Morgunblaðið - 28.11.1981, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1981
t
Móöursystir mín,
ÓLAFÍA ÓLAFSDÓTTIR,
Baldursgótu 7, Reykjavík
lést í Borgarspítalanum 26. þ.m.
Fyrir hönd aðstandenda.
Vera Pélsdóttir.
t
Maðurinn minn,
SÉRA FRIDRIK A. FRIÐRIKSSON
fyrrverandi prófastur
sem andaöist 16. nóvember veröur jarösunginn frá Husavíkurkirkju
í dag, laugardaginn 28. nóvember kl. 14.00.
Gertrud Frióriksson.
t
Hjartkær eiginmaöur minn,
ARON GUÐBRANDSSON
forstjóri, Grenimel 32,
sem andaöist í Landspítalanum 21. nóvember, veröur jarösunginn
frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 1. desember kl. 13.30.
Ásrún Einarsdóttir.
t
Þökkum innilega samúö og vinarhug við andlát og jaröarför
KRISTJÁNS KRISTJÁNSSONAR
fré Skógarnesi.
Guöríöur Kristjánsdóttir, Trausti Skúlason,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andiát og útför eiginmanns míns,
ÞORSTEINS SIGURDSSONAR,
Vörðufelli.
Guörún Jónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför móöur
minnar, tengdamóöur og ömmu,
GUÐMUNDU S. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hagamel 52.
Guörún Þorsteinsdóttir,
Gunnar I. Hafsteinsson
og dóttir.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
eiginmanns míns, fööur, sonar og bróöur,
GUNNARS VALDIMARS VALDIMARSSONAR
múrara,
Álfhólsvegi 103.
Ólöf Sígurlásdóttir,
Hjördís Gunnarsdóttir, Hannes Hauksson,
Vióar Gunnarsson, Guörún Ólöf Gunnarsdóttír.
Sigríöur Gunnarsdóttir,
Guörún Kristjánsdóttir, Valdimar Veturliöason,
og systkini
t
Hjartans þakklæti fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
jarðarför eiginmanns míns, fööur, tengdafööur, afa og bróöur,
GUÐMUNDAR H. JENSSONAR
útgeróarmanns,
Ólafsbraut 28, Ólafsvík.
Jóhanna Kristjánsdóttir,
Jenný Guómundsdóttir, Jónas Gunnarsson,
Bára Guömundsdóttir, Óttar Guölaugsson,
Kristín Guómundsdóttir, Pétur F. Karlsson,
Metta Guömundsdóttir, Siguröur P. Jónsson,
barnabörn og systkini.
Gunnlaug Gestsdóttir
Akureyri - Minning
í dag verður Gunnlaug Gests-
dóttir, Bjarkarstíg 5, Akureyri,
jarðsungin frá Akureyrarkirkju,
en hún andaðist í fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri hinn 19.
þ.m.
Gunnlaug var fædd að Reykhús-
um í Hrafnagilshreppi 26. nóv-
ember 1894, dóttir Gests Frið-
finnssonar bónda þar og konu
hans, Kristínar Gunnlaugsdóttur.
Á fyrsta ári fluttist hún með
foreldrum sínum að Dvergsstöð-
um í Hrafnagilshreppi, þar sem
hún ólst upp ásamt systkinum sín-
um Jóni, Guðbjörgu og Pálínu.
Nítján ára að aldri eignaðist
Gunnlaug fyrsta barn sitt, með
Ásbirni Árnasyni, sem hún giftist
síðar og hófu þau búskap að Torf-
um í Eyjafirði. Ásbjörn var frá
Skuggabjörgum í Fnjóskadal, son-
ur Árna Guðnasonar og Krist-
bjargar Benediktsdóttur konu
hans.
