég og
fjölskylda mín höfðum
komið til leiðar í ræktun
landsins hafði verið eyði-
lagt.
Tilefni þessa pistils er
ekki að ráðast á neinn, því
að mér skilst að bændur
hér á íslandi hafi fullan
rétt til að beita á annara
manna lönd séu þau ógirt,
svo furðulegt sem það nú
er. Tilefnið er hins vegar að
vekja athygli á því hver
skaðvaldur sauðkindin er
og hvernig hún eyðileggur
allan gróður sem hún
kemst að. Ég vil líka benda
mönnum á að ekkert þýðir
að hefja ræktun á sumar-
bústaðlöndum fyrr en eftir
að þau hafa verið girt af —