Þeim Gunnlaugu og Ásbirni
varð fimm barna auðið, elst þeirra
er Hólmfríður, gift Snorra Páls-
syni, múrarameistara á Akureyri,
Bára gift Ingólfi Ármannssyni,
mjólkurfræðingi á Akureyri, Sig-
rún, gift Ásgeiri Björnssyni, kaup-
manni á Siglufirði, Kristbjörg,
sjúkraliði, giftist Gísla Sigur-
bentssyni, trésmið í Hafnarfirði,
en þau skildu, og yngstur er Val-
geir, bifreiðastjóra á Akureyri
kvæntur Ástu Axelsdóttur frá
Ólafsfirði. Afkomendur Gunn-
laugar eru nú 43 að tölu.
Ekki varð viðdvöl þeirra á Torf-
um löng, Ásbjörn var atorku- og
dugnaðarmaður og studdi Gunn-
laug hann í hvívetna. Réðust þau í
að flytja frá Torfum að Þverárdal
í Blönduhlíð, ásamt bróður Ás-
bjarnar, Gunnari Árnasyni og
fjölskyldu hans. Þurfti þá að reka
búpening allan til Akureyrar, og
um borð í skip, sem síðan flutti
þau ásamt búslóð allri að Blöndu-
ósi, en þaðan var haldið sem leið
liggur að Þverárdal. Má nærri
geta að ýmsir erfiðleikar urðu á
vegi þeirra í þessari ferð og hefur
hennar oft verið minnst, enda
væri hún efni í heila sögu. Óft síð-
an fluttust þau búferlum, en þrátt
fyrir erfiðleika sem slíkt hlýtur að
hafa valdið húsmóður á sveita-
heimili æðraðist Gunnlaug aldrei.
Hún var mikil geðprýðiskona og
hafði sérstakt lag á að gera gott úr
öllu og hafði góð áhrif á alla er
dvöldu í návist hennar.
Eftir að Gunnlaug missti mann
sinn dvaldist hún til skiptis hjá
börnum sínum, þar af síðustu árin
mestmegnis hjá yngstu dótturinni
Kristbjörgu, að Bjarkarstíg 5 á
Akureyri, þar sem hún naut góðr-
Minning:
Jón Konráð Stefáns-
son Klemenzson
Fæddur 1. júní 1889.
Dáinn 18. nóvember 1981.
Mig iangar í fáum orðum að
minnast afa míns, Jóns Konráðs,
Garðhúsum, Skagaströnd. Hann
var fæddur 1. júní 1889 að Kurfi á
Skagaströnd. Hann var sonur
hjónanna Þórunnar Björnsdóttur
og Klemenz Ólafssonar, útvegs-
bónda, var næstyngstur af 8 börn-
um jieirra hjóna. Hann var kvænt-
ur Ólínu Margréti Sigurðardóttur,
en hún lést í maí árið 1962. Þau
eignuðust 5 dætur og eru þær, tal-
ið frá elstu dótturinni: Sigurunn,
gift Guðna Bjarnasyni og búa þau
í Hafnarfirði. Ólöf, gift Olaf Sam-
úelsen og búa þau í Færeyjum.
Sigfríður, en hún er látin, var hún
gift Sigurjóni Ólafssyni, seni nú
býr í Sandgerði en þau bjuggu
mörg ár á Reykjanesvita. Þá er
það Guðveig Ingibjörg, móðir
þeirrar er þetta ritar, en maður
hennar var Björgúlfur Kristjáns-
son og býr hún í Reykjavík. María,
gift Jóni Þorgeirssyni, og búa þau
á Skagaströnd.
Afi var mikill dugnaðarmaður,'
forkur bæði til sjós og lands og
mikils metinn af öllum sem til
hans þekktu. Hann var sjálf-
menntaður og hagyrðingur góður.
Hann hafði sterka skapgerð og var
sannorða maður. Ennfremur hafði
hann mjög mikla kímnigáfu og
var sannur vinur vina sinna, og
með afbrigðum góður barnabörn-
um sínum, en þau urðu alls 43 og
hafði hann þurft að sjá á bak 5
þeirra yfir móðuna miklu. Einnig
á hann heilan hóp af barnabarna-
börnum og ennfremur varð hann
langalangafi fyrir nokkrum árum.
Þegar ég minnist afa míns er
svo margs að minnast. Þau voru
afar samhent hjón, afi minn og
amma, og var fráfall hennar hon-
Guðrún Eyjólfsdóttir
Gerðum - Minning
Fædd ll.október 1898.
Dáin 21. nóvember 1981.
í dag verður jarðsungin frá Út-
skálakirkju eiginkona mín Guðrún
Eyjólfsdóttir. Eftir sambúð sem
fyllt hefði 60 ár 20. maí á næsta
ári er mér efst í huga þakklæti
fyrir alla hennar umhyggju í minn
garð, sérstaklega á seinni árum
vegna heilsuleysis míns.
Hún Guðrún mín kom á heimili
okkar í Garðinum frá Hákoti á
Álftanesi þar sem hún var fædd
og uppalin. Var hún ráðin sem
vetrarstúlka þá 23 ára að aldri.
Við giftumst, sem fyrr segir, 20.
maí 1922, en Árni Gunnar sonur
okkar fæddist 3. nóvember 1923. í
Garðinum höfum við búið síðan og
gekk Guðrún að öllum verkum við
búskap og fiskverkun okkar af al-
þekktum dugnaði og atorkusemi.
Húshaldi hélt hún í ágætu lagi,
ekki síst hin síðari ár þrátt fyrir
það að fimm sinnum þurfti hún á
sjúkrahússvist að halda, en náði
sér ætíð. Gestrisni hennar var
ríkuleg og rómuð.
Að lokinni samfylgd þakka ég
aliar samverustundir og bið algóð-
an Guð að blessa og varðveita
minningu hennar.
Sveinn Árnason
ar aðhlynningar þegar heilsan tók
að bila.
Gunnlaug var lengst af við góða
heilsu, en á þessu ári kenndi hún
sjúkdóms þess er dró hana til
dauða.
Við, sem vorum þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá að kynnast og
vera samvistum við Gunnlaugu,
kveðjum hana nú þakklátum huga.
Gunnlaug lét ekki eftir sig mikil
veraldleg auðæfi, en hinir andlegu
fjársjóðir, sem hún miðlaði okkur
samferðamönnum sínum, munu
verða okkur gott veganesti um
ókomin ár.
Blessuð sé minning hennar.
H.C.
um mikill harmur. Hann brá ekki
búi og bjó einn til æviloka.
Afi var ailtaf svo kátur og hress
þegar við heimsóttum hann á
sumrin og þegar hann var að fara
með kvæði fyrir mig, þessi löngu
kvæði og vísur. Þá var ég oft hissa
hvað hann mundi þetta vel og
meira að segja þegar við hjónin
fórum norður eina helgina núna í
haust, en þá var hann lagstur sína
síðustu legu. Samt var hann það
léttur í lund að hann fór með fullt
af vísum fyrir mig og gerði að
gamni sínu. Það má með sanni
segja að hann var einstakur mað-
ur hann afi minn og hvað hann
var alltaf duglegur að hugsa um
sig sjálfur, svona háaldraður eins
og hann var orðinn.
Já, söknuðurinn er mikill hjá
dætrum hans og okkur öllum sem
að honum standa, en við vitum að
honum líður betur núna, því hann
var búinn að þrá að fá að fara,
enda hefði hann illa þolað það að
þurfa að liggja í rúminu.
Já, ég veit að amma og barna-
barnabörnin og dóttir þeirra, Sig-
fríður, sem látin eru, koma og
taka á móti honum fagnandi.
Ég bið almáttugan Guð að
styrkja móður mína og systur
hennar og alla aðstandendur og
vini afa.
Elskulegi afi minn verður jarð-
sunginn frá Hólaneskirkju á
Skagaströnd í dag, laugardaginn
28. nóvember.
Að lokum þakka ég afa fyrir all-
ar þær góðu stundir sem ég átti
með honum er ég heimsótti hann.
„Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.“
Sigrún Kjörgúlfsdóttir